In the chemistry of electrolyte sol

In the chemistry of electrolyte solutions, an ideal solution is a solution whose colligative properties are proportional to the concentration of the solute. Real solutions show departures from this kind of ideality at all but the very lowest concentrations (see, for example, Raoult's law). In order to accommodate these effects in the thermodynamics of solutions, the concept of activity was introduced: the properties are then proportional to the activities of the ions. Activity, a, is proportional to concentration, c. The proportionality constant is known as an activity coefficient, gamma.[3]
a=gamma c
In an ideal electrolyte solution the activity coefficients of all the ions are equal to one. Non-ideality arises principally (but not exclusively) because ions of opposite charge attract each other due to electrostatic forces, while ions of the same charge repel each other. In consequence ions are not randomly distributed throughout the solution, as they would be in an ideal solution.

Activity coefficients of single ions cannot be measured experimentally because an electrolyte solution must contain both positively charged ions and negatively charged ions. Instead, a mean activity coefficient, gamma_{pm} is defined. For example, with the electrolyte NaCl
gamma_{pm} = left(gamma_mathrm{Na^+}gamma _mathrm{Cl^-}
ight )^{1/2}
In general, the mean activity coefficient of a fully dissociated electrolyte of formula AnBm is given by[4]
gamma_{pm} = left({gamma_A}^n{gamma _B}^m
ight )^{1/(n+m)}
Activity coefficients are themselves functions of concentration as the amount of inter-ionic interaction increases as the concentration of the electrolyte increases. Debye and Hückel developed a theory with which single ion activity coefficients could be calculated. By calculating the mean activity coefficients from them the theory could be tested against experimental data. It was found to give excellent agreement for "dilute" solutions

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เคมีอิเล็กโทรโซลูชั่น เหมาะเป็นโซลูชันที่มีคุณสมบัติของ colligative เป็นสัดส่วนกับความเข้มข้นของตัวถูกละลาย แก้ปัญหาจริงแสดงออกจาก ideality ชนิดนี้เลยแต่ความเข้มข้นต่ำมาก (ดู เช่น กฎหมายของ Raoult) ได้นำแนวคิดของกิจกรรมเพื่อรองรับผลกระทบเหล่านี้ในอุณหพลศาสตร์ของโซลูชั่น : แล้วกับกิจกรรมของประจุคุณสมบัติจะ กิจกรรม เป็นสัดส่วนกับความเข้มข้น c ค่าคงสัดส่วนเรียกว่าสัมประสิทธิ์การกิจกรรม gamma[3]ตัว = gamma cในโซลูชันเหมาะอิเล็กโทร สัมประสิทธิ์กิจกรรมกันทั้งหมดจะเท่ากับหนึ่ง เกิดขึ้นไม่ใช่ ideality หลัก (แต่ไม่ขอไป) เนื่องจากประจุค่าตรงกันข้ามดึงดูดกันเนื่องจากกำลังไฟฟ้าสถิต ในขณะที่ประจุค่าเดียวกันขับไล่กัน ในผล อ่อน ๆ ไม่สุ่มกระจายตลอดทั้งการแก้ปัญหา เป็นพวกเขาจะเหมาะไม่สามารถวัด experimentally เนื่องจากโซลูชันการอิเล็กโทรต้องประกอบด้วยอ่อน ๆ ทั้งบวก และลบคิดกันสัมประสิทธิ์กิจกรรมเดียวกัน แทน กิจกรรมหมายถึงสัมประสิทธิ์ gamma_{pm } ไว้ ตัวอย่าง กับอิเล็กโทร NaClgamma_{pm } = left (gamma_mathrm {นา ^ + } gamma _mathrm { Cl ^ -}
ight) ^ {1/2 }ทั่วไป กิจกรรมหมายถึงค่าสัมประสิทธิ์ของอิเล็กโทร dissociated เต็มสูตร AnBm ได้ ด้วย [4]gamma_{pm } = left ({gamma_A } ^ {gamma _B } n ^ m
ight) ^ {1/(n+m) }กิจกรรมสัมประสิทธิ์คือตัว ฟังก์ชันของความเข้มข้นเป็นจำนวนการโต้ตอบระหว่าง ionic เพิ่มเป็นความเข้มข้นเพิ่มอิเล็กโทร Debye และ Hückel พัฒนาทฤษฎีซึ่งสามารถคำนวณสัมประสิทธิ์ไอออนหนึ่งกิจกรรม โดยการคำนวณสัมประสิทธิ์เฉลี่ยกิจกรรมจากพวกเขา สามารถทดสอบทฤษฎีกับข้อมูลทดลอง มีการค้นพบเพื่อให้ข้อตกลงที่ยอดเยี่ยมสำหรับ "dilute" โซลูชั่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการแก้ปัญหาทางเคมีของอิเล็กโทรไล แก้ปัญหาที่แท้จริงแสดงขาออกจากชนิดของจุดเด่นที่ทั้งหมดนี้ แต่ความเข้มข้นต่ำสุดมาก เพื่อที่จะรองรับผลกระทบเหล่านี้ในอุณหพลศาสตร์ของโซลูชั่นแนวคิดของกิจกรรมที่ได้รับการแนะนำ กิจกรรม สัดส่วนคงเป็นที่รู้จักกันในฐานะที่เป็นค่าสัมประสิทธิ์กิจกรรมแกมมา
=
ในสารละลายอิเลคเหมาะสัมประสิทธิ์กิจกรรมของไอออนทั้งหมดที่มีค่าเท่ากับหนึ่ง ไม่จุดเด่นที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่ ในไอออนผลไม่ได้กระจายแบบสุ่มตลอดทั้งการแก้ปัญหาเช่นที่พวกเขาจะอยู่ในทางออกที่ดีค่าสัมประสิทธิ์ความเคลื่อนไหวของไอออนเดียวไม่สามารถวัดได้ทดลองเพราะสารละลายอิเลคจะต้องมีทั้งไอออนประจุบวกและไอออนประจุลบ แต่ค่าสัมประสิทธิ์กิจกรรมเฉลี่ย ตัวอย่างเช่นกับโซเดียมคลอไรด์อิเล็ก โดยทั่วไปหมายถึง ค่าสัมประสิทธิ์การทำงานของอิเล็กโทรพ้นอย่างเต็มที่ของสูตร สัมประสิทธิ์กิจกรรมเป็นตัวฟังก์ชั่นของความเข้มข้นเป็นปริมาณของอินเตอร์- การเพิ่มขึ้นของการทำงานร่วมกันของไอออนเป็นความเข้มข้นของการเพิ่มขึ้นของอิเล็กโทร เดอบายและ โดยการคำนวณค่าสัมประสิทธิ์กิจกรรมเฉลี่ยจากพวกเขาทฤษฎีที่อาจจะมีการทดสอบกับข้อมูลการทดลอง มันถูกพบที่จะให้ข้อตกลงที่ดีสำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวิชาเคมีของอิเล็กโทรไลต์ โซลูชั่น เป็นโซลูชั่นที่สมบูรณ์แบบเป็นโซลูชั่นที่มีคุณสมบัติคอลลิเกทีฟตามความเข้มข้นของตัวถูกละลาย . โซลูชั่นของจริงขาออกจากชนิดนี้ของ ideality แบบทั้งหมด แต่ความเข้มข้นต่ำมาก ( ดูตัวอย่างเช่นราอูลทของกฎหมาย ) เพื่อรองรับผลกระทบเหล่านี้ในอุณหพลศาสตร์ของสารละลายแนวคิดของกิจกรรมแนะนำ : คุณสมบัติจะเป็นสัดส่วนกับกิจกรรมของไอออน กิจกรรม , และ , ได้สัดส่วนกับปริมาณ C สัดส่วนคงที่เรียกว่ากิจกรรมสัมประสิทธิ์ , แกมมา [ 3 ]
=
แกมมาในอุดมคติสารละลายอิเล็กโทรไลต์กิจกรรมสัมประสิทธิ์ของไอออนทั้งหมดจะเท่ากับหนึ่งไม่หลัก ( แต่ไม่ใช่เฉพาะ ideality แบบเกิดขึ้น ) เพราะไอออนของค่าธรรมเนียมที่ตรงกันข้ามดึงดูดให้แต่ละอื่น ๆเนื่องจากไฟฟ้าสถิตประจุของประจุพลัง ขณะเดียวกันจะผลักกัน เนื่องจากไอออนจะไม่กระจายแบบสุ่มตลอดวิธี ตามที่พวกเขาจะเป็นทางออกที่ดี

