After 1945 only one part of Germany

After 1945 only one part of Germany had a chance to give democracy a second go, namely West Germany. In 1948/9, representatives of the freely elected parliaments of the federal states in the American, British and French zones of occupation met in the Parliamentary Council in Bonn and devised a constitution that drew logical conclusions from the mistakes made in preparing the Reich Constitution of 1919 and the failure of the Weimar Republic: The Basic Law of the Federal Republic of Germany. This second German democracy was to be a functioning parliamentary democracy with a strong Federal Chancellor, who could only be toppled by a “constructive vote of no confidence”, i.e., by a successor being voted, and a Federal President who played a nominal role only. As opposed to Weimar days, parallel legislative powers for the people were not envisaged. The Basic Law put a shot across the bows of any self- confessed opponents of democracy, by stating that the fight for basic rights and a ban on political parties that were not in line with the constitution would be taken as far as the Federal Constitutional Court. The principles of the state were given very strong foundations by making it impossible even for a majority vote to change the constitution, rendering the “legal” elimination of democracy, as in 1933, impossible.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจาก 1945 ส่วนเดียวของเยอรมนีมีโอกาสให้ประชาธิปไตย ที่สองไป ได้แก่สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี ในค.ศ. 1948/9 ตัวแทนของ parliaments ได้รับเลือกโดยอิสระของรัฐในเขตสหรัฐอเมริกา อังกฤษ และฝรั่งเศสของอาชีพในสภารัฐสภาในบอนน์ และกำหนดรัฐธรรมนูญที่วาดสรุปตรรกะจากความผิดพลาดในการเตรียมรัฐธรรมนูญ Reich ของ 1919 และความล้มเหลวของสาธารณรัฐไวมาร์: เดอะกฎหมายพื้นฐานของประเทศสาธารณรัฐเยอรมนี ประชาธิปไตยเยอรมันสองนี้ไม่เป็น ประชาธิปไตยรัฐสภาทำงาน ด้วยความแข็งแกร่งกลางชานเซลเลอร์ ที่สามารถเท่านั้นถูก toppled โดยการ "สร้างสรรค์เสียงไม่ไว้วางใจ" เช่น โดยการสืบการโหวต และประธานสหพันธ์ที่บทบาทระบุเท่านั้น จำกัดวันไวมาร์ อำนาจสภาควบคู่กันสำหรับคนไม่ envisaged การ กฎหมายพื้นฐานที่ใส่ยิงข้ามห่อของตัวตนใด ๆ - สารภาพว่า ฝ่ายตรงข้ามของประชาธิปไตย โดยระบุที่ต่อสู้เพื่อสิทธิขั้นพื้นฐาน และจะดำเนินการห้ามพรรคการเมืองที่ไม่สอดคล้องกับรัฐธรรมนูญเท่าที่ศาลรัฐธรรมนูญสหพันธ์ หลักการของรัฐได้รับรากฐานแข็งแกร่งมาก โดยทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเสียงส่วนใหญ่เพื่อเปลี่ยนแปลงรัฐธรรมนูญ แสดงตัดออก "กฎหมาย" ของประชาธิปไตย ในปี 1933 เป็นไปไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่ 1945 เพียงส่วนหนึ่งของเยอรมนีมีโอกาสที่จะให้ประชาธิปไตยไปที่สองคือเยอรมนีตะวันตก ใน 1948/9 ตัวแทนของรัฐสภาได้รับการเลือกตั้งอย่างอิสระของสหรัฐฯในอเมริกันโซนอังกฤษและฝรั่งเศสในการประกอบอาชีพพบกันในสภาของรัฐสภาในกรุงบอนน์และวางแผนรัฐธรรมนูญที่ดึงข้อสรุปตรรกะจากความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในการจัดทำรัฐธรรมนูญรีคของ 1919 และความล้มเหลวของสาธารณรัฐไวมาร์: กฏหมายพื้นฐานของสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี นี้ประชาธิปไตยเยอรมันที่สองจะเป็นทำงานระบอบประชาธิปไตยแบบรัฐสภาที่มีแข็งแกร่งนายกรัฐมนตรีของรัฐบาลกลางที่จะถูกโค่นล้มโดย "โหวตสร้างสรรค์ไม่ไว้วางใจ" คือโดยทายาทถูกโหวตและกรรมการผู้จัดการใหญ่ของรัฐบาลกลางที่มีบทบาทเพียงเล็กน้อย . เมื่อเทียบกับวันที่มาร์อำนาจนิติบัญญัติขนานสำหรับคนที่ไม่ได้วาดภาพ กฎหมายพื้นฐานใส่ยิงธนูข้ามของตัวเองใด ๆ สารภาพฝ่ายตรงข้ามของประชาธิปไตยโดยระบุว่าการต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานและการห้ามพรรคการเมืองที่ไม่ได้อยู่ในแนวเดียวกันกับรัฐธรรมนูญจะต้องดำเนินการเท่าที่ศาลรัฐธรรมนูญของรัฐบาลกลาง . หลักการของรัฐที่ได้รับรากฐานที่แข็งแกร่งมากโดยการทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับคะแนนเสียงข้างมากในการเปลี่ยนแปลงรัฐธรรมนูญกระทำการกำจัด "ตามกฎหมาย" ของระบอบประชาธิปไตยเช่นเดียวกับในปี 1933 ซึ่งเป็นไปไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากเป็นเพียงส่วนหนึ่งของเยอรมนีมีโอกาสที่จะเอาประชาธิปไตยไปที่สอง คือ เยอรมันตะวันตก ในปี 1948 / 9 , ผู้แทนจากการเลือกตั้งอย่างอิสระ ระบอบของรัฐรัฐบาลกลางในสหรัฐอเมริกาอังกฤษและฝรั่งเศสโซนของอาชีพพบในคณะกรรมการรัฐสภาในกรุงบอนน์ กล่าว และรัฐธรรมนูญที่วาดข้อสรุปเชิงตรรกะจากความผิดพลาดในการเตรียมจักรวรรดิรัฐธรรมนูญของ 1919 และความล้มเหลวของสาธารณรัฐไวมาร์ : กฎหมายพื้นฐานของสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมันประชาธิปไตยเยอรมันสองนี้เป็นหน้าที่รัฐสภาประชาธิปไตยกับแข็งแรงของอำมาตย์ ที่อาจจะถูกโค่นล้มโดย " การลงมติไม่มั่นใจ " คือ โดยผู้ถูกโหวต และรัฐบาลประธานาธิบดีคนที่เล่นบทบาทสมมุติเท่านั้น เป็นนอกคอกมาร์วัน อำนาจนิติบัญญัติขนานสำหรับคนไม่ได้ภาพ .กฎหมายพื้นฐานใส่ยิงข้ามธนูของตนเองสารภาพฝ่ายตรงข้ามของประชาธิปไตย โดยระบุว่า การต่อสู้เพื่อสิทธิพื้นฐาน และการห้ามพรรคการเมืองที่ไม่สอดคล้องกับรัฐธรรมนูญจะได้รับเท่าที่ศาลรัฐธรรมนูญของรัฐบาลกลางหลักการของรัฐได้รับแรงมากพื้นฐานโดยการทำให้มันเป็นไปไม่ได้ แม้เสียงส่วนใหญ่จะเปลี่ยนรัฐธรรมนูญ การ " ขจัดกฎหมาย " ของประชาธิปไตย ใน 1933 , เป็นไปไม่ได้