as consideration of what things exi

as consideration of what things exist needs to fit with discussion of what it takes to gain knowledge about those things.

For example, an empiricist who believes that knowledge can come only through the senses might conclude that physical objects such as lions and mountains are not real, because we sense only features of them, not the things themselves.

At the other extreme, an idealist who believes that reality is inherently mental might also conclude that lions and mountains cannot be said to be real apart from how we think about them.

I think that lions and mountains are real, and so are clouds and electrons. But the hypothesis that minds are brains does not support a kind of naive realism according to which things are just as we perceive or conceive them to be. We know enough about how brains work to show that both perceiving and theorizing are highly constructive processes involving complex inferences. Nevertheless, there are good reasons to believe that, when the brain is working well, it achieves knowledge about the reality of both everyday objects like mountains and theoretical scientific entities like electrons. This chapter shows how brain science and philosophical reflection together support a kind of constructive realism, the view that reality exists independently of minds, but that our knowledge of it is constructed by brain processes. I aim to show that constructive realism is superior to alternative theories of knowledge and reality offered by different variants of skepticism, empiricism, and idealism. Skepticism is the view that we have no knowledge at all, so that any talk of the nature of reality is pointless. Some ancient Greek philosophers advocated an extreme form of skepticism according to which neither sensation nor opinion could give us any grounds for separating truth from falsehood. An influential current form of skepticism is found in postmodernist philosophers and literary theorists who view the world as a text open to many kinds of interpretations, none of them demonstrably better than the others. In fields such as history, anthropology, and cultural studies, it has become fashionable to claim that reality is just a social construction, so that the idea of objective knowledge is only a myth. I will try to show how objectivity is possible through the complex perceptual and theoretical abilities of our brains. Brains are not mirrors of nature, but they are powerful instruments for representing it. Empiricism tries to avoid skeptical problems by restricting knowledge to what can be perceived by the senses. From early modern philosophers such as John Locke and David Hume to later thinkers such as Rudolf Carnap and Bas van Fraassen, the restriction of knowledge to sense experience has had strong appeal. I will show, however, that strict empiricism is incompatible both with the neuropsychology of perception and with the practice of science. Our brain processes are, fortunately,
capable of reliably taking us well beyond what is presented to us by our senses. Another approach to understanding knowledge of reality is idealism, which views reality as dependent on or even constituted by minds. This view is more compatible than is empiricism with the constructive nature of perception and inference, but grossly overestimates the contributions that minds make to the world. It leaps from the insight that there is no knowledge of things without construction of mental representations of them to the conclusion that entities are mental constructions. The philosopher Immanuel Kant thought that he had accomplished a kind of Copernican revolution by placing mind at the center of knowledge and reality. But idealism is actually attempting a kind of Ptolemaic counterrevolution, as implausible as reactionary attempts to return the earth to the center of the solar system or to deny human evolution. To develop my alternative, brain-based approach to constructive realism, I will first discuss perception of objects and then move on to how inference enables us to go beyond perception.