ตั้งแต่เกิดมาคนที่ดูแลเรามาคือพ่อกับแม่ แต่คนที่หาเช้านอนคำ หาเงินเป็นเสาหลักของครอบครัวคือพ่อ พ่อของฉันเป็นคนขยันทำงาน พ่อของฉันมีลูก3คนที่ต้องดูแลท่านเก่งในด้านก่อสร้างและด้านบัญชี พี่ชายพี่สาวและฉันมีความสุขมากที่ได้เกิดมาเป็นลูกท่าน
ตอนที่ฉันเป็นเด็กๆไม่เข้าใจว่าทำมัยต้องเรียน เพราะอะไรต้องอดออมเงิน เมื่อก่อนครอบครัวเราไม่ได้ดีอะไร พอมีพอกินแต่บางทีก็อดบาง เพราะงานพ่อฉันใช่เวลานานกว่าจะได้เงิน พ่อฉันเป็นลูกคนที่สองพ่อเป็นนักกีฬาฉันและพี่ชายจึงมีความสามารถด้านนี้ แต่ความขยันขอยกให้พ่อ ตอนฉันอยู่ ป4 ป5 ฉันจำได้ตอนที่ท่านต้องผ่าตัด ช่วงเวลานั้นฉันเป็นเด็กนิสัยก้าวร้าว ไม่เชื่อแม่ และตอนนั้นเองท่านได้มีอาการโรคต่างๆมากขึ้น ทำให้ท่านต้องผ่าตัดในที่สุด ก่อนการผ่าตัดท่านมีความท้อแท้เพราะ ท่านเคยทำอะไรด้วยตังเอง ไม่ต้องให้ใครช่วย เป็นคนใจร้อนแต่บางทีก็นิ่งๆ หลังการผ่าตัดพ่อพูดอะไรไม่ได้ มองไม่เห็นมีชีวิตอยู่ด้วยการใช้ท่อออกซิเจน มันช่วยให้เค้ามีชีวิตอยู่ จนสุดท้ายทุกคนในบ้านลงความเห็นว่า มันทำให้เขาทรมานมันไม่มีทางที่เขาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว โอกาสคือ1-5% เลยทำให้พ่อของฉันเสียชีวิตตอน ป5 จนถึงทุกวันนี้ผ่านมา5ปี ฉันยังคงคิดถึงและรักอยู่เสมอ ไม่เคยลืมบุญคุณไม่เคยเลย จนทุกวันนี้
การที่เขาไม่อยู่บนโลกนี้แล้วไม่ๆด้แปลว่าเราจะไม่เคารพ ไม่ใช่ไม่รัก จนทุกวันนี้การที่ได้มองรูปเขาการที่นึกถึงวันเก่าๆ ที่เขาเคยสอนเราที่เขาเคยให้เคยรักเรา ไม่มีวันลืมความรู้สึกนั้น เพราะเราเกิดมาได้เพราะเค้าเพราะความรักของพ่อกับแม่ จนทุกวันนี้การที่มีพ่อแบบนี้หนูถือว่าดีถึงแม้เราจะไม่ได้ตอบแทนเขาแต่เราสามารถ ทำตัวเราให้ดีเพราะที่เขาสอนเรามาสอนให้ เป็นคนดีของสังคมไม่ใช่ขยะสังคม