The damage caused by decay entering

The damage caused by decay entering after pruning
may be confined to existing stem wood by the development
of chemical reaction zones (or ‘barrier’ zones)
in the wood surrounding the wound (Glass and
McKenzie, 1989;Wilkes, 1985a,b;Wardlaw and Neilsen,
1999). The nature of such barrier zones is not well
understood for most eucalypt species. Recent work
has indicated that the reaction zone in pruned E. nitens
was characterised by increased phenol and tyloses
concentrations (Barry et al., 2000). Accumulation of
such chemicals may be important in the defense of the
tree in inhibiting the spread of decay organisms.
Unless the decay organisms can breach these barrier
zones, they may cause no further damage following
occlusion (White and Kile, 1991). Where wounds are
small it is usually the case that the wound will be
rapidly occluded and an effective barrier zone will
form. A major unresolved question is whether decay
organisms can attack new clear wood having gained
entry to the stem through pruned branch stubs.
Decay associated with pruning in E. nitens plantations
in Tasmania, Australia, was found to be quite
wide spread (Gerrand et al., 1997). The incidence and
severity of decay in E. nitens was correlated to site
factors. Wetter and more fertile sites showed higher
incidence and greater spread of decay in pruned stems
(Mohammed et al., 2000). Studies of E. regnans and
E. delegatensis from New Zealand, showed widespread
decay in eucalypt plantations associated with
pruned branches (Gadgil and Bawden, 1981; Glass
and McKenzie, 1989). In some instances, infection
through pruning wounds may lead to tree mortality.
Wounds associated with pruning of E. delegatensis
in New Zealand were found to be frequently colonised
by the decay fungus, Stereum purpureum
(Chondrostereum purpureum), which can cause progressive
dieback in a number of host species

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเสียหายที่เกิดจากการสลายตัวที่ป้อนหลังจากตัดแต่งกิ่งอาจต้องถูกคุมขังอยู่ก้านไม้ โดยการพัฒนาปฏิกิริยาเคมีโซน (หรือโซน 'อุปสรรค')ไม้รอบแผล (แก้ว และMcKenzie, 1989 Wilkes, 1985a, b Wardlaw และ Neilsen1999) . ธรรมชาติของเขตอุปสรรคดังกล่าวไม่ดีเข้าใจสำหรับชนิด eucalypt ส่วนใหญ่ งานล่าสุดระบุว่า เขตปฏิกิริยาในล้าง E. nitensมีลักษณะเพิ่มขึ้นสารฟีนอลและ tylosesความเข้มข้น (Barry et al. 2000) สะสมของสารเคมีดังกล่าวอาจเป็นสิ่งสำคัญในการป้องกันการต้นไม้ในการยับยั้งการแพร่กระจายของสิ่งมีชีวิตผุยกเว้นชีวิตผุสามารถทำลายอุปสรรคเหล่านี้โซน พวกเขาอาจทำให้ไม่ทำลายต่อไปอุดตัน (สีขาวและ Kile, 1991) ที่เป็นแผลขนาดเล็กมักจะอยู่กรณีที่บาดแผลจะเรียบร้อยแล้วอย่างรวดเร็ว occluded และโซนการป้องกันที่มีประสิทธิภาพจะแบบฟอร์ม