Last week at prenatal yoga, we did

Last week at prenatal yoga, we did a pose for an extended period of time and our instructor asked us to think of our happiest memory. “What IS my happiest memory?” I thought. Nothing immediately jumped out at me. I considered the usual: wedding day, engagement, Benjamin’s birth, all days filled with joy, but none of them seemed as if they were hands down the happiest so I kept thinking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัปดาห์ที่โยคะก่อนคลอดที่เราได้ก่อให้เกิดเป็นระยะเวลานานและอาจารย์ผู้สอนของเราขอให้เราคิดของหน่วยความจำที่มีความสุขของเรา "สิ่งที่เป็นหน่วยความจำที่มีความสุขของฉัน" ฉันคิดว่า ไม่มีอะไรทันทีกระโดดออกมาที่ผม ผมถือว่าปกติ: วันแต่งงานหมั้นเกิดเบนจามินทุกวันที่เต็มไปด้วยความสุข แต่ไม่มีพวกเขาดูเหมือนราวกับว่าพวกเขามีความสุขที่สุดมือลงดังนั้นฉันเก็บความคิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สัปดาห์ที่โยคะก่อนคลอด เราไม่ได้ก่อให้เกิดเป็นระยะเวลานานของเวลาและผู้สอนของเราขอให้เราคิดว่า ความจำของเราสุข คืออะไรความทรงจำสุข" ฉันคิดว่า ไม่ไปออกทันทีที่ฉัน ผมถือว่าปกติ: วันแต่งงาน หมั้น เกิดของเบนจามิน วันทั้งหมดที่เต็มไป ด้วยความสุข แต่ไม่มีพวกเขาดูเหมือน ว่า พวกมือลงสุขให้ฉันเก็บความคิดนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาโดยก่อนคลอดท่าโยคะเราไม่ได้เป็นระยะเวลานานและผู้สอนของเราถามเราจะคิดว่าของหน่วยความจำความสุขของเรา "อะไรคือหน่วยความจำความสุขที่สุดของฉันได้หรือไม่?"ผมคิดว่า ไม่มีอะไรกระโดดออกมาทันทีที่ผม ฉันจะได้รับการพิจารณาให้ตามปกติการจัดงานแต่งงานวันเกิดของเบนจามินทุกวันมีความสุขแต่ไม่มีนั้นดูจะเป็นคนมือลงมาช่วงเวลาอันแสนสุขดังนั้นผมได้รับการดูแลรักษาให้คิด