THE FIRST REMOVENow away we must go

THE FIRST REMOVE
Now away we must go with those barbarous creatures, with our bodies wounded
and bleeding, and our hearts no less than our bodies. About a mile we went that night,
up upon a hill within sight of the town, where they intended to lodge. There was hard by
a vacant house (deserted by the English before, for fear of the Indians). I asked them
whether I might not lodge in the house that night, to which they answered, "What, will
you love English men still?" This was the dolefulest night that ever my eyes saw. Oh the
roaring, and singing and dancing, and yelling of those black creatures in the night,
which made the place a lively resemblance of hell. And as miserable was the waste that
was there made of horses, cattle, sheep, swine, calves, lambs, roasting pigs, and fowl
(which they had plundered in the town), some roasting, some lying and burning, and
some boiling to feed our merciless enemies; who were joyful enough, though we were
disconsolate. To add to the dolefulness of the former day, and the dismalness of the
present night, my thoughts ran upon my losses and sad bereaved condition. All was
gone, my husband gone (at least separated from me, he being in the Bay; and to add to
my grief, the Indians told me they would kill him as he came homeward), my children
gone, my relations and friends gone, our house and home and all our comforts—within
door and without—all was gone (except my life), and I knew not but the next moment
that might go too. There remained nothing to me but one poor wounded babe, and it
seemed at present worse than death that it was in such a pitiful condition, bespeaking
compassion, and I had no refreshing for it, nor suitable things to revive it. Little do many
think what is the savageness and brutishness of this barbarous enemy, Ay, even those
that seem to profess more than others among them, when the English have fallen into
their hands.
Those seven that were killed at Lancaster the summer before upon a Sabbath
day, and the one that was afterward killed upon a weekday, were slain and mangled in
a barbarous manner, by one-eyed John, and Marlborough's Praying Indians, which
Capt. Mosely brought to Boston, as the Indians told me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอาครั้งแรกตอนนี้ เวลาเราต้องไป ด้วยเหล่าสัตว์ป่าเถื่อน กับร่างกายของเราได้รับบาดเจ็บและมีเลือดออก และหัวใจของเราไม่น้อยกว่าร่างกายของเรา เกี่ยวกับไมล์ เราไปคืนนั้นขึ้นตามเนินเขาที่พักเมือง ที่พวกเขาตั้งใจพัก ก็ยากด้วยบ้านว่าง (ร้าง โดยอังกฤษก่อน เพราะกลัวว่าอินเดีย) ผมถามพวกเขาว่าฉันอาจไม่อยู่ที่นั่นในบ้านคืนนั้น ที่พวกเขาตอบ ว่า จะคุณรักการผู้ชายอังกฤษยัง" นี่เป็นคืน dolefulest ที่เคยเห็นดวงตาของฉัน โอ้คำราม ร้องเพลง และเต้นรำ และตะโกนของเหล่าสิ่งมีชีวิตสีดำในเวลากลางคืนซึ่งผู้มีชีวิตชีวาคล้ายคลึงของนรก และเศร้าหมองเป็นของเสียที่มีทำ ของม้า วัว แกะ สุกร วัว ลูกแกะ คั่วหมู ไก่(ซึ่งพวกเขาได้ปล้นในเมือง), คั่วบาง บางนอน และการเผา ไหม้ และการเลี้ยงศัตรูของเราไม่สงสาร เดือด ที่มีความสุขเพียงพอ แม้ว่าเราใจ เพิ่ม dolefulness วันอดีต dismalness ของการปัจจุบันกลางคืน ความคิดของฉันวิ่งฉันสูญเสียและเศร้าสูญเสียสภาพ ทั้งหมดคือไป สามีของฉันหายไป (น้อยแยกจากฉัน เขา อ่าว และ การเพิ่มความเศร้าโศกของฉัน อินเดียบอกฉันว่า พวกเขาจะฆ่าเขาเขามา homeward), เด็กไป ความสัมพันธ์ของฉัน และเพื่อนที่หายไป บ้านเรา และบ้าน และสิ่งอำนวยความสะดวกของเรา — ภายในประตู และไม่มี — ทั้งหมดก็หายไป (ยกเว้นชีวิตของฉัน), และฉันรู้ว่าไม่ได้แต่ช่วงเวลาถัดไปที่อาจไปเกินไป ยังคงมีอะไรกับฉัน แต่หนึ่งทารกบาดเจ็บยากจน และมันดูเหมือนในปัจจุบันเลวร้ายยิ่งกว่าความตายที่มันอยู่ในเงื่อนไขดังกล่าวน่าสงสาร bespeakingเห็นอกเห็นใจ และมีไม่มีความสดชื่นสำหรับมัน หรือสิ่งที่เหมาะสมเพื่อฟื้นฟู เล็กน้อยทำงานได้หลายคิดเป็น savageness และ brutishness นี้ป่าเถื่อนศัตรู Ay แม้ผู้ที่ดูเหมือนจะยอมรับมากกว่า คนอื่น ๆ ในหมู่พวกเขา เมื่ออังกฤษได้ลดลงไปมือของพวกเขาที่เจ็ดที่ถูกฆ่าในแลงคาสเตอร์ก่อนเมื่อวันสะบาโตในช่วงฤดูร้อนวัน หนึ่งที่ถูกฆ่าตายหลังจากนั้นตามธรรมดา สังหาร และถูกตรรกะลักษณะป่าเถื่อน จอห์นง่าย ๆ และมาร์ลโบโรสวดมนต์อินเดีย ซึ่งCapt. Mosely มาถึงบอสตัน อินเดียบอกฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนลบตอนนี้เราต้องไปที่ป่าเถื่อนนั้น ด้วยร่างกายที่บาดเจ็บและเลือดและหัวใจของเราไม่น้อยกว่าที่ร่างกายของเรา ประมาณหนึ่งไมล์ไปในคืนนั้นขึ้นบนเนินเขามองเห็นเมืองที่พวกเขาตั้งใจที่จะพัก มันก็ยากด้วยบ้านว่าง ( ร้างโดยภาษาอังกฤษมาก่อน เพราะกลัวของอินเดีย ) ฉันถามพวกเขาว่าฉันอาจจะไม่ได้พักอยู่ในบ้านในคืนนั้น ซึ่งเขาตอบว่า " อะไรจะคุณรักผู้ชายอังกฤษยัง ? " นี้เป็น dolefulest คืนที่ตาเห็น โอ้เสียงคำราม และร้องเพลงและเต้น และเสียงตะโกนของสิ่งมีชีวิตสีดำในเวลากลางคืนซึ่งทำให้สถานที่นี้เหมือนนรก และที่น่าสงสารคือขยะที่มีทำม้า โค กระบือ แกะ สุกร วัวและลูกแกะ ย่างหมู และไก่พื้นเมือง( ซึ่งเขาได้ปล้นในเมือง ) , บางปิ้ง , บางนอนและการเผาไหม้และบางเดือดดึงศัตรูอย่างไร้ความปราณี ของเราที่สนุกสนานเพียงพอ แม้ว่าเราเศร้าใจ เพิ่มไปยังความเศร้าใจของวันก่อน และ dismalness ของปัจจุบันกลางคืน ความคิดของผมวิ่งตามผมขาดทุนและเศร้าที่สูญเสียสภาพ ทั้งหมดคือหายไป , สามีของฉันหายไปแล้ว ( อย่างน้อยก็แยกจากฉัน เขาอยู่ในอ่าว และ เพิ่มความเศร้าโศกของฉัน อินเดียบอกว่าจะฆ่าเขา เขาก็กลับไปบ้าน ) , เด็กของฉันหายไปของฉัน , ประชาสัมพันธ์ และเพื่อน ๆ ไป บ้าน ของเรา และความสะดวกสบายภายในทั้งหมดของเราประตูและไม่มีอยู่ ( ยกเว้นชีวิตของฉัน ) และฉันไม่รู้จัก แต่ช่วงเวลาต่อไปอาจจะไปด้วย ยังคงมีอะไรกับผม แต่คนจนบาดเจ็บ ที่รัก และดูเหมือนปัจจุบันที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายว่ามันอยู่ในสภาพที่น่าสงสาร bespeakingความเมตตา , และฉันมีความสดชื่นนั้น ไม่เหมาะให้ฟื้นขึ้นมา เล็ก ๆน้อย ๆทำหลายคิดว่าอะไรคือความป่าเถื่อน และ brutishness ของศัตรู ป่าเถื่อนนี้ . . แม้เหล่านั้นที่ดูเหมือนจะยอมรับมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆของพวกเขา เมื่อต้องตกอยู่ในภาษาอังกฤษมือของพวกเขา7 ที่ถูกฆ่าตายใน Lancaster ฤดูร้อนก่อนเมื่อวันสะบาโตวัน และคนหนึ่งที่ถูกฆ่าตายเมื่อวันธรรมดา ภายหลังถูกฆ่าตายและการทำลายในอย่างป่าเถื่อน โดยหนึ่งตาจอห์น และมาร์ลโบโร อธิษฐาน อินเดีย ซึ่งกัปตัน mosely มาถึงบอสตัน เป็นชาวอินเดียบอก