Sleeping BeautyLong ago there lived

Sleeping Beauty
Long ago there lived a King and Queen who said every day, "If only we had a child!" But for a long time they had none.
One day, as the Queen was bathing in a spring and dreaming of a child, a frog crept out of the water and said to her, "Your wish shall be fulfilled. Before a year has passed you shall bring a daughter into the world."
And since frogs are such magical creatures, it was no surprise that before a year had passed the Queen had a baby girl. The child was so beautiful and sweet that the King could not contain himself for joy. He prepared a great feast and invited all his friends, family and neighbours. He invited the fairies, too, in order that they might be kind and good to the child. There were thirteen of them in his kingdom, but as the King only had twelve golden plates for them to eat from, one of the fairies had to be left out. None of the guests was saddened by this as the thirteenth fairy was known to be cruel and spiteful.
An amazing feast was held and when it came to an end, each of the fairies presented the child with a magic gift. One fairy gave her virtue, another beauty, a third riches and so on -- with everything in the world that anyone could wish for.
After eleven of the fairies had presented their gifts, the thirteenth suddenly appeared. She was angry and wanted to show her spite for not having been invited to the feast. Without hesitation she called out in a loud voice,
"When she is fifteen years old, the Princess shall prick herself with a spindle and shall fall down dead!"
Then without another word, she turned and left the hall.
The guests were horrified and the Queen fell to the floor sobbing, but the twelfth fairy, whose wish was still not spoken, quietly stepped forward. Her magic could not remove the curse, but she could soften it so she said,
"Nay, your daughter shall not die, but instead shall fall into a deep sleep that will last one hundred years."
Over the years, the promises of the fairies came true -- one by one. The Princess grew to be beautiful, modest, kind and clever. Everyone who saw her could not help but love her.
The King and Queen were determined to prevent the curse placed on the Princess by the spiteful fairy and sent out a command that all the spindles in the whole kingdom should be destroyed. No one in the kingdom was allowed to tell the Princess of the curse that had been placed upon her for they did not want her to worry or be sad.
On the morning of her fifteenth birthday, the Princess awoke early -- excited to be another year older. She was up so early in the morning, that she realized everyone else still slept. The Princess roamed through the halls trying to keep herself occupied until the rest of the castle awoke. She wandered about the whole place, looking at rooms and halls as she pleased and at last she came to an old tower. She climbed the narrow, winding staircase and reached a little door. A rusty key was sticking in the lock and when she turned it, the door flew open.
In a little room sat an old woman with a spindle, busily spinning her flax. The old woman was so deaf that she had never heard the King's command that all spindles should be destroyed.
"Good morning, Granny," said the Princess, "what are you doing?"
"I am spinning," said the old woman.
"What is the thing that whirls round so merrily?" asked the Princess and she took the spindle and tried to spin too.
But she had scarcely touched the spindle when it pricked her finger. At that moment she fell upon the bed which was standing near and lay still in a deep sleep.
The King, Queen and servants had all started their morning routines and right in the midst of them fell asleep too. The horses fell asleep in the stable, the dogs in the yard, the doves on the roof and the flies on the wall. Even the fire in the hearth grew still and went to sleep. The kitchen maid, who sat with a chicken before her, ready to pluck its feathers, fell asleep. The cook was in the midst of scolding the kitchen boy for a mess he'd made but they both fell fast asleep. The wind died down and on the trees in front of the castle not a leaf stirred.
Round the castle a hedge of brier roses began to grow up. Every year it grew higher until at last nothing could be seen of the sleeping castle.
There was a legend in the land about the lovely Sleeping Beauty, as the King's daughter was called, and from time to time Princes came and tried to force their way through the hedge and into the castle. But they found it impossible for the thorns, as though they were alive, grabbed at them and would not let them through.
After many years a Prince came again to the country and heard an old man tell the tale of the castle which stood behind the brier hedge and the beautiful Princess who had slept within for a hundred years. He heard also that many Princes had tried to make it through the brier hedge but none had succeeded and many had been caught in it and died.
