AbstractParkinson’s disease is char

Abstract
Parkinson’s disease is characterized not only by bradykinesia, rigidity, and tremor, but also by impairments of expressive and receptive linguistic prosody. The facilitating effect of music with a salient beat on patients’ gait suggests that it might have a similar effect on vocal behavior, however it is currently unknown whether singing is affected by the disease. In the present study, fifteen Parkinson patients were compared with fifteen healthy controls during the singing of familiar melodies and improvised melodic continuations. While patients’ speech could reliably be distinguished from that of healthy controls matched for age and gender, purely on the basis of aural perception, no significant differences in singing were observed, either in pitch, pitch range, pitch variability, and tempo, or in scale tone distribution, interval size or interval variability. The apparent dissociation of speech and singing in Parkinson’s disease suggests that music could be used to facilitate expressive linguistic prosody.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
โรคพาร์กินสันเป็นลักษณะโดยไม่เพียง แต่ bradykinesia ความแข็งแกร่งและการสั่นสะเทือน แต่ยังมีความบกพร่องในการแสดงออกและเปิดกว้างฉันทลักษณ์ภาษา ผลการอำนวยความสะดวกในการฟังเพลงที่มีจังหวะสำคัญในการเดินของผู้ป่วยให้เห็นว่ามันอาจจะมีผลกระทบเหมือนกันเกี่ยวกับพฤติกรรมของแกนนำ แต่มันอยู่ในขณะนี้ไม่ทราบว่าร้องเพลงได้รับผลกระทบจากโรค ในการศึกษาปัจจุบันสิบห้าผู้ป่วยพาร์กินสันถูกเมื่อเทียบกับสิบห้าการควบคุมที่ดีต่อสุขภาพในช่วงร้องเพลงท่วงทำนองที่คุ้นเคยและกลอนสดตไพเราะ ในขณะที่คำพูดของผู้ป่วยสามารถเชื่อถือได้จะแตกต่างจากที่ของการควบคุมที่มีสุขภาพดีจับคู่กับอายุและเพศอย่างหมดจดบนพื้นฐานของการรับรู้เกี่ยวกับหูที่ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในการร้องเพลงถูกตั้งข้อสังเกตทั้งในสนามช่วงสนามสนามแปรปรวนและจังหวะหรือใน การกระจายเสียงขนาดขนาดช่วงเวลาหรือช่วงเวลาที่แปรปรวน แยกออกจากกันชัดเจนในการพูดและร้องเพลงในโรคพาร์กินสันแสดงให้เห็นว่าดนตรีสามารถนำมาใช้เพื่ออำนวยความสะดวกฉันทลักษณ์ภาษาที่แสดงออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อสาเหตุของโรคมีลักษณะไม่เพียง แต่โดยหน้าที่การสอบถาม , ความแข็งแกร่ง และสั่น แต่ยังแสดงออกและฉันทลักษณ์ภาษาของความอ่อนไหว การส่งเสริมผลของดนตรีที่มีจังหวะสำคัญในการเดินของผู้ป่วยแสดงให้เห็นว่ามันอาจจะมีผลที่คล้ายกันในวงศาคณาญาติ อย่างไรก็ตามขณะนี้ไม่รู้ว่าร้องเพลง ที่ได้รับผลกระทบจากโรค ในการศึกษาผู้ป่วยพาร์กินสัน โดยเปรียบเทียบกับสิบห้าสิบห้ามีสุขภาพดีการควบคุมในระหว่างร้องเพลงทำนองที่คุ้นเคยและกลอนสดแม่พระที่ไพเราะ ในขณะที่คำพูดของผู้ป่วยสามารถเชื่อถือได้จะแตกต่างจากที่ของสุขภาพการควบคุมตรงกับอายุและเพศ หมดจดบนพื้นฐานของการฟังการรับรู้ไม่แตกต่างกัน ในการร้องเพลงที่พบ , ทั้งสนาม , สนาม ช่วง ของ สนาม และจังหวะ หรือในระดับการกระจายสัญญาณ หรือขนาดของช่วง ช่วง การแยกออกจากกันชัดเจนในการพูดและร้องเพลงในโรคพาร์กินสัน ชี้ให้เห็นว่า ดนตรีสามารถใช้เพื่ออำนวยความสะดวกในฉันทลักษณ์ภาษาที่แสดงออก