Structured learning certainly has i

Structured learning certainly has its place. But if it replaces unmediated engagement with the world, it has a negative effect on a child’s education. Children learn the fragility of flowers by touching their petals. They learn to cooperate by organizing their own games. The computer cannot simulate the physical and emotional nuances of resolving a dispute during kickball, or the creativity of inventing new rhymes to the rhythm of jumping rope. These full-bodied, often deeply heartfelt experiences educate not just the intellect but also the soul of the child. When children are free to practice on their own, they can test their inner perceptions against the world around them, develop the qualities of care, self-discipline, courage, compassion, generosity, and tolerance – and gradually figure out how to be part of both social and biological communities.

It’s true that engaging with others on the playground can be a harrowing experience, too. Children often need to be monitored and, at times, disciplined for acts of cruelty, carelessness, selfishness, even violence. Computers do provide an attractively reliable alternative to the dangers of unsupervised play. But schools too often use computers or other highly structured activities to prevent these problematic qualities of childhood from surfacing – out of fear or a compulsion to force-feed academics. This effectively denies children the practice and feedback they need to develop the skills and dispositions of a mature person. If children do not test the waters of unsupervised social activity, they likely will never be able to swim in the sea of civic responsibility. If they have no opportunities to dig in the soil, discover the spiders, bugs, birds, and plants that populate even the smallest unpaved playgrounds, they will be less likely to explore, appreciate, and protect nature as adults

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเรียนรู้ที่มีโครงสร้างแน่นอนมีสถานที่ แต่ถ้าจะแทนที่หมั้น ' S เด็กเรียนรู้ที่เปราะบางของดอกไม้โดยการสัมผัสกลีบของพวกเขา พวกเขาเรียนรู้ที่จะให้ความร่วมมือโดยการจัดเกมของตัวเอง คอมพิวเตอร์ไม่สามารถจำลองความแตกต่างทางกายภาพและอารมณ์ของการแก้ปัญหาข้อพิพาทระหว่าง เหล่านี้เต็ม- ฉกรรจ์มักประสบการณ์จริงใจลึกความรู้ไม่ใช่แค่สติปัญญา แต่ยังจิตวิญญาณของเด็ก เมื่อเด็กมีอิสระในการปฏิบัติของตัวเองที่พวกเขาสามารถทดสอบการรับรู้ภายในของพวกเขากับโลกรอบตัวพวกเขาในการพัฒนาคุณภาพของการดูแลตัวเอง- วินัยความกล้าหาญความเมตตาความเอื้ออาทรและความอดทน- และค่อยๆคิดออกว่าจะเป็นส่วนหนึ่งของ ชุมชนทั้งทางสังคมและทางชีวภาพมัน' จริงที่มีส่วนร่วมกับคนอื่น ๆ ในสนามเด็กเล่นที่อาจจะเป็นประสบการณ์ที่บาดใจมากเกินไป เด็กมักจะต้องมีการตรวจสอบและในช่วงเวลาที่มีระเบียบวินัยสำหรับการกระทำของความโหดร้าย คอมพิวเตอร์ไม่ให้ทางเลือกที่น่าสนใจที่น่าเชื่อถือถึงอันตรายของการเล่นใกล้ชิด แต่โรงเรียนก็มักจะใช้คอมพิวเตอร์หรือกิจกรรมอื่น ๆ ที่มีโครงสร้างสูงเพื่อป้องกันไม่ให้มีคุณภาพที่มีปัญหาเหล่านี้ในวัยเด็กจากพื้นผิว- ออกจากความกลัวหรือการบังคับที่จะบังคับ- นักวิชาการอาหาร นี้มีประสิทธิภาพปฏิเสธเด็กปฏิบัติและข้อเสนอแนะที่พวกเขาต้องการที่จะพัฒนาทักษะและการแสดงออกของคนที่เป็นผู้ใหญ่ ถ้าเด็กไม่ได้ทดสอบน้ำของกิจกรรมทางสังคมใกล้ชิดพวกเขาอาจจะไม่สามารถที่จะว่ายน้ำในทะเลของความรับผิดชอบของเทศบาล ถ้าพวกเขามีโอกาสที่จะขุดลงไปในดินที่ค้นพบแมงมุมแมลงนกและพืชที่อาศัยแม้แต่ที่เล็กที่สุดสนามเด็กเล่นปูพวกเขาจะมีโอกาสน้อยที่จะสำรวจชื่นชมและปกป้องธรรมชาติเป็นผู้ใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โครงสร้างการเรียนรู้แน่นอนมีสถานที่ แต่ถ้ามันเข้ามาแทนที่ unmediated หมั้นกับโลก มันมีผลกระทบต่อการศึกษาของเด็ก เด็กเรียนรู้โดยการสัมผัสความเปราะบางของดอกไม้กลีบของพวกเขา พวกเขาเรียนรู้ที่จะให้ความร่วมมือโดยการจัดเกมของตัวเอง พิวเตอร์ไม่สามารถจำลองความแตกต่างทางกายภาพและทางอารมณ์ ในการแก้ไขข้อพิพาทระหว่างบอล ,