What I Would Do with a Million Doll

What I Would Do with a Million Dollars



If I were ever asked when I was younger what I would do if I inherited a million dollars, my answer would always include buying all of the toys I could ever imagine or a mansion or other luxuries that I could only dream about. Now my answer would be different because of a situation that has brought a significant challenge to my life. My mother was diagnosed with MS when I was born. It progressively took over her life and our family life.


Each day was, and still is, a hard, frustrating and stressful time. This incurable disease has had a dramatic effect over the years starting when I was in kindergarten. I remember when my mother started using a cane so she wouldn't fall when she walked. She could still work, drive, and go on outings with me, her only daughter. In the beginning I didn't know how to grasp it all but I gradually understood a little more each day.



By the time I was in second grade my mother needed a walker. Because I loved my mother who was my best friend, I hated to see what MS did to her. I still do. It eats me up inside when I think about how the disease is getting worse and worse. I sometimes tell myself that this is as bad as it can get; but I have been wrong about that.



By the time I had entered middle school she was in a wheelchair. She was no longer able to do her favorite things - work, drive or swim. I wondered why there wasn't a cure for her. Is it because there is not enough money for research? I think every day that this will be over soon and there will be a new medicine she can try. There have been many drugs that doctors have prescribed but none seemed to work. My mother and our whole family get our hopes up so high every time. Nothing seems to stop the progression of this disease.



