- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
MeasuresThe purpose of our empirica
Measures
The purpose of our empirical investigation is to determine
the extent to which UE affects sales in the
presence of buyer UA and controls for household income.
The dependent variable and proxy for UT in
this investigation is an invitee's dollar expenditure at
a home party. The amount an invitee spends results
from a decision to use a portion of her income to acquire
goods {UA) and to foster good will {UE). We assume
therefore that invitees who are not attracted by
the UA and UE they can obtain from a home party are
less likely to attend a party and purchase. Since virtually
all invitees who attend parties ultimately purchase,
invitee expenditures capture both attendance
and purchase behavior. Measures for the independent
and covariate variables are discussed in the following
sections.
Measures OJUE. Like acquisition utility, exchange
utility cannot be measured directly, but its presence
varies with (1) the strength ofthe social ties that bind
invitees with hostesses and demonstrators and (2) the
extent an invitee is previously obligated to her hostess.
These indicators capture two aspects ofthe inherent
value of a social tie to its members (i.e., its UE).
The first dimension, the enduring strength of a tie,
determines the social capital available. The greater
the social capital, the greater the returns on investment
and the greater the UE a buyer can obtain by
making an incremental investment in a social tie.
The second dimension of UE involves the degree
one partner is currently obligated to the other. In the
short term, members of dyads alternate between the
status of debtor and creditor as a result ofthe give and
take of social exchange. Norms of reciprocity motivate
the partner who is the net debtor to reciprocate
outstanding favors before requesting additional favors.
We thus expect the UE in a social tie to fluctuate
according to the level of outstanding obligation. In
other words, when one partner is obligated to another,
she is more likely to purchase and to spend
more on the purchase. Measures for these two UE constructs
are described below.
TieStrength. Granovetter (1973, p. 1361) defined
tie strength as "a (probably linear) combination ofthe
amount of time, the emotional intensity, the intimacy
(mutual confiding) and the reciprocal services
which characterize the tie." Marsden and Campbell
(1984) identify two types of tie strength measures: indicators
and predictors. Indicators are components of
pany. Further, there were no significant differences between the sociometric
characteristics of respondents and nonrespondents. Neither
were there significant differences in the demographic and
consumption characteristics of women who returned questionnaires
in response to our first request and those who responded only
after repeated requests.
tie Strength such as closeness or supportiveness. Predictors
are aspects of relationships that are related to
tie strength without being actual components of it,
such as the role content of the relationship or the
number of common, overlapping organizational
memberships. Their analysis shows that indicators
are more reliable than predictors.
Data were gathered for four indicators of tie
strength: closeness, intimacy, support, and association.
Respondents, those members of relational dyads
who provided data on social ties, were asked to describe
their relations to a set of "target" individuals
named on the stimulus list. A target individual was
the remaining member of a dyad.
Marsden and Campbell's preferred indicator,
closeness, was measured directly by asking each respondent
to rate her relationship to a target individual
on a 10-point scale (where 10 = "extraordinarily
close" and 1 = "not close at all"). The remaining indicators
were based on respondents' reported likelihood
of engaging in various activities with a respondent.
A six-point scale (where 5 = "very likely," 4
= "likely," 3 = "neither likely nor unlikely," 2
= "unlikely," 1 = "very unlikely," and 0 = "I don't
know this person") provided a measure of this likelihood.
Intimacy was measured by a respondent's reported
likelihood of sharing a personal confidence with a target
individual. Support was measured by a respondent's
reported likelihood of extending everyday (as
opposed to emergency) assistance to a target individual
(Wellman 1979; Wellman etal. 1987). Finally, association
was measured by a respondent's professed
likelihood of spending a free afternoon with a target
individual. The four indicators were then summed to
create a 25-point, composite tie strength measure.
Composite measures were created for both inviteehostess
(IH) and invitee-demonstrator (ID) ties.
Reliability estimates were calculated to evaluate
the internal consistency and the longitudinal stability
of the tie strength composite. Cronbach's Alpha for
the tie strength composite was .93 for both the preand
post-party samples. The test-retest correlation
coefficient was .91 after a three-week interval between
pre- and post-party observations. Finally, there was
a .65 correlation between respondent and target tie
strength estimates, indicating a high degree of consensus
within a dyad regarding the status of a tie.^
Invitee Obligation. Data used to measure the degree
an invitee was obligated to her hostess prior to
the party were collected from invitee responses to two
questions. The first question asked invitees to indicate
whether the hostess owed the invitee a favor or
vice versa. Invitees completed a five-point scale that
'The tie strength components were also factor analyzed. They all
loaded evenly and heavily on the first factor.
EMBEDDED MARKETS
described the extent of general obligation present in
the tie. The scale values were: -2 = "she definitely
owes me," -I = "she probably owes me," 0 = "it's
about equal," +1 = "I probably owe her," +2 = "I
definitely owe her." "I don't know this person" was
coded 0 to indicate no obligation present. Positive
numbers on this scale indicate a perceived social debt
by the invitee; negative ones indicate creditor status.
The second question asked invitees to describe
market-specific obligations incurred within the home
party market. Invitees were asked to describe (1) the
number of parties an invitee had hosted that were attended
by the present hostess of the sampled party
and (2) the number of parties the invitee had attended
in the past that were hosted by the present hostess.
When the difference between these two numbers was
positive, the invitee was a debtor to her hostess; when
it was negative, she was a creditor.
It is an open question whether the data will support
the market-specific or the general form of obligation.
Arguments can be made both ways. If market-specific
obligations such as parties are fungible with general
obligations such as child care and car pools, then the
latter may prove to be better predictors of purchase.
If, however, market-specific obligations are not fungible
with general obligations, then the former may
prove to be the better predictor.
