Illich was born in Vienna to a Croa

Illich was born in Vienna to a Croatian Catholic father, engineer Ivan Peter Illich, and a Sephardic Jewish mother, Ellen née Regenstreif-Ortlieb.[3] His maternal grandmother was from Texas.[4] Illich had Italian, Spanish, French, and German as native languages.[5][6] He later learned Croatian, the language of his grandfathers, then Ancient Greek and Latin, in addition to Spanish, Portuguese, Hindi, English, and other languages.[5] He studied histology and crystallography at the University of Florence (Italy) as well as theology and philosophy at the Pontifical Gregorian University in Rome (from 1942 to 1946), and medieval history in Salzburg.[5]

He wrote a dissertation focusing on the historian Arnold J. Toynbee and would return to that subject in his later years. In 1951, he "signed up to become a parish priest in one of New York’s poorest neighborhoods—Washington Heights, on the northern tip of Manhattan, then a barrio of fresh-off-the-airplane Puerto Rican immigrants."[2] In 1956, at the age of 30, he was appointed as the vice rector of the Catholic University of Puerto Rico, "a position he managed to keep for several years before getting thrown out—Illich was just a little too loud in his criticism of the Vatican’s pronouncements on birth control and comparatively demure silence about the bomb."[2] It was in Puerto Rico that Illich met Everett Reimer and the two began to analyze their own functions as "educational" leaders. In 1959, he traveled throughout South America on foot and by bus.[5]

In 1961, Illich founded the Centro Intercultural de Documentación (CIDOC, or Intercultural Documentation Center) at Cuernavaca in Mexico, ostensibly a research center offering language courses to missionaries from North America and volunteers of the Alliance for Progress program[5] initiated by John F. Kennedy. His real intent was to document the participation of the Vatican in the "modern development" of the so-called Third World. Illich looked askance at the liberal pity or conservative imperiousness that motivated the rising tide of global industrial development. He viewed such emissaries as a form of industrial hegemony and, as such, an act of "war on subsistence." He sought to teach missionaries dispatched by the Church not to impose their own cultural values[7] and to identify themselves instead as guests of the host country.[citation needed] "Throughout the late ’60s and early ’70s, CIDOC was part language school and part free university for intellectual hippies from all over the Americas."[2]

At the CIDOC, "Illich was able to develop his potent and highly influential critique of Third World development schemes and their fresh-faced agents: Kennedy’s Alliance for Progress, the Peace Corps, and countless other missionary efforts bankrolled and organized by wealthy nations, foundations, and religious groups."[2] After ten years, critical analysis from the CIDOC of the institutional actions by the Church brought the organization into conflict with the Vatican. Unpopular with the local chapter of Opus Dei,[2] Illich was called to Rome for questioning, due in part to a CIA report.[5] In 1976, Illich, apparently concerned by the influx of formal academics and the potential side effects of its own "institutionalization," shut the center down with consent from the other members of the CIDOC. Several of the members subsequently continued language schools in Cuernavaca, of which some still exist. Illich himself resigned from the active priesthood in the late 1960s (having attained the rank of monsignor), but continued to identify as a priest and occasionally performed private masses.

In the 1970s, Illich was popular among leftist intellectuals in France, his thesis having been discussed in particular by André Gorz. However, his influence declined after the 1981 election of François Mitterrand as Illich was considered too pessimistic at a time when the French Left took control of the government.[5]

In the 1980s and beyond, Illich traveled extensively, mainly splitting his time between the United States, Mexico, and Germany. He held an appointment as a Visiting Professor of Philosophy, Science, Technology and Society at Penn State. He also taught at the University of Bremen and University of Hagen.[8] During his last days of his life he admitted that he was greatly influenced by one of the Indian economists and adviser to M.K. Gandhi, J.C. Kumarappa, most notably, his book, Economy of Permanence.[9]

During his later 20 years, he suffered from a cancerous growth on his face that, in accordance with his critique of professionalized medicine, was treated with non-traditional methods, such as meditation and yoga.[citation needed] In the last few years, he regularly smoked opium to deal with the pain caused by this tumor.[citation needed] At an early stage, he consulted a doctor—who told him he would live only for 3 months—about having the tumor removed, but was told that there was too great a chance of losing his ability to speak, and so he lived with the tumor as best he could. He called it "my mortality."[10]

Deschooling Society[edit]
Main article: Deschooling Society
The book that brought Ivan Illich to public attention was Deschooling Society (1971), a radical critical discourse on education as practised in "modern" economies. Giving examples of what he regards as the ineffectual nature of institutionalized education, Illich posited self-directed education, supported by intentional social relations, in fluid informal arrangements:

Universal education through schooling is not feasible. It would be no more feasible if it were attempted by means of alternative institutions built on the style of present schools. Neither new attitudes of teachers toward their pupils nor the proliferation of educational hardware or software (in classroom or bedroom), nor finally the attempt to expand the pedagogue's responsibility until it engulfs his pupils' lifetimes will deliver universal education. The current search for new educational funnels must be reversed into the search for their institutional inverse: educational webs which heighten the opportunity for each one to transform each moment of his living into one of learning, sharing, and caring. We hope to contribute concepts needed by those who conduct such counterfoil research on education--and also to those who seek alternatives to other established service industries.

—Ivan Illich, [1]
The last sentence makes clear what the title suggests—that the institutionalization of education tends towards the institutionalization of society and that ideas for de-institutionalizing education may be a starting point for a de-institutionalized society.

The book is more than a critique—it contains suggestions for a reinvention of learning throughout society and lifetime. Particularly striking is his call (in 1971) for the use of advanced technology to support "learning webs."

