Helping the Sick, the Dying, the Or

Helping the Sick, the Dying, the Orphaned, and the Lepers

There were literally millions of people in need in India. Droughts, the caste system, India's independence, and partition all contributed to the masses of people that lived on the streets. India's government was trying, but they could not handle the overwhelming multitudes that needed help.

While the hospitals were overflowing with patients that had a chance to survive, Mother Teresa opened a home for the dying, called Nirmal Hriday ("Place of the Immaculate Heart"), on August 22, 1952. Each day, nuns would walk through the streets and bring people who were dying to Nirmal Hriday, located in a building donated by the city of Kolkata. The nuns would bathe and feed these people and then place them in a cot. These people were given the opportunity to die with dignity, with the rituals of their faith.

In 1955, the Missionaries of Charity opened their first children's home (Shishu Bhavan), which cared for orphans. These children were housed and fed and given medical aid. When possible, the children were adopted out. Those not adopted were given an education, learned a trade skill, and found marriages.

In India's slums, huge numbers of people were infected with leprosy, a disease that can lead to major disfiguration. At the time, lepers (people infected with leprosy) were ostracized, often abandoned by their families. Because of the widespread fear of lepers, Mother Teresa struggled to find a way to help these neglected people. Mother Teresa eventually created a Leprosy Fund and a Leprosy Day to help educate the public about the disease and established a number of mobile leper clinics (the first opened in September 1957) to provide lepers with medicine and bandages near their homes. By the mid-1960s, Mother Teresa had established a leper colony called Shanti Nagar ("The Place of Peace") where lepers could live and work.

International Recognition

Just before the Missionaries of Charity celebrated its 10th anniversary, they were given permission to establish houses outside of Calcutta, but still within India. Almost immediately, houses were established in Delhi, Ranchi, and Jhansi; more soon followed.

For their 15th anniversary, the Missionaries of Charity was given permission to establish houses outside of India. The first house was established in Venezuela in 1965. Soon there were Missionaries of Charity houses all around the world.

As Mother Teresa's Missionaries of Charity expanded at an amazing rate, so did international recognition for her work. Although Mother Teresa was awarded numerous honors, including the Nobel Peace Prize in 1979, she never took personal credit for her accomplishments. She said it was God's work and that she was just the tool used to facilitate it.

Controversy

With international recognition also came critique. Some people complained that the houses for the sick and dying were not sanitary, that those treating the sick were not properly trained in medicine, that Mother Teresa was more interested in helping the dying go to God than in potentially helping cure them. Others claimed that she helped people just so she could convert them to Christianity.

Mother Teresa also caused much controversy when she openly spoke against abortion and birth control. Others critiqued her because they believed that with her new celebrity status, she could have worked to end the poverty rather than soften its symptoms.

Old and Frail

Despite the controversy, Mother Teresa continued to be an advocate for those in need. In the 1980s, Mother Teresa, already in her 70s, opened Gift of Love homes in New York, San Francisco, Denver, and Addis Ababa, Ethiopia for AIDS sufferers.

Throughout the 1980s and into the 1990s, Mother Teresa's health deteriorated, but she still traveled the world, spreading her message.

When Mother Teresa, age 87, died of heart failure on September 5, 1997, the world mourned her passing. Hundreds of thousands of people lined the streets to see her body, while millions more watched her state funeral on television. After the funeral, Mother Teresa's body was laid to rest at the Mother House of the Missionaries of Charity in Kolkata.

When Mother Teresa passed away, she left behind over 4,000 Missionary of Charity Sisters, in 610 centers in 123 countries.

After Mother Teresa's death, the Vatican began the lengthy process of canonization. On October 19, 2003, the third of the four steps to sainthood was completed when the Pope approved Mother Teresa's beatification, awarding Mother Teresa the title "Blessed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่วยให้คนป่วยที่กำลังจะตายที่กำพร้าและคนโรคเรื้อน

มีอักษรล้านคนในความต้องการในประเทศอินเดีย ภัยแล้งระบบวรรณะเป็นอิสระอินเดียและพาร์ทิชันส่วนร่วมทั้งหมดเพื่อฝูงของคนที่อาศัยอยู่บนถนน รัฐบาลอินเดียได้พยายาม แต่พวกเขาไม่สามารถจัดการกับฝูงชนล้นหลามที่ต้องการความช่วยเหลือ.

