self-regulation was included as a t

self-regulation was included as a treatment component. Self-regulation is beneficial because it
can do the following: (a) help students attain greater awareness of their writing strengths and
limitations and consequently be more strategic in their attempts to accomplish writing tasks; (b)
enable them to reflect on their writing capabilities; (c) adequately manage paralyzing thoughts,
feelings, and behaviors; and (d) empower them to make adaptations to strategies when necessary
(see Harris & Graham, 1992, 1996; Troia, 2005).
In a review of the writing instruction literature, Gleason and Isaacson (2001) also
identified many of the same critical components of effective instruction for students with and
without writing problems. They noted that explicit modeling is a core element, because simply
being exposed to the writing process is insufficient for most students (e.g., Dowell, Storey, &
Gleason, 1994; Gambrell & Chasen, 1991). Demonstration using overt mental dialogue (i.e.,

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การควบคุมตนเองถูกรวมเป็นองค์ประกอบการรักษา การควบคุมตนเองจะเป็นประโยชน์เพราะมันสามารถทำต่อไปนี้ (ก) ช่วยให้นักเรียนบรรลุความตระหนักมากขึ้นในจุดแข็งของพวกเขาและการเขียนข้อจำกัด และจึงเป็นเชิงกลยุทธ์มากขึ้นในความพยายามที่จะบรรลุผลงานการเขียน (ข) ให้พวกเขาเพื่อสะท้อนให้เห็นถึงความสามารถในการเขียนของพวกเขา (ค) อย่างเพียงพอในการจัดการความคิดอัมพาต, ความรู้สึกและพฤติกรรม; และ (ง) ช่วยให้พวกเขาที่จะทำให้การปรับตัวกลยุทธ์เมื่อมีความจำเป็น(ดูแฮร์ริสและเกรแฮม, 1992, 1996; Troia, 2005). ในการทบทวนวรรณกรรมการเขียนการเรียนการสอนที่เป็นกลีสันและ Isaacson (2001) นอกจากนี้ยังระบุอีกหลายแห่งเดียวที่สำคัญส่วนประกอบที่มีประสิทธิภาพในการเรียนการสอนสำหรับนักเรียนที่มีและโดยไม่ต้องเขียนปัญหา พวกเขาตั้งข้อสังเกตว่าการสร้างแบบจำลองอย่างชัดเจนเป็นองค์ประกอบหลักเพราะเพียงแค่การสัมผัสกับขั้นตอนการเขียนไม่เพียงพอสำหรับนักเรียนส่วนใหญ่ (เช่น Dowell, ชั้นและกลีสัน, 1994; Gambrell และ Chasen, 1991) การสาธิตการใช้บทสนทนาทางจิตที่ชัดเจน (เช่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการรักษาตนเองเป็นส่วนประกอบ การควบคุมตนเองเป็นประโยชน์เพราะมัน
สามารถทำต่อไปนี้ : ( ) ช่วยให้นักเรียนบรรลุความตระหนักมากขึ้นของพวกเขาเขียนจุดแข็งและ
ข้อจำกัดและจึงเป็นยุทธศาสตร์มากขึ้นในความพยายามของพวกเขาเพื่อให้บรรลุงานเขียน ; ( b )
ให้พวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงความสามารถในการเขียน ; ( c ) เพียงพอจัดการ paralyzing
ความรู้สึก , ความคิดและพฤติกรรม และ ( d ) ช่วยให้พวกเขาเพื่อให้การปรับกลยุทธ์เมื่อจำเป็น
( ดู&แฮร์ริสเกรแฮม , 1992 , 1996 ; Troia , 2005 ) .
ในการทบทวนวรรณกรรมและการเขียนการสอน กลีสัน ไอแซคสัน ( 2001 ) นอกจากนี้
ระบุหลายที่เหมือนกันที่สำคัญองค์ประกอบของประสิทธิภาพการสอนกับนักเรียนและ
โดยไม่ต้องเขียนปัญหา พวกเขากล่าวว่าแบบจำลองที่ชัดเจนเป็นหลักองค์ประกอบเพราะเพียงแค่
มีการเปิดเผยกระบวนการเขียนไม่เพียงพอสำหรับนักเรียนส่วนใหญ่ ( เช่น Dowell , ชั้น , &
กลีสัน , 1994 ; แกมเบริล&ชาเซน , 1991 ) สาธิตการใช้บทสนทนา ( คือตัวจิต