The operation of a peer-matching network would be simple. The user would identify himself by name and address and describe the activity for which he sought a peer. A computer would send him back the names and addresses of all those who had inserted the same description. It is amazing that such a simple utility has never been used on a broad scale for publicly valued activity.

—Ivan Illich
According to a contemporary review in The Libertarian Forum, "Illich's advocacy of the free market in education is the bone in the throat that is choking the public educators."[11] Although it is important to note that Illich's opposition was not merely to publicly funded schooling, as with the libertarians, but to schooling as such; the disestablishment of schools was for him not a means to a free market in educational services, but a deschooled society, which was a more fundamental shift. As he later asserted in After Deschooling, What? (1973): 'We can disestablish schools, or we can deschool culture'.[12] He actually opposed advocates of free-market education as "the most dangerous category of educational reformers."[13]

Tools for Conviviality[edit]
Tools for Conviviality (1973) was published only two years after Deschooling Society. In this new work Illich generalized the themes that he had previously applied to the field of education: the institutionalization of specialized knowledge, the dominant role of technocratic elites in industrial society, and the need to develop new instruments for the reconquest of practical knowledge by the average citizen. He wrote that "[e]lite professional groups . . . have come to exert a 'radical monopoly' on such basic human activities as health, agriculture, home-building, and learning, leading to a 'war on subsistence' that robs peasant societies of their vital skills and know-how. The result of much economic development is very often not human flourishing but 'modernized poverty,' dependency, and an out-of-control system in which the humans become worn-down mechanical parts."[2] Illich proposed that we should "invert the present deep structure of tools" in order to "give people tools that guarantee their right to work with independent efficiency."[14]

Tools for Conviviality attracted worldwide attention. A resume of it was published by French social philosopher André Gorz in Les Temps Modernes, under the title "Freeing the Future."[15] The book's vision of tools that would be developed and maintained by a community of users had a significant influence on the first developers of the personal computer, notably Lee Felsenstein.[16]

Medical Nemesis[edit]
In his Medical Nemesis, first published in 1975, also known as Limits to Medicine, Illich subjected contemporary Western medicine to detailed attack. He argued that the medicalization in recent decades of so many of life's vicissitudes—birth and death, for example—frequently caused more harm than good and rendered many people in effect lifelong patients. He marshalled a body of statistics to show what he considered the shoc