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่การพิจารณาของสิ่งที่มีชีวิตอยู่กับความต้องการเพื่อให้พอดีกับการอภิปรายของสิ่งที่จะได้รับความรู้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น. ตัวอย่างเช่น empiricist ที่เชื่อว่าความรู้ที่ได้มาเพียงผ่านความรู้สึกอาจจะสรุปได้ว่าวัตถุทางกายภาพเช่นสิงโตและภูเขาไม่ได้จริง เพราะเรารู้สึกคุณลักษณะเฉพาะของพวกเขาได้ในสิ่งที่ตัวเอง. ที่รุนแรงอื่น ๆ ซึ่งเป็นอุดมการณ์ที่เชื่อว่าความจริงก็คือจิตโดยเนื้อแท้อาจสรุปได้ว่าสิงโตภูเขาและไม่สามารถจะกล่าวว่าเป็นจริงนอกเหนือจากวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับพวกเขา. ฉัน คิดว่าสิงโตและภูเขาเป็นจริงและเพื่อให้มีเมฆและอิเล็กตรอน แต่สมมติฐานที่ว่าจิตใจมีสมองไม่สนับสนุนชนิดของความสมจริงไร้เดียงสาตามที่สิ่งที่เป็นเพียงที่เรารับรู้หรือตั้งครรภ์พวกเขาจะเป็น เรารู้เพียงพอเกี่ยวกับวิธีการที่สมองทำงานเพื่อแสดงให้เห็นว่าการรับรู้ทั้งทฤษฎีและกระบวนการสร้างสรรค์สูงที่เกี่ยวข้องกับการหาข้อสรุปที่ซับซ้อน แต่มีเหตุผลที่ดีที่จะเชื่อว่าเมื่อสมองมีการทำงานดีจะประสบความสำเร็จในความรู้เกี่ยวกับความเป็นจริงของวัตถุทั้งในชีวิตประจำวันเช่นภูเขาและหน่วยงานทางวิทยาศาสตร์ทฤษฎีเช่นอิเล็กตรอน ในบทนี้จะแสดงให้เห็นว่าสมองวิทยาศาสตร์และการสะท้อนปรัชญาร่วมกันสนับสนุนชนิดของความสมจริงสร้างสรรค์มุมมองที่ความเป็นจริงที่มีอยู่เป็นอิสระจากความคิด แต่ความรู้ของเรามันถูกสร้างขึ้นโดยกระบวนการสมอง ผมมุ่งมั่นที่จะแสดงให้เห็นว่าเป็นธรรมชาติที่สร้างสรรค์จะดีกว่าทฤษฎีทางเลือกของความรู้และความเป็นจริงที่นำเสนอโดยสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของความสงสัยประสบการณ์นิยมและความเพ้อฝัน สงสัยเป็นมุมมองที่เรามีความรู้ที่ทุกคนเพื่อให้การพูดคุยใด ๆ ที่มีลักษณะของความเป็นจริงจะไม่มีจุดหมาย บางนักปรัชญากรีกโบราณสนับสนุนรูปแบบที่รุนแรงของความสงสัยตามที่ไม่มีความรู้สึกหรือความคิดของเราจะให้พื้นที่ใด ๆ สำหรับการแยกความจริงจากความเท็จ รูปแบบปัจจุบันที่มีอิทธิพลของความสงสัยที่พบในนักปรัชญาหลังสมัยใหม่และทฤษฎีวรรณกรรมที่ดูโลกเป็นข้อความที่เปิดให้หลายชนิดของการตีความไม่มีของพวกเขา demonstrably ดีกว่าคนอื่น ในสาขาต่าง ๆ เช่นประวัติศาสตร์มานุษยวิทยาวัฒนธรรมและการศึกษามันได้กลายเป็นแฟชั่นที่จะเรียกร้องความเป็นจริงที่เป็นเพียงการก่อสร้างทางสังคมเพื่อให้ความรู้ความคิดของวัตถุประสงค์เป็นเพียงตำนาน ฉันจะพยายามที่จะแสดงให้เห็นว่าวัตถุประสงค์เป็นไปได้ผ่านการรับรู้ความสามารถและทฤษฎีที่ซับซ้อนของสมองของเรา สมองไม่ได้กระจกของธรรมชาติ แต่พวกเขามีเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับการเป็นตัวแทนของมัน ประสบการณ์นิยมพยายามที่จะหลีกเลี่ยงปัญหาที่สงสัยโดยการ จำกัด การความรู้ในสิ่งที่สามารถรับรู้โดยประสาทสัมผัส จากนักปรัชญาสมัยก่อนเช่นจอห์นล็อคและเดวิดฮูมภายหลังนักคิดเช่นรูดอล์ฟ Carnap และรถตู้ Bas Fraassen ข้อ จำกัด ของความรู้ที่จะรู้สึกประสบการณ์ที่ได้มีการอุทธรณ์ที่แข็งแกร่ง ผมจะแสดง แต่ที่ประสบการณ์นิยมที่เข้มงวดเข้ากันไม่ได้ทั้งที่มีไซโคของการรับรู้และมีการปฏิบัติของวิทยาศาสตร์ กระบวนการทำงานของสมองของเรามีโชคดีที่มีความสามารถในการได้อย่างน่าเชื่อถือเราดีเกินกว่าสิ่งที่จะนำเสนอให้เราโดยความรู้สึกของเรา วิธีการทำความเข้าใจความรู้ของความเป็นจริงก็คือความเพ้อฝันที่มองความเป็นจริงขึ้นอยู่กับการบัญญัติหรือแม้กระทั่งจิตใจ มุมมองนี้จะเข้ากันได้มากขึ้นกว่าที่เป็นประสบการณ์นิยมกับธรรมชาติที่สร้างสรรค์ของการรับรู้และการอนุมาน แต่ไม่มีการลด overestimates ผลงานที่ทำให้จิตใจไปทั่วโลก มันกระโดดจากข้อมูลเชิงลึกที่มีความรู้ในสิ่งที่ไม่มีการก่อสร้างโดยไม่ต้องแสดงจิตของพวกเขาที่จะสรุปว่าหน่วยงานที่มีการก่อสร้างทางจิต นักปรัชญาจิตวิทยาคิดว่าเขาประสบความสำเร็จชนิดของโคเปอร์นิคัปฏิวัติโดยการวางจิตใจที่เป็นศูนย์กลางของความรู้และความเป็นจริง แต่ความเพ้อฝันที่เป็นจริงพยายามที่ชนิดของ Ptolemaic ปฏิวัติในขณะที่ไม่น่าเชื่อว่าเป็นความพยายามที่จะกลับมาตอบสนองแผ่นดินไปยังศูนย์กลางของระบบสุริยจักรวาลหรือการปฏิเสธการวิวัฒนาการของมนุษย์ การพัฒนาทางเลือกของฉันวิธีการทำงานของสมองที่ใช้ในการสร้างสรรค์ความสมจริงครั้งแรกที่ผมจะหารือเกี่ยวกับการรับรู้ของวัตถุและจากนั้นย้ายไปยังวิธีการอนุมานช่วยให้เราสามารถไปได้ไกลกว่าการรับรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิจารณาจากสิ่งที่เกิดขึ้น ต้องพอดีกับการอภิปรายของสิ่งที่จะได้รับความรู้เกี่ยวกับเรื่องเหล่านั้น

เช่น empiricist ที่เชื่อว่า ความรู้สามารถมาผ่านประสาทสัมผัสทางกายภาพอาจจะสรุปได้ว่าวัตถุดังกล่าวเป็นสิงโตภูเขา ไม่เป็นจริง เพราะเรารู้สึกได้ถึงคุณสมบัติเฉพาะของพวกเขา ไม่ใช่สิ่ง ตัวเอง

ที่อื่น ๆ มากเป็นอุดมการณ์ที่เชื่อว่าความจริงคือจิตโดยเนื้อแท้ยังอาจสรุปได้ว่าสิงโตภูเขาไม่สามารถพูดได้จริง นอกจากวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับพวกเขา

ผมว่าสิงโตภูเขาจริง และเพื่อให้มีเมฆ และ อิเล็กตรอนแต่สมมติฐานที่คิดสมองไม่สนับสนุนชนิดของความสมจริงที่ไร้เดียงสาซึ่งสิ่งต่างๆก็เป็นอย่างที่เรารับรู้หรือเข้าใจพวกเขาได้ เรารู้เพียงพอเกี่ยวกับวิธีสมองทำงานเพื่อแสดงให้เห็นว่าทั้งสองรับรู้และทฤษฎีนี้จะขอสร้างสรรค์กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับความหมายเชิงซับซ้อน อย่างไรก็ตาม มีเหตุผลที่ดีที่จะเชื่อว่า เมื่อสมองทำงานได้ดีมันใช้ความรู้เกี่ยวกับความเป็นจริงของวัตถุทั้งสองทุกวัน ชอบภูเขาและหน่วยงานวิทยาศาสตร์เชิงทฤษฎี เช่น อิเล็กตรอน บทนี้แสดงให้เห็นว่าสมองวิทยาศาสตร์และสะท้อนปรัชญาร่วมกันสนับสนุนชนิดของธรรมชาติที่สร้างสรรค์ การดูที่ความเป็นจริงมีอยู่อิสระของจิตใจ แต่ความรู้ของเรามันถูกสร้างโดยกระบวนการทางสมองฉันมีจุดมุ่งหมายเพื่อแสดงให้เห็นว่าการความสมจริงเหนือกว่าทฤษฎีทางเลือกของความรู้และความเป็นจริงที่เสนอ โดยสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของความสงสัย , ประสบการณ์นิยมและจิตนิยม . ความสงสัยเป็นวิวที่เราไม่มีความรู้เลย ที่พูดเกี่ยวกับธรรมชาติของความเป็นจริงที่ไร้จุดหมายนักปรัชญาชาวกรีกโบราณ สนับสนุนรูปแบบสุดโต่งของความสงสัยซึ่งไม่มีความรู้สึกหรือความคิดเห็นให้เราใด ๆ บริเวณแยกความจริงออกจากความเท็จ . มีอิทธิพลต่อรูปแบบปัจจุบันของความสงสัยที่พบใน postmodernist นักปรัชญาและนักทฤษฎีวรรณกรรมที่ดูโลกเป็นข้อความเปิดให้หลายชนิดของล่ามไม่มีของพวกเขาอธิบายได้ดีกว่าคนอื่น ๆ ในสาขาต่าง ๆ เช่น ประวัติศาสตร์ มานุษยวิทยา และศึกษาวัฒนธรรม ได้กลายเป็นแฟชั่นที่จะอ้างว่าเป็นเพียงการสร้างความเป็นจริงทางสังคม ดังนั้นความคิดความรู้วัตถุประสงค์เป็นเพียงตำนาน ผมจะพยายามแสดงให้เห็นว่าเป้าหมายเป็นไปได้ผ่านการรับรู้ทางทฤษฎีที่ซับซ้อนและพลังสมองของเรามันสมองไม่ใช่กระจกแห่งธรรมชาติ แต่พวกเขาเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับแทนมัน ประสบการณ์นิยม พยายามหลีกเลี่ยงปัญหาที่สงสัย โดยความรู้จำกัดสิ่งที่สามารถรับรู้ได้ด้วยประสาทสัมผัส จากนักปรัชญาสมัยใหม่ เช่น จอห์น ล็อค และ เดวิด ฮูมกับนักคิดในภายหลัง เช่น รูดอล์ฟ และ บาสคาร์นัพรถตู้ fraassen , ข้อ จำกัด ของความรู้ ประสบการณ์ ความรู้สึก ได้มีการอุทธรณ์ที่แข็งแกร่งผมจะแสดง , อย่างไรก็ตาม , ที่ไม่เข้ากันกับประสบการณ์นิยมเข้มงวดทั้งมีโอการรับรู้และการปฏิบัติของวิทยาศาสตร์ กระบวนการที่สมองของเราจะโชคดี
สามารถเชื่อถือได้พาเราดีเกินกว่าสิ่งที่จะนำเสนอให้เราโดยประสาทสัมผัสของเรา แนวทางหนึ่งที่จะเข้าใจความรู้ของความเป็นจริงเป็นจิตนิยม ซึ่งมุมมองความเป็นจริงขึ้นอยู่กับหรือแม้แต่ constituted โดยจิตใจมุมมองนี้จะเข้ากันได้มากกว่าเป็นประสบการณ์นิยมกับธรรมชาติที่สร้างสรรค์ของการรับรู้และการอนุมาน แต่ไม่ overestimates สมทบที่จิตใจให้แก่โลก มันกระโดดจากข้อมูลเชิงลึกที่ไม่มีความรู้เรื่องการก่อสร้างของการเป็นตัวแทนของจิต โดยไม่ให้ข้อสรุปว่าองค์กรจะสร้างจิตนักปรัชญาอิมมานูเอิล คานท์คิดว่าเขาประสบความสำเร็จชนิดของการปฏิวัติพื้นฐานโคเปอร์นิคัสโดยการวางจิตที่ศูนย์ความรู้และความเป็นจริง แต่อุดมการณ์ก็พยายามชนิดของทอเลมี counterrevolution อย่างไม่น่าเชื่อพยายามนะที่จะกลับโลกเป็นศูนย์กลางของระบบสุริยะ หรือปฏิเสธวิวัฒนาการมนุษย์ พัฒนาทางเลือกของฉันสมองตามแนวทางสัจนิยมแบบสร้างสรรค์ ผมจะหารือเกี่ยวกับการรับรู้วัตถุและจากนั้นย้ายไปยังวิธีการช่วยให้เราสามารถไปไกลเกินกว่าการรับรู้