IndependancePosted on 9 Days Ago b

Independance

Posted on 9 Days Ago by Mera Delwiche


Most exchange students find that when they come to a country like Thailand they lose a good deal of their independance. Especially the girls.

Partly it’s the culture. Children are given less freedom to make decisions, aren’t expected to get jobs or pay for what they want from their own money, and respect for parents and elders is also a much bigger deal here than in America. In addition, girls have much less independance than boys because Thailand is still very much a male-dominated culture.

But a larger part, I think, is just being an exchange student. Because we are essentially infants and toddlers at both language and culture of this country, we’re often treated as if we were much younger than we actually are when it comes to our independance. It varies from host family to host family, and much of it depends on the exchange student, but for the most part we are carefully watched over.

Many of the exchange students are high school graduates on a a gap year. In America, they could drive and were used to the luxury of being able to go wherever they pleased. In Thailand, we can’t drive and have to have someone take us where we want to go or find another means of transportation.

However, I feel like I’ve gained a good deal of independance here, rather than lost it. In fact, in the beginning, the independance terrified me. The idea that I could get on on a bus and go to the mall by myself was pretty frightening. The idea of buying my own clothes was uncomfortable (for previously I had been extremely content to simply wear hand-me-downs or let my Mom or Grandma buy me clothes.) And making plans to meet up with friends was very new to me.

My childhood was wonderful and I don’t regret the way that I was raised at all. But coming to Thailand has made me realize just how different I am compared most every other teen in America. I never cared about shopping or going places with friends. I was content to live my social life at work, at church, and at writing group I was a part of. And that was enough for me. I never wanted more independance than what I had.

Though I may have not been physically independant, I was raised to be very mentally independant. Having to make choices doesn’t usually scare me. I can think for myself. I can judge between two options, weighing the pros and cons. I know how to search out and find answers to my questions. I can form opinions on many subjects.

I know how to do many practical things that will serve me later in life. I can cook. I can sew. I can order food in a restaurant. I can fix a toilet, fix a bike chain. I can even butcher a chicken.

So whatever independance I lacked in doing “teenage stuff,” I think I more than made up for in learning important life lessons.

That said, I think it will take a lot of readjusting when I go back to America, because already the independance I learned here has changed me. The things I mentioned above that used to scare me don’t any more. In fact, it was a struggle to remember the things that frightened me when I first got here. It has just become a way of life for me now.

I do miss cooking though. That’s one thing I had independance to do in America that I don’t so much here. However, I’m cooking an Indian meal for my family tonight and I’m SO EXCITED ABOUT THAT!!!!!!!!

That is if we ever make it to the store….