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Illich เกิดในกรุงเวียนนาไปเป็นคาทอลิกโครเอเชีย วิศวกร Ivan Illich ปีเตอร์ บุพการีเป็น Sephardic ยิว née เอลเลน Regenstreif Ortlieb[3] เขายายจากเท็กซัสได้[4] Illich มีอิตาลี สเปน ฝรั่งเศส และเยอรมันเป็นภาษา[5][6] ในภายหลังเขาเรียนโครเอเชีย ภาษา คน เขา แล้วโบราณกรีก และละติ น นอกจากสเปน โปรตุเกส ภาษาฮินดี ภาษา อังกฤษ และภาษาอื่น ๆ[5] เขาศึกษามิญชวิทยาและผลิกศาสตร์มหาวิทยาลัยของฟลอเรนซ์ (อิตาลี) ที่ศาสนา และปรัชญาที่มหาวิทยาลัย Pontifical สุริยคติในโรม (จากปี 1942 การ 1946), และประวัติศาสตร์ยุคกลางในซาลซ์บูร์ก[5]เขาเขียนวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกที่เน้นอาร์โนลด์ J. Toynbee นักประวัติศาสตร์ และเรื่องที่จะกลับในปีของเขาในภายหลัง ใน 1951 เขา "นามเป็น อารมณ์แพริชในละแวกใกล้เคียงที่ยากจนที่สุดของนิวยอร์ก-วอชิงตันไฮท์ บนตอนเหนือของแมนแฮตตัน barrio ของผู้อพยพชาวเปอร์โตริโก Rican สดออกบิน"[2] ในปี 1956 อายุ 30 เขาถูกแต่งตั้งเป็นรองอธิการบดีของคาทอลิกมหาวิทยาลัยของเปอร์โตริโก, "ตำแหน่งเขาจัดการให้หลายปีก่อนการโยนออก — Illich มีเพียงตัวของวาติกันในการคุมกำเนิดและเงียบษรยิ้มดีอย่างหนึ่งเกี่ยวกับระเบิดวิจารณ์เขาเหมือนดังเกินไป"[2] มันเป็นในเปอร์โตริโกที่ Illich พบ Reimer เอเวอเรสต์ และทั้งสองเริ่มวิเคราะห์ฟังก์ชันของตัวเองเป็นผู้นำ "การศึกษา" ใน 1959 เขาเดินทางทั่วทั้งอเมริกาใต้เท้า และรถ[5]ใน 1961, Illich ก่อตั้งเซนโทรสมาคมเด Documentación (CIDOC หรือ Intercultural เอกสารศูนย์) ที่ Cuernavaca ในเม็กซิโก รัฐบาลศูนย์วิจัยที่เสนอหลักสูตรภาษานั้นจากอเมริกาเหนือและอาสาสมัครของพันธมิตรระหว่างโปรแกรม [5] เริ่ม โดยจอห์นเอฟ เจตนาที่แท้จริงของเขามีส่วนร่วมของวาติกัน "พัฒนาสมัยใหม่" ของโลกที่สามเรียกว่าเอกสารได้ Illich มองขวับสงสารเสรีหรือ imperiousness หัวเก่าที่น้ำเพิ่มขึ้นของอุตสาหกรรมพัฒนาแรงจูงใจ เขาดูเช่น emissaries เป็นฟอร์มของเจ้าอุตสาหกรรม และ เช่น ของ "สงครามกับชีพ" เขาพยายามที่จะสอนนั้นส่ง โดยคริสตจักรไม่ สามารถกำหนดค่านิยมทางวัฒนธรรมของตนเอง [7] และระบุตนเองแต่เป็นแขกของประเทศเจ้าภาพ[ต้องการอ้างอิง] "ตลอดสาย" ยุค 60s และ 70s ' ต้น CIDOC ได้ส่วนโรงเรียนสอนภาษาและมหาวิทยาลัยฟรีส่วนปัญญา hippies จากทั่วทวีปอเมริกา"[2]ที่ CIDOC, " Illich ได้พัฒนาวิจารณ์ของเขามีศักยภาพ และมีอิทธิพลสูงของแผนงานการพัฒนาโลกที่สามและตัวแทนของพวกเขาประสบสด: พันธมิตรของเคนเนดี้สำหรับความคืบหน้า หน่วยสันติภาพ และความพยายามมากมายมิชชันนารีอื่น ๆ bankrolled และโดยประเทศมั่งคั่ง รากฐาน และกลุ่มทางศาสนา"[2] หลังจากสิบปี วิเคราะห์สำคัญจาก CIDOC ของสถาบันโดยคริสตจักรนำองค์กรเป็นความขัดแย้งกับวาติกัน กฏหมาย มีบทเฉพาะของ Opus Dei, [2] Illich มีเรียกไปยังกรุงโรมเพื่อซักถาม ครบกำหนดในส่วนรายงาน CIA[5] ในปี 1976, Illich กังวลเห็นได้ชัด โดยการหลั่งไหลของนักวิชาการศึกษาและเกิดผลข้างเคียงของตัวเอง "institutionalization ปิดตัวลง ด้วยความยินยอมจากสมาชิกของ CIDOC ต่าง ๆ ของสมาชิกมาอย่างต่อเนื่องโรงเรียนภาษาใน Cuernavaca ซึ่งบางส่วนยังคงอยู่ Illich เองลาออกจากตำแหน่งจากปุโรหิตใช้งานอยู่ในช่วงปลายปี 1960 (มีได้ลำดับของ monsignor), แต่ยังคงเป็นพระสงฆ์ และแสดงฝูงส่วนตัวในทศวรรษ 1970, Illich นิยมในหมู่นักวิชาการทั้งในประเทศฝรั่งเศส วิทยานิพนธ์ของเขามีการสนทนาโดยเฉพาะ โดย André Gorz อย่างไรก็ตาม อิทธิพลของเขาลดลงหลังการเลือกตั้งปี 1981 ของ François Mitterrand เป็น Illich ถูกพิจารณาในเชิงลบเกินไปครั้งเมื่อซ้ายฝรั่งเศสจึงควบคุมรัฐบาล[5]ในทศวรรษ 1980 และ เกิน Illich เดินทางอย่างกว้างขวาง ส่วนใหญ่แบ่งเวลาระหว่างสหรัฐอเมริกา เม็กซิโก และเยอรมนี เขาจัดนัดหมายเป็นเป็นศาสตราจารย์ปรัชญา วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และสังคมที่รัฐเพนน์ นอกจากนี้เขายังสอนที่มหาวิทยาลัย Bremen และมหาวิทยาลัยบริษัทฮาเก็นการ์[8] ในช่วงของวันสุดท้ายของชีวิตที่เขายอมรับว่า เขาถูกมากอิทธิพล โดยหนึ่งในนักเศรษฐศาสตร์ที่อินเดียและปรึกษากับสุคานธี J.C. Kumarappa สุดยวด หนังสือของเขา เศรษฐกิจ Permanence[9]ในช่วงปี 20 ของเขาในภายหลัง เขารับความเดือดร้อนจากการเอกซเรย์หน้าที่ ตามเขาวิจารณ์ professionalized ยา มีวิธีการไม่ใช่แบบดั้งเดิม ทำสมาธิและโยคะ[ต้องการอ้างอิง] ในไม่กี่ปี เขาเป็นควันฝิ่นจะจัดการกับความเจ็บปวดที่เกิดจากเนื้องอกนี้[ต้องการอ้างอิง] ในระยะแรก ๆ การ เขาขอคำปรึกษาแพทย์ — ที่บอกเขาว่า เขาจะอยู่เพียง 3 เดือนซึ่งเกี่ยวกับ เนื้องอกลบออก แต่ที่บอกว่า มีโอกาสมากเกินไปสูญเสียความสามารถในการพูดของเขา และดังนั้น