Measures of UA. A measure for UA was created
from two indicators, one that describes the rate a respondent
consumed personal care products and another
that describes the respondent's preference for
the brand sold at the party. Prior to the party, respondents
were asked to describe the number of occasions
per week they used 12 types of personal care products
(e.g., lipstick, skin freshener, and so on). Respondents
were also asked to provide preference ratings for five
brands of each ofthe same 12 products (i.e., 1 = "totally
unacceptable," 5 = "acceptable," and 10 = "superb").
One of the five brands was the company
brand. A respondent's product consumption rates
were then multiplied by the difference between the respondent's
mean non-party brand preference and
company brand preference for the appropriate product.
Results were then summed across the 12 product
categories each respondent had rated.
Correlations between the indicators and two additional
measures supported the nomological validity
of the LO) indicators. Respondents also reported the
brand names ofthe 12 types of personal care products
they had used in a three-week period prior to completion
of the first questionnaire. The total number of
brands reported and the percentage of the total reported
that were company brands provided alternative
measures of respondents' personal care product
consumption rate and preference for the company
brand. The consumption rate indicator had a .53 correlation
with the total number of brands reported.
and the preference indicator had a .62 correlation
with the percentage of the total that were company
brands.
Income. Although not directly related to the theory
being tested, the ability to pay is an obvious source of
variation in the amount spent at a party. Invitees
from households with larger incomes are likely to
have more disposable income and therefore greater
freedom to make discretionary purchases for their
own benefit or for the benefit of their hostesses.
Household income was therefore included as a covariate
in the analysis.
The purpose of our empirical investigation is to determine
the extent to which UE affects sales in the
presence of buyer UA and controls for household income.
The dependent variable and proxy for UT in
this investigation is an invitee's dollar expenditure at
a home party. The amount an invitee spends results
from a decision to use a portion of her income to acquire
goods {UA) and to foster good will {UE). We assume
therefore that invitees who are not attracted by
the UA and UE they can obtain from a home party are
less likely to attend a party and purchase. Since virtually
all invitees who attend parties ultimately purchase,
invitee expenditures capture both attendance
and purchase behavior. Measures for the independent
and covariate variables are discussed in the following
sections.
Measures OJUE. Like acquisition utility, exchange
utility cannot be measured directly, but its presence
varies with (1) the strength ofthe social ties that bind
invitees with hostesses and demonstrators and (2) the
extent an invitee is previously obligated to her hostess.
These indicators capture two aspects ofthe inherent
value of a social tie to its members (i.e., its UE).
The first dimension, the enduring strength of a tie,
determines the social capital available. The greater
the social capital, the greater the returns on investment
and the greater the UE a buyer can obtain by
making an incremental investment in a social tie.
The second dimension of UE involves the degree
one partner is currently obligated to the other. In the
short term, members of dyads alternate between the
status of debtor and creditor as a result ofthe give and
take of social exchange. Norms of reciprocity motivate
the partner who is the net debtor to reciprocate
outstanding favors before requesting additional favors.
We thus expect the UE in a social tie to fluctuate
according to the level of outstanding obligation. In
other words, when one partner is obligated to another,
she is more likely to purchase and to spend
more on the purchase. Measures for these two UE constructs
are described below.
TieStrength. Granovetter (1973, p. 1361) defined
tie strength as "a (probably linear) combination ofthe
amount of time, the emotional intensity, the intimacy
(mutual confiding) and the reciprocal services
which characterize the tie." Marsden and Campbell
(1984) identify two types of tie strength measures: indicators
and predictors. Indicators are components of
pany. Further, there were no significant differences between the sociometric
characteristics of respondents and nonrespondents. Neither
were there significant differences in the demographic and
consumption characteristics of women who returned questionnaires
in response to our first request and those who responded only
after repeated requests.
tie Strength such as closeness or supportiveness. Predictors
are aspects of relationships that are related to
tie strength without being actual components of it,
such as the role content of the relationship or the
number of common, overlapping organizational
memberships. Their analysis shows that indicators
are more reliable than predictors.
Data were gathered for four indicators of tie
strength: closeness, intimacy, support, and association.
Respondents, those members of relational dyads
who provided data on social ties, were asked to describe
their relations to a set of "target" individuals
named on the stimulus list. A target individual was
the remaining member of a dyad.
Marsden and Campbell's preferred indicator,
closeness, was measured directly by asking each respondent
to rate her relationship to a target individual
on a 10-point scale (where 10 = "extraordinarily
close" and 1 = "not close at all"). The remaining indicators
were based on respondents' reported likelihood
of engaging in various activities with a respondent.
A six-point scale (where 5 = "very likely," 4
= "likely," 3 = "neither likely nor unlikely," 2
= "unlikely," 1 = "very unlikely," and 0 = "I don't
know this person") provided a measure of this likelihood.
Intimacy was measured by a respondent's reported
likelihood of sharing a personal confidence with a target
individual. Support was measured by a respondent's
reported likelihood of extending everyday (as
opposed to emergency) assistance to a target individual
(Wellman 1979; Wellman etal. 1987). Finally, association
was measured by a respondent's professed
likelihood of spending a free afternoon with a target
individual. The four indicators were then summed to
create a 25-point, composite tie strength measure.
Composite measures were created for both inviteehostess
(IH) and invitee-demonstrator (ID) ties.
Reliability estimates were calculated to evaluate
the internal consistency and the longitudinal stability
of the tie strength composite. Cronbach's Alpha for
the tie strength composite was .93 for both the preand
post-party samples. The test-retest correlation
coefficient was .91 after a three-week interval between
pre- and post-party observations. Finally, there was
a .65 correlation between respondent and target tie
strength estimates, indicating a high degree of consensus
within a dyad regarding the status of a tie.^
Invitee Obligation. Data used to measure the degree
an invitee was obligated to her hostess prior to
the party were collected from invitee responses to two
questions. The first question asked invitees to indicate
whether the hostess owed the invitee a favor or
vice versa. Invitees completed a five-point scale that
'The tie strength components were also factor analyzed. They all
loaded evenly and heavily on the first factor.
