reinforce this view, stating that o

reinforce this view, stating that one of the key challenges is to transfer
knowledge to tourism. Indeed, it could be argued that the challenge is
long standing, with few real advances made so far. This paper argues
that the growing literature and practice of knowledge management
provides new perspectives and techniques to address the challenge.
This paper argues that for this approach to be applied to tourism,
and particularly destinations, the traditional knowledge management
focus on the single organization will need to be changed. The term
tourism in this context applies to both public and private sector orga-
nizations, and to their macro-level articulation at destinations.
While the pivotal role of knowledge as a competitive tool has long
been recognized (Penrose 1959; Polanyi 1958; Simon 1968), the emer-
gence of knowledge management as an academic field is much more
recent, dating from the 80s. Since then, the literature has grown rap-
idly, as have its applications in many economic sectors, with the excep-
tion of tourism. Throughout this growth, the philosophy has remained
a simple one that is also relevant to tourism, that of gaining competi-
tive advantage (Davenport and Prusak 1998). Leading authors are tes-
tament to this view. For example, early in the literature, Nonaka states
that ‘‘the one sure source of lasting competitive advantage is know-
ledge’’ (1991:96), a position supported by Awad and Ghaziri 13 years
later, that this ‘‘is a prerequisite for competition. It is the critical
element for innovation’’ (2002:442).
As a competitive tool, the essentials of the process involve identifying
relevant knowledge and capturing it, transferring and sharing it, and
ensuring that organizations are engineered to optimize flows and to
manage them effectively (Bahra 2001). This demands an open decen-
tralized environment where individuals are empowered to view know-
ledge as a resource to be shared and not hoarded (Davenport and
Prusak 1998), preconditions often not present in the tourism industry.

KNOWLEDGE MANAGEMENT AND TOURISM
Knowledge management addresses the critical issue of organiza-
tional adaptation, survival, and competitiveness in the face of increas-
ingly discontinuous environmental change (Malhotra 2002). For
tourism, this environmental change is evident in both the supply envi-
ronment and the changing nature of consumer behavior. Destinations
are constantly adapting to changing situations by creating and using
knowledge in order to respond to, for example, the safety and security
measures necessary following the September 11 attacks on the United
States (WTO 2001). Yet, although a number of authors have reviewed
the tourism literature (Echtner and Jamal 1997; Jafari 1990; Tribe
1997) there are to date few examples of the application of knowledge
management. The exceptions here are general reviews by Bouncken
and Pyo (2002) and Ruhanen and Cooper (2003); more specific appli-
cations in Carson and Adams (2004) for tourist information centers;
Gamble, Chalder and Stone (2000) for the intermediaries sector; Ayala
(2000), Choi and Cho (2000), and Bouncken (2002) for the manage-