The the young Prince said, "I am not afraid. I must go and see this Sleeping Beauty."
The good old man did all in his power to persuade him not to go, but the Prince would not listen.
Now the hundred years were just ended. When the Prince approached the brier hedge it was covered with beautiful large roses. The shrubs made way for him of their own accord and let him pass unharmed.
In the courtyard, the Prince saw the horses and dogs lying asleep. On the roof sat the sleeping doves with their heads tucked under their wings. When he went into the house, the flies were asleep on the walls and the servants asleep in the halls. Near the throne lay the King and Queen, sleeping peacefully beside each other. In the kitchen the cook, the kitchen boy and the kitchen maid all slept with their heads resting on the table.
The Prince went on farther. All was so still that he could hear his own breathing. At last he reached the tower and opened the door into the little room where the Princess was asleep. There she lay, looking so beautiful that he could not take his eyes off her. He bent down and gave her a kiss. As he touched her, Sleeping Beauty opened her eyes and smiled up at him.
Throughout the castle, everyone and everything woke up and looked at each other with astonished eyes. Within the month, the Prince and Sleeping Beauty were married and lived happily all their lives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจ้าหญิงนิทรานานมีอยู่ในหลวงและราชินีที่ทุกวัน กล่าวว่า "ถ้าเพียงแต่เรามีลูก" แต่เป็นเวลานาน จะมีไม่มีมีการอาบน้ำวันหนึ่ง เป็นราชินีในสปริง และฝันของเด็ก กบ crept จากน้ำ และกล่าวว่า เธอ "ต้องการคุณจะสามารถดำเนินการ ก่อนปีแล้ว คุณจะนำบุตรสาวเข้าสู่โลก"และเนื่องจากกบเป็นสัตว์วิเศษดังกล่าว ก็ไม่แปลกใจที่ว่า ก่อนปีได้ผ่าน ราชินีมีทารก เด็กคนนั้นสวยงาม และหวานว่า กษัตริย์สามารถประกอบด้วยตัวเองสำหรับความสุข เขาเตรียมฉลองยิ่งใหญ่ และเชิญทั้งหมดของเพื่อน ครอบครัว และเพื่อนบ้าน เขาเชิญนางฟ้า เกินไป เพื่อให้พวกเขาอาจจะดี และเด็กดีขึ้น มี thirteen ของในราชอาณาจักรของเขา แต่กษัตริย์ มีแผ่นทอง 12 ต้องกินจากเฉพาะ หนึ่งในนางฟ้าได้ออกซ้าย ไม่มีอันถูกโศกเสียใจอีกแล้ว โดยนี้เป็นนางฟ้าสิบสามถูกเรียกว่าโหดร้าย และ spitefulจัดงานฉลองตื่นตาตื่นใจขึ้น และเมื่อมาถึงสิ้นสุด แต่ละนางฟ้านำเสนอเด็กของขวัญวิเศษ นางฟ้าหนึ่งให้คุณธรรมของเธอ ความงามอื่น ริชเชสสามใน - มีทุกอย่างในโลกที่ทุกคนต้องการหลังจากที่ 43 นางฟ้าได้นำเสนอของขวัญของพวกเขา thirteenth ที่อยู่ดี ๆ เธอโกรธ และต้องการแสดงของเธอทั้ง ๆ ที่สำหรับไม่มีรับเชิญไปงานเลี้ยง โดยไม่ลังเล เธอเรียกออกในเสียง"When she is fifteen years old, the Princess shall prick herself with a spindle and shall fall down dead!"Then without another word, she turned and left the hall.The guests were horrified and the Queen fell to the floor sobbing, but the twelfth fairy, whose wish was still not spoken, quietly stepped forward. Her magic could not remove the curse, but she could soften it so she said,"Nay, your daughter shall not die, but instead shall fall into a deep sleep that will last one hundred years."Over the years, the promises of the fairies came true -- one by one. The Princess grew to be beautiful, modest, kind and clever. Everyone who saw her could not help but love her.The King and Queen were determined to prevent the curse placed on the Princess by the spiteful fairy and sent out a command that all the spindles in the whole kingdom should be destroyed. No one in the kingdom was allowed to tell the Princess of the curse that had been placed upon her for they did not want her to worry or be sad.On the morning of her fifteenth birthday, the Princess awoke early -- excited to be another year older. She was up so early in the morning, that she realized everyone else still slept. The Princess roamed through the halls trying to keep herself occupied until the rest of the