เขาอาศัยอยู่กับเนื้องอกดีสุดก็ เขาเรียกว่า "ของฉันตาย"[10]สังคม deschooling [แก้ไข]บทความหลัก: Deschooling สังคมหนังสือเล่มนี้ที่ Ivan Illich ความสนใจสาธารณะเป็น Deschooling สังคม (1971), การอภิปรายรุนแรงที่สำคัญในการศึกษาเท่าที่ปฏิบัติในประเทศที่ "ทันสมัย" ให้ตัวอย่างของสิ่งที่เขาถือเป็นธรรมชาติ ineffectual ศึกษา institutionalized, Illich posited ศึกษาด้วยตนเอง สนับสนุนในการจัดการเป็นของเหลวตกความสัมพันธ์ทางสังคม :การศึกษาสากลผ่านประถมไม่ มันจะเป็นไปได้อีกหากจะได้มีความพยายามจากสถาบันอื่นที่สร้างขึ้นในลักษณะของโรงเรียนปัจจุบัน ทัศนคติใหม่ของครูต่อนักเรียนของพวกเขาหรือการแพร่หลายของศึกษาฮาร์ดแวร์ หรือซอฟต์แวร์ (ในห้องเรียนหรือห้องนอน), หรือในที่สุดความพยายามในการขยายความรับผิดชอบของ pedagogue จนมัน engulfs อายุการใช้งานของนักเรียนของเขาไม่จะให้การศึกษาสากล ปัจจุบันหา funnels ศึกษาใหม่ต้องกลับไปค้นหาตัวผกผันของสถาบัน: เว็บเพื่อการศึกษาซึ่งป็นโอกาสสำหรับแต่ละการแปลงแต่ละช่วงเวลาของชีวิตของเขาเป็นหนึ่งในการเรียนรู้ ร่วมกัน และดูแล การ เราหวังว่าจะนำแนวคิดที่จำเป็นผู้ดำเนินการวิจัย counterfoil ใน ศึกษา - และผู้ที่แสวงหาทางเลือกอื่น ๆ อุตสาหกรรมบริการก่อตั้ง— Ivan Illich, [1]ประโยคสุดท้ายทำให้ชัดเจนว่าชื่อแนะนำตัวว่า institutionalization ศึกษามีแนวโน้มไปทาง institutionalization ของสังคม และที่ คิด de-institutionalizing การศึกษาอาจจะเริ่มต้นชี้สังคม de-institutionalizedหนังสือเล่มนี้เป็นมากกว่าวิจารณ์ซึ่งประกอบด้วยคำแนะนำสำหรับ reinvention เรียนรู้ตลอดชีวิตและสังคม โดดเด่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือเขาเรียก (1971) ในการใช้เทคโนโลยีเพื่อสนับสนุน "การเรียนรู้เว็บ"การดำเนินงานของเครือข่ายเพียร์ที่ตรงกันจะง่าย ผู้ใช้จะระบุตัวเองตามชื่อและที่อยู่ และอธิบายกิจกรรมที่เขาได้พยายามเป็นเพื่อน คอมพิวเตอร์จะส่งเขากลับไปชื่อและที่อยู่ของผู้ที่มีแทรกคำอธิบายเดียวกัน ตื่นตาตื่นใจว่า โปรแกรมอย่างง่ายใช้ในระดับกว้างสำหรับกิจกรรมสาธารณะบริษัทได้— Ivan Illichตามรีวิวในฟอรั่ม Libertarian ร่วมสมัย "หลุยของ Illich ของตลาดเสรีในการศึกษาคือ กระดูกคอที่เป็น choking นักการศึกษาสาธารณะ"[11] หมายเหตุที่ฝ่ายค้านของ Illich ไม่เพียงเพื่อสาธารณะแม้ว่าจะต้อง สนับสนุนประถม เช่นเดียว กับการ libertarians แต่ schooling เช่น disestablishment ของโรงเรียนไม่ให้เขาวิธีการตลาดเสรีในการจัดการศึกษา แต่สังคม deschooled ซึ่งกะขึ้นพื้นฐาน เป็นเขาในภายหลังคนในหลัง Deschooling อะไร (1973): 'เราสามารถ disestablish โรงเรียน หรือเราสามารถ deschool วัฒนธรรม'[12] เขาจริงข้ามสนับสนุนการศึกษาฟรีตลาดเป็น "อันตรายที่สุดประเภทของการปฏิรูปการศึกษา"[13]เครื่องมือสำหรับไกล [แก้ไข]เครื่องมือสำหรับไกล (1973) ถูกตีพิมพ์เพียงสองปีหลังจาก Deschooling สังคม ในงานนี้ใหม่ Illich ตั้งค่าทั่วไปรูปแบบที่เขาเคยได้ใช้กับด้านการศึกษา: institutionalization ความรู้เฉพาะ บทบาทหลักของ technocratic ที่ร่ำรวยในสังคมอุตสาหกรรม และจำเป็นในการพัฒนาเครื่องมือใหม่สำหรับ reconquest ความรู้ปฏิบัติประชาชนเฉลี่ย เขาเขียนที่ " [e] แนะนำมืออาชีพกลุ่ม...มาโหมเป็น 'รุนแรงผูกขาด' ในกิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์เช่นพื้นฐานเป็นสุขภาพ เกษตร บ้านอาคาร และ เรียน นำไปสู่การเป็น 'สงครามชีพ' ที่โอกาสทางสังคมชาวนาของความรู้และทักษะที่สำคัญของพวกเขา ผลของการพัฒนาทางเศรษฐกิจมากเป็นบ่อยมากไม่ใช่คนไหนแต่ 'ความทันสมัยยากจน อ้างอิง และระบบการออกควบคุมมนุษย์กลายเป็น ชิ้นส่วนเครื่องจักรกลลงสวมใส่ "[2] Illich เสนอว่า เราควร "สลับโครงสร้างลึกที่นำเสนอเครื่องมือ" ในการ "ให้คนเครื่องมือที่รับประกันการทำงาน มีประสิทธิภาพขึ้นอยู่กับการ"[14]เครื่องมือสำหรับไกลดึงดูดความสนใจทั่วโลก ประวัติการทำงานของมันถูกตีพิมพ์ ด้วยภาษาฝรั่งเศสสังคมนักปราชญ์ André Gorz ใน Les Temps Modernes ภายใต้ชื่อ "เพิ่มพื้นที่ในอนาคต"[15] วิสัยทัศน์การจองของเครื่องมือที่จะพัฒนา และดูแล โดยชุมชนเป็นผู้ มีอิทธิพลสำคัญในการพัฒนาครั้งแรกของคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล ยวด Lee Felsenstein[16]Nemesis แพทย์ [แก้ไข]ใน Nemesis ของแพทย์ เผยแพร่ครั้งแรก ในปี 1975 ยังรู้จักจำกัดยา Illich ภายใต้เวชศาสตร์ร่วมสมัยตะวันตกโจมตีโดยละเอียด เขาโต้เถียงที่ medicalization ในทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุดของดังนั้นหลาย vicissitudes ของชีวิต — เกิดและความตาย ตัวอย่างซึ่งมักทำให้เกิดอันตรายมากกว่าดีกว่า และแสดงผลรองผู้ป่วยหลายคน เขาเรียงเนื้อหาของสถิติจะแสดงสิ่งที่เขาเป็นแบบ shoc