EMBEDDED MARKETS
described the extent of general obligation present in
the tie. The scale values were: -2 = "she definitely
owes me," -I = "she probably owes me," 0 = "it's
about equal," +1 = "I probably owe her," +2 = "I
definitely owe her." "I don't know this person" was
coded 0 to indicate no obligation present. Positive
numbers on this scale indicate a perceived social debt
by the invitee; negative ones indicate creditor status.
The second question asked invitees to describe
market-specific obligations incurred within the home
party market. Invitees were asked to describe (1) the
number of parties an invitee had hosted that were attended
by the present hostess of the sampled party
and (2) the number of parties the invitee had attended
in the past that were hosted by the present hostess.
When the difference between these two numbers was
positive, the invitee was a debtor to her hostess; when
it was negative, she was a creditor.
It is an open question whether the data will support
the market-specific or the general form of obligation.
Arguments can be made both ways. If market-specific
obligations such as parties are fungible with general
obligations such as child care and car pools, then the
latter may prove to be better predictors of purchase.
If, however, market-specific obligations are not fungible
with general obligations, then the former may
prove to be the better predictor.
Measures of UA. A measure for UA was created
from two indicators, one that describes the rate a respondent
consumed personal care products and another
that describes the respondent's preference for
the brand sold at the party. Prior to the party, respondents
were asked to describe the number of occasions
per week they used 12 types of personal care products
(e.g., lipstick, skin freshener, and so on). Respondents
were also asked to provide preference ratings for five
brands of each ofthe same 12 products (i.e., 1 = "totally
unacceptable," 5 = "acceptable," and 10 = "superb").
One of the five brands was the company
brand. A respondent's product consumption rates
were then multiplied by the difference between the respondent's
mean non-party brand preference and
company brand preference for the appropriate product.
Results were then summed across the 12 product
categories each respondent had rated.
Correlations between the indicators and two additional
measures supported the nomological validity
of the LO) indicators. Respondents also reported the
brand names ofthe 12 types of personal care products
they had used in a three-week period prior to completion
of the first questionnaire. The total number of
brands reported and the percentage of the total reported
that were company brands provided alternative
measures of respondents' personal care product
consumption rate and preference for the company
brand. The consumption rate indicator had a .53 correlation
with the total number of brands reported.
and the preference indicator had a .62 correlation
with the percentage of the total that were company
brands.
Income. Although not directly related to the theory
being tested, the ability to pay is an obvious source of
variation in the amount spent at a party. Invitees
from households with larger incomes are likely to
have more disposable income and therefore greater
freedom to make discretionary purchases for their
own benefit or for the benefit of their hostesses.
Household income was therefore included as a covariate
in the analysis.
0/5000
มาตรการวัตถุประสงค์ของการตรวจสอบผลของเราจะกำหนดซึ่ง UE มีผลต่อการขายในขอบเขตสถานะของผู้ซื้อ UA และควบคุมรายได้ครัวเรือนขึ้นอยู่กับตัวแปรและพร็อกซีสำหรับ UT ในตรวจสอบนี้เป็นการประชุมดอลลาร์ค่าใช้จ่ายที่บุคคลบ้าน จำนวนผู้ที่ใช้ผลจากการตัดสินใจใช้ส่วนของรายได้ของเธอจะได้รับสินค้า { UA) และบุญธรรมจะดี {UE) เราคิดว่าดังนั้นที่อ้างอิงที่ไม่ได้ดึงดูดด้วยUA และ UE ที่พวกเขาสามารถได้รับจากบุคคลภายในบ้านโน้มที่เข้าร่วมงานเลี้ยง และซื้อ เนื่องจากความจริงผู้รับเชิญทั้งหมดที่เข้าร่วมปาร์ตี้สุดซื้อค่าใช้จ่ายผู้จับทั้งสองเข้าและพฤติกรรมซื้อ มาตรการอิสระและตัวแปร covariate จะกล่าวถึงในต่อไปนี้ส่วนการวัด OJUE เช่นซื้อโปรแกรมอรรถประโยชน์ แลกเปลี่ยนอรรถประโยชน์ไม่สามารถจะวัดโดยตรง แต่สถานะของตนแตกต่างกันไป (1) ความแข็งแกร่งของความสัมพันธ์ทางสังคมที่ผูกเชิญ hostesses ผู้ประท้วง และ (2) การขอบเขตการประชุมคือก่อนหน้านี้ว่าผู้หญิงของเธอตัวบ่งชี้เหล่านี้จับสองด้านของตัวโดยธรรมชาติค่าของผูกสังคมให้สมาชิก (เช่น ของ UE)มิติแรก ความยั่งยืนของผูกกำหนดทุนสังคม ยิ่งทุนทางสังคม กลับยิ่งการลงทุนและยิ่ง UE ผู้ซื้อสามารถได้รับโดยทำให้การลงทุนเพิ่มในผูกสังคมThe second dimension of UE involves the degreeone partner is currently obligated to the other. In theshort term, members of dyads alternate between thestatus of debtor and creditor as a result ofthe give andtake of social exchange. Norms of reciprocity motivatethe partner who is the net debtor to reciprocateoutstanding favors before requesting additional favors.We thus expect the UE in a social tie to fluctuateaccording to the level of outstanding obligation. Inother words, when one partner is obligated to another,she is more likely to purchase and to spendmore on the purchase. Measures for these two UE constructsare described below.TieStrength. Granovetter (1973, p. 1361) definedtie strength as "a (probably linear) combination oftheamount of time, the emotional intensity, the intimacy(mutual confiding) and the reciprocal serviceswhich characterize the tie." Marsden and Campbell(1984) identify two types of tie strength measures: indicatorsand predictors. Indicators are components ofpany. Further, there were no significant differences between the sociometriccharacteristics of respondents and nonrespondents. Neitherwere there significant differences in the demographic andconsumption characteristics of women who returned questionnairesin response to our first request and those who responded onlyafter repeated requests.tie Strength such as closeness or supportiveness. Predictorsare aspects of relationships that are related totie strength without being actual components of it,such as the role content of the relationship or thenumber of common, overlapping organizationalmemberships. Their analysis shows that indicatorsare more reliable than predictors.Data were gathered for four indicators of tiestrength: closeness, intimacy, support, and association.Respondents, those members of relational dyadswho provided data on social ties, were asked to describetheir relations to a set of "target" individualsnamed on the stimulus list. A target individual wasthe remaining member of a dyad.Marsden and Campbell's preferred indicator,closeness, was measured directly by asking each respondentto rate her relationship to a target individualon a 10-point