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Independanceเมื่อวัน 9 ที่ผ่านมาโดยมีร่า Delwiche นักเรียนแลกเปลี่ยนพบว่า เมื่อพวกเขามาสู่ประเทศเช่นประเทศไทย จะสูญเสียความประทับใจของความเป็นอิสระของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้หญิง บางส่วนเป็นวัฒนธรรม เด็กจะได้รับน้อยอิสระในการทำการตัดสินใจ ไม่คาดว่าจะได้รับงาน หรือจ่ายสำหรับสิ่งที่พวกเขาต้องการจากเงินของตนเอง และเคารพพ่อแม่และผู้ใหญ่ก็เป็นขนาดใหญ่สุดที่นี่มากกว่าในอเมริกา หญิงมีความเป็นอิสระมากน้อยกว่าเด็กผู้ชายเนื่องจากไทยยังคง มากชายครอบงำวัฒนธรรมแต่ส่วนใหญ่ คิด มีเพียงการเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน เพราะว่าเรายังเป็นทารกและเด็กวัยหัดเดินที่ภาษาและวัฒนธรรมของประเทศนี้ เรามักจะถือว่าเรามีอายุมากกว่าเราจริงเมื่อมันมาถึงความเป็นอิสระของเรา ความแตกต่างจากครอบครัวโฮสต์กับโฮสต์แฟมิลี่ และมากของมันขึ้นอยู่กับนักเรียนแลกเปลี่ยน แต่ส่วนใหญ่เราจะระมัดระวังเฝ้าดูผ่าน นักเรียนแลกเปลี่ยนมากมายอยู่มัธยมบัณฑิตปีช่องว่าง ในอเมริกา พวกเขาสามารถขับรถ และก็จะหรูจะไปไหนก็ได้ที่ใจ ในประเทศไทย เราไม่ขับ และต้องมีคนนำเราที่เราต้องการไป หรือหาวิธีอื่นของการขนส่งอย่างไรก็ตาม ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้รับข้อเสนอดีของความเป็นอิสระต่อ แทนที่สูญเสียมัน ในความเป็นจริง ในการเริ่มต้น ความเป็นอิสระหมดฉัน คิดว่า ฉันได้รับบนรถบัส และไปเดอะมอลล์ โดยตัวเองไม่สวยน่ากลัว ความคิดของการซื้อเสื้อผ้าของตัวเองไม่สบาย (ตัวก่อนหน้านี้ ผมได้เนื้อหามากเพียงสวม hand-me-downs หรือให้คุณแม่หรือคุณยายที่ซื้อเสื้อผ้าของฉัน) และทำแผนเพื่อพบปะกับเพื่อนใหม่มากฉันนั้นวัยเด็กของฉันดีมาก ๆ และฉันไม่เสียใจแบบว่า ผมขึ้นเลย แต่มาไทยได้ทำให้ฉันตระหนักถึงเพียงวิธีต่าง ๆ ผมกำลังเปรียบเทียบวัยรุ่นอื่น ๆ ทุกที่สุดในอเมริกา ไม่เคยห่วงช็อปปิ้ง หรือไปทำกับเพื่อน ผมอยู่ชีวิตทางสังคมที่ทำงาน ในโบสถ์ เนื้อหา และเขียนกลุ่ม ผมเป็นส่วนหนึ่งของ และที่ก็เพียงพอแล้วสำหรับฉัน ฉันไม่ต้องการความเป็นอิสระมากขึ้นกว่าสิ่งที่ผมแม้ฉันอาจไม่ได้ขึ้นอยู่กับร่างกาย ฉันขึ้นจะขึ้นอยู่กับจิตใจมาก มีการไม่ปกติตกใจฉัน สามารถคิดว่า ตัวเอง ฉันสามารถตัดสินระหว่างสองตัวเลือก ชั่งข้อดีและข้อด้อย ฉันรู้วิธี การแสวงหาคำตอบสำหรับคำถามของฉัน ฉันสามารถสร้างความคิดเห็นในหลายวิชา ฉันรู้วิธีการปฏิบัติสิ่งที่จะรับใช้เราต่อไปในชีวิต ฉันสามารถปรุงอาหาร ฉันสามารถเย็บ ผมได้สั่งอาหารในร้านอาหาร ฉันสามารถแก้ไขห้องน้ำ แก้ไขโซ่จักรยาน นอกจากนี้ฉันยังสามารถ butcher ไก่ เพื่อเอกราชสิ่งฉันขาดในการทำ "สิ่งที่วัยรุ่น" ฉันคิดว่า ฉันมากกว่าทำไว้สำหรับในการเรียนรู้บทเรียนชีวิตที่สำคัญที่กล่าวว่า ฉันคิดว่า มันจะใช้เวลามากของ readjusting เมื่อผมกลับไปอเมริกา เนื่องจากเป็นอิสระที่ฉันเรียนรู้มีการเปลี่ยนแปลงฉัน สิ่งที่ผมกล่าวถึงข้างต้นที่ใช้หลอกฉันไม่ต่อไป ในความเป็นจริง มันเป็นต่อสู้จำสิ่งที่กลัวฉันเมื่อฉันแรกได้ที่นี่ เพียงเป็นวิถีชีวิตของฉันตอนนี้คิดว่าทำอาหาร ซึ่งเป็นสิ่งหนึ่งที่ฉันมีอิสระที่จะทำในอเมริกาที่ฉันไม่มากนี่ อย่างไรก็ตาม ฉันกำลังทำอาหารมีอาหารอินเดียสำหรับคืนนี้ และผมจึงตื่นเต้นเกี่ยวกับว่า!!!นั่นคือถ้าเราเคยให้ร้านค้า...