กิจกรรมสัมประสิทธิ์ของไอออนเดียวไม่สามารถวัดนี้เพราะเป็นสารละลายอิเล็กโทรไลต์ ที่มีทั้งประจุบวกและไอออนประจุลบไอออน แทน หมายถึงกิจกรรมสัมประสิทธิ์ , gamma_ } { น. เป็นกำหนด ตัวอย่างเช่นกับเกลือแร่เกลือ
gamma_ { น. } = ซ้าย ( gamma_ mathrm na
} { mathrm แกมมา _ { C1
- } )
{ }
1 / 2 ในทั่วไปค่าเฉลี่ย ค่าสัมประสิทธิ์ของกิจกรรมทางใจอย่างเต็มที่อิเล็กโทรไลต์ของสูตร anbm จะได้รับโดย [ 4 ]
gamma_ { PM } = ซ้าย ( { gamma_a
n } { Gamma _b }
M )
{ 1 / ( M ) }
กิจกรรมสัมประสิทธิ์ตนเองฟังก์ชั่นของความเข้มข้นเป็น ปฏิสัมพันธ์ระหว่างไอออนปริมาณเพิ่มขึ้นตามความเข้มข้นของเกลือแร่เพิ่มขึ้นเดบายและ H ü ckel พัฒนาทฤษฎีซึ่งค่าสัมประสิทธิ์กิจกรรมไอออนเดียวสามารถคํานวณ โดยหาค่าเฉลี่ย ค่ากิจกรรม จากทฤษฎีสามารถทดสอบกับข้อมูลจากการทดลอง พบเพื่อให้ข้อตกลงที่ยอดเยี่ยมสำหรับ " เจือจาง " โซลูชั่น