Lefille hesitated. Closer considera

Lefille hesitated. Closer consideration revealed that her cheeks had taken on a reddish tinge.What the heck is going on?
Turning her head slightly, Lefille peeked at Suimei out of the corner of her eye. Finally, having resolved herself, she spoke.
“U-um, sorry about this morning. I showed you a bad side of me…” she said with her head hung, embarrassed.
Shockingly, she brought up the incident from that morning herself.
Even though Lefille had just apologized, Suimei felt that he’d been rather careless himself, and so—
“Oh, no, not at all… I was too careless. Sorry about that, really. I should have been paying more attention as I took that corner.”
“No, the fault was mine. I should have been more aware of my surroundings. Please don’t worry yourself over it. It was truly my mistake.”
Lefille rebuffed his words with a shake of her head and another apology.
Suimei gathered his courage, and asked her a question.
“…Um, might I ask what happened?”
“Er… sorry!”
“…Not at all. Those should be my words. Sorry for asking you something like that. Please just forget I asked.”
Recognizing that Lefille was unable to answer, Suimei immediately apologized, discarding any plans to inquire further.
What had happened that morning was likely both complicated and inconvenient to share. Although he was definitely still concerned, but he knew better than to pry.
“I-I’m going to go present myself to the caravan leader,” Lefille hurriedly pronounced, seemingly unable to endure the current atmosphere before walking off in Galeo’s direction without waiting for a reply from Suimei.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lefille ลังเล พิจารณาใกล้ชิดเปิดเผยที่ แก้มของเธอได้ดำเนินการในเป็นสีแดง สงครามจะเกิดอะไรขึ้นหันหัวของเธอเล็กน้อย Lefille peeked ที่ Suimei จากมุมของดวงตาของเธอ ในที่สุด มีมติตัวเอง เธอพูด" U-um ขออภัยเกี่ยวกับเช้านี้ ผมได้แสดงให้เห็นด้านไม่ดีของฉัน..."เธอกล่าวพร้อมกับหัวของเธอแขวน อับอายเสียงกระหึ่ม เธอนำขึ้นเหตุการณ์จากเช้าวันนั้นเองแม้ว่า Lefille มีเพียงโทษ Suimei รู้สึกว่า เขาได้ค่อนข้างประมาทตัวเอง และ —"โอ้ ไม่มี ไม่ได้เลย... ประมาทเกินไปได้ ขออภัยเกี่ยวกับที่ จริง ๆ ฉันควรได้รับความสนใจเป็นผมเอามุมที่""ไม่ ข้อบกพร่องเป็นเหมือง ฉันควรได้รับมากขึ้นตระหนักถึงสภาพแวดล้อมของฉัน โปรดไม่ต้องกังวลตัวเองไว้ ได้อย่างแท้จริงความผิดของฉัน"Lefille rebuffed คำพูดของเขา ด้วยการสั่นไหวของหัวเธอและขอโทษอีกSuimei รวบรวมความกล้าหาญของเขา และถามคำถามเธอ“… Um อาจถามว่า เกิดอะไรขึ้น"" Er...ขอโทษ! "“… ไม่เลย ผู้ที่ควรเป็นคำพูดของฉัน ขออภัยสำหรับการขอสิ่งที่ต้องการ กรุณาเพียงลืมถาม"ตระหนักว่า Lefille ไม่สามารถจะตอบ Suimei ทันทีโทษ ละทิ้งแผนใด ๆ เพื่อสอบถามเพิ่มเติมสิ่งที่ได้เกิดขึ้นตอนเช้าว่ามีแนวโน้มทั้งซับซ้อน และสะดวกที่จะแบ่งปัน แม้ว่าเขาเป็นกังวลแน่นอนยังคง แต่เขารู้ดีกว่าการงัด"ฉัน-ฉันจะไปนำเสนอตัวเองให้เป็นผู้นำคาราวาน, " Lefille รีบออกเสียงว่า ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถทนบรรยากาศปัจจุบันก่อนเดินอยู่ในทิศทางของ Galeo ได้โดยไม่ต้องรอการตอบกลับจาก Suimei

