Waste Sorghum Leaves (WSL) are cons

Waste Sorghum Leaves (WSL) are considered as agricultural waste residue and a potential feedstock for biofuel production. This study investigates the optimum recovery of xylose and glucose from WSL using six Response Surface-based models. Furthermore, the optimum physico–chemical set-points for hydrogen production from these fermentable sugars are determined and a preliminary scale up is assessed.

Models for saccharification were based on HCl (HCl-model), H2SO4 (H2SO4-model) and HNO3 (HNO3-model) pre-treatments subjected to input variables of acid concentration, heating time, solid to liquid ratio and acid exposure lag time in the ranges of 1–6%, 70–240 min, 30–50% and 0–24 h respectively. The models gave high coefficients of determination of up to 0.93. The HCl-model showed the highest recovery of xylose and glucose, with yields of 54.05 g/L and 15.98 g/L respectively, corresponding to 77% hemicellulose solubilisation and a shorter pre-treatment time in comparison to the other two acids.

Optimization of physico–chemical variables for biohydrogen production gave set-points of 50% inoculum concentration, process time of 83 h, 11 min with an initial pH of 7. Process scale up in a 13 L bioreactor resulted in a peak hydrogen fraction of 43.75% and a volumetric hydrogen yield of 213.14 ml/g of fermentable sugar (FS), which is comprised of xylose and glucose. These findings illustrate the potential of sorghum leaves which are generally considered as agricultural waste for large scale production of fermentative hydrogen.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสียข้าวฟ่างใบ (WSL) จะถือว่าเป็นกากของเสียทางการเกษตรและวัตถุดิบมีศักยภาพสำหรับการผลิตเชื้อเพลิงชีวภาพ การศึกษานี้ตรวจสอบการกู้คืนที่เหมาะสมของกลูโคสและสารจาก WSL หกตามพื้นผิวตอบสนองรุ่น นอกจากนี้ สุด ๔๓๗ – เคมีชุดจุดสำหรับการผลิตไฮโดรเจนจาก fermentable น้ำตาลเหล่านี้จะถูกกำหนด และประเมินค่าระดับเบื้องต้นรุ่นสำหรับ saccharification จาก HCl (HCl-รุ่น), H2SO4 (H2SO4 รุ่น) และ HNO3 (HNO3 รุ่น) ก่อนการรักษาต้องทำการป้อนข้อมูลตัวแปรของความเข้มข้นกรด เครื่องทำความร้อนเวลา ทึบแสงกรดความล่าช้าในช่วง 1 – 6%, 70-240 นาที 30 – 50% และ 0 – 24 ชม.และอัตราส่วนของเหลวตามลำดับ แบบจำลองให้สูงสัมประสิทธิ์ของการกำหนดถึง 0.93 แบบ HCl พบว่าการกู้คืนสูงสุดของสารและกลูโคส กับอัตราผลตอบแทนของ 54.05 g/L และ 15.98 แยกตามลำดับ ที่สอดคล้องกับ solubilisation hemicellulose 77% และรักษาก่อนเวลาสั้นเมื่อเทียบกับกรดอื่น ๆ สองเพิ่มประสิทธิภาพของตัวแปร ๔๓๗ – เคมีสำหรับผลิต biohydrogen ให้จุดตั้งของ inoculum 50% ความเข้มข้น กระบวนการเวลา 83 ชั่วโมง 11 นาทีที่มีค่า pH เริ่มต้น 7 กระบวนการมาตราส่วนขึ้นในถังปฏิกรณ์ชีวภาพแบบ 13 L ผลในส่วนไฮโดรเจนสูงสุดร้อยละ 43.75 และผลผลิตไฮโดรเจนปริมาตร 213.14 มิลลิลิตร/กรัมของน้ำตาล fermentable (FS), ซึ่งประกอบด้วยกลูโคสและสาร ค้นพบเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงศักยภาพของข้าวฟ่างใบซึ่งโดยทั่วไปถือว่าเป็นขยะทางการเกษตรสำหรับผลิตไฮโดรเจนหมักขนาดใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใบเสียข้าวฟ่าง (WSL) จะถือว่าเป็นกากของเสียทางการเกษตรและวัตถุดิบที่มีศักยภาพสำหรับการผลิตเชื้อเพลิงชีวภาพ การศึกษานี้ศึกษาการฟื้นตัวที่เหมาะสมของไซโลสและกลูโคสจาก WSL ใช้หกตอบสนองรูปแบบพื้นผิวตาม นอกจากนี้การที่เหมาะสมทางกายภาพและทางเคมีตั้งจุดสำหรับการผลิตไฮโดรเจนจากน้ำตาลที่ย่อยเหล่านี้จะถูกกำหนดและระดับเบื้องต้นถึงจะมีการประเมิน. รุ่นสำหรับ saccharification อยู่บนพื้นฐานของ HCl (HCl รุ่น) H2SO4 (H2SO4 รุ่น) และ HNO3 (HNO3 -model) ก่อนการรักษาภายใต้การตัวแปรของความเข้มข้นของกรดร้อนเวลาของแข็งอัตราส่วนสภาพคล่องและกรดเวลาล่าช้าเสี่ยงในช่วง 1-6% 70-240 นาที, 30-50% และ 0-24 ชั่วโมงตามลำดับ . รุ่นให้ค่าสัมประสิทธิ์สูงของความมุ่งมั่นสูงถึง 0.93 รายชื่อ HCL รูปแบบที่แสดงให้เห็นการฟื้นตัวสูงสุดของไซโลสและกลูโคสมีอัตราผลตอบแทนของ 54.05 กรัม / ลิตรและ 15.98 กรัม / ลิตรตามลำดับซึ่งสอดคล้องกับ solubilisation เฮมิเซลลูโลส 77% และเวลาการรักษาก่อนที่สั้นลงเมื่อเทียบกับอีกสองกรด. การเพิ่มประสิทธิภาพของ ตัวแปรทางกายภาพและทางเคมีในการผลิตไฮโดรเจนให้ตั้งจุดของความเข้มข้น 50% หัวเชื้อ, ระยะเวลาดำเนินการ 83 ชั่วโมง 11 นาทีที่มีค่า pH เริ่มต้นของกระบวนการ 7. ไต่ขึ้นในเครื่องปฏิกรณ์ชีวภาพ 13 ลิตรส่งผลให้ส่วนยอดของไฮโดรเจน 43.75% และ อัตราผลตอบแทนของไฮโดรเจนปริมาตร 213.14 มิลลิลิตร / กรัมน้ำตาลที่ย่อย (FS) ซึ่งประกอบด้วยไซโลสและกลูโคส การค้นพบนี้แสดงให้เห็นถึงศักยภาพของใบข้าวฟ่างซึ่งโดยทั่วไปถือว่าเป็นของเสียในการผลิตขนาดใหญ่ของไฮโดรเจนหมักการเกษตร