MS has taken away a perfect life and for no reason. When something hurts this much you try to fix it or find a way to make it better. That is why if someone asked me what I would do with a million dollars, I could think of no better way to spend it than on research in MS. Then maybe the hurt would go away from my mother's life and from all the people and families who live with this awful disease.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันจะทำอะไรกับล้านดอลลาร์ ถ้าผมเคยถูกถามเมื่อผมอายุน้อยกว่าฉันจะทำอะไรถ้าผมรับมาล้านดอลลาร์ คำตอบของฉันจะเสมอไว้ซื้อของเล่นที่ผมไม่เคยคิด หรือแมนชั่น หรือหรูหราอื่น ๆ ที่ฉันเพียงได้ฝันเกี่ยวกับทั้งหมด ตอนนี้ คำตอบของฉันจะแตกต่างกันเนื่องจากสถานการณ์ที่มีความท้าทายที่สำคัญมาสู่ชีวิต แม่ของฉันถูกวินิจฉัยกับ MS เมื่อผมเกิด ความก้าวหน้าเอาชีวิตของเธอและครอบครัวของเราแต่ละวัน และยัง เป็น ยาก น่าผิดหวัง และเครียดเวลา นี้โรคนี้ได้มีทุก ๆ ปีเริ่มต้นเมื่อผมอยู่ในชั้นอนุบาล ผมจำได้ว่า เมื่อแม่เริ่มใช้เท้าดังนั้นเธอจะไม่อยู่เมื่อเธอเดิน เธออาจยังคงทำงาน ขับรถ และไป outings กับฉัน ลูกสาวเดียว ในการเริ่มต้น ฉันไม่ทราบวิธีจะเข้าใจทั้งหมด แต่ค่อย ๆ เข้าใจน้อยมากแต่ละวัน โดยเวลาผมอยู่ในชั้นสอง แม่ต้องการวอล์คเกอร์ เพราะฉันรักแม่ผู้เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ผมขี้เกียจหา MS ที่ทำเพื่อเธอ ฉันยังทำ มันกินฉันตั้งอยู่ภายในเมื่อคิดถึงว่าโรคกำลังแย่ลงและแย่ลง ผมบางครั้งบอกตัวเองว่า เป็นไม่เป็นก็ได้ แต่ฉันได้รับไม่ถูกต้องว่า โดยผมได้ป้อนโรงเรียน เธออยู่ในรถเข็น เธอไม่สามารถทำสิ่งที่เธอชื่นชอบ- ทำงาน ขับรถ หรือว่ายน้ำ ผมแปลกใจว่า ทำไมไม่มีการรักษาสำหรับเธอ เป็น เพราะไม่มีเงินเพียงพอสำหรับการวิจัย ผมคิดว่า ทุกวันที่นี้จะได้ไปเร็ว ๆ นี้ และจะมียาใหม่ที่เธอสามารถลอง มียาเสพติดจำนวนมากที่แพทย์ได้กำหนด แต่ไม่ลำบากในการทำงาน แม่และครอบครัวของเราทั้งหมดได้ความหวังของเราขึ้นสูงดังนั้นทุกครั้ง ไม่มีอะไรดูเหมือนว่าจะหยุดความก้าวหน้าของโรคนี้ MS ได้ดำเนินการอยู่มีชีวิตและไม่มีเหตุผล เมื่อบางสิ่งบางอย่างเจ็บนี้ มากคุณลองแก้ไข หรือหาวิธีทำให้มันดีขึ้น ที่ว่าทำไมถ้าคนถามฉันฉันจะทำอะไรกับล้านดอลลาร์ ผมอาจคิดว่า ของไม่ดีไปใช้มันมากกว่าวิจัยใน MS แล้ว บางทีเจ็บจะไป จากชีวิตของแม่ และ จากบุคคลและครอบครัวที่อยู่กับโรคร้ายนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งที่ฉันจะทำอย่างไรกับล้านดอลลาร์ถ้าฉันเคยถามเมื่อผมเป็นเด็กสิ่งที่ฉันจะทำอย่างไรถ้าฉันได้รับมรดกล้านดอลลาร์คำตอบของฉันมักจะรวมถึงการซื้อทั้งหมดของของเล่นที่ผมเคยได้คิดหรือคฤหาสน์หรือฟุ่มเฟือยอื่น ๆ ที่ฉัน ทำได้แค่ความฝันเกี่ยวกับ ตอนนี้คำตอบของฉันจะแตกต่างกันเพราะสถานการณ์ที่ได้นำความท้าทายที่สำคัญในการดำรงชีวิตของฉัน แม่ของฉันได้รับการวินิจฉัยกับ MS เมื่อผมเกิด มีความก้าวหน้ามันเข้ามาในชีวิตและชีวิตครอบครัวของเราเธอ. ในแต่ละวันได้และยังคงเป็นเรื่องยากเวลาที่น่าผิดหวังและเครียด โรคที่รักษาไม่หายมีผลอย่างมากในช่วงหลายปีที่เริ่มต้นเมื่อผมอยู่ในโรงเรียนอนุบาล ผมจำได้ว่าเมื่อแม่ของฉันเริ่มใช้อ้อยเพื่อที่เธอจะไม่ลดลงเมื่อเธอเดิน เธอยังคงสามารถทำงานไดรฟ์และไปเที่ยวกับฉันเธอเป็นลูกสาวคนเดียว ในการเริ่มต้นผมไม่ทราบวิธีการที่จะเข้าใจมันทั้งหมด แต่ฉันค่อยๆเข้าใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ในแต่ละวัน. ตามเวลาที่ผมอยู่ในชั้นประถมศึกษาปีที่สองแม่ของฉันจำเป็นวอล์คเกอร์ เพราะผมรักแม่ของฉันซึ่งเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันฉันเกลียดที่จะเห็นสิ่ง MS ทำกับเธอ ฉันยังคงทำ มันกินฉันขึ้นภายในเมื่อฉันคิดเกี่ยวกับวิธีการเกิดโรคจะเลวร้ายลงและแย่ลง บางครั้งผมบอกตัวเองว่านี่คือไม่ดีเท่าที่มันจะได้รับ; แต่ฉันได้รับไม่ถูกต้องเกี่ยวกับที่. ตามเวลาที่ผมได้เข้าโรงเรียนมัธยมที่เธออยู่ในรถเข็น เธอเป็นคนที่ไม่สามารถที่จะทำสิ่งที่เธอชื่นชอบ - การทำงานของไดรฟ์หรือว่ายน้ำ ผมสงสัยว่าทำไมไม่มีการรักษาของเธอ มันเป็นเพราะมีเงินไม่พอสำหรับการวิจัย? ผมคิดว่าทุกวันที่ว่านี้จะถูกกว่าเร็ว ๆ นี้และจะมียาใหม่ที่เธอสามารถลอง มียาเสพติดจำนวนมากที่แพทย์ได้กำหนดไว้ แต่ไม่ลำบากในการทำงาน แม่และคนในครอบครัวของเราได้รับความหวังของเราขึ้นสูงดังนั้นทุกครั้งที่ฉัน ไม่มีอะไรที่ดูเหมือนจะหยุดการลุกลามของโรคนี้. MS ได้ดำเนินการไปใช้ชีวิตที่สมบูรณ์แบบและไม่มีเหตุผล เมื่อสิ่งที่คุณเจ็บมากขนาดนี้พยายามที่จะแก้ไขหรือหาวิธีที่จะทำให้ดีขึ้น นั่นคือเหตุผลที่ว่าถ้ามีคนถามฉันว่าฉันจะทำอย่างไรกับล้านดอลลาร์ที่ฉันสามารถคิดไม่มีวิธีที่ดีกว่าที่จะใช้จ่ายกว่าการวิจัยใน MS แล้วอาจจะเจ็บจะหายไปจากชีวิตของแม่และจากทุกคนและครอบครัวที่อาศัยอยู่กับโรคที่น่ากลัวนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งที่ผมจะทำล้านดอลลาร์