scale (where 10 = "extraordinarilyclose" and 1 = "not close at all"). The remaining indicatorswere based on respondents' reported likelihoodof engaging in various activities with a respondent.A six-point scale (where 5 = "very likely," 4= "likely," 3 = "neither likely nor unlikely," 2= "unlikely," 1 = "very unlikely," and 0 = "I don'tknow this person") provided a measure of this likelihood.Intimacy was measured by a respondent's reportedlikelihood of sharing a personal confidence with a targetindividual. Support was measured by a respondent'sreported likelihood of extending everyday (asopposed to emergency) assistance to a target individual(Wellman 1979; Wellman etal. 1987). Finally, associationwas measured by a respondent's professedlikelihood of spending a free afternoon with a targetindividual. The four indicators were then summed tocreate a 25-point, composite tie strength measure.Composite measures were created for both inviteehostess(IH) and invitee-demonstrator (ID) ties.Reliability estimates were calculated to evaluatethe internal consistency and the longitudinal stabilityof the tie strength composite. Cronbach's Alpha forthe tie strength composite was .93 for both the preandpost-party samples. The test-retest correlationcoefficient was .91 after a three-week interval betweenpre- and post-party observations. Finally, there wasa .65 correlation between respondent and target tiestrength estimates, indicating a high degree of consensuswithin a dyad regarding the status of a tie.^Invitee Obligation. Data used to measure the degreean invitee was obligated to her hostess prior tothe party were collected from invitee responses to twoquestions. The first question asked invitees to indicatewhether the hostess owed the invitee a favor orvice versa. Invitees completed a five-point scale that'The tie strength components were also factor analyzed. They allloaded evenly and heavily on the first factor.EMBEDDED MARKETSdescribed the extent of general obligation present inthe tie. The scale values were: -2 = "she definitelyowes me," -I = "she probably owes me," 0 = "it'sabout equal," +1 = "I probably owe her," +2 = "Idefinitely owe her." "I don't know this person" wascoded 0 to indicate no obligation present. Positivenumbers on this scale indicate a perceived social debtby the invitee; negative ones indicate creditor status.The second question asked invitees to describemarket-specific obligations incurred within the homeparty market. Invitees were asked to describe (1) thenumber of parties an invitee had hosted that were attendedby the present hostess of the sampled partyand (2) the number of parties the invitee had attendedin the past that were hosted by the present hostess.When the difference between these two numbers waspositive, the invitee was a debtor to her hostess; whenit was negative, she was a creditor.It is an open question whether the data will supportthe market-specific or the general form of obligation.Arguments can be made both ways. If market-specificobligations such as parties are fungible with generalobligations such as child care and car pools, then thelatter may prove to be better predictors of purchase.If, however, market-specific obligations are not fungiblewith general obligations, then the former mayprove to be the better predictor.Measures of UA. A measure for UA was createdfrom two indicators, one that describes the rate a respondentconsumed personal care products and anotherthat describes the respondent's preference forthe brand sold at the party. Prior to the party, respondentswere asked to describe the number of occasions
per week they used 12 types of personal care products
(e.g., lipstick, skin freshener, and so on). Respondents
were also asked to provide preference ratings for five
brands of each ofthe same 12 products (i.e., 1 = "totally
unacceptable," 5 = "acceptable," and 10 = "superb").
One of the five brands was the company
brand. A respondent's product consumption rates
were then multiplied by the difference between the respondent's
mean non-party brand preference and
company brand preference for the appropriate product.
Results were then summed across the 12 product
categories each respondent had rated.
Correlations between the indicators and two additional
measures supported the nomological validity
of the LO) indicators. Respondents also reported the
brand names ofthe 12 types of personal care products
they had used in a three-week period prior to completion
of the first questionnaire. The total number of
brands reported and the percentage of the total reported
that were company brands provided alternative
measures of respondents' personal care product
consumption rate and preference for the company
brand. The consumption rate indicator had a .53 correlation
with the total number of brands reported.
and the preference indicator had a .62 correlation
with the percentage of the total that were company
brands.
Income. Although not directly related to the theory
being tested, the ability to pay is an obvious source of
variation in the amount spent at a party. Invitees
from households with larger incomes are likely to
have more disposable income and therefore greater
freedom to make discretionary purchases for their
own benefit or for the benefit of their hostesses.
Household income was therefore included as a covariate
in the analysis.
per week they used 12 types of personal care products
(e.g., lipstick, skin freshener, and so on). Respondents
were also asked to provide preference ratings for five
brands of each ofthe same 12 products (i.e., 1 = "totally
unacceptable," 5 = "acceptable," and 10 = "superb").
One of the five brands was the company
brand. A respondent's product consumption rates
were then multiplied by the difference between the respondent's
mean non-party brand preference and
company brand preference for the appropriate product.
Results were then summed across the 12 product
categories each respondent had rated.
Correlations between the indicators and two additional
measures supported the nomological validity
of the LO) indicators. Respondents also reported the
brand names ofthe 12 types of personal care products
they had used in a three-week period prior to completion
of the first questionnaire. The total number of
brands reported and the percentage of the total reported
that were company brands provided alternative
measures of respondents' personal care product
consumption rate and preference for the company
brand. The consumption rate indicator had a .53 correlation
with the total number of brands reported.
and the preference indicator had a .62 correlation
with the percentage of the total that were company
brands.