castle awoke. She wandered about the whole place, looking at rooms and halls as she pleased and at last she came to an old tower. She climbed the narrow, winding staircase and reached a little door. A rusty key was sticking in the lock and when she turned it, the door flew open.In a little room sat an old woman with a spindle, busily spinning her flax. The old woman was so deaf that she had never heard the King's command that all spindles should be destroyed."Good morning, Granny," said the Princess, "what are you doing?""I am spinning," said the old woman."What is the thing that whirls round so merrily?" asked the Princess and she took the spindle and tried to spin too.But she had scarcely touched the spindle when it pricked her finger. At that moment she fell upon the bed which was standing near and lay still in a deep sleep.The King, Queen and servants had all started their morning routines and right in the midst of them fell asleep too. The horses fell asleep in the stable, the dogs in the yard, the doves on the roof and the flies on the wall. Even the fire in the hearth grew still and went to sleep. The kitchen maid, who sat with a chicken before her, ready to pluck its feathers, fell asleep. The cook was in the midst of scolding the kitchen boy for a mess he'd made but they both fell fast asleep. The wind died down and on the trees in front of the castle not a leaf stirred.Round the castle a hedge of brier roses began to grow up. Every year it grew higher until at last nothing could be seen of the sleeping castle.There was a legend in the land about the lovely Sleeping Beauty, as the King's daughter was called, and from time to time Princes came and tried to force their way through the hedge and into the castle. But they found it impossible for the thorns, as though they were alive, grabbed at them and would not let them through.After many years a Prince came again to the country and heard an old man tell the tale of the castle which stood behind the brier hedge and the beautiful Princess who had slept within for a hundred years. He heard also that many Princes had tried to make it through the brier hedge but none had succeeded and many had been caught in it and died.The the young Prince said, "I am not afraid. I must go and see this Sleeping Beauty."The good old man did all in his power to persuade him not to go, but the Prince would not listen.Now the hundred years were just ended. When the Prince approached the brier hedge it was covered with beautiful large roses. The shrubs made way for him of their own accord and let him pass unharmed.In the courtyard, the Prince saw the horses and dogs lying asleep. On the roof sat the sleeping doves with their heads tucked under their wings. When he went into the house, the flies were asleep on the walls and the servants asleep in the halls. Near the throne lay the King and Queen, sleeping peacefully beside each other. In the kitchen the cook, the kitchen boy and the kitchen maid all slept with their heads resting on the table.The Prince went on farther. All was so still that he could hear his own breathing. At last he reached the tower and opened the door into the little room where the Princess was asleep. There she lay, looking so beautiful that he could not take his eyes off her. He bent down and gave her a kiss. As he touched her, Sleeping Beauty opened her eyes and smiled up at him.Throughout the castle, everyone and everything woke up and looked at each other with astonished eyes. Within the month, the Prince and Sleeping Beauty were married and lived happily all their lives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าหญิงนิทรา
นานมาอาศัยอยู่ที่นั่นในหลวงและพระราชินีที่กล่าวว่าทุกวัน "ถ้าเพียง แต่เรามีลูก!" แต่เป็นเวลานานพวกเขาก็ไม่มี.
