Left-right and adaptation to revers

Left-right and adaptation to reversal Little is known about the discrimination of right from left. Children can discriminate right from left on their own person by six years of age but they cannot discriminate right from left on other people until later (Piaget 1926 : Swanson & Benton 1995). Piaget considers this difference to be a development away from egocentric thought Howard and Templeton (1996) point out however that one always has the same relation to one own body,but not to other peoples bodies so that constancy of the former makes the discrimination a much simpler task.
Unlike devices that tilt the visual field which will normally offer good visual indication to the subject that the field has been tilted (p. 539) an optical device that reverses right for left will present little indication of that reversal to a passive subject. An active subject of course obtains visual feedback that reveals the nature of the optical rearrangement. As we have seen (p.533) Kohler reports that active subjects undergo a curious piecemeal adaptation to reversing prisms. Let us now consider Harris explanation of how this piecemeal adaption would be accounted for if is proprioception and not vision that is changing. Imagine a subject looking at the blackboard in Figure 13.37A . When he first puts on reversing prisms he feels his right hand to be near the side of the blackboard that he sees on the right-hand side on the visual field namely the side with the reversed L on it (Figure 13.37B). If he now looks at his hand adaption begins. When he moves his hand to the right he sees it moving to the left and he soon begins to feel it to be moving to the left. In fact this reversal of his proprioceptive perceptions may even make him write letters backwards while blindfolded as Harris and Harris found (sum-marized by Rock & Harris 1967).Similarly because his right hand looks nearer to the reversed R on the blackboard than to the L that hand feels nearer to the reversed R than to the L that is felt location of the limb comes to match its seen location as in the experiments on displacement. When the subject is asked at this stage which end of the blackboard appears to be on his right he should answer that the side with the reversed R does if he ask himself which side is nearest his right hand (which has changed its felt location). During this stage of adaption the reversed writing on the blackboard is illegible so that we get what looks to the experimenter like piecemeal visual adaptation. In time the subject also learns to read writing that is reversed as he would do even without mirrors or prisms if he were continually confronted by mirror writing. It is easy to see therefore why Kohler might conclude that mirrorwise seeing “ had been established as a result of the adaption even if the change were primarily proprioceptive and not visual.
The explanation based on proprioceptive change must still be considered a tentative one . For one thing we have seen that there are displacement – adaptation effects that do not seem to fit it (see Efstathiou et al. p 538). For another adaptation to curvature distortion of the retinal image presents a critical problem for a proprioceptive – change hypothesis.
Adaptation to curvature and distortion It is relatively easy to say of a change in the relationship between vision and proprioception that proprioception has changed. If the adaptation consists of a rearrangement of relationships within the visual field however it would be more difficult to escape the conclusion that it is vision that has changed