Income. Although not directly related to the theory
being tested, the ability to pay is an obvious source of
variation in the amount spent at a party. Invitees
from households with larger incomes are likely to
have more disposable income and therefore greater
freedom to make discretionary purchases for their
own benefit or for the benefit of their hostesses.
Household income was therefore included as a covariate
in the analysis.
การแปล กรุณารอสักครู่..
มาตรการวัตถุประสงค์ของการสืบสวนเชิงประจักษ์ของเราคือการกำหนดขอบเขตที่ส่งผลกระทบต่อยอดขายUE ในการปรากฏตัวของUA ผู้ซื้อและผู้ควบคุมรายได้ของครัวเรือน. ตัวแปรตามและพร็อกซี่สำหรับยูทาห์ในการสืบสวนคดีนี้เป็นค่าใช้จ่ายของเงินดอลลาร์ได้รับเชิญที่งานปาร์ตี้ที่บ้าน จำนวนเงินที่ได้รับเชิญใช้ผลจากการตัดสินใจที่จะใช้เป็นส่วนหนึ่งของรายได้ของเธอจะได้รับสินค้า{UA) และเพื่อส่งเสริมให้เกิดความปรารถนาดี {UE) เราคิดด้วยเหตุที่ได้รับเชิญที่ไม่ได้ดึงดูดโดยเอื้อUE และพวกเขาสามารถได้รับจากบุคคลที่บ้านมีโอกาสน้อยที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงและการซื้อ เนื่องจากแทบจะเชิญทุกคนที่เข้าร่วมงานปาร์ตี้ซื้อในที่สุดค่าใช้จ่ายที่ได้รับเชิญเข้าร่วมประชุมทั้งจับและพฤติกรรมการซื้อ มาตรการอิสระตัวแปรและตัวแปรร่วมที่จะกล่าวถึงต่อไปนี้ในส่วน. มาตรการ OJUE เช่นเดียวกับยูทิลิตี้ได้มาแลกเปลี่ยนยูทิลิตี้ไม่สามารถวัดได้โดยตรงแต่การแสดงตนแตกต่างกันไปด้วย(1) ความแข็งแรง ofthe ความสัมพันธ์ทางสังคมที่ผูกได้รับเชิญที่มีแอร์และผู้ประท้วงและ(2) ขอบเขตเชิญมีหน้าที่ก่อนหน้านี้พนักงานต้อนรับของเธอ. ชี้วัดเหล่านี้จับสอง ด้าน ofthe ธรรมชาติคุณค่าของการผูกทางสังคมให้แก่สมาชิก(เช่น UE ของมัน). มิติแรกความแข็งแกร่งที่ยั่งยืนของการผูกที่กำหนดทุนทางสังคมที่มีอยู่ ยิ่งทุนทางสังคมที่มากขึ้นผลตอบแทนจากการลงทุนและมากขึ้นUE ผู้ซื้อจะได้รับจากการเพิ่มขึ้นการลงทุนในผูกสังคม. มิติที่สองของ UE เกี่ยวข้องกับการศึกษาระดับปริญญาหุ้นส่วนคนหนึ่งในปัจจุบันคือการบังคับให้คนอื่นๆ ในระยะสั้นเป็นสมาชิกของ dyads สลับระหว่างสถานะของลูกหนี้และเจ้าหนี้เป็นผลofthe ให้และใช้เวลาในการแลกเปลี่ยนทางสังคม บรรทัดฐานของการแลกเปลี่ยนกระตุ้นให้พันธมิตรที่เป็นลูกหนี้สุทธิตอบสนองโปรดปรานที่โดดเด่นก่อนที่จะขอเพิ่มเติมโปรดปราน. เราจึงคาดหวังว่า UE ในผูกสังคมมีความผันผวนตามระดับของภาระผูกพันที่โดดเด่น ในคำอื่น ๆ เมื่อหนึ่งคู่มีหน้าที่ไปยังอีกที่เธอมีแนวโน้มที่จะซื้อและจะใช้จ่ายมากขึ้นในการซื้อ มาตรการสำหรับทั้งสองสร้าง UE อธิบายไว้ด้านล่าง. TieStrength Granovetter (1973, น. 1361) กำหนดความแข็งแรงผูกเป็น"(อาจเป็นเชิงเส้น) รวมกัน ofthe ระยะเวลาที่อารมณ์รุนแรงที่ใกล้ชิด(ร่วมกันไว้ใจ) และบริการซึ่งกันและกันซึ่งลักษณะผูก." Marsden และแคมป์เบล(1984) ระบุทั้งสองประเภทของมาตรการความแข็งแรงผูก: ตัวชี้วัดและการพยากรณ์ ตัวชี้วัดที่เป็นส่วนประกอบของpany นอกจากนี้ยังไม่พบความแตกต่างระหว่าง sociometric ลักษณะของผู้ตอบแบบสอบถามและ nonrespondents ไม่ได้มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในประชากรและลักษณะการบริโภคของผู้หญิงที่กลับแบบสอบถามในการตอบสนองต่อการร้องขอครั้งแรกของเราและผู้ที่ตอบสนองเพียงการร้องขอซ้ำหลังจาก. ผูกความแข็งแรงเช่นความใกล้ชิดหรือ supportiveness