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Illich เกิดในเวียนนากับพ่อโครเอเชียคาทอลิกวิศวกร Ivan Illich ปีเตอร์และแม่ชาวยิวดิก, เอลเลนnée Regenstreif-Ortlieb. [3] ยายแม่ของเขาคือจากเท็กซัส. [4] Illich มีอิตาลี, สเปน, ฝรั่งเศสและ ภาษาเยอรมันเป็นภาษาพื้นเมือง. [5] [6] เขามารู้ทีหลังโครเอเชีย, ภาษาของปู่ของเขาแล้วกรีกโบราณและละตินนอกเหนือไปจากสเปน, โปรตุเกส, ภาษาฮินดีภาษาอังกฤษและภาษาอื่น ๆ . [5] เขาศึกษาและเนื้อเยื่อ ผลึกที่มหาวิทยาลัยฟลอเรนซ์ (อิตาลี) เช่นเดียวกับศาสนศาสตร์และปรัชญาที่มหาวิทยาลัยสังฆราชเกรโกในกรุงโรม (1942-1946) และยุคประวัติศาสตร์ใน Salzburg. [5] เขาเขียนวิทยานิพนธ์มุ่งเน้นไปที่ประวัติศาสตร์อาร์โนลทอยน์บีเจ และจะกลับไปเรื่องว่าในปีต่อ ๆ มา ในปี 1951 เขา "ลงนามเพื่อเป็นพระรูปหนึ่งในใหม่ย่านวอชิงตันที่ยากจนที่สุดของนิวยอร์กไฮทส์ในตอนเหนือของแมนฮัตตันแล้วริโอของสดนอกเครื่องบินอพยพเปอร์โตริโก." [2] ปี 1956 ตอนอายุ 30 เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นอธิการบดีรองของมหาวิทยาลัยคาทอลิกของเปอร์โตริโก "ตำแหน่งที่เขามีการจัดการเพื่อให้เป็นเวลาหลายปีก่อนที่จะโยนออก Illich เป็นเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ เสียงดังมากเกินไปในการวิจารณ์ของเขา แถลงการณ์ของวาติกันในการควบคุมการเกิดและความเงียบเอียงอายเปรียบเทียบเกี่ยวกับการระเบิด. "[2] มันเป็นในเปอร์โตริโกที่ Illich พบกับเอเวอไรเมอร์และทั้งสองเริ่มที่จะวิเคราะห์การทำงานของตัวเองเป็น" ผู้นำการศึกษา " ในปี 1959 เขาเดินทางไปทั่วอเมริกาใต้ด้วยการเดินเท้าและรถบัส. [5] ในปี 1961, Illich ก่อตั้ง Centro de Intercultural documentación (CIDOC หรือศูนย์เอกสาร Intercultural) ที่ Cuernavaca ในเม็กซิโกประหนึ่งว่าศูนย์การวิจัยเสนอหลักสูตรภาษาเพื่อมิชชันนารีจาก อเมริกาเหนือและอาสาสมัครของพันธมิตรสำหรับโปรแกรมความคืบหน้า [5] ริเริ่มโดยจอห์นเอฟเคนเนดี้ เจตนาที่แท้จริงของเขาคือการมีส่วนร่วมของเอกสารของวาติกันใน "การพัฒนาที่ทันสมัย" ของโลกที่สามที่เรียกว่า Illich มองด้วยความสงสัยที่สงสารเสรีนิยมหรืออนุรักษ์นิยม imperiousness ว่าแรงจูงใจน้ำที่เพิ่มขึ้นของการพัฒนาอุตสาหกรรมทั่วโลก เขามองทูตดังกล่าวเป็นรูปแบบของความเป็นเจ้าโลกอุตสาหกรรมและเป็นเช่นนี้การกระทำของ "สงครามกับการดำรงชีวิต." เขาพยายามที่จะสอนให้มิชชันนารีส่งโดยคริสตจักรไม่ได้ที่จะกำหนดคุณค่าทางวัฒนธรรมของตัวเอง [7] และเพื่อพิสูจน์ตัวเองแทนในฐานะแขกของประเทศเจ้าภาพ. [อ้างจำเป็น] "ตลอดยุค 60 และต้น 'ในช่วงปลายยุค 70 CIDOC เป็นภาษาส่วนหนึ่ง . โรงเรียนและเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยฟรีสำหรับฮิปปี้ทางปัญญาจากทั่วทวีปอเมริกา "[2] ที่ CIDOC "Illich ก็สามารถที่จะพัฒนาวิจารณ์ที่มีศักยภาพและมีอิทธิพลอย่างมากของเขาในแผนการพัฒนาประเทศโลกที่สามและตัวแทนสดเผือดของพวกเขาพันธมิตรของเคนเนดีสำหรับความคืบหน้า , สันติภาพและความพยายามเผยแผ่ศาสนาอื่น ๆ มากมายแน่นแฟ้นและจัดโดยประเทศที่ร่ำรวยมูลนิธิและกลุ่มศาสนา. "[2] หลังจากสิบปีที่ผ่านมาการวิเคราะห์ที่สำคัญจาก CIDOC ของการดำเนินการโดยสถาบันคริสตจักรนำองค์กรสู่ความขัดแย้งกับ วาติกัน ไม่เป็นที่นิยมกับบทท้องถิ่นของโอปุสเด [2] Illich ถูกเรียกตัวไปยังกรุงโรมเพื่อสอบปากคำเนื่องจากในส่วนที่รายงานของซีไอเอ. [5] ในปี 1976 Illich กังวลเห็นได้ชัดจากการไหลเข้าของนักวิชาการที่เป็นทางการและผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นจาก ของตัวเอง "สถาบัน" ปิดศูนย์ลงด้วยความเห็นชอบจากสมาชิกคนอื่น ๆ ของ CIDOC หลายของสมาชิกอย่างต่อเนื่องต่อมาโรงเรียนสอนภาษาในกวานาวาซึ่งบางส่วนยังคงมีอยู่ Illich ตัวเองลาออกจากเพีใช้งานในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 (มียศพระคุณเจ้า) แต่ยังคงระบุได้ว่าเป็นพระสงฆ์และบางครั้งก็ดำเนินฝูงส่วนตัว. ในปี 1970, Illich เป็นที่นิยมในหมู่ปัญญาชนฝ่ายซ้ายในฝรั่งเศสวิทยานิพนธ์ของเขาได้รับ กล่าวถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่งAndré Gorz อย่างไรก็ตามอิทธิพลของเขาลดลงหลังจากที่ 1981 เลือกตั้งFrançoisมิตเป็น Illich ได้รับการพิจารณาในแง่ร้ายเกินไปในช่วงเวลาที่ฝรั่งเศสซ้ายเข้าควบคุมของรัฐบาล. [5] ในช่วงปี 1980 และไกล Illich เดินทางส่วนใหญ่แยกเวลาของเขาระหว่าง สหรัฐอเมริกา, เม็กซิโก, และเยอรมนี เขาจัดขึ้นได้รับการแต่งตั้งเป็นศาสตราจารย์ปรัชญาวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีและสังคมที่รัฐเพนน์ นอกจากนี้เขายังสอนที่มหาวิทยาลัยเบรเมินและมหาวิทยาลัยฮาเกน. [8] ในช่วงวันสุดท้ายของชีวิตของเขาเขายอมรับว่าเขาได้รับอิทธิพลอย่างมากโดยหนึ่งในนักเศรษฐศาสตร์ชาวอินเดียและให้คำปรึกษากับเอ็มเคธี JC Kumarappa สะดุดตาที่สุด, หนังสือของเขา เศรษฐกิจของความคงทน. [9] ในช่วง 20 ปีต่อมาเขาได้รับความเดือดร้อนจากการเจริญเติบโตของมะเร็งบนใบหน้าของเขาที่สอดคล้องกับคำวิจารณ์ของเขายา professionalized, ได้รับการรักษาด้วยวิธีการที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิมเช่นการทำสมาธิและโยคะ. [อ้าง จำเป็น] ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเขาสูบบุหรี่เป็นประจำฝิ่นที่จะจัดการกับความเจ็บปวดที่เกิดจากเนื้องอกนี้. [อ้างจำเป็น] ในช่วงแรกเขาปรึกษาแพทย์ที่บอกเขาว่าเขาจะมีชีวิตอยู่เพียง 3 เดือนเกี่ยวกับการมี เนื้องอกเอาออกไป