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสริมมุมมองนี้ ระบุว่า หนึ่งในความท้าทายสำคัญคือการ โอนย้าย ความรู้การท่องเที่ยว แน่นอน มันอาจจะโต้เถียงท้าทายว่า ยืนยาว ไม่กี่ก้าวที่จริงทำไว้ กระดาษนี้จน ที่วรรณคดีเจริญเติบโตและการปฏิบัติจัดการความรู้ มีมุมมองใหม่และเทคนิคเพื่อความท้าทาย จนกระดาษนี้ว่าสำหรับวิธีการนี้จะใช้ในการท่องเที่ยว และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสถานที่ท่อง เที่ยว การจัดการความรู้แบบดั้งเดิม เน้นองค์กรเดียวจะต้องมีการเปลี่ยนแปลง คำ ท่องเที่ยวในบริบทนี้ใช้กับทั้งรัฐและเอกชน orga-nizations และวิคิวลาร์แมระดับของพวกเขาที่นักท่องเที่ยว ในขณะที่บทบาทแปรความรู้เป็นเครื่องมือที่แข่งขันได้นาน การรับรู้ (Penrose 1959 Polanyi 1958 Simon 1968), emer -gence ของการจัดการความรู้เป็นการศึกษาอยู่มาก ล่าสุด นัดจากราว หลังจากนั้น วรรณคดีจนราบ-เปล่า ๆ เท่าที่มีของโปรแกรมประยุกต์ในหลายภาคเศรษฐกิจ กับ excep-สเตรชันของการท่องเที่ยว ทั้งนี้การเจริญเติบโต ปรัชญาได้ยังคงอยู่ หนึ่งในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว ที่ได้รับ competi -tive ได้ (ดาเวนพอร์ทและ Prusak 1998) ผู้เขียนชั้นนำได้แก่ทดสอบtament กับมุมมองนี้ ตัวอย่าง ต้นในวรรณคดี โนนากะอเมริกา ที่ '' ทราบมาแน่หนึ่งของยาวนานเปรียบ-หิ้ง '' (1991:96), ตำแหน่งโดยบินอะวาด Ghaziri 13 ปี ต่อมา ที่นี้ '' เป็นข้อกำหนดเบื้องต้นในการแข่งขัน เป็นที่สำคัญ องค์ประกอบสำหรับนวัตกรรม '' (2002:442) เป็นเครื่องมือแข่งขัน ความสำคัญของกระบวนการเกี่ยวข้องกับการระบุ ความรู้ที่เกี่ยวข้อง และจับมัน การโอนย้าย และร่วมกัน และ มั่นใจว่า องค์กรจะได้วางแผนเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการไหลและ จัดการได้อย่างมีประสิทธิภาพ (Bahra 2001) ต้องการเปิด decen-รู้ที่บุคคลมีอำนาจเพื่อดูสภาพแวดล้อม tralized-เชิงผาเป็นทรัพยากรที่ใช้ร่วมกัน และไม่ hoarded (ดาเวนพอร์ท และ ล่วง Prusak ปี 1998), มักจะไม่อยู่ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว จัดการความรู้และการท่องเที่ยว จัดการความรู้เน้นปัญหาสำคัญ organiza-tional ปรับ รอดตาย และการแข่งขันหน้า increas-ingly ไม่ต่อเนื่องด้านสิ่งแวดล้อมเปลี่ยนแปลง (Malhotra 2002) สำหรับ ท่องเที่ยว การเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมนี้จะปรากฏชัดในทั้งอุปทานสามารถronment และธรรมชาติการเปลี่ยนแปลงของพฤติกรรมผู้บริโภค สถานที่ท่องเที่ยว ตลอดเวลามีการปรับเปลี่ยนสถานการณ์ด้วยการสร้าง และใช้ ความรู้เพื่อตอบสนองการ ตัวอย่าง ความปลอดภัย และความปลอดภัย ความจำเป็นของมาตรการต่อการโจมตี 11 กันยายนในสหรัฐ อเมริกา (2001 องค์การ) แต่ ถึงแม้ ว่าจำนวนผู้เขียนได้ตรวจทาน เอกสารประกอบการท่องเที่ยว (Echtner และกาฐมาณฑุ 1997 พล.ต. 1990 ชาวเขา 1997) มีวันที่ไม่กี่ตัวอย่างของการประยุกต์ใช้ความรู้ การจัดการ ข้อยกเว้นที่นี่จะเห็นทั่วไป โดย Bouncken และ Pyo (2002) และ Ruhanen และคูเปอร์ (2003); เฉพาะ appli-เป็นของหายากในคาร์สันและ Adams (2004) สำหรับศูนย์ข้อมูลท่องเที่ยว ทำ หินและ Chalder (2000) ในภาคกลาง อยาลา (2000), Choi และช่อ (2000), และ Bouncken (2002) สำหรับการจัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสริมสร้างมุมมองนี้ที่ระบุว่าหนึ่งในความท้าทายที่สำคัญคือการถ่ายโอน
ความรู้เพื่อการท่องเที่ยว แน่นอนมันอาจจะแย้งว่าความท้าทายเป็น
อย่างยาวนานมีความก้าวหน้าที่แท้จริงไม่กี่ทำเพื่อให้ห่างไกล บทความนี้ระบุ
ว่าวรรณกรรมการเจริญเติบโตและการปฏิบัติของการจัดการความรู้
ให้มุมมองใหม่ ๆ และเทคนิคในการแก้ไขปัญหา.
บทความนี้ระบุว่าสำหรับวิธีการนี้เพื่อนำไปใช้กับการท่องเที่ยว
และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสถานที่ท่องเที่ยว, การจัดการความรู้แบบดั้งเดิม
มุ่งเน้นไปที่องค์กรเดียวจะต้อง จะมีการเปลี่ยนแปลง ระยะ
การท่องเที่ยวในบริบทนี้ใช้กับทั้งภาครัฐและเอกชน orga-
nizations และเสียงที่เปล่งออกระดับมหภาคของพวกเขาในสถานที่.
ในขณะที่บทบาทสำคัญของความรู้เป็นเครื่องมือในการแข่งขันมีความยาว
ได้รับการยอมรับ (เพนโรส 1959; Polanyi 1958; ไซมอน 1968 ) emer-
Gence ของการจัดการความรู้เป็นสาขาทางวิชาการมากขึ้น
ที่ผ่านมาสืบมาจากยุค 80 ตั้งแต่นั้นมาวรรณกรรมที่มีการเติบโต rap-
อย่างเกียจคร้านเช่นมีการใช้งานในหลายภาคเศรษฐกิจที่มี excep-
การของการท่องเที่ยว ตลอดการเจริญเติบโตนี้ปรัชญายังคง
เรียบง่ายที่ยังเกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวที่ดึงดูดคู่แข่ง
ได้เปรียบเชิง (Davenport และ Prusak 1998) ผู้เขียนชั้นนำ tes-
tament มุมมองนี้ ยกตัวอย่างเช่นในช่วงต้นวรรณคดี Nonaka กล่าว
ว่า '' แหล่งหนึ่งแน่ใจว่าเปรียบในการแข่งขันที่ยั่งยืนคือรู้
หิ้ง '' (1991: 96) ตำแหน่งที่ได้รับการสนับสนุนโดยอ Ghaziri และ 13 ปี
ต่อมาว่า '' คือ สิ่งที่จำเป็นสำหรับการแข่งขัน มันเป็นสิ่งสำคัญ
สำหรับการพัฒนานวัตกรรมองค์ประกอบ '' (2002: 442).
ในฐานะที่เป็นเครื่องมือในการแข่งขัน, ข้อมูลสำคัญของกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการระบุ
ความรู้ที่เกี่ยวข้องและจับมันถ่ายโอนและการใช้งานร่วมกันและ
สร้างความมั่นใจว่าองค์กรที่มีการออกแบบมาเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการไหลและการ
จัดการ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ (Bahra 2001) นี้เรียกร้องเปิด decen-
tralized สภาพแวดล้อมที่ประชาชนมีอำนาจที่จะดูรู้
หิ้งเป็นทรัพยากรที่จะใช้ร่วมกันและไม่ได้เก็บสะสม (Davenport และ
Prusak 1998) ปัจจัยพื้นฐานมักจะไม่ได้อยู่ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. การจัดการความรู้และการท่องเที่ยวการจัดการความรู้ที่อยู่ ปัญหาที่สำคัญขององค์การtional ปรับตัวอยู่รอดและการแข่งขันในการเผชิญกับ increas- ingly เปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมต่อเนื่อง (Malhotra 2002) สำหรับการท่องเที่ยวนี้การเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมที่เห็นได้ชัดทั้งในแวดล้อมอุปทานแวดล้อมและลักษณะการเปลี่ยนแปลงของพฤติกรรมผู้บริโภค จุดหมายปลายทางอยู่ตลอดเวลาปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปโดยการสร้างและการใช้ความรู้เพื่อที่จะตอบสนองต่อการยกตัวอย่างเช่นความปลอดภัยและการรักษาความปลอดภัยมาตรการที่จำเป็นต่อไปนี้การโจมตี 11 กันยายนในประเทศสหรัฐอเมริกา (WTO 2001) แต่แม้จะมีจำนวนของผู้เขียนได้ตรวจสอบวรรณกรรมท่องเที่ยว (Echtner และออสการ์ 1997; Jafari 1990; เผ่า1997) มีถึงวันที่ตัวอย่างของการประยุกต์ใช้ความรู้การจัดการ ข้อยกเว้นที่นี่เป็นความคิดเห็นโดยทั่วไป Bouncken และ Pyo (2002) และ Ruhanen และคูเปอร์ (2003); ปพลิเคชั่เฉพาะเจาะจงมากขึ้นในคาร์สันไพเพอร์และอดัมส์ (2004) สำหรับศูนย์ข้อมูลการท่องเที่ยว; Gamble, Chalder และหิน (2000) สำหรับภาคตัวกลาง; อายา(2000), ชอยและโช (2000) และ Bouncken (2002) สำหรับจัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสริมสร้างมุมมองนี้ โดยระบุว่า หนึ่งในความท้าทายที่สำคัญคือการโอน
ความรู้เพื่อการท่องเที่ยว แน่นอน , มันสามารถจะแย้งว่าเป็นความท้าทาย
นานมี กับความก้าวหน้าที่แท้จริงไม่กี่ ทำเพื่อให้ห่างไกล บทความนี้เสนอ
ที่เติบโตวรรณกรรมและการปฏิบัติของการจัดการความรู้ มีมุมมองและเทคนิคใหม่เพื่อตอบสนองความท้าทาย
บทความนี้เสนอว่า วิธีการนี้จะใช้เพื่อการท่องเที่ยว และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสถานที่ดั้งเดิม