ในขณะที่โรงพยาบาลได้รับการล้นไปด้วยผู้ป่วยที่มีโอกาสที่จะอยู่รอดแม่เทเรซาเปิดบ้านสำหรับการตายที่เรียกว่า nirmal Hriday ("สถานที่ของหัวใจใสสะอาด") เมื่อวันที่ 22 สิงหาคม 1952 ในแต่ละวันแม่ชีจะเดินผ่านถนนและนำคนที่ตายไป Hriday nirmal ที่ตั้งอยู่ในอาคารที่รับบริจาคมาจากเมืองโกลกาตาแม่ชีจะอาบน้ำและอาหารที่คนเหล่านี้และจากนั้นวางไว้ในเปล คนเหล่านี้ได้รับโอกาสที่จะตายอย่างมีศักดิ์ศรีด้วยพิธีกรรมความเชื่อของพวกเขา.

ในปี 1955 มิชชันนารีขององค์กรการกุศลที่เปิดบ้านของเด็กแรกของพวกเขา (Shishu ภ) ซึ่งดูแลเด็กกำพร้า เด็กเหล่านี้ได้รับการตั้งอยู่และการเลี้ยงดูและได้รับการช่วยเหลือทางการแพทย์ เมื่อเป็นไปได้ที่เด็กเป็นบุตรบุญธรรมออกผู้ที่ไม่ได้ใช้จะได้รับการศึกษาได้เรียนรู้ทักษะการค้าและพบว่าการแต่งงาน.

ในสลัมของอินเดียจำนวนมากของผู้คนที่มีการติดเชื้อโรคเรื้อนเป็นโรคที่สามารถนำไปสู่​​การ disfiguration สำคัญ ในขณะที่คนโรคเรื้อน (คนที่ติดเชื้อโรคเรื้อน) มีเมตตามักจะถูกทอดทิ้งโดยครอบครัวของพวกเขา เพราะความกลัวที่แพร่หลายของโรคเรื้อนแม่เทเรซาพยายามที่จะหาวิธีที่จะช่วยให้ผู้คนที่ถูกละเลยเหล่านี้ แม่เทเรซาในที่สุดก็สร้างกองทุนโรคเรื้อนและโรคเรื้อนวันที่จะช่วยให้การศึกษาแก่ประชาชนเกี่ยวกับโรคและการจัดตั้งจำนวนของคลินิกโรคเรื้อนมือถือ (ครั้งแรกที่เปิดในกันยายน 1957) เพื่อให้มีคนโรคเรื้อนด้วยยาและผ้าพันแผลอยู่ใกล้บ้านของพวกเขา โดย 1960,แม่เทเรซาได้จัดตั้งอาณานิคมที่เรียกว่าโรคเรื้อน Shanti ปติ ("สถานที่แห่งความสงบ") ที่มีคนโรคเรื้อนสามารถอาศัยและทำงาน.

ยอมรับในระดับสากล

ก่อนที่จะเผยแผ่ศาสนาขององค์กรการกุศลฉลองครบรอบ 10 ปีของพวกเขาได้รับอนุญาตให้สร้างบ้านออกไปข้างนอก ของกัลกัต แต่ยังคงอยู่ในประเทศอินเดีย เกือบจะในทันทีที่บ้านตั้งอยู่ในนิวเดลี, Ranchi, และ Jhansi;มากขึ้นในเร็ว ๆ นี้ตาม.

ในการครบรอบปีที่ 15 ของพวกเขามิชชันนารีขององค์กรการกุศลที่ได้รับอนุญาตให้สร้างบ้านที่อยู่นอกประเทศอินเดีย บ้านหลังแรกที่ถูกก่อตั้งขึ้นในเวเนซุเอลาในปี 1965 เร็ว ๆ นี้ก็มีมิชชันนารีของบ้านการกุศลทั่วโลก.

