The man in this poem is reflecting

The man in this poem is reflecting on the first twenty years of his life, which were focused not on nature, but on himself. Like the high school seniors, this man had little time for much more than the business of living. Now that he has survived two decades he is examining his life. He knows that “Fifty springs are little room” to experience all that he wants.
In the first quatrain Housman accents the simple beauty of nature. The cherry blossoms are ripe and pure; nature at its finest. Life, whether plant or human, seems invincible. But the insertion of, “now” at the end of the first line brings us back to the harsh reality of human mortality. The cherries are, “hung… along the bough” suggesting that the branch will not be able to hold the fruit indefinitely. The life of the cherries is limited, despite their beauty.
The last quatrain is rushed as the poet tries to fit in as much living as he can into the last fifty years of his life. He realizes that there is no possible way he can achieve all of his dreams in the short time that he has left. Unlike high school seniors who spend all their time focused on their next step, this poet knows he has to savor life because it moves to fast to not enjoy it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนในกลอนนี้สะท้อนในยี่สิบปีแรกของชีวิต ซึ่งถูกเน้น ในธรรมชาติไม่ แต่ตนเอง เช่นรุ่นพี่มัธยม ชายคนนี้มีเวลาน้อยมากกว่าธุรกิจที่อยู่อาศัย หลังจากที่เขามีชีวิตรอดสองทศวรรษ เขาจะตรวจสอบชีวิต เขารู้ว่า "น้ำพุ 50 ห้องน้อย" กับประสบการณ์ที่เขาต้องการ ใน quatrain แรก Housman accents ความงามเรียบง่ายของธรรมชาติ ดอกซากุระจะสุก และ บริสุทธิ์ ธรรมชาติเลิศ ชีวิต ไม่ว่าพืชหรือมนุษย์ ดูเหมือนว่าอยู่ยงคงกระพัน แต่การแทรก "เดี๋ยวนี้" ที่ส่วนท้ายของบรรทัดแรกนำเรากลับไปจริงรุนแรงของมนุษย์ตาย เชอร์รี่มี "โฮจิมินห์ซิตี้... ตามให้เลือกพอควร" แนะนำว่า สาขาจะไม่สามารถเก็บผลไม้โดยไม่จำกัดเวลา ชีวิตของเชอร์รี่มีจำกัด แม้ มีความสวยงามของพวกเขาQuatrain สุดท้ายจะวิ่งเป็นกวีพยายามพอดีอาศัยอยู่มากที่สุดเท่าที่เขาสามารถเป็นห้าสิบปีสุดท้ายของชีวิต เขาตระหนักดีว่า มีไม่สุดที่เขาสามารถบรรลุความฝันของเขาในเวลาสั้น ๆ ที่เขาได้ทิ้งทั้งหมด ซึ่งแตกต่างจากรุ่นพี่มัธยมซึ่งทั้งหมดใช้เวลาในขั้นตอนต่อไปของพวกเขา กวีนี้รู้มาถึงแก่ชีวิตได้เนื่องจากจะย้ายไปอย่างรวดเร็วจะไม่สนุกกับมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชายในบทกวีนี้จะสะท้อนให้เห็นถึงยี่สิบปีแรกของชีวิตของเขาซึ่งกำลังจดจ่อไม่ได้อยู่ในธรรมชาติ แต่กับตัวเอง เช่นเดียวกับโรงเรียนมัธยมชายคนนี้มีเวลาน้อยสำหรับมากกว่าธุรกิจของที่อยู่อาศัย ตอนนี้ที่เขารอดมาได้สองทศวรรษที่เขาจะตรวจสอบชีวิตของเขา เขารู้ดีว่า "ห้าสิบน้ำพุเป็นห้องเล็ก ๆ " จะได้สัมผัสกับทุกสิ่งที่เขาต้องการ.
ในบรรทัดแรกเฮาส์แมนสำเนียงงามที่เรียบง่ายของธรรมชาติ ดอกซากุระจะสุกและบริสุทธิ์ ธรรมชาติที่ดีที่สุด ชีวิตไม่ว่าจะเป็นพืชหรือมนุษย์ดูเหมือนอยู่ยงคงกระพัน แต่แทรกว่า "ตอนนี้" ที่ท้ายบรรทัดแรกจะทำให้เรากลับไปที่ความเป็นจริงที่รุนแรงของการเสียชีวิตของมนุษย์ เชอร์รี่เป็น "แขวน ... ไปตามกิ่งไม้" บอกว่าสาขาจะไม่สามารถที่จะถือผลไม้ไปเรื่อย ๆ ชีวิตของเชอร์รี่มี จำกัด แม้จะมีความงามของพวกเขา.
บรรทัดสุดท้ายคือรีบเป็นกวีพยายามที่จะเหมาะสมในการใช้ชีวิตมากที่สุดเท่าที่เขาสามารถเข้าไปในห้าสิบปีที่ผ่านมาในชีวิตของเขา เขารู้ดีว่าไม่มีทางเป็นไปได้ที่เขาจะสามารถประสบความสำเร็จในฝันของเขาในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เขาได้ทิ้ง ซึ่งแตกต่างจากโรงเรียนมัธยมที่ใช้จ่ายตลอดเวลาของพวกเขามุ่งเน้นไปที่ขั้นตอนต่อไปของพวกเขากวีนี้รู้ว่าเขามีที่จะลิ้มรสชีวิตเพราะมันเคลื่อนไปอย่างรวดเร็วไม่สนุกกับมัน