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Independance โพสต์เมื่อวันก่อน9โดย Mera Delwiche นักเรียนแลกเปลี่ยนส่วนใหญ่พบว่าเมื่อพวกเขามาไปยังประเทศเช่นประเทศไทยพวกเขาสูญเสียการจัดการที่ดีของพวกเขา Independance โดยเฉพาะอย่างยิ่งสาว ๆ . บางส่วนก็เป็นวัฒนธรรม เด็กจะได้รับเสรีภาพน้อยในการตัดสินใจที่จะไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับงานหรือจ่ายสำหรับสิ่งที่พวกเขาต้องการจากเงินของตัวเองและให้ความเคารพสำหรับผู้ปกครองและผู้สูงอายุนอกจากนี้ยังเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่กว่าที่นี่กว่าในอเมริกา นอกจากนี้สาว ๆ มี Independance มากน้อยกว่าเด็กผู้ชายเพราะประเทศไทยยังคงมากวัฒนธรรมชายที่โดดเด่น. แต่เป็นส่วนหนึ่งที่มีขนาดใหญ่ผมคิดว่าเป็นเพียงการนักเรียนแลกเปลี่ยน เพราะเราเป็นหลักทารกและเด็กเล็กทั้งภาษาและวัฒนธรรมของประเทศนี้เรากำลังได้รับการรักษามักจะเป็นถ้าเรามีมากน้อยกว่าที่เราเป็นจริงเมื่อมันมาถึง Independance ของเรา มันแตกต่างจากครอบครัวที่จะเป็นเจ้าภาพในครอบครัวและมากของมันขึ้นอยู่กับนักเรียนแลกเปลี่ยน แต่ส่วนใหญ่เราจะเฝ้าดูอย่างระมัดระวังมากกว่า. หลายของนักเรียนแลกเปลี่ยนเป็นผู้สำเร็จการศึกษาระดับมัธยมปลายในปีช่องว่างกก ในอเมริกาที่พวกเขาสามารถขับรถและถูกนำมาใช้เพื่อความหรูหราของการเป็นสามารถที่จะไปทุกที่พวกเขายินดี คนไทยเราไม่สามารถขับรถและต้องมีใครสักคนที่พาเราที่เราต้องการจะไปหรือหาวิธีการขนส่งอื่น. แต่ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้รับการจัดการที่ดีของ Independance ที่นี่มากกว่าที่สูญเสียมันไป ในความเป็นจริงในการเริ่มต้น Independance กลัวฉัน ความคิดที่ว่าฉันจะได้รับบนรถบัสและไปที่ห้างสรรพสินค้าด้วยตัวเองเป็นที่น่ากลัวสวย ความคิดในการซื้อเสื้อผ้าของตัวเองก็รู้สึกไม่สบายใจ (สำหรับก่อนหน้านี้ผมเคยเนื้อหามากเพียงแค่สวมใส่มือฉันดาวน์หรือให้แม่ของฉันหรือยายซื้อฉันเสื้อผ้า.) และทำให้แผนการที่จะพบกับเพื่อนใหม่มากสำหรับผมในวัยเด็กของฉันคือการที่ยอดเยี่ยมและฉันไม่เสียใจทางที่ฉันได้รับการเลี้ยงดูที่ทั้งหมด แต่มาถึงประเทศไทยได้ทำให้ฉันรู้เพียงวิธีการที่แตกต่างกันฉันกำลังมากที่สุดเมื่อเทียบกับทุกวัยรุ่นอื่น ๆ ในอเมริกา ฉันไม่เคยได้รับการดูแลเกี่ยวกับการช้อปปิ้งหรือไปสถานที่กับเพื่อน ๆ ฉันก็พอใจที่จะใช้ชีวิตทางสังคมของฉันในที่ทำงานที่คริสตจักรและในการเขียนกลุ่มที่เป็นส่วนหนึ่งของ และนั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับผม ฉันไม่เคยต้องการมากขึ้น Independance กว่าสิ่งที่ฉันมี. แม้ว่าฉันอาจไม่ได้รับอิสระร่างกายผมได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างจิตใจอิสระ มีให้เลือกไม่ได้มักจะหลอนฉัน ฉันจะคิดว่าสำหรับตัวเอง ฉันสามารถตัดสินระหว่างสองตัวเลือกการชั่งน้ำหนักข้อดีและข้อเสีย ฉันรู้วิธีการค้นหาออกและหาคำตอบสำหรับคำถามของฉัน ฉันสามารถสร้างความเห็นในหลาย ๆ เรื่อง. ฉันรู้วิธีการทำสิ่งที่ปฏิบัติหลายอย่างที่ฉันจะทำหน้าที่ต่อไปในชีวิต ฉันสามารถปรุงอาหาร ฉันสามารถเย็บ ฉันสามารถสั่งอาหารในร้านอาหาร ฉันสามารถแก้ไขห้องน้ำแก้ไขห่วงโซ่จักรยาน ฉันยังสามารถขายเนื้อไก่. ดังนั้นสิ่งที่ Independance ฉันขาดในการทำ "สิ่งที่วัยรุ่น" ฉันคิดว่าฉันมากกว่าทำขึ้นสำหรับในการเรียนรู้บทเรียนชีวิตที่สำคัญ. ที่กล่าวว่าฉันคิดว่ามันจะใช้เวลามากของการปรับเมื่อฉันกลับไป อเมริกาเพราะ Independance แล้วที่ผมเรียนรู้ที่นี่มีการเปลี่ยนแปลงฉัน สิ่งที่ผมกล่าวข้างต้นที่ใช้ในการหลอนฉันทำไม่ได้อีกต่อไป ในความเป็นจริงมันคือการต่อสู้ที่จะจำสิ่งที่กลัวฉันเมื่อแรกที่ผมได้ที่นี่ มันได้กลายเป็นเพียงวิถีชีวิตสำหรับฉันตอนนี้. ฉันทำพลาด แต่การปรุงอาหาร นั่นเป็นสิ่งหนึ่งที่ฉันมี Independance ที่จะทำในอเมริกาที่ฉันทำไม่มากที่นี่ แต่ผมกำลังปรุงอาหารอินเดียสำหรับครอบครัวในคืนนี้ของฉันและฉันตื่นเต้นมากเกี่ยวกับที่ !!!!!!!! นั่นคือถ้าเราทำให้มันเคยไปที่ร้าน ...