เป็นมิชชันนารี teresa แม่ขององค์กรการกุศลขยายตัวในอัตราที่น่าทึ่งเพื่อให้ได้รับการยอมรับระหว่างประเทศสำหรับการทำงานของเธอแม้ว่าแม่เทเรซาได้รับรางวัลเกียรติยศมากมายรวมทั้งรางวัลสันติภาพโนเบลในปี 1979 เธอไม่เคยเอาสินเชื่อส่วนบุคคลสำหรับความสำเร็จของเธอ เธอบอกว่ามันเป็นงานของพระเจ้าและบอกว่าเธอเป็นเพียงเครื่องมือที่ใช้ในการอำนวยความสะดวกในมัน. มีการรับรู้ระหว่างประเทศ



ความขัดแย้งก็มาวิจารณ์ บางคนบ่นว่าบ้านตายป่วยและไม่ได้สุขาภิบาลว่าผู้ป่วยการรักษาที่ไม่ได้ผ่านการฝึกอบรมอย่างถูกต้องในยา teresa แม่ที่กำลังให้ความสนใจมากขึ้นในการช่วยให้ตายไปกว่าในพระเจ้าอาจช่วยรักษาพวกเขา คนอื่น ๆ อ้างว่าเธอช่วยคนเพียงเพื่อที่เธอจะแปลงให้ศาสนา.

แม่เทเรซายังก่อให้เกิดความขัดแย้งมากเมื่อเธอพูดอย่างเปิดเผยต่อต้านการทำแท้งและการเกิดการควบคุมคนอื่น ๆ วิเคราะห์ของเธอเพราะพวกเขาเชื่อว่าด้วยสถานะของผู้มีชื่อเสียงใหม่ของเธอที่เธอจะได้ทำงานเพื่อยุติความยากจนมากกว่านุ่มอาการ.

เก่าและอ่อนแอ

แม้จะมีการโต้เถียงแม่เทเรซายังคงเป็นผู้สนับสนุนให้ผู้ที่ต้องการ ในปี 1980 แม่ชีเทเรซาแล้วใน 70s เธอเปิดของขวัญของที่อยู่อาศัยความรักในนิวยอร์ก, ซานฟรานซิ denver และแอดดิสอาบาบาเอธิโอเปียสำหรับผู้ป่วยโรคเอดส์.

ตลอดปี 1980 และในปี 1990, สุขภาพ teresa แม่เสื่อมโทรม แต่เธอก็ยังคงเดินทางไปทั่วโลก, การแพร่กระจายข้อความของเธอ.

เมื่อ teresa แม่อายุ 87 เสียชีวิตจากอาการหัวใจล้มเหลวเมื่อวันที่ 5 กันยายน 1997, โลกอาลัยผ่านของเธอ นับร้อยนับพันคนเรียงรายตามท้องถนนที่จะเห็นร่างของเธอในขณะที่จับตามองมากขึ้นนับล้านสภาพศพของเธออยู่บนจอโทรทัศน์หลังจากงานศพของร่างกาย teresa แม่ไปนอนพักที่บ้านแม่ของมิชชันนารีขององค์กรการกุศลใน kolkata.

เมื่อแม่ teresa ล่วงลับไปแล้วที่เธอทิ้งไว้เบื้องหลังกว่า 4,000 มิชชันนารีของพี่สาวน้องสาวกุศลใน 610 แห่งใน 123 ประเทศ.

หลังจากการตายของแม่ชีเทเรซา, วาติกันเริ่มกระบวนการที่ยาวของ canonization ที่ 19 ตุลาคม 2003,สามในสี่ขั้นตอนเพื่อใจบุญเสร็จเมื่อสมเด็จพระสันตะปาปาได้รับการอนุมัติความสุขของแม่ชีเทเรซาตัดสินแม่เทเรซาชื่อ "ความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วยผู้ป่วย การตาย Orphaned และ Lepers

มีหลายล้านคนในอินเดียต้องได้อย่างแท้จริง Droughts แอก อินเดียประกาศอิสรภาพ และพาร์ติชันทั้งหมดส่วนฝูงชนที่อาศัยอยู่บนท้องถนน รัฐบาลอินเดียพยายาม แต่พวกเขาไม่สามารถจัดการ multitudes ครอบงำที่จำช่วย