วันหนึ่งในขณะที่สมเด็จพระราชินีได้รับการอาบน้ำในฤดูใบไม้ผลิและความฝันของเด็กกบพุ่งออกมาจากน้ำและบอกกับเธอว่า "ความปรารถนาของคุณจะได้รับการเติมเต็ม. ก่อนที่ในปีที่ผ่าน คุณจะนำลูกสาวเข้ามาในโลก. "
และตั้งแต่กบเป็นสัตว์วิเศษเช่นนี้มันก็ไม่แปลกใจที่ก่อนปีที่ผ่านมาสมเด็จพระราชินีมีทารกเพศหญิง เด็กจึงสวยงามและหวานที่พระมหากษัตริย์ไม่สามารถมีความสุขตัวเอง เขาเตรียมงานฉลองที่ยิ่งใหญ่และเชิญเพื่อน ๆ ทุกคนของเขาครอบครัวและเพื่อนบ้าน เขาได้รับเชิญนางฟ้าเกินไปเพื่อที่ว่าพวกเขาอาจจะเป็นชนิดที่ดีให้กับเด็ก มีสิบสามของพวกเขาอยู่ในอาณาจักรของเขา แต่เป็นพระมหากษัตริย์มีเพียงสิบสองแผ่นทองสำหรับพวกเขาที่จะกินจากหนึ่งในนางฟ้าต้องออกซ้าย ไม่มีของแขกผู้เข้าพักรู้สึกเศร้านี้เป็นนางฟ้าที่สิบสามเป็นที่รู้จักกันจะโหดร้ายและความอาฆาตแค้น.
งานเลี้ยงที่จัดขึ้นที่น่าตื่นตาตื่นใจและเมื่อมันมาถึงจุดสิ้นสุดของแต่ละนางฟ้าที่นำเสนอเด็กที่มีความมหัศจรรย์ของที่ระลึก หนึ่งนางฟ้าให้อาศัยอำนาจของเธอ, ความงามอื่นร่ำรวยที่สามและอื่น ๆ - มีทุกอย่างในโลกที่ทุกคนอาจต้องการให้.
หลังจากที่สิบเอ็ดของนางฟ้าได้นำเสนอของขวัญของพวกเขาที่สิบสามก็ปรากฏ เธอโกรธและต้องการที่จะแสดงให้เห็นทั้งๆที่เธอไม่ได้รับเชิญให้ไปงานเลี้ยง โดยไม่ลังเลที่เธอเรียกว่าออกมาในเสียงดัง
"เมื่อเธอเป็นสิบห้าปี, ปริ๊นเซจะแทงตัวเองด้วยแกนและจะล้มตายลง!"
จากนั้นโดยไม่มีคำอื่นเธอหันซ้ายและห้องโถง.
แขกผู้เข้าพักได้รับตกใจและ สมเด็จพระราชินีลดลงไปร้องไห้พื้น แต่นางฟ้าที่สิบสองที่มีความปรารถนาก็ยังคงไม่ได้พูดอย่างเงียบ ๆ ก้าวไปข้างหน้า เวทมนตร์ของเธอไม่สามารถลบคำสาป แต่เธอก็สามารถทำให้ผิวอ่อนนุ่มเพื่อให้เธอกล่าวว่า
"แต่ว่าลูกสาวของคุณจะไม่ตาย แต่จะตกอยู่ในการนอนหลับลึกที่จะมีอายุหนึ่งร้อยปี."
กว่าปีที่สัญญาของ นางฟ้ามาจริง - หนึ่งโดยหนึ่ง ปริ๊นเซโตจะสวยงามเจียมเนื้อเจียมตัวชนิดและฉลาด ทุกคนที่เห็นเธอไม่สามารถช่วย แต่รักเธอ.