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Lefille ลังเล พิจารณาอย่างใกล้ชิดเปิดเผยว่าแก้มของเธอได้รับในสีแดง tinge.What ห่าจะเกิดขึ้น?
เปิดหัวของเธอเล็กน้อย Lefille แอบมองที่ Suimei ออกจากมุมของตาของเธอ ในที่สุดก็มีการแก้ไขตัวเองเธอพูด.
"U-UM ขออภัยเกี่ยวกับเช้าวันนี้ ฉันพบคุณด้านที่ไม่ดีของฉัน ... "เธอกล่าวพร้อมกับหัวของเธอแขวนอาย.
เขย่าขวัญเธอนำขึ้นจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเช้าวันนั้นตัวเอง.
แม้ว่า Lefille เพิ่งขอโทษ Suimei รู้สึกว่าเขาต้องการได้รับค่อนข้างประมาทตัวเองและ ทีเรา
"โอ้ไม่ไม่ได้ทั้งหมด ... ฉันเป็นความประมาทเกินไป ขออภัยเกี่ยวกับที่จริงๆ ฉันควรจะได้รับความสนใจมากขึ้นอย่างที่เราเอามุมที่. "
" ไม่มีความผิดเป็นของเรา ฉันควรจะได้รับทราบข้อมูลเพิ่มเติมของสภาพแวดล้อมของฉัน กรุณาไม่ต้องกังวลกับตัวเองมากกว่านั้น มันเป็นอย่างแท้จริงผิดพลาดของฉัน. "
Lefille หาเรื่องคำพูดของเขาที่มีการสั่นไหวของหัวของเธอและขอโทษอีก.
Suimei รวบรวมความกล้าหาญของเขาและถามเธอคำถาม.
" ... อืมผมอาจจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น? "
" เอ่อ ... ขอโทษ! "
" …ไม่ใช่เลย. ผู้ที่ควรจะเป็นคำพูดของฉัน ขออภัยขอให้คุณสิ่งที่ต้องการที่ กรุณาเพียงแค่ลืมฉันถาม. "
จำได้ว่า Lefille ก็ไม่สามารถที่จะตอบได้ทันที Suimei ขอโทษทิ้งแผนการที่จะสอบถามเพิ่มเติม.
สิ่งที่เคยเกิดขึ้นในเช้าวันนั้นก็น่าจะเป็นทั้งที่มีความซับซ้อนและไม่สะดวกที่จะแบ่งปัน แม้ว่าเขาจะเป็นแน่นอนยังคงกังวล แต่เขารู้ดีกว่าจะแงะ.
"ฉันฉันกำลังจะไปนำเสนอตัวเองให้ผู้นำกองคาราวาน" Lefille ออกเสียงรีบดูเหมือนจะไม่สามารถที่จะทนบรรยากาศปัจจุบันก่อนที่จะเดินออกไปในทิศทาง Galeo โดยไม่ต้อง รอการตอบกลับจาก Suimei

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

lefille ลังเล พิจารณาใกล้ๆ พบว่าแก้มของเธอ ได้แดงเลย อะไรกันเนี่ย ?หันหัวของเธอเล็กน้อย lefille แอบมอง suimei ออกจากมุมตาของเธอ ในที่สุด ก็มีการแก้ไขตัวเอง เธอพูด" เอ่อ ขอโทษเรื่องเมื่อเช้า ผมพบคุณไม่ดีด้านข้า . . . " เธอกล่าวพร้อมกับหัวแขวน , อายน่า เธอนำเหตุการณ์เมื่อเช้านั้นเองแม้ว่า lefille แค่ขอโทษ suimei รู้สึกว่าเขาค่อนข้างสะเพร่าเองแล้ว" โอ้ ไม่ ไม่ . . . . . . . ผมก็ประมาทเกินไป ขอโทษด้วยจริงๆ ฉันควรจะได้รับความสนใจมากขึ้นในฐานะที่ผมถ่ายมุม”" ไม่ เป็นความผิดของข้า ฉันควรจะมีมากขึ้นตระหนักถึงสภาพแวดล้อมของฉัน อย่ากังวลไปเลย มันเป็นอย่างแท้จริงความผิดของฉัน " .lefille rebuffed คำพูดของเขากับสั่นศีรษะ และคำขอโทษsuimei รวบรวมความกล้า และถามคำถาม" . . . . . . . . . อืม . . . ผมอาจจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น "" เอ่อ . . . ขอโทษ ! "" . . . . . . . ไม่ทั้งหมด นั่นควรเป็นคำพูดของฉัน ขอโทษที่ถามอะไรแบบนี้ โปรดลืมที่ผมถาม "การตระหนักถึง lefille ไม่สามารถที่จะตอบ suimei ทันทีแล้วทิ้งแผนใด ๆเพื่อสอบถามเพิ่มเติมเกิดอะไรขึ้นในเช้าวันนั้น ดูเหมือนทั้งยุ่งยากและไม่สะดวกที่จะแบ่งปัน แต่เขายังกังวล แต่เขารู้ดีกว่าที่จะงัด" ฉันไปแนะนำตัวเองกับหัวหน้ากองคาราวาน " lefille รีบออกเสียงดูเหมือนจะไม่สามารถที่จะทนบรรยากาศก่อนที่จะเดินไปในทิศทาง galeo โดยไม่รอฟังคำตอบจาก suimei .