This failure of collectivization an

This failure of collectivization and poor agricultural performance were attributed to four major factors. First and foremost was farmers’ disincentives through the collective agriculture system, which tied output to brigades rather than to individuals, resulting in low prices for farm output produced in excess of the quota (Kerkvliet 1995; Nguyen 1995). Second, state trading agencies did not have enough intermediate input and consumption goods to exchange with peasant households. Facing the unfair terms of trade, peasant households were discouraged from participating in an exchange with state trading agencies. Third, a lack of trained managers led to cooperative inefficiencies. Cooperative members paid little attention to cooperative works, and focused more on the 5 percent of land that they could use as personal plots to sell surpluses in the private markets6
Pre-Reform Period 1981–1988: Making Incentives to Increase Efficiency of Collective Agriculture (Nguyen 1995; Kerkvliet 1995; Jamal and Jansen 1998). Finally, the macroeconomic structure was imbalanced in a way that the state highly favored the development of state-owned enterprises (SOEs) in heavy industries while neglecting the development of light industries, particularly agriculture. Major shares of state investments went to heavy industries while those that went to agriculture were reduced to a bare minimum (Fforde and de Vylder 1996). Taxes imposed on agriculture were relatively higher than those on industry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความล้มเหลวนี้โจเซฟและประสิทธิภาพทางการเกษตรได้ประกอบกับปัจจัยสำคัญ 4 แรก และสำคัญที่สุดคือ disincentives เกษตรกรผ่านระบบเกษตรรวม ซึ่งผูกออกไปกองพันมากกว่าบุคคล ในราคาที่ต่ำสำหรับการส่งออกของฟาร์มผลิตเกินโควต้า (Kerkvliet 1995 เหงียน 1995) ที่สอง การค้าหน่วยงานรัฐไม่มีกลางพอป้อนข้อมูลและการใช้สินค้าแลกเปลี่ยนกับครัวเรือนชาวนา หันหน้าไปทางเงื่อนไขไม่เป็นธรรมการค้า ครัวเรือนชาวนาถูก discouraged จากส่วนร่วมในการแลกเปลี่ยนการค้าหน่วยงานรัฐ ที่สาม การขาดการจัดการฝึกอบรมนำ inefficiencies สหกรณ์ สมาชิกสหกรณ์สนใจน้อยกับงานสหกรณ์ และมุ่งเน้นเพิ่มเติมร้อยละ 5 ของที่ดินที่พวกเขาสามารถใช้เป็นส่วนบุคคลแปลงขาย surpluses ใน markets6 ส่วนตัวก่อนปฏิรูปช่วงปี 1981-1988: ทำให้สิ่งจูงใจเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของการเกษตรรวม (เหงียน 1995 Kerkvliet 1995 จามัล และแจนเซน 1998) ในที่สุด โครงสร้างเศรษฐกิจมหภาคได้รับในลักษณะที่รัฐที่ชื่นชอบการพัฒนารัฐวิสาหกิจ (SOEs) ในอุตสาหกรรมหนักในขณะที่การพัฒนาของอุตสาหกรรมเบา เกษตรโดยเฉพาะอย่างยิ่งการละเลยไม่สูง สถานะเงินลงทุนหุ้นใหญ่ไปอุตสาหกรรมหนักในขณะที่ไปเกษตรถูกลดไปน้อยมาก (Fforde และเด Vylder 