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซ้ายขวาและกลับรายการการปรับตัวเล็กน้อยเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับการแบ่งแยกสิทธิจากซ้าย เด็กสามารถเหยียดจากซ้ายบนบุคคลของตนเอง โดยอายุ 6 ปี แต่พวกเขาไม่สามารถเหยียดจากซ้ายบนคนอื่น ๆ หลัง (1926 ปียาแฌ: Swanson & เบนตัน 1995) ปียาแฌพิจารณาความแตกต่างนี้จะ พัฒนาจาก egocentric คิด Howard และริคคาร์ตัน (1996) ชี้ให้เห็นแต่ ว่ามีความสัมพันธ์เดียวกัน กับร่างกายของตัวเองหนึ่ง แต่ไม่ ถึงร่างกายคนอื่นเพื่อให้นำของเดิมทำให้การแบ่งแยกงานง่ายกว่ามาก ซึ่งแตกต่างจากอุปกรณ์ที่เอียงฟิลด์ visual ซึ่งปกติมีดีภาพที่บ่งชี้ให้ว่า ฟิลด์มีการเอียง (p. 539) มีอุปกรณ์ออปติคอลที่ขวาซ้ายสำหรับการย้อนกลับจะแสดงบ่งชี้น้อยที่กลับไปเรื่องแฝง เรื่องการใช้งานได้รับผลป้อนกลับภาพที่เปิดเผยลักษณะของ rearrangement แสงแน่นอน เราได้เห็น (p.533) โคห์เลอร์รายงานว่า เรื่องงานรับปรับดำเนินการอยากรู้อยากเห็นไปกลับ prisms กรองมิเรอร์ ให้เราพิจารณาสตันอธิบายว่า adaption นี้ทีละน้อยจะสามารถคิดถ้าเป็น proprioception ไม่วิสัยทัศน์ที่มีการเปลี่ยนแปลงนี้ จินตนาการเรื่องกระดานดำในรูป 13.37A เมื่อเขาแรกวางกลับ prisms กรองมิเรอร์รู้สึกมือขวาจะใกล้ที่ด้านข้างของกระดานดำที่เขามองเห็นทางด้านขวามือบนฟิลด์ visual ได้แก่ด้านกับ L กลับบน (รูป 13.37B) ถ้าตอนนี้เขามองไปที่ adaption มือของเขา เริ่มต้น เมื่อเขาย้ายมือของเขา ต้อง เขาเห็นมันย้ายไปทางซ้าย และเร็ว ๆ นี้เริ่มรู้สึกว่ามันจะย้ายไปทางซ้าย ในความเป็นจริงนี้กลับของแนวเขา proprioceptive แม้อาจทำให้เขาเขียนจดหมายไปข้างหลังขณะ blindfolded เป็นห้องและห้องพบ (รวม-marized ร็อคและ 1967 ฮาร์ริส) ในทำนองเดียวกัน เนื่องจากมือขวาของเขามีลักษณะใกล้กับ R กลับบนกระดานดำกว่าไปยังแยก รู้สึกใกล้กับ R กลับกว่า L ที่เป็นความรู้สึกของขามาตรงกับตำแหน่งที่เห็นในการทดลองเกี่ยวกับการเคลื่อนย้าย เมื่อถามเรื่องในขั้นตอนที่สิ้นสุดของกระดานดำปรากฏอยู่บนขวาของเขาเขาควรตอบด้านกับ R กลับไม่หากเขาถามตัวเองด้านที่อยู่ใกล้มือขวา (ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งสักหลาด) ในระหว่างขั้นตอนนี้ของ adaption เขียนย้อนกลับบนกระดานดำจะเลิกเพื่อให้เราได้รับอะไรดู experimenter เช่นปรับภาพทีละน้อย ใน เรื่องยังรู้การอ่านเขียนที่กลับเป็นเขาทำแม้ไม่ มีกระจกหรือ prisms กรองมิเรอร์ถ้าเขาได้เผชิญอย่างต่อเนื่อง โดยเขียนกระจก ง่ายต่อการดูดังนั้นทำไมการที่โคห์เลอร์อาจสรุปว่า mirrorwise เห็น "ได้เริ่มต้นขึ้นจาก adaption ที่แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงถูก proprioceptive เป็นหลัก และมองไม่เห็น อธิบายตามเปลี่ยน proprioceptive ต้องยังคงเป็นหนึ่งแน่นอน สำหรับสิ่งหนึ่ง เราได้เห็นว่า มีปริมาณกระบอกสูบ – ลักษณะการปรับตัวที่ดูเหมือนไม่ได้ใส่ (ดู p Efstathiou et al. 538) การปรับตัวอีกขนาด ความผิดเพี้ยนของภาพจอประสาทตาแสดงเป็นปัญหาสำคัญสำหรับการ proprioceptive – เปลี่ยนสมมติฐาน ปรับขนาดและความผิดเพี้ยนค่อนข้างง่ายที่จะพูดถึงการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ระหว่างวิสัยทัศน์และ proprioception proprioception ที่มีการเปลี่ยนแปลง ถ้าปรับที่ rearrangement ของความสัมพันธ์ฟิลด์ visual แต่ มันจะยากต่อการหลบหนีสรุปว่า เป็นวิสัยทัศน์ที่มีการเปลี่ยนแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซ้ายขวาและการปรับตัวการกลับไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับการเลือกปฏิบัติของสิทธิจากทางด้านซ้าย เด็ก ๆ สามารถเลือกปฏิบัติที่เหมาะสมจากซ้ายกับคนของตัวเองหกปี แต่พวกเขาไม่สามารถเห็นความแตกต่างทางด้านขวาจากซ้ายกับคนอื่น ๆ จนกระทั่งต่อมา (เพียเจต์ 1926: สเวนสันและเบนตัน 1995) เพียเจต์พิจารณาความแตกต่างนี้จะมีการพัฒนาออกไปจากความคิดที่เห็นแก่ตัวฮาวเวิร์ดและเทมเปิล (1996) ชี้ให้เห็น แต่ที่หนึ่งมักจะมีความสัมพันธ์เดียวกันกับร่างกายของตัวเอง แต่ไม่ให้ร่างกายของคนอื่น ๆ เพื่อความมั่นคงของอดีตที่ทำให้การเลือกปฏิบัติมาก งานง่าย.
