The main conclusion of this study i

The main conclusion of this study is that dyslexic subjects are less sensitive than control subjects at detecting both visual coherent motion in RDK stimuli and low rates of auditory FM (2 Hz and 40 Hz), whereas their thresholds for 240 Hz auditory FM are not significantly different. Furthermore, for both dyslexic and normal readers, low frequency FM sensitivity and visual-motion sensitivity correlated highly. Finally, both our auditory and visual measures of temporal perception predicted significant proportions of the variance in phonological skills of both dyslexic and control subjects, as assessed by nonword reading.

Timing of stimuli in the visual system is dependent upon a system of large neurons comprising the magnocellular retinocortical stream, one of the two main parallel visual pathways [25] and [27]. High temporal sensitivity is a characteristic property of the receptive fields of these magnocells [25] and [27]. They have large cell bodies, thick myelinated axons and, consequently, high conduction velocities that provide an efficient substrate for encoding information about stimulus timing and change. Lesions to cortical and sub-cortical visual areas which receive predominant magnocellular input therefore cause selective deficits in the detection of time-varying stimuli, such as motion and flicker, without imparing non-temporal visual functions, such as colour and form discrimination [26], [34] and [37]. There is now considerable evidence that dyslexic individuals have impairment of the visual magnocellular system (see [22] for review), and our demonstration here that dyslexic individuals have lower sensitivity to visual motion provides further support for this idea.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อสรุปหลักของการศึกษานี้คือวิชา dyslexic มีความสำคัญน้อยกว่าเรื่องการควบคุมการตรวจจับการเคลื่อนไหวที่สอดคล้องกันทั้งสองภาพในสิ่งเร้า RDK และอัตราต่ำของหู fm (2 Hz และ 40 Hz) ในขณะที่เกณฑ์ของพวกเขาสำหรับ 240 Hz หู fm ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ ต่าง นอกจากนี้สำหรับทั้งผู้อ่าน dyslexic และปกติไว fm ความถี่ต่ำและความไวภาพเคลื่อนไหวมีความสัมพันธ์สูง ในที่สุดทั้งสองมาตรการที่เราได้ยินและการมองเห็นของการรับรู้ชั่วขณะที่คาดการณ์ไว้อย่างมีนัยสำคัญสัดส่วนของความแปรปรวนในทักษะเสียงของทั้งสองวิชา dyslexic และการควบคุมในขณะที่การประเมินจากการอ่าน nonword.

ระยะเวลาของการกระตุ้นในระบบการมองเห็นจะขึ้นอยู่กับระบบของเซลล์ประสาทขนาดใหญ่ที่ประกอบไปด้วยกระแส retinocortical magnocellular, หนึ่งในสองเส้นทางขนานหลักภาพ [25] และ [27] ความไวสูงชั่วคราวเป็นสถานที่ให้บริการลักษณะของเขตข้อมูลที่เปิดกว้างของ magnocells เหล่านี้ [25] และ [27] พวกเขามีร่างกายขนาดใหญ่เซลล์ซอน myelinated หนาและดังนั้นความเร็วการนำสูงที่ให้พื้นผิวที่มีประสิทธิภาพสำหรับการเข้ารหัสข้อมูลเกี่ยวกับระยะเวลาการกระตุ้นเศรษฐกิจและการเปลี่ยนแปลง แผลไปยังพื้นที่ที่มองเห็นเยื่อหุ้มสมองและเยื่อหุ้มสมองย่อยที่ได้รับการป้อนข้อมูล magnocellular เด่นจึงทำให้เกิดการขาดดุลเลือกในการตรวจสอบของการกระตุ้นเวลาที่แตกต่างกันเช่นการเคลื่อนไหวและการสั่นไหวโดยไม่ต้อง imparing ฟังก์ชั่นภาพที่ไม่ชั่วคราวเช่นสีและรูปแบบของการเลือกปฏิบัติ [26] [34] และ [37] ขณะนี้มีหลักฐานว่าบุคคล dyslexic มีการด้อยค่าของระบบ magnocellular ภาพ (ดู [22] เพื่อการตรวจสอบ) และการสาธิตของเราที่นี่ว่าบุคคลที่มีความไว dyslexic ลดการเคลื่อนไหวของภาพให้การสนับสนุนต่อไปสำหรับความคิดนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปหลักของการศึกษานี้คือว่า เรื่อง dyslexic สำคัญน้อยกว่าควบคุมวัตถุที่ตรวจจับเคลื่อนไหว coherent ทั้งภาพสิ่งเร้า RDK และราคาต่ำสุดของ FM หู (2 Hz และ 40 Hz), ในขณะที่ไม่มีขีดจำกัดของพวกเขาสำหรับ 240 Hz หู FM แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ นอกจากนี้ สำหรับผู้อ่านปกติ และ dyslexic ความไวต่ำความถี่ FM และ visual เคลื่อนไหวไว correlated สูง สุดท้าย ทั้งของหู และภาพวัดขมับรู้ทำนายสัดส่วนสำคัญของความแปรปรวนในทักษะคำโครงสร้างประโยคของ dyslexic และควบคุมเรื่อง เป็นประเมิน โดยการอ่าน nonword.