ทำนายลักษณะของความสัมพันธ์ที่เกี่ยวข้องกับการผูกความแข็งแรงโดยไม่ต้องส่วนประกอบที่เกิดขึ้นจริงของมันเช่นเนื้อหาบทบาทของความสัมพันธ์หรือการที่จำนวนทั่วไปที่ทับซ้อนกันขององค์กรสมาชิก การวิเคราะห์ของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าตัวชี้วัดที่มีความน่าเชื่อถือมากกว่าพยากรณ์. ข้อมูลที่ถูกรวบรวมสี่ตัวชี้วัดของการผูกความแข็งแรง. ความใกล้ชิดสนิทสนมสนับสนุนและสมาคมผู้ตอบแบบสอบถามสมาชิกผู้dyads สัมพันธ์ที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางสังคมถูกถามว่าจะอธิบายความสัมพันธ์ของพวกเขาชุดของ "เป้าหมาย" บุคคลชื่ออยู่ในรายชื่อการกระตุ้น แต่ละเป้าหมายเป็นสมาชิกที่เหลือของ dyad. Marsden และตัวบ่งชี้ที่ต้องการแคมป์เบล, ใกล้ชิด, วัดโดยตรงโดยขอให้ผู้ถูกกล่าวหาแต่ละคนให้คะแนนความสัมพันธ์ของเธอกับบุคคลเป้าหมายในระดับ10 จุด (ที่ 10 = "พิเศษปิด" และ 1 = "ไม่ปิดเลย") ตัวชี้วัดที่เหลืออยู่บนพื้นฐานของความน่าจะเป็นผู้ตอบแบบสอบถามรายงานการมีส่วนร่วมในกิจกรรมต่างๆที่มีผู้ตอบ. สเกลหกจุด (ที่ 5 = "มีแนวโน้มมาก" 4 = "แนวโน้ม" 3 = "ไม่น่าจะไม่น่า" 2 = "ไม่น่า" 1 = "ไม่น่า" และ 0 = "ฉันไม่ได้รู้ว่าคนนี้") ให้ตัวชี้วัดของความเป็นไปได้นี้. ใกล้ชิดวัดโดยรายงานของผู้ตอบน่าจะเป็นของการแบ่งปันความเชื่อมั่นส่วนบุคคลที่มีเป้าหมายของแต่ละบุคคล สนับสนุนการวัดโดยตอบของความน่าจะเป็นรายงานของการขยายในชีวิตประจำวัน(ในขณะที่เมื่อเทียบกับในกรณีฉุกเฉิน) ความช่วยเหลือให้กับบุคคลเป้าหมาย(Wellman 1979; Wellman 1987 etal.) ในที่สุดสมาคมวัดโดยผู้ตอบแบบสอบถามยอมรับของความน่าจะเป็นของการใช้จ่ายช่วงบ่ายฟรีกับเป้าหมายของแต่ละบุคคล สี่ตัวชี้วัดที่ได้รับการสรุปแล้วที่จะสร้าง 25 จุดวัดความแข็งแรงผูกคอมโพสิต. มาตรการคอมโพสิตที่สร้างขึ้นสำหรับ inviteehostess ทั้ง(IH) และได้รับเชิญสาธิต (ID) ความสัมพันธ์. ประมาณการความน่าเชื่อถือถูกคำนวณในการประเมินความสอดคล้องภายในและความมั่นคงในระยะยาวคอมโพสิตของความแข็งแรงผูก อัลฟาครอนบาคสำหรับคอมโพสิตความแข็งแรงผูกเป็น 0.93 สำหรับทั้ง preand ตัวอย่างบุคคลที่โพสต์ ความสัมพันธ์ทดสอบสอบซ่อมค่าสัมประสิทธิ์เป็น 0.91 หลังจากช่วงสามสัปดาห์ระหว่างก่อนโพสต์และข้อสังเกตของบุคคล สุดท้ายมีความสัมพันธ์ระหว่าง 0.65 ตอบและเน็คไทเป้าหมายประมาณการความแข็งแกร่งแสดงให้เห็นระดับสูงของฉันทามติภายใน dyad เกี่ยวกับสถานะที่มีการผูก. ^ เชิญภาระผูกพัน ข้อมูลที่ใช้ในการวัดระดับเชิญถูกบังคับให้พนักงานต้อนรับของเธอก่อนที่จะมีบุคคลที่ถูกเก็บรวบรวมจากการตอบสนองเชิญสองคำถาม คำถามแรกที่ถามว่าได้รับเชิญเพื่อแสดงให้เห็นว่าพนักงานต้อนรับที่ค้างชำระเชิญโปรดปรานหรือในทางกลับกัน เชิญเสร็จระดับห้าจุดที่'ส่วนประกอบความแข็งแรงผูกยังวิเคราะห์ปัจจัย พวกเขาทั้งหมดโหลดอย่างสม่ำเสมอและอย่างหนักในปัจจัยแรก. ตลาดฝังอธิบายขอบเขตของปัจจุบันพันธกรณีทั่วไปในการผูก ค่าระดับคือ: -2 = "แน่นอนเธอเป็นหนี้ฉัน" -I = "เธออาจเป็นหนี้ฉัน" 0 = "ก็เท่ากันเกี่ยวกับ" 1 = "ฉันอาจเป็นหนี้เธอ" 2 = "ผมแน่นอนเป็นหนี้เธอ. " "ผมไม่ทราบว่าคนนี้" เป็นรหัส0 เพื่อบ่งชี้ถึงภาระผูกพันในปัจจุบันไม่มี บวกตัวเลขในระดับนี้แสดงให้เห็นว่าหนี้ที่สังคมรับรู้โดยได้รับเชิญนั้น คนที่เป็นลบแสดงสถานะเจ้าหนี้. คำถามที่สองถามว่าได้รับเชิญที่จะอธิบายข้อผูกพันเฉพาะตลาดที่เกิดขึ้นภายในบ้านตลาดพรรค ได้รับเชิญถูกถามเพื่ออธิบาย (1) จำนวนของบุคคลที่ได้รับเชิญเจ้าภาพที่ได้เข้าร่วมโดยปฏิคมปัจจุบันของบุคคลตัวอย่างและ(2) จำนวนของบุคคลที่เชิญมาร่วมงานในอดีตที่ได้เป็นเจ้าภาพโดยปฏิคมปัจจุบันเมื่อความแตกต่างระหว่างทั้งสองตัวเลขที่เป็นบวกได้รับเชิญเป็นลูกหนี้ที่จะปฏิคมของเธอ; เมื่อมันเป็นเชิงลบเธอเป็นเจ้าหนี้. มันเป็นคำถามเปิดไม่ว่าจะเป็นข้อมูลที่จะสนับสนุนตลาดที่เฉพาะเจาะจงหรือรูปแบบทั่วไปของภาระผูกพัน. อาร์กิวเมนต์สามารถทำทั้งสองวิธี หากตลาดเฉพาะภาระหน้าที่เช่นฝ่ายทดแทนที่มีทั่วไปตามข้อผูกพันเช่นการดูแลเด็กและสระว่ายน้ำรถแล้วหลังอาจพิสูจน์ให้เป็นตัวพยากรณ์ที่ดีขึ้นของการซื้อ. แต่ถ้าภาระผูกพันตลาดที่เฉพาะเจาะจงไม่ได้ทดแทนมีภาระผูกพันโดยทั่วไปแล้วอดีตอาจพิสูจน์ให้เป็นตัวทำนายที่ดีกว่า. มาตรการของ UA วัดสำหรับ UA ถูกสร้างขึ้นจากสองตัวชี้วัดหนึ่งที่อธิบายอัตราตอบบริโภคผลิตภัณฑ์ดูแลส่วนบุคคลและอื่นๆที่อธิบายถึงการตั้งค่าตอบสำหรับแบรนด์ที่ขายในงานปาร์ตี้ ก่อนที่จะมีบุคคลที่ผู้ตอบแบบสอบถามถูกถามเพื่ออธิบายจำนวนครั้งต่อสัปดาห์พวกเขาใช้ใน12 ชนิดของผลิตภัณฑ์ดูแลส่วนบุคคล(เช่นลิปสติก, สดชื่นผิวและอื่น ๆ ) ผู้ตอบแบบสอบถามยังถามเพื่อให้การจัดอันดับการตั้งค่าสำหรับห้าแบรนด์ของแต่ละofthe เดียวกัน 12 ผลิตภัณฑ์ (เช่น 1 = "ทั้งหมดที่ยอมรับไม่ได้" 5 = "ยอมรับ" และ 10 = "ยอดเยี่ยม"). หนึ่งในห้าแบรนด์เป็น บริษัทแบรนด์ . การบริโภคสินค้าที่ตอบอัตราแล้วถูกคูณด้วยความแตกต่างระหว่างผู้ถูกกล่าวหาของค่าเฉลี่ยความพึงพอใจแบรนด์ที่ไม่ใช่พรรคและบริษัท ตั้งค่าแบรนด์สำหรับผลิตภัณฑ์ที่เหมาะสม. ผลลัพธ์ที่ได้สรุปแล้วใน 12 ผลิตภัณฑ์ประเภทผู้ตอบแต่ละได้จัดอันดับ. ความสัมพันธ์ระหว่างตัวชี้วัดและอีกสองมาตรการสนับสนุนความถูกต้อง nomological ของ LO) ตัวชี้วัด ผู้ตอบแบบสอบถามยังรายงานชื่อแบรนด์ ofthe 12 ชนิดของผลิตภัณฑ์ดูแลส่วนบุคคลที่พวกเขาได้นำมาใช้ในระยะเวลาสามสัปดาห์ก่อนที่จะดำเนินการเสร็จสมบูรณ์ของแบบสอบถามแรก จำนวนรวมของแบรนด์รายงานและร้อยละของจำนวนรายงานที่ถูกแบรนด์บริษัท ที่ให้บริการทางเลือกที่มาตรการของผู้ตอบแบบสอบถาม'ผลิตภัณฑ์ดูแลส่วนบุคคลอัตราการบริโภคและการตั้งค่าสำหรับ บริษัท แบรนด์ ตัวบ่งชี้อัตราการบริโภคมีความสัมพันธ์ 0.53 มีจำนวนรวมของแบรนด์รายงาน. และตัวบ่งชี้การตั้งค่ามีความสัมพันธ์ 0.62 เปอร์เซ็นต์ของทั้งหมดที่มี บริษัทแบรนด์. รายได้ แม้ว่าจะไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับทฤษฎีการทดสอบความสามารถในการจ่ายเงินให้เป็นแหล่งที่มาที่ชัดเจนของการเปลี่ยนแปลงในจำนวนเงินที่ใช้ในงานปาร์ตี้ ได้รับเชิญจากผู้ประกอบการที่มีรายได้ขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีรายได้มากขึ้นและมากขึ้นดังนั้นจึงมีอิสระในการตัดสินใจซื้อสินค้าของพวกเขาสำหรับประโยชน์ของตัวเองหรือเพื่อประโยชน์ของแอร์ของพวกเขา. รายได้ในครัวเรือนจึงถูกรวมเป็นตัวแปรร่วมในการวิเคราะห์
การแปล กรุณารอสักครู่..
มาตรการ
วัตถุประสงค์ของการสืบสวนเชิงประจักษ์คือการตรวจสอบ
ขอบเขตที่ UE มีผลต่อยอดขายในการแสดงตนของผู้ซื้อและการควบคุมของคุณ
สำหรับรายได้ครัวเรือน ตัวแปรตามและพร็อกซี่สำหรับ UT ใน
การสืบสวนนี้เป็นผู้รับเชิญดอลลาร์ค่าใช้จ่ายที่
บ้านพรรค ปริมาณการเชิญใช้ผล
จากการตัดสินใจใช้ส่วนหนึ่งของรายได้ที่จะได้รับ
สินค้า { มาก ) และสร้างความดี { UE ) เราถือว่า
ดังนั้นว่า เพื่อนที่ไม่หลงเสน่ห์
มากและ UE พวกเขาสามารถได้รับจากบ้านปาร์ตี้
โอกาสน้อยที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงและการซื้อ ในเมื่อความจริงทั้งหมดที่ได้รับเชิญเข้าร่วมปาร์ตี้สุด
เชิญจับจ่ายซื้อ ทั้งการเข้าร่วม
และพฤติกรรมการซื้อ มาตรการสำหรับอิสระ
ตัวแปรตัวแปรร่วมและจะกล่าวถึงในหัวข้อต่อไป
.
ojue มาตรการ เช่น สาธารณูปโภค การไม่สามารถยูทิลิตี้แลกเปลี่ยน
ถูกวัดโดยตรง แต่การแสดงตนของ
ขึ้นอยู่กับ ( 1 ) ความแข็งแรงของความสัมพันธ์ทางสังคมที่ผูกมัด
เพื่อนกับโฮสเตส และผู้ชุมนุม และ ( 2 ) ขอบเขตการเชิญก่อนหน้านี้
ต้องรับแขกของเธอ ตัวชี้วัดเหล่านี้จับสองด้านโดยธรรมชาติ
ค่าของเสมอ สังคมของสมาชิก ( เช่น ของ UE ) .
มิติแรก ทนแรงเสมอ
ใช้ทุนทางสังคมที่มีอยู่ มากขึ้น
ทุนทางสังคมมากขึ้นผลตอบแทนการลงทุน
และมากกว่า UE ผู้ซื้อสามารถได้รับโดย
การลงทุนเพิ่มในมัดสังคม มิติที่สองของ UE
-
เกี่ยวข้องกับคู่หนึ่งกำลังต้องการอื่น ๆ ใน
ระยะสั้น , สมาชิกของไดแอดสลับระหว่าง
สถานะของลูกหนี้และเจ้าหนี้ เป็นผลให้ และ รับของ
แลกเปลี่ยนทางสังคม บรรทัดฐานของการแลกเปลี่ยนจูง
คู่ใครเป็นลูกหนี้สุทธิเพื่อตอบแทนบุญเด่น ก่อนที่จะร้องขอให้
เราจึงคาดหวังเพิ่มเติม UE ในสังคมที่ผันผวน
ผูก
วัตถุประสงค์ของการสืบสวนเชิงประจักษ์คือการตรวจสอบ
ขอบเขตที่ UE มีผลต่อยอดขายในการแสดงตนของผู้ซื้อและการควบคุมของคุณ
สำหรับรายได้ครัวเรือน ตัวแปรตามและพร็อกซี่สำหรับ UT ใน
การสืบสวนนี้เป็นผู้รับเชิญดอลลาร์ค่าใช้จ่ายที่
บ้านพรรค ปริมาณการเชิญใช้ผล
จากการตัดสินใจใช้ส่วนหนึ่งของรายได้ที่จะได้รับ
สินค้า { มาก ) และสร้างความดี { UE ) เราถือว่า
ดังนั้นว่า เพื่อนที่ไม่หลงเสน่ห์
มากและ UE พวกเขาสามารถได้รับจากบ้านปาร์ตี้
โอกาสน้อยที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงและการซื้อ ในเมื่อความจริงทั้งหมดที่ได้รับเชิญเข้าร่วมปาร์ตี้สุด
เชิญจับจ่ายซื้อ ทั้งการเข้าร่วม
และพฤติกรรมการซื้อ มาตรการสำหรับอิสระ
ตัวแปรตัวแปรร่วมและจะกล่าวถึงในหัวข้อต่อไป
.
ojue มาตรการ เช่น สาธารณูปโภค การไม่สามารถยูทิลิตี้แลกเปลี่ยน
ถูกวัดโดยตรง แต่การแสดงตนของ
ขึ้นอยู่กับ ( 1 ) ความแข็งแรงของความสัมพันธ์ทางสังคมที่ผูกมัด
เพื่อนกับโฮสเตส และผู้ชุมนุม และ ( 2 ) ขอบเขตการเชิญก่อนหน้านี้
ต้องรับแขกของเธอ ตัวชี้วัดเหล่านี้จับสองด้านโดยธรรมชาติ
ค่าของเสมอ สังคมของสมาชิก ( เช่น ของ UE ) .
มิติแรก ทนแรงเสมอ
ใช้ทุนทางสังคมที่มีอยู่ มากขึ้น
ทุนทางสังคมมากขึ้นผลตอบแทนการลงทุน
และมากกว่า UE ผู้ซื้อสามารถได้รับโดย
การลงทุนเพิ่มในมัดสังคม มิติที่สองของ UE
-
เกี่ยวข้องกับคู่หนึ่งกำลังต้องการอื่น ๆ ใน
ระยะสั้น , สมาชิกของไดแอดสลับระหว่าง
สถานะของลูกหนี้และเจ้าหนี้ เป็นผลให้ และ รับของ
แลกเปลี่ยนทางสังคม บรรทัดฐานของการแลกเปลี่ยนจูง
คู่ใครเป็นลูกหนี้สุทธิเพื่อตอบแทนบุญเด่น ก่อนที่จะร้องขอให้
เราจึงคาดหวังเพิ่มเติม UE ในสังคมที่ผันผวน
ผูก
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ห่มผ้าด้วย
- no phone
- during the summer, with no differences o
- คงจะ
- Item
- ความหมายของอาซูรอ
- แสงคำมูล
- We can see a better day
- บาร์บีคิวไก่ย่างอบน้ำผึ้ง
- อุบัติเหตุไม่คาดฝัน นักศึกษาจมน้ำ
- arm pillow
- n 2009, American geologist Adrian Helmsl
- ฉันล้อเล่น
- 자야지
- เพราะคุณจึงทำให้ฉันเข้าใจภาษาอังกฤษมากขึ
- n 2009, American geologist Adrian Helmsl
- A total of 2384 infected pigs displaying
- ฉันอยากกลับมาที่นี่อีกครั้ง
- sent a photo like the sun is shining.
- ประเภทของฟอสฟอรัสฟอสฟอรัสขาวโมเลกุลของฟอ
- Agricultural wastes as dairy feed in Chi
- You have to match the questions to the s
- บ้านนางาม
- The fish meal plant was established unde