ในขณะที่โรงพยาบาลได้เทียบกับกับผู้ป่วยที่มีโอกาสอยู่รอด แม่ชีเทเรซาเปิดบ้านตาย เรียกว่าเนอร์มัล Hriday ("ทำของนฤมลหัวใจ"), บน 22 สิงหาคม 1952 แต่ละวัน แม่ชีจะเดินผ่านถนน และนำคนตายไปเนอร์มัล Hriday ตั้งอยู่ในอาคารชาวสุโขทัยเมืองกัลกัตตา แม่ชีจะอาบน้ำ และเลี้ยงคนเหล่านี้ และวางในการเปล คนเหล่านี้ได้รับโอกาสที่จะตาย ด้วยศักดิ์ศรี มีพิธีกรรมของตนความเชื่อ

ใน 1955 ข้าฯ กุศลเปิดบ้านลูกแรก (Shishu วัน), ที่อุปการะเด็กกำพร้า เด็กเหล่านี้ได้ห้องพัก และอาหาร และให้ความช่วยเหลือทางการแพทย์ เมื่อเป็นไปได้ เด็กถูกนำออก ผู้นำไม่ได้รับการศึกษา เรียนรู้ทักษะทางการค้า และพบว่า

ในอินเดีย slums จำนวนคนขนาดใหญ่ถูกติด leprosy โรคที่สามารถนำไปสู่หลัก disfiguration เวลา lepers (คนติด leprosy) ได้ ostracized มักถูกทอดทิ้งจากครอบครัว เนื่องจากกลัวการแพร่หลายของ lepers แม่ชีเทเรซาต่อสู้เพื่อค้นหาวิธีที่จะช่วยคนที่ถูกละเลยเหล่านี้ แม่ชีเทเรซาสร้างกอง Leprosy Leprosy วันเพื่อช่วยให้ความรู้ประชาชนเกี่ยวกับโรค และจำนวน leper เคลื่อนคลินิก (ครั้งแรกที่เปิดในเดือน 1957 กันยายน) ก่อตั้งขึ้นในที่สุดเพื่อให้ lepers ยาและพลาสเตอร์แบบใกล้บ้าน โดยช่วงกลาง 1960 แม่ชีเทเรซาได้ก่อตั้งอาณานิคม leper ที่เรียกว่าแอมเมอร์ฟอร์ต ("เดอะเพลสของสันติภาพ") ที่อยู่ lepers และงาน

รู้นานาชาติ

ก่อนนั้นกุศลเฉลิมฉลองครบรอบ 10 ปี พวกเขาได้รับอนุญาตให้สร้างบ้าน นอกกาลกัตต้า แต่ยังอยู่ ในอินเดีย ทันที บ้านถูกก่อตั้งขึ้นในเดลลี รานชี และ Jhansi เพิ่มเติมเร็ว ๆ นี้ไปมาแล้ว

วันครบรอบของ 15 ข้าฯ กุศลได้รับอนุญาตให้สร้างบ้านภายนอกอินเดียด้วย บ้านแรกที่ก่อตั้งขึ้นในประเทศเวเนซุเอลาในปี 1965 เร็ว ๆ นี้ มีบ้านข้าฯ กุศลทั่วโลก

เป็นแม่เทเรซ่าของข้าฯ ของกุศลขยายที่มีอัตราตื่นตาตื่นใจ ไม่รู้นานาชาติสำหรับการทำงานของเธอให้ แม้ว่าแม่ชีเทเรซาได้รับรางวัลเกียรตินิยมมากมาย รวมถึงรางวัลโนเบลสันติภาพในปีค.ศ. 1979 เธอไม่เคยใช้สินเชื่อส่วนบุคคลสำหรับเธอสำเร็จ เธอกล่าวว่า มันเป็นงานของพระเจ้า และว่า เธอเป็นเพียงเครื่องมือที่ใช้เพื่ออำนวยความสะดวกมัน

