Polyhydroxyalkanoates (PHAs) are na

Polyhydroxyalkanoates (PHAs) are natural, biodegradable, renewable and biocompatible biopolymers, accumulated intra-cellularly in bacteria as a carbon and/or energy storage material under the conditions of nutrient stress such as nitrogen, phosphate, or oxygen limitation, or in non-optimum pH culture medium and in an excess of carbon sources (Hazer and Steinbuchel 2007). The composition of PHAs depends on the microorganism and nature of the carbon sources allowing the formulation of new polymers with different physicochemical properties such as short or mid-chain and long-chain fatty acids. However, the most common forms found in microbial cells are polyhydroxybutyrate (PHB) and polyhydroxyvalerate (PHV). They can be made into plastic materials with properties that are similar to petrochemical plastics and can replace these materials in many applications (Chen 2009).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Polyhydroxyalkanoates (PHAs) biopolymers ธรรมชาติ สลาย ทดแทน และชีวภาพ สะสม intra-cellularly ในแบคทีเรียเป็นวัสดุเก็บคาร์บอนหรือพลังงานภายใต้เงื่อนไขของความเครียดธาตุอาหาร เช่นไนโตรเจน ฟอสเฟต หรือออกซิเจน จำกัด หรือ pH ไม่เหมาะสมวัฒนธรรมสื่อ และแหล่งคาร์บอน (Hazer และ Steinbuchel 2007) มากเกินได้ องค์ประกอบของ PHAs ขึ้นอยู่กับจุลินทรีย์และลักษณะของแหล่งคาร์บอนที่ให้แบ่งใหม่โพลิเมอร์มีคุณสมบัติ physicochemical ต่าง ๆ เช่นกรดไขมันสั้น หรือกลางโซ่ และ โซ่ยาว อย่างไรก็ตาม แบบทั่วไปที่พบในเซลล์จุลินทรีย์เป็น polyhydroxybutyrate (PHB) และ polyhydroxyvalerate (PHV) พวกเขาสามารถทำเป็นวัสดุพลาสติกมีคุณสมบัติที่คล้ายคลึงกับพลาสติกปิโตรเคมี และสามารถแทนวัสดุเหล่านี้ในโปรแกรมประยุกต์หลายโปรแกรม (เฉิน 2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

polyhydroxyalkanoates (PHAs) เป็นธรรมชาติย่อยสลายพลาสติกชีวภาพทดแทนและชีวภาพสะสมภายใน cellularly แบคทีเรียเป็นคาร์บอนและ / หรือวัสดุการจัดเก็บพลังงานภายใต้เงื่อนไขของความเครียดสารอาหารเช่นไนโตรเจนฟอสเฟตหรือข้อ จำกัด ออกซิเจนหรือในที่ไม่เหมาะสม สื่อวัฒนธรรมและค่า pH ในส่วนที่เกินของแหล่งคาร์บอน (Hazer และ Steinbuchel 2007) องค์ประกอบของ PHAs ขึ้นอยู่กับจุลินทรีย์และลักษณะของแหล่งคาร์บอนที่ช่วยให้การกำหนดของโพลีเมอใหม่ที่มีคุณสมบัติทางเคมีกายภาพที่แตกต่างกันเช่นสั้นหรือกลางโซ่และโซ่ยาวกรดไขมัน แต่รูปแบบที่พบมากที่สุดที่พบในเซลล์ของจุลินทรีย์ที่มี polyhydroxybutyrate (PHB) และ polyhydroxyvalerate (PHV) พวกเขาสามารถทำให้เป็นวัสดุพลาสติกที่มีคุณสมบัติที่คล้ายกับพลาสติกและปิโตรเคมีสามารถเปลี่ยนวัสดุเหล่านี้ในการใช้งานจำนวนมาก (เฉิน 2009)