1996) ภาษีที่เรียกเก็บจากการเกษตรค่อนข้างสูงกว่าอุตสาหกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความล้มเหลวของ collectivization การเกษตรและประสิทธิภาพการทำงานที่ไม่ดีนี้ถูกนำมาประกอบกับปัจจัยสี่ที่สำคัญ แรกและสำคัญที่สุดคือการขาดแรงจูงใจเกษตรกรผ่านระบบการเกษตรส่วนรวมซึ่งเชื่อมโยงออกไปยังกลุ่มมากกว่าที่จะให้บุคคลที่เกิดในราคาที่ต่ำสำหรับการส่งออกฟาร์มผลิตในส่วนที่เกินโควต้า (Kerkvliet 1995; เหงียน 1995) ประการที่สองหน่วยงานของรัฐการซื้อขายไม่ได้มีการป้อนข้อมูลและการบริโภคระดับกลางมากพอที่สินค้าเพื่อแลกกับครัวเรือนชาวนา หันหน้าไปทางแง่ของการค้าที่ไม่เป็นธรรมครัวเรือนชาวนาเป็นกำลังใจจากการเข้าร่วมในการแลกเปลี่ยนซื้อขายกับหน่วยงานของรัฐ ประการที่สามการขาดของผู้จัดการการฝึกอบรมนำไปสู่ความไร้ประสิทธิภาพของสหกรณ์ สมาชิกสหกรณ์ให้ความสนใจเล็ก ๆ น้อย ๆ กับงานสหกรณ์และมุ่งเน้นเพิ่มเติมเกี่ยวกับร้อยละ 5 ของดินแดนที่พวกเขาสามารถใช้เป็นแปลงส่วนบุคคลที่จะขายส่วนเกินใน markets6 ส่วนตัว
Pre-ปฏิรูประยะเวลา 1981-1988: การทำสิ่งจูงใจเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของกลุ่มเกษตรกรรม (เหงียน 1995; Kerkvliet 1995; ออสการ์และ Jansen 1998) สุดท้ายโครงสร้างเศรษฐกิจมหภาคได้รับการขาดดุลในทางที่รัฐสูงได้รับการสนับสนุนการพัฒนาของรัฐวิสาหกิจ (รัฐวิสาหกิจ) ในอุตสาหกรรมหนักในขณะที่ละเลยการพัฒนาของอุตสาหกรรมเบาโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเกษตร หุ้นสำคัญของการลงทุนของรัฐไปให้กับอุตสาหกรรมหนักในขณะที่ผู้ที่ไปกับการเกษตรถูกลดลงไปต่ำสุดเปลือย (Fforde และ Vylder 1996) ภาษีที่เรียกเก็บกับการเกษตรค่อนข้างสูงกว่าผู้ที่อยู่ในอุตสาหกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้ความล้มเหลวของการปฏิบัติทางการเกษตรที่ยากจนและ collectivization และเกิดจากปัจจัย 4 แรกและสำคัญที่สุด คือ เกษตรกร disincentives ผ่านระบบการเกษตรรวม ซึ่งเชื่อมโยงผลผลิตในกลุ่มมากกว่าบุคคล ส่งผลให้ราคาต่ำสำหรับผลผลิตฟาร์มผลิตเกินโควต้า ( kerkvliet 1995 ; Nguyen 1995 ) ประการที่สอง สภาพการซื้อขายหน่วยงานไม่ได้มีเพียงพอ และการบริโภคสินค้าขั้นกลางการแลกเปลี่ยนกับครอบครัวชาวนา ซึ่งเงื่อนไขที่ไม่เป็นธรรมทางการค้า ครัวเรือนชาวนาเคยท้อจากการมีส่วนร่วมในการแลกเปลี่ยนกับสภาพการซื้อขายหน่วยงาน 3 , การขาดผู้จัดการฝึกทำให้กรวดในรองเท้าของสหกรณ์ สมาชิกให้ความสนใจน้อยกับงานสหกรณ์ และเน้น 5 เปอร์เซ็นต์ของที่ดินที่พวกเขาสามารถใช้เป็นแปลงส่วนบุคคลขายส่วนเกินใน markets6 ส่วนตัวก่อนสมัยปฏิรูป 1981 – 1988 : การสร้างแรงจูงใจเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของการเกษตรร่วม ( Nguyen 1995 ; kerkvliet 1995 และ 1998 ; จามาล ยานเซ่น ) สุดท้าย โครงสร้างเศรษฐกิจมหภาคเป็น imbalanced ในทางรัฐอย่างสูงการพัฒนารัฐวิสาหกิจ ( ถ้า ) ในอุตสาหกรรมหนักในขณะที่ละเลยการพัฒนาของอุตสาหกรรมแสง โดยเฉพาะภาคการเกษตร หุ้นหลักของรัฐลงทุนไปอุตสาหกรรมหนัก ในขณะที่ผู้ที่ไปเกษตรถูกลดเป็นขั้นต่ำเปลือย ( fforde และ de vylder 1996 ) ภาษีที่กำหนดในการเกษตรได้ค่อนข้างสูงกว่าผู้ที่อยู่ในอุตสาหกรรม