, การจัดการความรู้มุ่งเน้นองค์กรเดียวจะต้องถูกเปลี่ยน คำว่า
การท่องเที่ยวในบริบทนี้ใช้กับทั้งภาครัฐและเอกชน หรือ -
nizations และของพวกเขาในระดับมหภาคต่อจุดหมายปลายทาง
ในขณะที่บทบาทสำคัญของความรู้เป็นเครื่องมือในการแข่งขันได้นาน
ได้รับการรับรอง ( เพนโรส 1959 ; Polanyi 1958 ; ไซม่อน 1968 ) , EMER -
gence ของการบริหารจัดการความรู้เป็นวิชาการสาขามากขึ้น
ล่าสุด , เดทจากยุค 80 แล้ว วรรณกรรม ได้เติบโต แร็พ -
อย่างเกียจคร้าน มีการใช้งาน ในภาคเศรษฐกิจหลาย กับ excep -
ผ่านการท่องเที่ยว ตลอดการเติบโตนี้ปรัชญามีอยู่
ง่ายๆว่าคือยังเกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวที่ได้รับ competi -
( หนังสือ prusak ประโยชน์ tive และ 1998 ) าเขียน TES -
tament นี้ดู ตัวอย่างเช่นในช่วงต้นของวรรณกรรม โนนากะ สหรัฐอเมริกา
ว่า ' ' หนึ่งแน่ใจว่าแหล่งที่มาของความได้เปรียบในการแข่งขันที่ยั่งยืนคือรู้ -
หิ้ง ' ' ( 1991:96 ) , ตำแหน่งและได้รับการสนับสนุนโดยแอท ghaziri 13 ปี
ทีหลังว่า ' 'is เป็นเบื้องต้นสำหรับการแข่งขัน เป็นองค์ประกอบสําคัญ
นวัตกรรม ' ' ( 2002:442 )
เป็นเครื่องมือแข่งขัน สาระสำคัญของกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการระบุ
ความรู้ที่เกี่ยวข้องและจับมัน , การถ่ายโอนและแบ่งปัน และสร้างความมั่นใจว่าองค์กร
จะถูกออกแบบมาเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและจัดการกับพวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพไหล

( bahra 2001 ) ข้อเรียกร้องนี้เป็น decen
- เปิดtralized สภาพแวดล้อมที่บุคคลได้รับเพื่อดูว่า -
ความรู้เป็นทรัพยากรที่จะใช้ร่วมกันและไม่กักตุน ( ดาเวนพอร์ตและ
prusak 1998 ) , preconditions มักจะไม่ได้อยู่ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว

ความรู้การจัดการและการท่องเที่ยว
ความรู้การจัดการที่อยู่วิกฤติปัญหาของ organiza -
tional การปรับตัวความอยู่รอดและการแข่งขันในหน้าของสินค้า -
ingly ไม่ต่อเนื่องการเปลี่ยนแปลงทางสิ่งแวดล้อม ( ช 2545 ) สำหรับ
การท่องเที่ยว , สิ่งแวดล้อมเปลี่ยนเป็นที่ประจักษ์ทั้งจัดหา Envi -
สิ่งแวดล้อมและลักษณะการเปลี่ยนแปลงของพฤติกรรมของผู้บริโภค . จุดหมายปลายทาง
ตลอดเวลาการเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ โดยการสร้างและการใช้
ความรู้เพื่อที่จะตอบสนอง เช่น ความปลอดภัย และรักษาความปลอดภัย
มาตรการที่จำเป็นต่อไปนี้การโจมตี 11 กันยายนในสหรัฐอเมริกา (
องค์การการค้าโลก 2001 ) ยัง , แม้ว่าจำนวนของผู้เขียนได้ตรวจสอบ
การท่องเที่ยววรรณกรรม ( echtner และ Jamal 1997 ; Jafari 1990 ; เผ่า
1997 ) มีตัวอย่างไม่กี่วันของการจัดการความรู้

ข้อยกเว้นนี้เป็นทั่วไปวิจารณ์ โดย bouncken
และ เพียว ( 2002 ) และ ruhanen และคูเปอร์ ( 2003 )เพิ่มเติมที่เฉพาะเจาะจงลง -
ไอออนบวกใน Carson และอดัมส์ ( 2004 ) สำหรับศูนย์บริการข้อมูลนักท่องเที่ยว ;
เล่นการพนัน chalder และหิน ( 2000 ) สำหรับกลางภาค ; Ayala
( 2000 ) , ชอย และ โช ( 2000 ) และ bouncken ( 2002 ) สำหรับการจัดการ -