ถ้าผมเคยถามเมื่อตอนฉันยังเด็ก สิ่งที่ผมจะทำ ถ้าผมได้รับล้านดอลลาร์ คำตอบของฉันจะรวมถึงการซื้อทั้งหมดของของเล่นที่ผมเคยจินตนาการหรือแมนชั่นหรือสินค้าฟุ่มเฟือยอื่น ๆที่ฉันได้แต่ฝันถึง แล้วคำตอบจะแตกต่างกันเพราะสถานการณ์ที่นำความท้าทายที่สำคัญในชีวิตของฉันแม่ของฉันถูกวินิจฉัยว่าเป็น MS ตอนฉันเกิด มันก้าวหน้ากว่าชีวิตเธอและชีวิตครอบครัวของเรา


แต่ละวันได้และยังเป็นการยาก หงุดหงิด เครียดและเวลา โรคที่รักษาไม่หาย มีผลอย่างมากต่อปีตั้งแต่ผมอยู่อนุบาล ผมจำได้ว่าตอนที่แม่เริ่มใช้อ้อยเธอจึงไม่ตก เมื่อเธอเดิน เธออาจจะยังทำงาน ขับรถและไปในสถานที่ที่ฉัน ลูกสาวคนเดียวของเธอ ในตอนแรกผมไม่ได้รู้วิธีที่จะเข้าใจมันทั้งหมด แต่ผมก็ค่อย ๆเข้าใจมากขึ้นเพียงเล็กน้อยในแต่ละวัน



ตอนผมอยู่ปีสอง แม่ของฉันเป็นคนเดิน เพราะผมรักแม่ที่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ฉันเกลียดที่จะเห็นสิ่งที่คุณทำ ฉันยังคงทำ มันจะกินฉันตื่นเมื่อฉันคิดเกี่ยวกับวิธีการที่โรคจะเริ่มแย่ลงและแย่ลงบางครั้งผมบอกตัวเองว่า นี่คือไม่ดีเท่าที่มันได้ แต่ฉันไม่ได้ผิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น



โดยเวลาที่ฉันได้เข้าโรงเรียนมัธยม เธออยู่ในรถเข็น เธอไม่สามารถทำสิ่งโปรดของเธอทำงาน ขับรถ หรือว่ายน้ำ ผมสงสัยว่าทำไมไม่มีการรักษาของเธอ เพราะไม่มีเงินเพียงพอสำหรับการวิจัย ?ฉันคิดทุกวันว่าเรื่องนี้จะจบลงโดยเร็ว จะมียาใหม่เธอสามารถลองดูได้ มีหลายยาที่แพทย์กำหนด แต่ไม่ได้ดูเหมือนจะทำงาน แม่ และ ครอบครัวของเรา ตั้งความหวังไว้สูงมาก ทุก เวลา ดูเหมือนจะไม่มีอะไรหยุดการลุกลามของโรคนี้



คุณได้พรากชีวิตที่สมบูรณ์แบบและไม่มีเหตุผลเมื่อสิ่งที่เจ็บมากขนาดนี้ คุณพยายามที่จะแก้ไขหรือหาวิธีที่จะทำให้ดีขึ้น นั่นคือเหตุผลที่ ถ้าใครถามว่าผมจะทำล้านดอลลาร์ ผมอาจคิดว่าไม่มีวิธีที่ดีกว่าที่จะใช้มันมากกว่าการวิจัยในคุณแล้วบางทีความเจ็บปวดจะหายไปจากชีวิตของแม่ และจากทุกๆคนและครอบครัวที่อาศัยอยู่กับโรคร้ายนี้

.