อุปกรณ์ซึ่งแตกต่างจากที่เอียงภาพสนามซึ่งปกติจะมีข้อบ่งชี้ที่มองเห็นได้ดีกับเรื่องที่สนามได้รับการเอียง (พี. 539) อุปกรณ์แสงที่ฝืนที่เหมาะสมสำหรับที่เหลือจะนำเสนอตัวบ่งชี้ที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ในการกลับรายการที่เรื่องเรื่อย ๆ . เรื่องการใช้งานของหลักสูตรได้รับการตอบรับเป็นภาพที่แสดงให้เห็นลักษณะของการปรับปรุงใหม่แสงที่ ที่เราได้เห็น (p.533) โคห์เลอร์รายงานว่าอาสาสมัครที่ใช้งานได้รับการปรับตัวทีละน้อยอยากกลับปริซึม ให้เราพิจารณาคำอธิบายของวิธีการที่แฮร์ริสปรับตัวทีละน้อยนี้จะนำมาใช้ถ้าเป็น proprioception และไม่ได้มีวิสัยทัศน์ที่มีการเปลี่ยนแปลง ลองจินตนาการถึงเรื่องที่กำลังมองหาที่กระดานดำในรูป 13.37A เมื่อแรกที่เขาทำให้กับการย้อนกลับของปริซึมเขารู้สึกมือขวาของเขาที่จะอยู่ใกล้ด้านข้างของกระดานดำว่าเขาเห็นอยู่ทางด้านขวามือในภาพสนามที่คือด้านที่มี L กลับบน (รูป 13.37B) ถ้าตอนนี้เขามีลักษณะที่เหมาะสมเริ่มต้นที่มือของเขา เมื่อเขาย้ายมือของเขาไปทางขวาเขาเห็นมันเคลื่อนไหวไปทางซ้ายและไม่ช้าเขาก็เริ่มที่จะรู้สึกว่ามันจะย้ายไปทางซ้าย ในความเป็นจริงการพลิกกลับของการรับรู้ proprioceptive ของเขาอาจทำให้เขาเขียนจดหมายไปข้างหลังในขณะที่ปิดตาเป็นแฮร์ริสและแฮร์ริสพบ (Sum-marized โดยแฮร์ริสร็อคและ 1967) ในทำนองเดียวกันเพราะมือขวาของเขามีลักษณะใกล้กลับ R บนกระดานดำกว่าไป L ที่มือให้ความรู้สึกใกล้ชิดกับ R กว่าที่จะกลับ L ที่เป็นความรู้สึกที่ตั้งของกิ่งมาเพื่อให้ตรงกับสถานที่ตั้งของมันเป็นที่เห็นในการทดลองเกี่ยวกับการเคลื่อนที่ เมื่อวัตถุถามในขั้นตอนซึ่งในตอนท้ายของกระดานดำนี้ดูเหมือนจะอยู่ทางด้านขวาของเขาที่เขาควรจะตอบว่าด้านที่มีกลับไม่ R ถ้าเขาถามตัวเองที่ด้านข้างที่ใกล้ที่สุดคือมือขวาของเขา (ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงสถานที่ความรู้สึกของมัน) ในระหว่างขั้นตอนของการปรับตัวนี้กลับเขียนบนกระดานดำเป็นอ่านไม่ออกเพื่อที่เราจะได้รับสิ่งที่มีลักษณะที่จะทดลองเช่นการปรับตัวภาพทีละน้อย ในเวลาที่เรื่องยังเรียนรู้ที่จะอ่านเขียนที่จะกลับในขณะที่เขาจะทำอะไรได้โดยไม่ต้องกระจกปริซึมหรือถ้าเขากำลังเผชิญหน้าอย่างต่อเนื่องโดยการเขียนกระจก มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเห็นว่าทำไมจึงโคห์เลอร์อาจจะสรุปได้ว่า mirrorwise เห็น "ได้รับการจัดตั้งขึ้นเป็นผลมาจากการปรับตัวแม้ว่าการเปลี่ยนแปลงเป็นหลักและไม่ proprioceptive ภาพ.
คำอธิบายบนพื้นฐานของการเปลี่ยนแปลง proprioceptive ยังคงต้องได้รับการพิจารณาอย่างใดอย่างหนึ่งที่ไม่แน่นอน สำหรับสิ่งหนึ่งที่เราได้เห็นว่ามีการเคลื่อนที่ - (. เห็น Efstathiou et al, หน้า 538) ผลกระทบการปรับตัวที่ดูเหมือนจะไม่พอดี สำหรับการปรับตัวให้เข้าโค้งการบิดเบือนของภาพจอประสาทตาอีกที่มีการจัดเป็นปัญหาสำคัญสำหรับ proprioceptive -.
สมมติฐานการเปลี่ยนแปลงการปรับความโค้งและการบิดเบือนมันค่อนข้างง่ายที่จะพูดถึงการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ระหว่างวิสัยทัศน์และproprioception ที่ proprioception มีการเปลี่ยนแปลง หากปรับตัวประกอบด้วยการปรับปรุงใหม่ของความสัมพันธ์ภายในเขตที่มองเห็น แต่มันจะเป็นเรื่องยากมากขึ้นที่จะหลบหนีสรุปว่ามันเป็นวิสัยทัศน์ที่มีการเปลี่ยนแปลง