ถกเถียง

กับการต่างประเทศยังมาวิจารณ์ บางคนแนะนำว่า ไม่สุขาภิบาล บ้านสำหรับการป่วย และตาย ว่า ผู้รักษาผู้ป่วยได้อย่างถูกต้องผ่านการฝึกอบรมในการแพทย์ ที่แม่ชีเทเรซาความสนใจช่วยไปตายเพื่อพระเจ้ากว่าอาจช่วยรักษาพวกเขา ผู้อื่นอ้างว่า เธอช่วยเหลือคนเพียงเพื่อให้เธอสามารถแปลงให้เป็นศาสนาคริสต์

แม่ชีเทเรซายังเกิดจากถกเถียงมากเมื่อเธอพูดกับทำแท้งและคุมกำเนิดอย่างเปิดเผย อื่น ๆ critiqued เธอ เพราะเชื่อกันว่า มีสถานะชื่อเสียงของเธอใหม่ เธอไม่ได้ทำงานไปสิ้นสุดความยากจน แทนที่นุ่มอาการของการ

เก่าและเฟรล

แม้ถกเถียง แม่ชีเทเรซาอย่างต่อเนื่องจะ สนับสนุนสำหรับผู้ที่ต้องการ ในทศวรรษ 1980 แม่ชีเทเรซา อยู่ในเธอ 70s เปิดบ้านขวัญรักในนิวยอร์ค ซานฟรานซิสโก เดนเวอร์ และแอดดิสอบา บา เอธิโอเปียสำหรับช่วยผู้ประสบภัย

ตลอดทศวรรษ 1980 และ ในปี 1990 แม่ชีเทเรซาสุขภาพรูป แต่เธอยังคงเดินโลก กระจายข้อความของเธอ

เมื่อเทเรซ่า แม่อายุ 87 ตายหัวใจล้มเหลวบน 5 กันยายน 1997 โลกของเธอผ่าน mourned หลายร้อยหลายพันคนมีเส้นถนนจะเห็นร่างกายของเธอ ในขณะล้านดูศพของรัฐทางโทรทัศน์มากขึ้น หลังจากงานศพ ร่างกายของแม่ชีเทเรซาถูกวางพักผ่อนที่บ้านมารดาของข้าฯ กุศลในกาล

เมื่อแม่เทเรซ่าสวรรคต เธอทิ้งน้องกว่า 4000 มิชชันนารีของกุศลสาว ในศูนย์ 610 ใน 123 ประเทศ

หลังจากแม่เทเรซ่าของตาย วาติกันเริ่มกระบวนการยาวของ canonization บน 19 ตุลาคม 2003 สามสี่ขั้นตอนการ sainthood เสร็จเมื่อสมเด็จพระสันตะปาปาอนุมัติ beatification แม่ชีเทเรซา แม่ชีเทเรซาตัดสินเรื่อง "ความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วยให้ป่วยตายที่ดูแลและพวกคนขี้ เรื้อน

ที่มีอยู่ได้อย่างแท้จริงของคนหลายล้านคนที่ต้องการในประเทศอินเดีย. ฝนแล้งหรือระบบชนชั้นวรรณะที่ความเป็นอิสระของอินเดียและพาร์ติชันทั้งหมดมีส่วนร่วมกับมวลชนของผู้คนที่อาศัยอยู่ในถนนสายนี้. รัฐบาลของประเทศอินเดียกำลังพยายามแต่ก็ทำไม่ได้จัดการมหาชนอย่างท่วมท้นที่ต้องการความช่วยเหลือ.

ในขณะที่โรงพยาบาลที่มีน้ำล้นกับผู้ป่วยที่มีโอกาสที่จะอยู่รอดได้แม่ Teresa เป็นส่วนพื้นที่เปิดให้บริการหลักที่สำหรับกำลังจะตายที่เรียกว่า Nirmal Lifestyle hriday ("ที่ในแบบไม่มีที่ติใจกลาง")บนวันที่ 22 สิงหาคมปี 1952 แต่ละวันแม่ชีก็จะเดินผ่านถนนสายและนำพาผู้คนที่กำลังจะตายเพื่อ Nirmal Lifestyle hriday ตั้งอยู่ในอาคารที่รับบริจาคมาจากเมืองกัลกัตตาแม่ชีที่จะอาบน้ำและอาหารสัตว์และคนเหล่านี้แล้ววางไว้ในเปล ผู้คนเหล่านี้ได้รับโอกาสที่จะตายด้วยความเคารพด้วยพิธีของศาสนาของพวกเขา.