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระราชินีก็มุ่งมั่นที่จะป้องกันไม่ให้คำสาปแช่งที่วางอยู่บนปริ๊นเซโดยมีเจตนาร้ายนางฟ้าและส่งออกคำสั่งที่แกนทั้งหมดที่อยู่ในราชอาณาจักรควรจะถูกทำลาย . หนึ่งในราชอาณาจักรไม่ได้รับอนุญาตให้บอกเจ้าหญิงแห่งคำสาปแช่งที่ได้รับการวางอยู่บนของเธอสำหรับพวกเขาไม่อยากให้เธอต้องกังวลหรือต้องเสียใจ
ในตอนเช้าของวันเกิดที่สิบห้าของเธอเจ้าหญิงตื่นขึ้นมาในช่วงต้น - รู้สึกตื่นเต้นที่จะเป็นอีก ปีเก่า เธอเป็นคนที่ขึ้นเพื่อให้ในตอนเช้าที่เธอรู้ว่าคนอื่น ๆ ยังคงนอนหลับอยู่ ปริ๊นเซท่องผ่านห้องโถงพยายามที่จะให้ตัวเองครอบครองจนถึงส่วนที่เหลือของปราสาทตื่นขึ้นมา เธอเดินเกี่ยวกับสถานที่ทั้งที่กำลังมองหาที่ห้องและห้องโถงขณะที่เธอยินดีและที่สุดท้ายที่เธอมาถึงหอเก่า เธอปีนขึ้นแคบบันไดเวียนและถึงประตูเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สำคัญได้รับการติดสนิมในการล็อคและเมื่อเธอหันประตูบินเปิด.
ในห้องเล็ก ๆ นั่งหญิงชรากับแกน, ยุ่งปั่นแฟลกซ์เธอ หญิงชราคนหูหนวกเพื่อที่เธอไม่เคยได้ยินคำสั่งของพระราชาที่แกนทั้งหมดควรจะถูกทำลาย.
"ดีตอนเช้ายายกล่าวว่า" เจ้าหญิง "สิ่งที่คุณกำลังทำอะไร?"
"ผมกำลังปั่น" หญิงชราคนหนึ่งกล่าวว่า
"เป็นสิ่งที่ whirls รอบเพื่อให้สนุกสนานอะไร?" ถามเจ้าหญิงและเธอเอาแกนและพยายามที่จะหมุนด้วย.
แต่เธอได้สัมผัสแทบแกนเมื่อมัน pricked นิ้วของเธอ ในขณะที่เธอตกหลุมบนที่นอนซึ่งยืนอยู่ใกล้และวางยังคงอยู่ในการนอนหลับลึก.
พระมหากษัตริย์พระราชินีและข้าราชการได้ทั้งหมดที่ตั้งขึ้นกิจวัตรตอนเช้าและขวาในท่ามกลางของพวกเขาหลับเกินไป ม้าผล็อยหลับไปในเสถียรภาพสุนัขในบ้านนกพิราบบนหลังคาและแมลงวันบนผนัง แม้ไฟในเตาและยังคงขยายตัวไปนอน แม่บ้านห้องครัวซึ่งนั่งอยู่กับไก่ก่อนที่เธอจะพร้อมที่จะถอนขนของมันหลับ ปรุงอาหารอยู่ในท่ามกลางของดุเด็กห้องครัวสำหรับรับประทานอาหารที่เขาต้องการทำ แต่พวกเขาทั้งสองลดลงหลับไปอย่างรวดเร็ว ลมเสียชีวิตลงและอยู่บนต้นไม้ในด้านหน้าของปราสาทไม่ได้เป็นใบกวน.
รอบปราสาทป้องกันความเสี่ยงของดอกกุหลาบหนามเริ่มที่จะเติบโตขึ้น ทุกปีจะขยายตัวสูงขึ้นจนไม่มีอะไรที่ผ่านมาอาจจะเห็นปราสาทนอน.
มีตำนานในแผ่นดินเกี่ยวกับการที่น่ารักเจ้าหญิงนิทราก็เป็นลูกสาวของกษัตริย์ถูกเรียกและเมื่อเวลาผ่านไปเจ้าชายมาและพยายามที่จะบังคับทางของพวกเขา ผ่านการป้องกันความเสี่ยงและเข้าไปในปราสาท แต่พวกเขาพบว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับหนาม, ราวกับว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่คว้าที่พวกเขาและจะไม่ปล่อยให้พวกเขาผ่าน.
หลังจากหลายปีเจ้าชายมาอีกครั้งเพื่อประเทศและได้ยินคนเก่าที่บอกเล่าเรื่องราวของปราสาทที่ยืนอยู่ข้างหลัง ป้องกันความเสี่ยงหนามและเจ้าหญิงสวยที่เคยนอนภายในหลายร้อยปี เขายังได้ยินว่าเจ้าชายหลายคนพยายามที่จะทำให้มันผ่านการป้องกันความเสี่ยงหนาม แต่ไม่มีใครประสบความสำเร็จและมีหลายคนที่ได้รับการติดอยู่ในนั้นและเสียชีวิต.