แต่มีคนบอกว่ามีมากเกินไปโอกาสของการสูญเสียความสามารถของเขาที่จะพูดและเพื่อให้เขาอาศัยอยู่กับเนื้องอกที่ดีที่สุดที่เขาสามารถทำได้ เขาเรียกมันว่า "การเสียชีวิตของฉัน." [10] Deschooling สังคม [แก้ไข] บทความหลัก: Deschooling สังคมหนังสือที่นำ Ivan Illich ความสนใจของสาธารณชนเป็น Deschooling สังคม (1971), วาทกรรมเชิงวิพากษ์รุนแรงเกี่ยวกับการศึกษาเป็นประสบการณ์ในเศรษฐกิจ "สมัยใหม่" . ให้ตัวอย่างของสิ่งที่เขานับถือเป็นธรรมชาติไม่ได้ผลของการศึกษาสถาบัน Illich posited การศึกษาด้วยตนเองโดยตรงการสนับสนุนจากความสัมพันธ์ทางสังคมเจตนาในการเตรียมการทางการของเหลว: การศึกษาสากลผ่านการเรียนการสอนไม่เป็นไปได้ มันจะเป็นไปได้มากขึ้นไม่ว่ามันเป็นความพยายามที่จะโดยวิธีการของสถาบันทางเลือกที่สร้างขึ้นในรูปแบบของโรงเรียนในปัจจุบัน ทั้งทัศนคติใหม่ของครูที่มีต่อนักเรียนของพวกเขาหรือการขยายการศึกษาของฮาร์ดแวร์หรือซอฟต์แวร์ (ในห้องเรียนหรือห้องนอน) หรือในที่สุดความพยายามที่จะขยายความรับผิดชอบของครูจนกว่าจะโอบล้อมอายุการใช้งานของนักเรียนของเขาจะส่งมอบการศึกษาสากล ค้นหาปัจจุบันช่องทางการศึกษาใหม่จะต้องย้อนกลับไปในการค้นหาสำหรับผกผันสถาบันของพวกเขา: ใยการศึกษาที่เพิ่มความสูงเปิดโอกาสให้แต่ละคนที่จะเปลี่ยนช่วงเวลาของชีวิตของเขาแต่ละคนเป็นหนึ่งในการเรียนรู้ร่วมกันและการดูแล เราหวังว่าจะมีส่วนร่วมในแนวคิดที่จำเป็นโดยผู้ที่ดำเนินการวิจัยขั้วดังกล่าวในการศึกษา -. และยังผู้ที่แสวงหาทางเลือกในการอื่น ๆ ที่จัดตั้งขึ้นอุตสาหกรรมบริการ-Ivan Illich [1] ประโยคสุดท้ายทำให้เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่ชื่อแนะนำที่สถาบัน ของการศึกษามีแนวโน้มที่มีต่อสถาบันของสังคมและความคิดสำหรับการศึกษา de-จัดตั้งอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นสำหรับสังคม de-สถาบัน. หนังสือเล่มนี้เป็นมากกว่าคำวิจารณ์มันมีข้อเสนอแนะสำหรับการคิดค้นสิ่งใหม่ของการเรียนรู้ตลอดทั้งสังคมและอายุการใช้งาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่โดดเด่นคือการเรียกร้องของเขา (ในปี 1971) สำหรับการใช้เทคโนโลยีขั้นสูงเพื่อสนับสนุน "ใยการเรียนรู้." การดำเนินงานของเครือข่ายเพียร์จับคู่จะง่าย ผู้ใช้จะระบุตัวเองโดยใช้ชื่อและที่อยู่และอธิบายกิจกรรมที่เขาขอเพียร์ คอมพิวเตอร์จะส่งเขากลับชื่อและที่อยู่ของทุกคนที่ได้แทรกคำอธิบายเดียวกัน มันเป็นที่น่าอัศจรรย์ว่าเช่นสาธารณูปโภคที่ง่ายไม่เคยถูกนำมาใช้ในระดับกว้างสำหรับกิจกรรมที่มีคุณค่าต่อสาธารณชน. -Ivan Illich ตามการตรวจสอบร่วมสมัยในฟอรั่มเสรีนิยม "สนับสนุน Illich ของตลาดเสรีในด้านการศึกษาเป็นกระดูกในลำคอว่า เป็นสำลักการศึกษาสาธารณะ "[11] แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบว่าฝ่ายค้าน Illich คือไม่เพียง แต่จะได้รับทุนการศึกษาต่อสาธารณชนเช่นเดียวกับเสรีนิยม แต่เพื่อการศึกษาเช่นนี้. การรื้อถอนของโรงเรียนคือเขาไม่ได้หมายถึงการตลาดเสรีในการให้บริการการศึกษา แต่สังคม deschooled ซึ่งการเปลี่ยนแปลงพื้นฐานมากขึ้น ขณะที่เขาถูกกล่าวหาในภายหลังหลังจาก Deschooling อะไร? (1973): "เราสามารถล้มโรงเรียน, หรือเราสามารถ deschool วัฒนธรรม '[12] เขาสนับสนุนตรงข้ามจริงของการศึกษาตลาดเสรีเป็น [13]." ประเภทที่อันตรายที่สุดของการปฏิรูปการศึกษา. " เครื่องมือสำหรับการรื่นเริง [แก้ไข] เครื่องมือ สำหรับความสนุกสนานรื่นเริง (1973) ได้รับการตีพิมพ์เพียงสองปีหลังจาก Deschooling สังคม ในการทำงานใหม่นี้ Illich ทั่วไปรูปแบบที่เขาได้นำมาใช้ก่อนหน้านี้ด้านการศึกษา: สถาบันความรู้เฉพาะบทบาทที่โดดเด่นของชนชั้น technocratic ในสังคมอุตสาหกรรมและความจำเป็นในการพัฒนาเครื่องมือใหม่สำหรับการปราบอีกครั้งของความรู้ในทางปฏิบัติโดย ประชาชนโดยเฉลี่ย เขาเขียนว่า "[อี] Lite กลุ่มมืออาชีพ... ได้มาออกแรง 'ผูกขาดรุนแรง' ในกิจกรรมดังกล่าวขั้นพื้นฐานของมนุษย์กับสุขภาพ, การเกษตร, บ้านอาคารและการเรียนรู้ที่นำไปสู่สงครามในการดำรงชีวิต 'ที่ปล้นชาวนา สังคมของทักษะสำคัญของพวกเขาและความรู้. ผลของการพัฒนาเศรษฐกิจมากมากมักจะไม่ใช่มนุษย์ แต่ความเจริญรุ่งเรือง 'ความยากจนทันสมัย' พึ่งพาและระบบการออกจากการควบคุมซึ่งในมนุษย์กลายเป็นสวมใส่ลงชิ้นส่วนเครื่องจักรกล. " [2] Illich เสนอว่าเราควรจะ "กลับโครงสร้างลึกปัจจุบันของเครื่องมือ" เพื่อที่จะ "ให้คนเครื่องมือที่รับประกันสิทธิของพวกเขาที่จะทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพเป็นอิสระ." [14] เครื่องมือสำหรับการรื่นเริงดึงดูดความสนใจทั่วโลก ประวัติของมันถูกตีพิมพ์โดยนักปรัชญาสังคมฝรั่งเศสAndré Gorz ใน Les Temps Modernes ภายใต้ชื่อ "พ้นอนาคต." [15] วิสัยทัศน์ของหนังสือเล่มนี้ของเครื่องมือที่จะได้รับการพัฒนาและดูแลโดยชุมชนของผู้มีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญ นักพัฒนาครั้งแรกของคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลสะดุดตาลี Felsenstein. [16] การแพทย์ซวย [แก้ไข] ในซวยแพทย์ของเขาตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1975 ยังเป็นที่รู้จักข้อ จำกัด ในการแพทย์ Illich ร่วมสมัยภายใต้การแพทย์ตะวันตกการโจมตีของรายละเอียด เขาแย้งว่า medicalization ในทศวรรษที่ผ่านมาของเพื่อหลายชีวิตผันผวน-เกิดและการตายเช่นบ่อยก่อให้เกิดอันตรายมากกว่าดีและกลายเป็นคนจำนวนมากในผู้ป่วยที่มีผลบังคับใช้ตลอดชีวิต เขาเรียงร่างกายของสถิติที่จะแสดงสิ่งที่เขาคิด Shoc