ใน 1955 จะเปิดให้บริการการกุศลของบ้านของเด็กแรก( shishu bhavan )ซึ่งการดูแลเด็กกำพร้าสี เด็กเหล่านี้เป็นตั้งอยู่และมีอาหารกินและได้รับความช่วยเหลือทางการแพทย์ เมื่อเป็นไปได้สำหรับเด็กที่ถูกนำมาใช้ออกมาผู้ที่ไม่ได้นำมาใช้เป็นการศึกษาที่ได้เรียนรู้ทักษะทางการค้าและพบว่าแต่งงาน.

ในสลัมในประเทศอินเดียจำนวนมากของผู้คนที่ติดเชื้อด้วยโรคเรื้อนเป็นโรคที่สามารถนำไปสู่การทำให้เสียโฉมสำคัญ ในช่วงเวลาที่คนโรคเรื้อน(ผู้ติดเชื้อไวรัสพร้อมด้วยโรคเรื้อน)เป็น ostracized บ่อยครั้งที่ถูกละทิ้งในแต่ละครอบครัวของเขา เพราะความกลัวของพวกคนขี้เรื้อนอย่างแพร่หลายแม่ Teresa ดิ้นรนเพื่อหาทางที่จะช่วยให้ผู้คนเหล่านี้ไม่ได้รับความสนใจเป็นต้น แม่ Teresa เป็นส่วนพื้นที่ในที่สุดถูกสร้างขึ้นเป็นโรคเรื้อนและกองทุนที่เป็นโรคเรื้อนในวันที่จะช่วยให้ความรู้แก่ประชาชนเกี่ยวกับโรคที่เกิดขึ้นและจำนวนของคลินิกมือถือเป็นโรคเรื้อน(เปิดให้บริการครั้งแรกในเดือนกันยายน 1957 )จัดให้มีคนโรคเรื้อนมีผ้าพันแผลและยารักษาโรคอยู่ใกล้กับบ้านของตน โดย -1960 กลางแม่ Teresa เป็นส่วนพื้นที่จัดตั้งนิคมโรคเรื้อนที่เรียกว่า Shanti Vana อนุสรณ์แด่ Mahatma Gandhi นคร("ที่อยู่ของ สันติภาพ ")ที่คนโรคเรื้อนสามารถอยู่อาศัยและใช้งานได้การยอมรับ

นานาชาติ

ก่อนจะมีชื่อเสียงขององค์กรการกุศลฉลองครบรอบ 10 คนที่ได้รับอนุญาตให้สร้างบ้านอยู่ทางด้านนอกของเมืองกัลกัตตาแต่ยังอยู่ในประเทศอินเดีย เกือบจะในทันทีหลังได้สร้างขึ้นในกรุงนิวเดลีและ Jhansi ranchiอีกไม่นานมากขึ้นตามด้วย.

สำหรับวันฉลองครบรอบปีที่ 15 ของพวกเขาผู้เผยแผ่ศาสนาขององค์กรการกุศลที่ได้รับอนุญาตให้สร้างบ้านอยู่ทางด้านนอกของประเทศอินเดีย บ้านหลังแรกที่ได้ถูกสร้างขึ้นในเวเนซุเอลาในปี 1965 อีกไม่นานก็มีผู้เผยแผ่ศาสนาของบ้านการกุศลทั้งหมดโดยรอบโลกได้เป็นผู้เผยแผ่ศาสนา

ของแม่ Teresa เป็นส่วนพื้นที่ขององค์กรการกุศลขยายตัวในอัตราที่น่ามหัศจรรย์ใจเพื่อทำการยอมรับระดับสากลสำหรับการทำงานของเธอแม้ว่าแม่ Teresa เป็นส่วนพื้นที่ได้รับรางวัลเกียรติยศจำนวนมากรวมถึงรางวัลโนเบลสาขา สันติภาพ ในปี 1979 เธอก็ไม่เคยเอาเงินส่วนตัวสำหรับความสำเร็จของเธอ เธอบอกว่ามันเป็นงานของพระเจ้าและว่าเธอเป็นเพียงเครื่องมือที่ใช้ในการอำนวยความสะดวกให้.