ว่ามีการสลายตัวยังไม่ได้แก้ไขคำสำคัญสิ่งมีชีวิตสามารถโจมตีใหม่ล้างไม้ต้องได้รับเข้าก้านผ่านสาขา pruned สตับผุที่เกี่ยวข้องกับการตัดแต่งกิ่งในสวน E. nitensในทาสมาเนีย ออสเตรเลีย พบค่อนข้างจะกว้างกระจาย (Gerrand et al. 1997) อุบัติการณ์ และความรุนแรงของการสลายตัวใน E. nitens มีความสัมพันธ์กับไซต์ปัจจัย อุดมสมบูรณ์มากขึ้น และควรแสดงให้เห็นว่าสูงกว่าเกิดและสลายตัวในลำต้น pruned หลากหลายมากขึ้น(Mohammed et al. 2000) การศึกษาของ E. regnans และE. delegatensis จากนิวซีแลนด์ แสดงให้เห็นอย่างแพร่หลายสลายตัวในสวน eucalypt ที่เกี่ยวข้องกับสาขา pruned (Gadgil และ Bawden, 1981 แก้วและ McKenzie, 1989) ในบางกรณี การติดเชื้อผ่านแผลที่ตัดแต่งกิ่งอาจทำให้ต้นไม้ตายบาดแผลที่เกี่ยวข้องกับตัดของ E. delegatensisในประเทศไทยพบบ่อยเป็นอาณานิคมโดยเชื้อราผุ Stereum purpureum(Chondrostereum purpureum), ซึ่งสามารถทำให้ก้าวหน้าdieback ในหมายเลขของโฮสต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเสียหายที่เกิดจากการสลายตัวเข้ามาหลังจากการตัดแต่งกิ่ง
อาจจะถูกคุมขังในไม้ต้นกำเนิดที่มีอยู่โดยการพัฒนา
ของโซนปฏิกิริยาทางเคมี (หรืออุปสรรคโซน)
ในไม้โดยรอบแผล (กระจกและ
McKenzie 1989; วิลค์ส, 1985a, B; Wardlaw และ Neilsen,
1999) ธรรมชาติของโซนอุปสรรคดังกล่าวไม่ได้เป็นอย่างดี
เข้าใจให้มากที่สุดชนิด eucalypt ผลงานล่าสุด
ได้ชี้ให้เห็นว่าโซนปฏิกิริยาในการตัดแต่ง nitens อี
ก็มีลักษณะเพิ่มขึ้นฟีนอลและ tyloses
ความเข้มข้น (แบร์รี่ et al., 2000) การสะสมของ
สารเคมีดังกล่าวอาจจะมีความสำคัญในการป้องกันของ
ต้นไม้ในการยับยั้งการแพร่กระจายของสิ่งมีชีวิตผุ.
เว้นแต่จะได้มีชีวิตที่ผุสามารถละเมิดอุปสรรคเหล่านี้
โซนพวกเขาอาจจะทำให้เกิดความเสียหายต่อไปดังต่อไปนี้
การบดเคี้ยว (สีขาวและสี Kile, 1991) ที่แผลมี
ขนาดเล็กก็มักจะเป็นกรณีที่แผลจะ
โดนอย่างรวดเร็วและโซนอุปสรรคที่มีประสิทธิภาพจะ
รูปแบบ คำถามที่ยังไม่ได้แก้ไขที่สำคัญคือว่าการสลายตัวของ
สิ่งมีชีวิตที่สามารถโจมตีไม้ใหม่ที่มีความชัดเจนได้รับ
การเข้าสู่ต้นกำเนิดที่ผ่านการตัดแต่งสมบูรณ์สาขา.
ผุที่เกี่ยวข้องกับการตัดแต่งกิ่งในอี nitens สวน
ในรัฐแทสเมเนียออสเตรเลียพบว่าค่อนข้าง
แพร่กระจายกว้าง (Gerrand et al, , 1997) อุบัติการณ์และ
ความรุนแรงของการสลายตัวในอี nitens มีความสัมพันธ์ไปยังเว็บไซต์ของ
ปัจจัย เว็บไซต์ Wetter และอุดมสมบูรณ์มากแสดงให้เห็นว่าสูงกว่า
อัตราการเกิดและการแพร่กระจายมากขึ้นของการสลายตัวในตัดลำต้น
(โมฮัมเหม็ et al., 2000) การศึกษาของอี Regnans และ
อี delegatensis จากนิวซีแลนด์แสดงให้เห็นอย่างกว้างขวาง
ผุในสวน eucalypt ที่เกี่ยวข้องกับ
สาขา pruned (Gadgil และ Bawden 1981; แก้ว
และ McKenzie, 1989) ในบางกรณีการติดเชื้อ
ผ่านทางบาดแผลตัดแต่งกิ่งที่อาจนำไปสู่การตายของต้นไม้.
บาดแผลที่เกี่ยวข้องกับการตัดแต่งกิ่งของอี delegatensis
ในนิวซีแลนด์พบว่าเป็นอาณานิคมบ่อย
โดยการสลายตัวของเชื้อรา Stereum purpureum
(Chondrostereum purpureum) ซึ่งอาจทำให้เกิดความก้าวหน้า
dieback ใน จำนวนชนิดโฮสต์