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลิชเกิดในเวียนนากับโครเอเชียคาทอลิกพ่อวิศวกร อีวาน ปีเตอร์ ลิช และดิกยิวแม่ เอลเลน n é e regenstreif ORTLIEB [ 3 ] ยายของมารดาของเขาจากเท็กซัส . [ 4 ] ลิชมีอิตาลี , สเปน , ฝรั่งเศสและเยอรมันเป็นภาษา [ 5 ] [ 6 ] เขาในภายหลัง เรียนรู้ภาษาโครเอเชีย ภาษาของปู่ของเขา แล้วโบราณกรีกและละติน นอกจาก สเปน โปรตุเกสภาษาฮินดี ภาษาอังกฤษ และภาษาอื่น ๆ . [ 5 ] และเขาได้ศึกษาลักษณะพฤกษศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยฟลอเรนซ์ ( อิตาลี ) ตลอดจนปรัชญาและเทววิทยาที่มหาวิทยาลัยเกรโกเรียนสังฆราชในโรม ( 1942 , 1946 ) และประวัติศาสตร์ยุคกลางในซาลซ์บูร์ก . [ 5 ]

เขาเขียนวิทยานิพนธ์ เน้น นักประวัติศาสตร์ อาร์โนลด์ เจ ทอยน์บี และจะกลับไปที่เรื่องของเขา ต่อมาปี ในปี 1951เขาสมัครเป็นอธิการโบสถ์แห่งหนึ่งในย่านที่ยากจนที่สุดของนิวยอร์กวอชิงตันไฮท์ ในตอนเหนือของแมนฮัตตัน แล้ว Barrio สดออกจากเครื่องบินเปอร์โตริโกอพยพ " [ 2 ] ในปี พ.ศ. 2499 ขณะอายุ 30 , เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรองอธิการบดีของมหาวิทยาลัยคาทอลิก เปอร์โตริโก" ในฐานะที่เขามีการจัดการเพื่อให้หลายปี ก่อนที่จะถูกทิ้งลิชก็แค่เสียงดังเกินไปในการวิจารณ์ของวาติกัน pronouncements ในการควบคุมกำเนิด และเปรียบเทียบความเอียงอายเกี่ยวกับระเบิด " [ 2 ] มันอยู่ในเปอร์โตริโกที่ลิชพบ Everett ไรเมอร์และทั้งสองเริ่มที่จะวิเคราะห์การทำงานของตัวเองเป็น " ผู้บริหารการศึกษา " ในปี 1959 ,เขาเดินทางไปทั่วอเมริกาใต้ บนเท้า และโดยรถบัส [ 5 ]

ในปี 1961 ลิชก่อตั้ง Centro วัฒนธรรม เดอ documentaci เลออง ( cidoc หรือเอกสารศูนย์วัฒนธรรม ) ใน กูเอร์นาวากาในประเทศเม็กซิโก ว่าศูนย์วิจัยเสนอหลักสูตรภาษาเพื่อมิชชันนารีจากอเมริกาและอาสาสมัครของสมาคมเพื่อความก้าวหน้าของโปรแกรม [ 5 ] ริเริ่มโดย จอห์น เอฟ เคนเนดี้เจตนาที่แท้จริงของเขาคือเอกสารการมีส่วนร่วมของวาติกันในการพัฒนา " สมัยใหม่ " ของโลกที่สามเรียกว่า ลิชมองอย่างชิงชัง ที่สงสารเสรีนิยมหรืออนุรักษ์นิยมที่เป็นแรงจูงใจ imperiousness น้ำขึ้นของการพัฒนาอุตสาหกรรมระดับโลก เขาดูเช่น emissaries เป็นรูปแบบของอำนาจและอุตสาหกรรม ดังนี้ การกระทำของ " สงครามยังชีพ" เขาพยายามที่จะสอนศาสนามาจากโบสถ์ไม่ต้องกําหนดค่า [ 7 ] วัฒนธรรมของตนเองและเพื่อระบุตัวเองแทนในฐานะแขกของประเทศเจ้าภาพ . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] " ตลอดช่วงปลายยุค 60 และต้นยุค 70 cidoc เป็นโรงเรียนภาษาส่วนหนึ่งและส่วนหนึ่งทางมหาวิทยาลัยฟรีฮิปปี้จากทั่วอเมริกา " [ 2 ] ที่ cidoc

," ลิชก็สามารถพัฒนาศักยภาพและการวิจารณ์ของเขามีอิทธิพลอย่างมากของรูปแบบการพัฒนาประเทศโลกที่สามและประสบสดตัวแทนพันธมิตร เคนเนดี เพื่อความก้าวหน้า เพื่อสันติภาพ และความพยายามนับไม่ถ้วนอื่น ๆที่จัดโดยสหประชาชาติและมิชชันนารี bankrolled ร่ำรวย รากฐาน , และกลุ่มศาสนา . [ 2 ] หลังจาก 10 ปี