เจ้าชายหนุ่มกล่าวว่า "ผมไม่กลัว. ฉันต้องไปดูนี้เจ้าหญิงนิทรา "
ชายชราที่ดีทำทุกอย่างในอำนาจของเขาที่จะชักชวนให้เขาไม่ได้ไป แต่เจ้าชายจะไม่ฟัง.
ตอนนี้ร้อยปีก็สิ้นสุดลงเพียงแค่ เมื่อเจ้าชายเดินเข้ามาป้องกันความเสี่ยงหนามมันถูกปกคลุมด้วยดอกกุหลาบขนาดใหญ่ที่สวยงาม พุ่มไม้ทำทางสำหรับเขาสอดคล้องของตัวเองของพวกเขาและปล่อยให้เขาผ่านอันตราย.
ในลานเจ้าชายเห็นม้าและสุนัขนอนหลับ บนหลังคานั่งนกพิราบนอนกับหัวของพวกเขาซุกอยู่ใต้ปีกของพวกเขา เมื่อเขาเดินเข้าไปในบ้านแมลงวันกำลังนอนหลับอยู่บนผนังและคนรับใช้นอนหลับอยู่ในห้องโถง ใกล้บัลลังก์วางพระมหากษัตริย์และพระราชินีนอนหลับอย่างสงบอยู่ข้างกัน ในห้องครัวปรุงอาหารเด็กห้องครัวและห้องครัวแม่บ้านทุกนอนกับหัวของพวกเขาที่วางอยู่บนโต๊ะ.
เจ้าชายไปในที่ไกลออกไป ทั้งหมดจึงยังคงเห็นว่าเขาสามารถได้ยินเสียงหายใจของตัวเอง ในที่สุดเขาก็มาถึงหอคอยและเปิดประตูเข้าไปในห้องเล็ก ๆ ที่เจ้าหญิงกำลังนอนหลับ ที่นั่นเธอได้วางกำลังมองหาเพื่อให้สวยงามว่าเขาไม่สามารถใช้สายตาของเขาออกของเธอ เขาก้มลงและทำให้เธอจูบ ในขณะที่เขาสัมผัสเธอนิทราเปิดตาของเธอและยิ้มขึ้นที่เขา.
ตลอดปราสาททุกคนและทุกสิ่งที่ตื่นขึ้นมาและมองหน้ากันด้วยตาประหลาดใจ ภายในเดือนที่เจ้าชายและเจ้าหญิงนิทราได้แต่งงานและอาศัยอยู่อย่างมีความสุขทุกชีวิตของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ้าหญิงนิทรา
นานมาแล้วยังมีพระราชาและพระราชินี ที่บอกว่า ทุกๆ วัน " ถ้าเรามีเด็ก ! " แต่เป็นเวลานาน พวกเขาไม่มี .
วันหนึ่ง ขณะที่ราชินีอาบน้ำในฤดูใบไม้ผลิ และฝันของเด็กกบคลานขึ้นมาจากน้ำ และพูดกับเธอว่า " ความปรารถนาของคุณจะเป็นจริง ก่อนที่จะผ่านเป็นปีคุณจะพาลูกสาวเข้าไปในโลก . "
และเนื่องจาก กบเป็นสัตว์วิเศษเช่นมันไม่น่าแปลกใจที่ก่อนปีที่ผ่านมาราชินีมีลูกสาว เด็กสวยและหวานที่กษัตริย์ไม่สามารถยับยั้งตัวเองให้มีความสุข เขาเตรียมเลี้ยงใหญ่ และได้เชิญเพื่อนๆ ของเขา ครอบครัว และเพื่อนบ้าน เขาเชิญนางฟ้าด้วย เพื่อที่พวกเขาจะเป็นชนิดและดีสำหรับเด็ก มีสิบสามของพวกเขาในอาณาจักรของเขาแต่เป็นกษัตริย์มีเพียงสิบสองแผ่นทองสำหรับพวกเขากินจากหนึ่งในนางฟ้าต้องออก ไม่มีแขกก็เสียใจโดยนี้สิบสามนางฟ้าก็เรียกว่าเป็นคนโหดร้าย .
