A little over 50 years ago, the end

A little over 50 years ago, the endocrinologist
Hans Selye (1956) published The Stress of Life,
summarizing his research on the physiological
consequences of stress.1
Because he was working
with laboratory animals, Selye conceptualized
stress (or stressors) as exposures to noxious environmental
stimuli, such as extreme temperatures,
electric shocks, or food deprivation. He identified
three stages of physiological reactions to noxious
events: the alarm, resistance, and exhaustion
stages. Further, he linked the exhaustion stage, i.e.,
the depletion of bodily defenses against stress, to
subsequent risks of high blood pressure, heart disease,
and other diseases of adaptation. This cascade
of physiological reactions to stressors and
their harmful consequences for physical health
were later confirmed in human subjects. But population
studies of the impacts of stressful experiences
did not take off until psychiatrists Thomas
Holmes and Richard Rahe (1967) created the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น้อยกว่า 50 ปี การเวชกรรมเซยี Hans (1956) เผยแพร่ความเครียดของชีวิตสรุปวิจัยของเขาในการทางสรีรวิทยาผลของ stress.1 เพราะเขาทำงานมีห้องปฏิบัติการสัตว์ เซยีอนู่ความเครียด (หรือความเครียด) เป็นระดับแสงเพื่อพิษสิ่งแวดล้อมสิ่งเร้า เช่นอุณหภูมิไฟฟ้าช็อต หรือกีดกันอาหาร เขาระบุสามขั้นตอนของปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาพิษกิจกรรม: เตือนภัย ต้านทาน และอ่อนเพลียขั้นตอนการ ต่อไป เขาเชื่อมโยงเวทีอ่อน เช่นการสูญเสียของร่างกายปกกับความเครียด การต่อมาความเสี่ยงความดันโลหิตสูง โรคหัวใจและโรคอื่น ๆ การปรับตัว น้ำตกนี้ของความเครียดปฏิกิริยาทางสรีรวิทยา และผลสุขภาพร่างกายของพวกเขาเป็นอันตรายภายหลังได้รับการยืนยันในบุคคล แต่ประชากรการศึกษาผลกระทบของประสบการณ์เครียดไม่ได้เอาออกจนถึงจิตแพทย์ Thomasโฮล์มส์และ Rahe ริชาร์ด (1967) สร้างการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น้อยกว่า 50 ปีที่ผ่านมาต่อมไร้ท่อ
Hans Selye (1956) ตีพิมพ์ความเครียดในชีวิต,
สรุปการวิจัยของเขาในทางสรีรวิทยา
ผลกระทบของ stress.1
เพราะเขาเป็นคนที่ทำงาน
กับสัตว์ในห้องปฏิบัติการ Selye แนวความคิด
ความเครียด (หรือเกิดความเครียด) เป็นความเสี่ยงที่จะมีพิษ สิ่งแวดล้อม
สิ่งเร้าเช่นอุณหภูมิสูง
ไฟฟ้าช็อตหรือการกีดกันอาหาร เขาระบุ
สามขั้นตอนของปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาพิษ
เหตุการณ์: ปลุกความต้านทานและอ่อนเพลีย
ขั้นตอน นอกจากนี้เขาเชื่อมโยงเวทีอ่อนเพลียเช่น
การสูญเสียของการป้องกันร่างกายกับความเครียดที่จะ
มีความเสี่ยงที่ตามมาของความดันโลหิตสูง, โรคหัวใจ
และโรคอื่น ๆ ของการปรับตัว น้ำตกนี้
ในการเกิดปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาที่จะก่อให้เกิดความเครียดและ
ผลกระทบที่เป็นอันตรายของพวกเขาสำหรับสุขภาพร่างกาย
ได้รับการยืนยันในภายหลังในวิชามนุษย์ แต่ประชากร
การศึกษาผลกระทบของประสบการณ์ที่เครียด
ไม่ได้ใช้ออกไปจนกว่าจะจิตแพทย์โทมัส
โฮล์มส์และริชาร์ด Rahe (1967) ที่สร้างขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กว่า 50 ปีมาแล้ว endocrinologistฮันส์ selye ( 1956 ) เผยแพร่ความเครียดของชีวิตสรุปงานวิจัยของเขาเกี่ยวกับสรีรวิทยาผลของความเครียด .เพราะเขากำลังทำงานselye conceptualized กับสัตว์ทดลองความเครียด ( หรือบุคคล ) ชมพิษสิ่งแวดล้อมสิ่งเร้า เช่น อุณหภูมิที่รุนแรงแรงกระแทกไฟฟ้า หรือการอดอาหาร . เขาระบุสามขั้นตอนของปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาเพื่อพิษเหตุการณ์ : ปลุก ความต้านทาน และอ่อนเพลียขั้นตอน ต่อไปเขาเชื่อมโยงจากเวที คือการพร่องของการป้องกันของร่างกายต่อความเครียดความเสี่ยงที่ตามมาของความดันโลหิตสูง , โรคหัวใจและโรคอื่น ๆของการปรับตัว น้ำตกนี้ปฏิกิริยาของร่างกายต่อความเครียดและผลกระทบที่เป็นอันตรายของตนเพื่อสุขภาพทางกายภาพก็ยืนยันในคน แต่ประชากรการศึกษาผลกระทบของประสบการณ์ที่เครียดไม่ถอดจนกว่าจิตแพทย์โทมัสโฮล์มส์ และ ริชาร์ด rahe ( 1967 ) สร้าง