Enhanced use of fertilizers raises

Enhanced use of fertilizers raises concerns due to
adverse effects on the environment in terms of eutrophication
of surface waters, pollution of drinking
water and gaseous emission causing global warming.
Therefore, nutrient use efficiency and improved soil
management become an important challenge, particularly
for N and P fertilizers. When the application of
N fertilizers is not properly managed and is realized
at excessive levels, losses of N from agricultural lands
can occur by NO3 leaching, NH3 volatilisation or by
N oxides emission. Leaching and runoff of NO3 into
ground water and surface waters is a major environmental
problem in developed countries, particularly in
Europe (Howarth, 1998; Kroeze and Seitzinger, 1998).
Pollution of groundwater with NO3 impairs the quality
of drinking water and causes various harmful effects
on human health. Contamination of lakes and rivers
with NO3 stimulates algal growth and depletion of O2
resulting in an increasing risk of fish deaths on a large
scale, especially in coastal areas (Maene, 2000; Mosier
et al., 2001). Large areas on the North Atlantic
Ocean and North Sea in Europe have been reported to
suffer from eutrophication caused by excessive use of
N on agricultural land (Howarth, 1998).
There is a very close relationship between application
rates of N fertilizers and emission of nitrous oxide
(N2O) (Erickson et al., 2000). Nitrous oxide is one of
the most important greenhouse gases affecting global
warming and increasing ozone destruction. About
0.5% (Veldkamp and Keller, 1997) or 1.5% (Smith
et al., 1997) of fertilizer N applied is lost from soil
as gaseous emission. Several management strategies
have been developed to control and minimize N losses
such as use of N fertilizers with enzyme inhibitors (urease
and nitrification inhibitors) and controlled-release
N fertilizers, timing and placement of fertilization, and
soil and plant analysis to define rates of N application.
For example, use of nitrification inhibitors is effective
to reduce N2O emission under field conditions (McTaggart
et al., 1997; Mosier et al., 1994) and the timing
of N application plays an important role in controlling
N losses as shown in flooded rice (Humphreys, 1988).
Like NO3, P is also involved in eutrophication
of water through its runoff from soils into rivers and
lakes. Solubility of P in soils is very low, and therefore
P cannot be leached as easily as NO3. Due to repeated
applications of P-containing fertilizers together
with manure, P concentrations in topsoil increases,
leading to saturation of soil binding sites with P and
thus facilitating movement of P into surface waters.
Holford et al. (1997) showed that P could be leached
when 17–38% of the sorption capacity of soils was
saturated. There is increasing evidence showing that
the major source of P in surface water showing eutrophication
is the application of compost, manure
and sewage (Eghball and Gilley, 1999; Reynolds and
Davies, 2001). Phosphorus from manure application
moves much deeper in soil than the P from fertilizer
(Eghball et al., 1996). Higher movement of P from
manure is attributed to existence of greater amount of
organic compounds in manure, facilitating P solubility
and movement in the soil profile.
Generally fertilizer-dependent environmental problems
generally take place under specific soil conditions
or in poorly managed agricultural areas, in
particular in developed countries that employ high
fertilizer application rates. In contrast, in many developing
countries with tremendous requirement for
food, continuous nutrient depletion and low usage of