เลี้ยงน่าพิศวงขึ้น และเมื่อมันมาถึงจุดจบ แต่ละแห่งนางฟ้ามอบเด็กเป็นของขวัญวิเศษ หนึ่งในนางฟ้าให้ความดี ความงามของเธออีกสามสมบัติและอื่น ๆ . . . กับทุกสิ่งในโลกที่ใครๆ ก็ปรารถนา
หลังจากสิบเอ็ดของนางฟ้าได้นำเสนอของขวัญของพวกเขา สิบสามก็ปรากฏตัวขึ้น เธอโกรธและอยากแสดงทั้งๆ ที่เธอไม่ได้รับเชิญไปงานเลี้ยง โดยไม่ลังเล เธอเรียกออกมาเสียงดัง
" เมื่อเธออายุสิบห้าปีเจ้าหญิงจะแทงตัวเองกับแกนหมุน และจะล้มลงตาย ! "
แล้วไม่มีคำพูดอื่น เธอหันซ้ายฮอลล์
แขกหวาดกลัวและราชินีล้มลงกับพื้นสะอึกสะอื้น แต่ 12 นางฟ้า ใครต้องการก็ยังไม่พูด ค่อยๆก้าวออกมา เวทมนตร์ของเธอไม่สามารถลบคำสาป แต่เธอดู เธอกล่าวว่า ,
" เนย์ ลูกสาวคุณจะไม่ตายแต่จะตกอยู่ในการนอนหลับลึกที่จะมีอายุหนึ่งร้อยปี . "
ปี สัญญาของนางฟ้า เป็นจริง หนึ่งโดยหนึ่ง เจ้าหญิงองค์โต สวย สุภาพ ใจดี ฉลาด ทุกคนที่เห็นเธอไม่สามารถช่วย แต่ความรักของเธอ
กษัตริย์และราชินี มีความตั้งใจที่จะป้องกันคำสาปในตัวเจ้าหญิงโดยนางฟ้าอาฆาต และส่งออกคำสั่งที่ spindles ทั้งหมดในอาณาจักรทั้งหมดควรถูกทำลาย หนึ่งในราชอาณาจักรได้รับอนุญาตให้บอกเจ้าหญิง คำสาปที่ถูกวางไว้เมื่อเธอเพราะไม่ต้องการให้เธอกังวลหรือเสียใจ
ในเช้าวันเกิดเธอวันที่สิบห้าเจ้าหญิงตื่นขึ้นแต่เช้า -- ตื่นเต้นแก่อีกปี เธอตื่นแต่เช้า เธอตระหนักว่าทุกคนยังหลับอยู่ เจ้าหญิงเดินผ่านห้องโถง พยายามที่จะทำให้ตัวเองไม่ว่างจนถึงส่วนปราสาทตื่นขึ้น . เธอเดินเกี่ยวกับสถานที่ทั้งหมด ดูห้องพักและห้องโถงตามที่เธอพอใจ และในที่สุดเธอได้มาเป็นหอเก่า เธอปีนขึ้นแคบๆราวบันไดและถึงประตูเล็ก ๆน้อย ๆ กุญแจที่ขึ้นสนิมได้ยื่นในการล็อคและเมื่อเธอเปิดมัน ประตูก็เปิด
ในห้องเล็กๆ นั่ง เป็นหญิงแก่ที่มีแกนเป็นเกลียวหมุนแล้วเธอ หญิงชราจึงหูหนวกที่เธอไม่เคยได้ยินคำสั่งของพระราชาที่แกนควรทำลาย .
" อรุณสวัสดิ์ค่ะ " เจ้าหญิงพูด " คุณทำอะไรน่ะ ? "
" ผมปั่น