Background and purpose We have prev

Background and purpose We have previously shown in a randomized study that in the first year after treatment, open reduction and internal fixation resulted in better grip strength and forearm rotation than closed reduction and bridging external fixation. In the present study, we investigated whether this difference persists over time. Patients and methods The 50 patients included in the original study (mean age 53 years, 36 women) were sent a QuickDASH questionnaire and an invitation to a radiographic and clinical examination after a mean of 5 (3-7) years. Results All 50 patients returned the QuickDASH questionnaire and 45 participated in the clinical and radiographic examination. In the internal fixation group, the grip strength was 95% (SD 12) of the uninjured side and in the external fixation group it was 90% (SD 21) of the uninjured side (p == 0.3). QuickDASH score, range of motion, and radiographic parameters were similar between the groups. Interpretation The difference originally found between internal and external fixation in distal radial fractures at 1 year regarding grip strength and range of motion was found to diminish with time. At 5 years, both groups had approached normal values.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลังและวัตถุประสงค์ที่เราได้เคยแสดงในการศึกษาแบบสุ่มที่เปิดในปีแรกหลังการรักษา ลดและตรึงภายในส่งผลให้ดีจับความแข็งแรงและแขนหมุนปิดลดและตรึงเชื่อมโยงภายนอก ในการศึกษาปัจจุบัน เราตรวจสอบว่า ความแตกต่างนี้ยังคงมีอยู่ตลอดเวลา ผู้ป่วยและวิธีการ 50 ผู้ป่วยรวมอยู่ในการศึกษาเดิม (อายุ 53 ปี 36 ผู้หญิง) ได้ส่งแบบสอบถาม QuickDASH และการเชิญการเจริญ และคลินิกตรวจหลังหมายความว่า 5 ปี (3-7) ผู้ป่วยทั้งหมด 50 ผลลัพธ์ส่งกลับแบบสอบถาม QuickDASH และ 45 ร่วมในการตรวจทางคลินิก และเจริญ ในการตรึงภายในกลุ่ม ความแรงจับ 95% (SD 12) ด้าน uninjured และในกลุ่มภายนอกตรึง มัน 90% (SD 21) ด้าน uninjured (p == 0.3) QuickDASH คะแนน เคลื่อนไหว และพารามิเตอร์การเจริญคล้ายคลึงกันระหว่างกลุ่มได้ ตีความความแตกต่างที่พบระหว่างภายใน และภายนอกตรึงในปลายรัศมีหักเวลา 1 ปีเกี่ยวกับความแข็งแรงในการจับและการเคลื่อนไหวครั้งแรก พบจะลดน้อยลง ด้วยเวลา เวลา 5 ปี ทั้งสองกลุ่มได้เข้าหาค่าปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมาและวัตถุประสงค์ของเราได้แสดงให้เห็นก่อนหน้านี้ในการศึกษาแบบสุ่มว่าในปีแรกหลังการรักษาลดลงและเปิดการตรึงภายในผลในการจับพลังที่ดีขึ้นและการหมุนแขนลดกว่าปิดและการเชื่อมโยงการตรึงภายนอก ในการศึกษาปัจจุบันเราตรวจสอบว่าความแตกต่างนี้ยังคงอยู่ในช่วงเวลา ผู้ป่วยและวิธีการที่ผู้ป่วย 50 รวมอยู่ในการศึกษาเดิม (อายุเฉลี่ย 53 ปีหญิง 36) ถูกส่งแบบสอบถาม QuickDASH และได้รับเชิญไปตรวจสอบเอ็กซ์เรย์และทางคลินิกหลังจากที่ค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 5 (3-7 ปี) ผลการค้นหาทั้งหมด 50 ผู้ป่วยกลับแบบสอบถาม QuickDASH และ 45 มีส่วนร่วมในการตรวจทางคลินิกและภาพรังสี ในกลุ่มการตรึงภายในจับพลังได้ 95% (SD 12) ของฝั่งได้รับบาดเจ็บและในกลุ่มตรึงภายนอกมันเป็น 90% (SD 21) ของฝั่งได้รับบาดเจ็บ (P == 0.3) QuickDASH คะแนนช่วงของการเคลื่อนไหวและพารามิเตอร์เอ็กซ์เรย์มีความคล้ายคลึงกันระหว่างกลุ่ม การตีความที่แตกต่างกันแรกที่พบระหว่างการตรึงภายในและภายนอกในการเกิดกระดูกหักรัศมีปลาย 1 ปีเกี่ยวกับความแข็งแรงจับและช่วงของการเคลื่อนไหวก็จะพบว่าลดลงตามเวลา 5 ปีที่ผ่านมาทั้งสองกลุ่มเข้ามาใกล้ค่าปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นมาและวัตถุประสงค์ที่เราได้เคยแสดงในการศึกษาพบว่าในปีแรกหลังการรักษา ลดเปิดและการตรึงภายในส่งผลดี ความแข็งแรงและการหมุนปลายแขนกว่าการปิดการตรึงและการเชื่อมโยงภายนอก ในการศึกษา เราได้ตรวจสอบว่า ความแตกต่างนี้ยังคงมีอยู่ตลอดเวลา ผู้ป่วยและวิธีการรวม 50 คน ในการศึกษาเดิม ( หมายถึง อายุ 53 ปี หญิง 36 ) โดยส่งแบบสอบถาม quickdash และเชิญให้รังสีตรวจหลังค่าเฉลี่ย 5 และคลินิก ( 3-7 ) ปี ผลลัพธ์ทั้งหมด 50 คน ส่งกลับแบบสอบถาม quickdash 45 มีส่วนร่วมในทางคลินิกและภาพรังสีการตรวจสอบ ในกลุ่มที่กำหนด ภายใน จับพลังได้ 95% ( SD 12 ) ด้านการทำร้าย และในการยึดตรึงภายนอกกลุ่มได้ 90% ( SD 21 ) ด้านการทำร้าย ( P = = 0.3 ) คะแนน quickdash ช่วงของการเคลื่อนไหว และพารามิเตอร์ทางรังสีมีความคล้ายคลึงกันระหว่างกลุ่ม การตีความที่แตกต่างกันพบว่าเดิมระหว่างภายในและภายนอก การตรึงกระดูกหักที่ปลายรัศมี 1 ปีเกี่ยวกับความแข็งแรงของมือและช่วงของการเคลื่อนไหวที่พบเพื่อลดเวลา 5 ปี ทั้งสองกลุ่มได้เข้าใกล้ค่าปกติ