ข้อ ถกเถียง

ด้วยการยอมรับนับถือระหว่างประเทศก็มาวิจารณ์ คนบางคนถึงกับบ่นว่าที่บ้านได้สำหรับกำลังจะตายและป่วยไข้ที่มีสุขา ภิบาล ไม่ได้ผู้ที่ปฏิบัติต่อผู้ป่วยไข้ไม่ได้รับการฝึกอบรมในยาอย่างถูกต้องว่าคุณแม่ Teresa เป็นมากขึ้นมีส่วนได้เสียในการช่วยให้ตายไปกับพระเจ้ามากกว่าในการรักษาโรคได้ช่วยให้เขา คนอื่นๆอ้างว่าเธอช่วยคนจนเธอไม่สามารถทำให้เขากลายเป็นคน.

แม่ Teresa เป็นส่วนพื้นที่นอกจากนี้ยังเกิดจากการโต้เถียงกันมากเมื่อเธอพูดอย่างเปิดเผยต่อการควบคุมการเกิดและการทำแท้งPathological Thinking in Politics อื่นๆของเธอเพราะพวกเขาเชื่อว่ามีสถานะดาราใหม่ของเธอเธอจะได้ทำงานไปจนถึงช่วงปลายความยากจนมากกว่าจะอ่อนตัวลงอาการของ.

เก่าและ อ่อนแอ

แม้ว่าจะมีข้อถกเถียงที่แม่ Teresa เป็นส่วนพื้นที่อย่างต่อเนื่องเพื่อเป็นผู้สนับสนุนสำหรับผู้ที่ต้องการใช้ ในช่วงทศวรรษที่ 1980 s แม่ Teresa เป็นส่วนพื้นที่อยู่แล้วใน 70 s ของเธอเปิดให้บริการของขวัญของบ้านความรักใน New York San Francisco เดนเวอร์และแอดดิสอาบาบาเอธิโอเปียเป็นผู้ติดเชื้อเอดส์.

ตลอดทั่วทั้งพื้นที่ S 1980 s และเข้าสู่ทศวรรษที่ 1990 ที่ สุขภาพ ของแม่ Teresa เป็นส่วนพื้นที่ลดลงแต่เธอก็ยังเดินทางไประดับโลกที่แผ่กระจายออกข้อความของเธอ.

เมื่อแม่ Teresa เป็นส่วนพื้นที่อายุ 87 ก็ตายของโรคหัวใจล้มเหลวในวันที่ 5 กันยายน 1997 โลกไว้ทุกข์ผ่านของเธอ หลายร้อยหลายพันคนของถนนที่เรียงรายไปด้วยต้นไม้เพื่อดูศพของนางในขณะที่หลายล้านคนมากกว่าดูงานศพของเธอบนโทรทัศน์หลังจากงานศพที่ศพของแม่ Teresa เป็นส่วนพื้นที่ถูกวางไว้ในส่วนที่เหลือที่แม่บ้านของมิชชันนารีการกุศลใน Kolkata .

เมื่อแม่ Teresa เป็นส่วนพื้นที่ผ่านไปเธออยู่ห่างออกไปในทางด้านซ้ายหลังมากกว่า 4 , 000 คนนักเผยแผ่ศาสนาขององค์กรการกุศลใน 610 ศูนย์ใน 123 ประเทศ.

หลังจากการตายของมารดา Teresa เป็นส่วนพื้นที่นครรัฐวาติกันที่เริ่มกระบวนการที่ใช้เวลานานของตั้งให้เป็นนักบุญ บนวันที่ 19 ตุลาคม 2003ที่สามในสี่ขั้นตอนในการอรหัตเป็นที่เรียบร้อยแล้วเมื่อพระสันตะปาปาที่ได้รับการอนุมัติน่าปีติของแม่ Teresa เป็นส่วนพื้นที่ว่าแม่ Teresa เป็นส่วนพื้นที่ชื่อ"พรได้