mineral fertilizers are the concerns, not the environmental
pollution (Gruhn et al., 2000). Nearly 40% of
all globally cropped land shows degradation (Table 2),
with nutrient depletion being a particular form of soil
degradation (Scherr, 1999). Nutrient depletion occurs
in many developing countries (e.g., in Sub-Saharan
Africa). In Sub-Saharan Africa, due to increasing pressure
on the cultivable land, farmers use the existing
land extensively without addition of adequate amounts
of fertilizers or consideration of proper soil management
practices. Annual use of mineral nutrients per
ha of arable land in 1996 has averaged around 9 kg
in Sub-Saharan Africa and 98 kg in the world (Gruhn
et al., 2000). When the nutrients removed by plants
at harvest are not replenished by fertilization or by
proper soil management practices (i.e., by crop rotation,
use of plant residues and manure), soils become
depleted of mineral nutrients. With the cumulative
removal of nutrients marked decreases occur in soil
productivity. Bumb and Baanante (1996) reported that
nutrient removal exceeds nutrient replenishment by a
factor 3–4 in Sub-Saharan Africa. About 86% of the
countries in Africa show a net annual nutrient depletion
greater than 30 kg of NPK per hectare (Henao and
Baanante, 1999). In m

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้งานที่เพิ่มขึ้นของการใช้ปุ๋ยเพิ่มความกังวลเนื่องจาก
ผลกระทบที่มีต่อสิ่งแวดล้อมในแง่ของ eutrophication
ของน้ำผิวดินมลพิษของการดื่ม
น้ำและการปล่อยก๊าซที่ก่อให้เกิดภาวะโลกร้อน. ทั่วโลก
ดังนั้นประสิทธิภาพการใช้สารอาหารและดินการปรับปรุง
การบริหารจัดการกลายเป็นความท้าทายที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
สำหรับ n และ ปุ๋ย P เมื่อโปรแกรมประยุกต์ของ
ปุ๋ย n ไม่จัดการอย่างถูกต้องและมีความตระหนัก
ในระดับที่มากเกินไปการสูญเสียของ N จากพื้นที่ทางการเกษตร
สามารถเกิดขึ้นได้โดยการชะล้าง NO3, NH3 volatilisation หรือโดย
ไม่มีการปล่อยก๊าซออกไซด์ การรั่วไหลและการไหลบ่าของ NO3 ลงใน
พื้นดินน้ำและน้ำผิวดินเป็นสิ่งแวดล้อมที่สำคัญ
ปัญหาในประเทศที่พัฒนาแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
ยุโรป (Howarth 1998; Kroeze และ Seitzinger, 1998).
มลพิษของน้ำใต้ดินกับ NO3 บั่นทอนคุณภาพ
ของน้ำดื่มและสาเหตุต่างๆที่เป็นอันตราย ผลกระทบ
ต่อสุขภาพของมนุษย์ การปนเปื้อนของทะเลสาบและแม่น้ำ
กับ NO3 กระตุ้นการเจริญเติบโตของสาหร่ายและการสูญเสียของ O2
ส่งผลให้มีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการเสียชีวิตปลาที่มีขนาดใหญ่
ขนาดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชายฝั่ง (Maene 2000; Mosier
., et al, 2001) พื้นที่ขนาดใหญ่ในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ
มหาสมุทรและทะเลเหนือในยุโรปได้รับการรายงานไปยัง
ทนทุกข์ทรมานจาก eutrophication เกิดจากการใช้ที่มากเกินไปของ
N บนที่ดินการเกษตร (Howarth, 1998).
มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดระหว่างแอปพลิเค
อัตราปุ๋ยไนโตรเจนและการปล่อยก๊าซไนตรัส ออกไซด์
(N2O) (เอริก et al., 2000) ก๊าซไนตรัสออกไซด์เป็นหนึ่งใน
ก๊าซเรือนกระจกที่สำคัญที่สุดที่มีผลกระทบต่อโลก
ร้อนและเพิ่มการทำลายโอโซน เกี่ยวกับ
0.5% (Veldkamp และเคลเลอร์, 1997) หรือ 1.5% (สมิ ธ
et al., 1997) ของปุ๋ยไนโตรเจนที่ใช้จะหายไปจากดิน
เป็นปริมาณการปล่อยก๊าซ กลยุทธ์การจัดการหลาย
ได้รับการพัฒนาในการควบคุมและลดการสูญเสีย N
เช่นการใช้ปุ๋ย N กับสารยับยั้งเอนไซม์ (ยูรีเอส
และไนตริฟิเคยับยั้ง) และควบคุมการปล่อย
N ปุ๋ยระยะเวลาและตำแหน่งของการปฏิสนธิและ
ดินและพืชการวิเคราะห์เพื่อกำหนดอัตรา N . การประยุกต์ใช้
ตัวอย่างเช่นการใช้สารยับยั้งไนตริฟิเคที่มีประสิทธิภาพ
ในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก N2O ภายใต้เงื่อนไขฟิลด์ (McTaggart
, et al, 1997;. Mosier et al, 1994.) และระยะเวลา
ของการประยุกต์ใช้ N มีบทบาทสำคัญในการควบคุม
ความสูญเสียยังไม่มีข้อความที่แสดงใน น้ำท่วมข้าว (ฮัมเฟรย์, 1988).
เช่นเดียวกับ NO3, P ยังมีส่วนเกี่ยวข้องใน eutrophication
ของน้ำผ่านที่ไหลบ่ามาจากดินลงไปในแม่น้ำและ
ทะเลสาบ การละลายของฟอสฟอรัสในดินที่ต่ำมากและดังนั้นจึง
P ไม่สามารถชะล้างได้อย่างง่ายดายเช่น NO3 เนื่องจากการซ้ำ
การใช้งานของปุ๋ย P-ที่มีร่วมกัน
กับปุ๋ย P ความเข้มข้นในดินเพิ่มขึ้น
นำไปสู่ความอิ่มตัวของดินเว็บไซต์ที่มีผลผูกพันและ P
จึงอำนวยความสะดวกการเคลื่อนไหวของ P ลงในน้ำผิวดิน.
Holford et al, (1997) แสดงให้เห็นว่า P อาจจะชะล้าง
เมื่อ 17-38% ของความจุการดูดซับของดินได้รับการ
อิ่มตัว มีหลักฐานที่เพิ่มขึ้นแสดงให้เห็นว่าเป็น
แหล่งที่มาของฟอสฟอรัสในน้ำผิวดินแสดง eutrophication
เป็นโปรแกรมของปุ๋ยหมักปุ๋ยคอก
(; Reynolds และ Eghball และ Gilley 1999 และสิ่งปฏิกูล
เดวีส์, 2001) ฟอสฟอรัสจากปุ๋ยคอก
ย้ายมากลึกในดินกว่า P จากปุ๋ย
(Eghball et al., 1996) การเคลื่อนไหวที่สูงขึ้นของ P จาก
ปุ๋ยคอกมาประกอบกับการดำรงอยู่ของจำนวนมากของ
สารอินทรีย์ในปุ๋ยคอก, อำนวยความสะดวก P สามารถในการละลาย
และการเคลื่อนไหวในโปรไฟล์ของดิน.
โดยทั่วไปปุ๋ยขึ้นอยู่กับปัญหาสิ่งแวดล้อม
โดยทั่วไปเกิดขึ้นภายใต้สภาพดินที่เฉพาะเจาะจง
หรือไม่ดีในพื้นที่ที่มีการจัดการการเกษตรใน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่พัฒนาแล้วที่จ้างสูง
อัตราการใช้ปุ๋ย ในทางตรงกันข้ามในการพัฒนาหลาย
ประเทศที่มีความต้องการอย่างมากสำหรับ
อาหารการสูญเสียสารอาหารอย่างต่อเนื่องและการใช้งานต่ำของ
ปุ๋ยแร่ความกังวลที่ไม่สิ่งแวดล้อม
มลพิษ (Gruhn et al., 2000) เกือบ 40% ของ
ที่ดินที่ถูกตัดทั้งหมดทั่วโลกแสดงให้เห็นถึงการย่อยสลาย (ตารางที่ 2)
ที่มีการสูญเสียสารอาหารที่เป็นรูปแบบเฉพาะของดิน
ย่อยสลาย (Scherr, 1999) การสูญเสียสารอาหารที่เกิดขึ้น
ในหลายประเทศกำลังพัฒนา (เช่นในทะเลทรายซาฮารา
แอฟริกา) ในทะเลทรายซาฮาราเนื่องจากการเพิ่มความดัน
บนที่ดินเพาะปลูกเกษตรกรใช้ที่มีอยู่
ที่ดินอย่างกว้างขวางโดยไม่ต้องเพิ่มขึ้นของปริมาณที่เพียงพอ
ของปุ๋ยหรือการพิจารณาของการจัดการดินที่เหมาะสม
การปฏิบัติ การใช้งานประจำปีของธาตุอาหารต่อ
ไร่ของพื้นที่เพาะปลูกในปี 1996 ได้เฉลี่ยประมาณ 9 กก.
ในทะเลทรายซาฮาราและ 98 กก. ในโลก (Gruhn
et al., 2000) เมื่อสารอาหารออกจากพืช
ที่เก็บเกี่ยวไม่ได้เติมเต็มด้วยการปฏิสนธิหรือ
การปฏิบัติที่เหมาะสมในการจัดการดิน (เช่นโดยการปลูกพืชหมุนเวียน,
การใช้พืชตกค้างและปุ๋ยคอก) ดินกลายเป็น
หมดลงของสารอาหารแร่ธาตุ ด้วยการสะสม
การกำจัดของสารอาหารที่มีการทำเครื่องหมายที่ลดลงเกิดขึ้นในดิน
ผลผลิต BUMB และ Baanante (1996) รายงานว่า
การกำจัดธาตุอาหารสูงกว่าการเติมเต็มสารอาหารโดย
ปัจจัยที่ 3-4 ในทะเลทรายซาฮารา เกี่ยวกับ 86% ของ
ประเทศในแอฟริกาแสดงสุทธิประจำปีสารอาหารพร่อง
มากกว่า 30 กิโลกรัมต่อไร่ NPK (Henao และ
Baanante, 1999) ใน m

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใช้เพิ่มปุ๋ยเพิ่มความกังวลเนื่องจากผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในแง่ของบานชื่นของน้ำผิว มลพิษ ดื่มน้ำและก๊าซมลพิษที่ก่อให้เกิดภาวะโลกร้อนดังนั้น ประสิทธิภาพของการใช้ธาตุอาหาร และปรับปรุงดินการจัดการจะกลายเป็นความท้าทายที่สำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับปุ๋ย N P . เมื่อใบสมัครของN ปุ๋ยไม่จัดการอย่างถูกต้องและตระหนักในระดับที่มากเกินไป ขาดทุนจากที่เกษตร3 สามารถเกิดขึ้นได้โดยการชะ nh3 ระเหยเป็นไอ หรือไนโตรเจนออกไซด์ออกมา การชะล้างและการไหลบ่าของ No3 เป็นน้ำผิวดินและน้ำพื้นผิว เป็นสาขาสิ่งแวดล้อมปัญหาในการพัฒนาประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุโรป ( โฮวาร์ต , 1998 ; kroeze และ seitzinger , 1998 )มลภาวะของน้ำใต้ดินด้วย No3 impairs คุณภาพการดื่มน้ำและก่อให้เกิดผลอันตรายต่าง ๆต่อสุขภาพของมนุษย์ การปนเปื้อนของทะเลสาบและแม่น้ำกับ 3 กระตุ้นการเจริญเติบโต และการเริ่มต้นของโอทูส่งผลให้เพิ่มความเสี่ยงของการเสียชีวิตในปลาขนาดใหญ่ขนาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชายฝั่ง ( maene , 2000 ; Mosieret al . , 2001 ) พื้นที่ขนาดใหญ่ในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือมหาสมุทรและทะเลทิศตะวันตกเฉียงเหนือในยุโรปได้รับการรายงานว่าประสบจากยูโทรฟิเคชันเกิดจากการใช้มากเกินไปของ- เกษตร ( โฮวาร์ต , 1998 )มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างโปรแกรมอัตราการปล่อยก๊าซไนตรัสออกไซด์ และไนโตรเจน ปุ๋ย( N2O ) ( Erickson et al . , 2000 ) ไนตรัส ออกไซด์ เป็นหนึ่งในสำคัญที่สุดของก๊าซเรือนกระจกที่มีผลต่อโลกภาวะโลกร้อนและการทำลายโอโซน เกี่ยวกับ0.5 % ( veldkamp และเคลเลอร์ , 1997 ) หรือ 1.5 % ( สมิ ธet al . , 1997 ) ปุ๋ย N ใช้หายไปจากดินขณะที่การปล่อยก๊าซ กลยุทธ์การจัดการหลายได้ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อควบคุมและลดการสูญเสียไนโตรเจนเช่น การใช้ปุ๋ยกับตัวยับยั้งเอนไซม์ ( ที่มี คำว่าและ ปริมาณโปรตีน ) และควบคุมการปลดปล่อยโดยN ปุ๋ย , เวลา และ การจัดวาง การใช้ปุ๋ย และการวิเคราะห์ดินและพืชเพื่อกำหนดราคาของโปรแกรมตัวอย่างเช่น การใช้ปริมาณสารยับยั้งที่มีประสิทธิภาพเพื่อลดก๊าซ N2O ภายใต้สภาวะ ( เมิ่กแท็กเกิร์ตet al . , 1997 ; Mosier et al . , 1994 ) และเวลาของไนโตรเจน มีบทบาทสำคัญในการควบคุมN ขาดทุนตามที่แสดงในน้ำท่วมข้าว ( ฮัมฟรีย์ , 1988 )ชอบ 3 P คือยังเกี่ยวข้องกับปรากฏการณ์ยูโทรฟิเคชั่นของน้ำผ่านดินจากดินในแม่น้ำและทะเลสาบ การละลายของฟอสฟอรัสในดินต่ำมาก และดังนั้นP ไม่สามารถถูกชะล้างได้อย่างง่ายดายเป็น No3 . เนื่องจากซ้ำการประยุกต์ใช้ p-containing ปุ๋ยด้วยกันกับใส่ปุ๋ย P ความเข้มข้นในดินเพิ่มขึ้น ,นำไปสู่ความอิ่มตัวของดินเว็บไซต์ผูกพันและ pดังนั้นการเคลื่อนไหวของ P ในน้ำผิวดินโฮลเฟิร์ด et al . ( 2540 ) พบว่า p จะถูกชะล้างเมื่อ 17 – 38 % ของความจุการดูดซับของดินคืออิ่มตัว มีหลักฐานเพิ่มมากขึ้นแสดงให้เห็นว่าแหล่งของฟอสฟอรัสในน้ำแสดงปรากฏการณ์ยูโทรฟิเคชั่นคือ การใช้ปุ๋ยหมัก ปุ๋ยคอกและสิ่งปฏิกูล ( eghball และกิลลีย์ , 1999 ; เรโนลด์เดวีส์ , 2001 ) จากการใช้ปุ๋ยฟอสฟอรัสย้ายที่ลึกลงไปในดินกว่าปุ๋ย P จาก( eghball et al . , 1996 ) สูงการเคลื่อนไหวของ P จากมูลจากการดำรงอยู่ของจํานวนของอินทรีย์สารในการละลายปุ๋ย สูตร pและการเคลื่อนไหวในโปรไฟล์ดินโดยทั่วไปปุ๋ยขึ้นอยู่กับปัญหาสิ่งแวดล้อมโดยทั่วไปเกิดขึ้นภายใต้สภาพดินที่เฉพาะเจาะจงหรือการจัดการไม่ดีในพื้นที่การเกษตรในโดยเฉพาะในประเทศพัฒนาที่จ้างสูงการใส่ปุ๋ยอัตรา ในทางตรงกันข้ามหลายพัฒนาประเทศที่มีความต้องการอย่างมากสำหรับอาหาร , สารอาหารและการใช้ต่ำของการต่อเนื่องปุ๋ยแร่มีความกังวล ไม่ใช่สิ่งแวดล้อมมลพิษ ( gruhn et al . , 2000 ) เกือบ 40% ของที่ดินปลูกพืชแสดงทั้งหมดทั่วโลกลดลง ( ตารางที่ 2 )กับการพร่องสารอาหารที่เป็นรูปแบบเฉพาะของดินการย่อยสลาย ( แชร์ , 1999 ) การพร่องสารอาหารที่เกิดขึ้นในหลายประเทศ เช่น ใน ซับซาฮาแอฟริกา ) ในซับซาฮาแอฟริกา เนื่องจากการเพิ่มความดันบนที่ดินเพาะปลูก เกษตรกรใช้ที่มีอยู่ที่ดินอย่างกว้างขวาง โดยไม่เพิ่มปริมาณที่เพียงพอปุ๋ย หรือการพิจารณาของการจัดการดินที่เหมาะสมการปฏิบัติ ใช้ของธาตุอาหารต่อปีเฮกเตอร์ของที่ดินเพาะปลูกในปี 1996 ได้เฉลี่ยประมาณ 9 กิโลกรัมในแอฟริกาซาฮาย่อยและ 98 กก. ในโลก ( gruhnet al . , 2000 ) เมื่อรังออกโดยพืชในการเก็บเกี่ยวที่ยังไม่ได้เติม โดยการผสมพันธุ์ หรือโดยแนวทางการจัดการดินที่เหมาะสม ( เช่น โดยหมุนปลูกการใช้เศษซากพืชและมูล ) , ดินกลายเป็นพร่องสารอาหารแร่ธาตุ ด้วยการสะสมการกำจัดธาตุอาหารในดินลดลงเกิดขึ้นเครื่องหมายการเพิ่มผลผลิต และ bumb baanante ( 1996 ) ได้รายงานว่าการกำจัดธาตุอาหารสูงกว่าการเติมสารอาหารโดยปัจจัยที่ 3 – 4 ในแอฟริกาซาฮาซบ ประมาณร้อยละ 86 ของประเทศในแอฟริกาแสดงสุทธิประจำปีของธาตุอาหารมากกว่า 30 กิโลกรัมต่อเฮกตาร์ ( henao NPK และbaanante , 1999 ) ในม.