ช่วงเวลาของสิ่งเร้าในภาพระบบจะขึ้นระบบของ neurons ขนาดใหญ่ประกอบด้วย magnocellular retinocortical ลำธาร หนึ่งในสองหลักพร้อมภาพมนต์ [25] และ [27] ความไวสูงที่ขมับเป็นแบบลักษณะของเขตข้อมูลครอบครัวของ magnocells เหล่านี้ [25] [27] มีขนาดใหญ่เซลล์ร่างกาย หนา myelinated axons และ จึง สูงการนำตะกอนที่มีพื้นผิวมีประสิทธิภาพสำหรับการเข้ารหัสข้อมูลเกี่ยวกับช่วงเวลากระตุ้นเศรษฐกิจและการเปลี่ยนแปลง ได้เนื้อแน่น และเนื้อแน่นย่อยภาพพื้นที่ที่ได้รับ magnocellular กันเข้าทำให้ขาดดุลที่ใช้ในการตรวจพบสิ่งแตกต่างกันเวลาเร้า เคลื่อนไหวและกะพริบ โดยฟังก์ชันไม่ใช่ชั่วคราวภาพ imparing ดังนั้น เช่นการเลือกสีและแบบฟอร์มการปฏิบัติ [26], [34] และ [37] ขณะนี้มีหลักฐานพอสมควรที่บุคคล dyslexic มีผลระบบภาพ magnocellular (ดู [22] สำหรับทบทวน), และเราสาธิตนี่ dyslexic บุคคลมีความไวต่ำกว่าการเคลื่อนไหวภาพที่ให้การสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับความคิดนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทสรุปหลักของการศึกษานี้เป็นวัตถุที่ dyslexic มีน้อยกว่าการควบคุมวัตถุในการตรวจจับการเคลื่อนไหวต่อเนื่องทั้ง ภาพ ในอัตราที่ต่ำและมาตรการกระตุ้น rdk FM ล้ำสมัย( 2 Hz และ 40 Hz )ในขณะที่ค่าขีดจำกัดของพวกเขาสำหรับ 240 Hz ,การฟัง, FM ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ยิ่งไปกว่านั้นสำหรับผู้อ่านทั้ง dyslexic และตามปกติความไวแสงระดับความไว FM ความถี่ต่ำและ ภาพ การเคลื่อนไหวความสัมพันธ์เป็นอย่างสูง และสุดท้ายสำหรับฟังเสียงของเราและการออกมาตรการของการรับรู้ Temporal Key Integrity Protocol ทั้งสองคาดว่าสัดส่วนอย่างมีนัยสำคัญของความแตกต่างในความชำนาญ phonological ของวัตถุและการควบคุม dyslexic ทั้งที่เป็นการประเมินด้วยการอ่าน nonword .

จังหวะเวลาของมาตรการกระตุ้นในระบบ ภาพ ที่จะขึ้นอยู่กับโครงสร้างของระบบที่ในข้อเท็จจริงถูกค้นพบในหัวขนาดใหญ่ประกอบด้วยสตรีม retinocortical magnocellular ซึ่งเป็นหนึ่งในสองหลักแบบคู่ขนานเส้นทางเดิน ภาพ [ 25 ]และ[ 27 ] ความไวแสงสูง Temporal Key Integrity Protocol คือที่พักที่โดดเด่นของฟิลด์เต็มใจรับของ magnocells [ 25 ]และ[ 27 ] ห้องพักมีหน่วยงานบริการข้อมูลของสถานีฐานขนาดใหญ่ axons myelinated หนาและดังนั้นจึงมีผลทำให้ผลvelocities การทำสูงซึ่งจะช่วยให้ผิวหน้ามี ประสิทธิภาพ สูงสำหรับการเข้ารหัสข้อมูลเกี่ยวกับการเปลี่ยนและจังหวะเวลากระตุ้นเศรษฐกิจ. lesions เพื่อไปยังพื้นที่ cortical และคณะอนุกรรมการ - cortical ด้านการแสดง ภาพ ที่ได้รับอินพุต magnocellular ความโดดเด่นจึงทำให้เกิดการขาดดุลการเลือกสรรในการตรวจจับของมาตรการกระตุ้นเวลาที่แตกต่างกันเช่นสั่นไหวและการเคลื่อนไหวโดยไม่ imparing ฟังก์ชันที่ไม่ใช่แบบ Temporal Key Integrity Protocol ภาพเช่นการเลือกปฏิบัติและรูปแบบสี[ 26 ][ 34 ]และ[ 37 ] ในตอนนี้มีหลักฐานมากมายที่แสดงให้เห็นว่าบุคคล dyslexic มีความบกพร่องของระบบ magnocellular ภาพ (ดูที่[ 22 ]เพื่อตรวจสอบ)และการสาธิตการของเราที่นี่ที่ผู้ใช้บริการแบบเฉพาะราย dyslexic มีความไวต่ำกว่าการเคลื่อนไหว ภาพ ให้การสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับความคิดนี้