She tried hard not to cry. Her body

She tried hard not to cry. Her body shook, and she closed her eyes. She didn’t want to look at Zhao Shanhe and his overwhelming strength. She was simply a Qi Condensation Cultivator in a Sect where happiness was unachievable. She had no strength to resist… nor even the ability to die.

As she closed her eyes, Xue Yuncui laughed and then spoke into her ear, her voice cool and complex. “Hey, you can’t fight back, so just close your eyes. That’s what I did all those years back. If you want to blame something, blame your aloofness, and blame your Cultivation base. You’re just too weak….”

Zhao Shanhe’s laughter echoed out. He waved his right hand, and a pink glow spread out. It enveloped the entire area within a thirty meter radius, creating a glimmering, pink shield that concealed everything within. The three of them were completely hidden. From the outside, the area didn’t look unusual at all.

At the same time that the cloaking shield went up, a fiery beam of light shot across the sky nearby. It screamed through the air, a cold-faced Meng Hao in its middle.

He arrived in the blink of an eye, his gaze sweeping the land. He frowned. There didn’t seem to be anything unusual at all in the area. He was about to leave, when his eyes flashed. He took out the jade slip and examined it. It was then that he noticed that the white dot representing Xu Qing, as well as the two others, had vanished.

He wasn’t sure why, but a feeling of deep unrest rose up in his heart. He looked down at the ground, and then waved his hand. As he did, a thirty meter long Flame Dragon roared out, shooting downward. A boom sounded out, and dust rose up from the ground.

However, there was one area, about thirty meters in diameter, from which no dust rose up whatsoever. It was clearly different from its surroundings.

Zhao Shanhe was concealed inside the shield, looking pleased. He licked his lips and his eyes shone as he prepared to throw himself upon Xu Qing. Suddenly, a boom could be heard from outside. He frowned, looking up, his pupils constricting.

Xue Yuncui also looked up in astonishment. She reacted to the situation quickly. Almost reflexively, she pulled out a sharp sword and placed it against Xu Qing’s neck.

This was because she had seen a young man outside wearing a black scholar’s robe. His eyes glowed with killing intent, and as he lifted his hand, she could see that one of his fingers was coated with blood. He touched the surface of the shield, and an explosion shook everything. He opened his mouth, and a mist of lightning roiled out, slamming into the pink shield.

Another explosion rocked the earth and sky, echoing out. The shield couldn’t withstand the power, and collapsed in a boom. In the midst of her despair, Xu Qing opened her eyes. She stared blankly as the shield disintegrated. Beyond where the shield was breaking apart, she saw a person. Killing intent and murder boiled off of him. Behind his body writhed a mass of dark red vines!

He looked like a Death Immortal who had just emerged from the yellow springs of the underworld, filled with rage and insanity. As he approached, a massive wind kicked up that shook everything.

“Are you two … looking to die?!?!” It didn’t seem possible for Meng Hao’s voice to contain more fury than it did. It came out as a roar that filled their ears, as if it had been transmitted from hell itself!

“Meng Hao….” said Xu Qing, smiling. Her smile was beautiful, and didn’t contain any of her usual coldness. It was a simple smile.

Simple and happy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอพยายามอย่างหนักไม่ให้ร้องไห้ ร่างกายของเธอส่าย และเธอปิดดวงตาของเธอ เธอไม่ต้องการดู Zhao Shanhe และความแข็งแรงของเขาอย่างท่วมท้น เธอเป็นเพียงแค่การฉีควบแน่นเกษตรกรในรีตไหนช่วยสุข เธอไม่มีแรงต้านทาน... หรือแม้กระทั่งความสามารถในการตายเป็นเธอปิดดวงตาของเธอ Xue Yuncui หัวเราะ และพูดแล้ว เข้าไปในหูของเธอ เธอเสียงเย็น และซับซ้อน "เฮ้ คุณไม่สามารถต่อสู้กลับ ดังนั้นเพียงแค่หลับตา นั่นคือสิ่งที่ผมทำทุกปีกลับ ถ้าคุณต้องติเตียนสิ่ง ตำหนิ aloofness ของคุณ และโทษฐานของการเพาะปลูก คุณอ่อนแอเกินไป..."Zhao Shanhe เสียงหัวเราะดังก้องออกมา เขาโบกมือขวาของเขา และการเรืองแสงสีชมพูกระจายออก มันห่อหุ้มพื้นที่ทั้งหมดภายในรัศมี 30 เมตร สร้างเห็นทัศนียภาพ โล่สีชมพูที่ปกปิดทุกอย่าง สามของพวกเขาถูกซ่อนไว้อย่างสมบูรณ์ จากภายนอก พื้นที่ไม่ได้ผิดปกติเลยในเวลาเดียวกันที่โล่ปิดบังไปค่า คะนองลำแสงยิงข้ามท้องฟ้าใกล้เคียง มันกรีดร้องผ่านอากาศ เฮาเมงเย็นเผชิญในตรงกลางเขามาในพริบตา สายตาของเขากวาดที่ดิน เขา frowned ไม่ได้ดูเหมือนจะ มีอะไรผิดปกติทั้งหมดในพื้นที่ กำลังจะปล่อย เมื่อประกายตาของเขา เขาเอาออกใบหยก และตรวจสอบได้ ได้แล้วว่า เขาสังเกตเห็นว่า มีศาสดาจุดขาวแทน Xu Qing เช่นเดียวกับสองคนอื่น ๆเขาไม่แน่ใจว่าทำไม แต่ความรู้สึกของความไม่สงบลึกกุหลาบขึ้นในหัวใจของเขา เขามองลงไปที่พื้นดิน แล้ว โบกมือของเขา เช่นเขา เครื่องวัดสามสิบยาวเปลวไฟมังกรคำราม ถ่ายภาพลง บูมที่ไพเราะออก และฝุ่นลุกขึ้นจากพื้นดินอย่างไรก็ตาม มีพื้นที่หนึ่ง ประมาณสามสิบเมตร ที่ไม่มีฝุ่นลุกขึ้นใด ๆ แตกต่างอย่างชัดเจนจากสภาพแวดล้อมได้Zhao Shanhe ถูกซ่อนอยู่ภายในโล่ กำลังยินดี เขาเลียริมฝีปากของเขาและตาของเขาส่อง ตามเขาเตรียมที่จะโยนตัวเองเมื่อ Xu Qing ทันใดนั้น บูมอาจจะได้ยินจากภายนอกได้ เขา frowned มอง นักเรียนของเขา constrictingXue Yuncui ยังมองขึ้นในเมือ เธอโต้ตอบสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว เกือบ reflexively เธอดึงดาบที่คมชัด และอยู่กับคอ Xu Qingนี้ได้เนื่องจากเธอได้เห็นชายหนุ่มนอกสวมเสื้อคลุมของว.ดำ ตาของเขาสวมฆ่าเจตนา และขณะที่เขายกมือของเขา เธอเห็นว่า นิ้วมือของเขาอย่างใดอย่างหนึ่งถูกเคลือบ ด้วยเลือด เขาสัมผัสพื้นผิวของโล่ และระเบิดส่ายทุกอย่าง เขาเปิดปากของเขา และหมอกของฟ้าผ่า roiled มัดเป็นโล่สีชมพูระเบิดอีกโยกโลกและท้องฟ้า สะท้อนออก ไม่สามารถทนต่อพลังโล่ และยุบในการบูม ท่ามกลางความสิ้นหวังของเธอ Xu Qing เปิดดวงตาของเธอ เธอจ้อง blankly เป็นโล่ที่ชำรุดทรุดโทรม นอกเหนือจากที่โล่ถูกตัด เธอเห็นคน เจตนาฆ่าและฆาตกรรมต้มออกจากเขา หลังร่างกายของเขา writhed มวลขององุ่นแดงเข้มเขาดูเหมือนมีชีวิตอมตะที่มีเพียงโผล่ออกมาจากสปริงสีเหลืองของเขา เต็มไป ด้วยความโกรธและบ้า ขณะที่เขาเข้าหา มีลมใหญ่เตะขึ้นที่ส่ายทุกอย่าง"เป็นคุณสอง...กำลังจะตายไง" มันไม่ได้ดูเหมือนได้สำหรับเสียงเมงเฮามีความโกรธมากขึ้นมากกว่า มันออกมาเป็นเสียงคำรามที่หูของพวกเขา เหมือนกับว่ามันได้ถูกส่งจากนรกตัวเอง"เฮา เมง..." กล่าวว่า Xu Qing ยิ้ม รอยยิ้มของเธอสวย และไม่ประกอบด้วยความหนาวเย็นของเธอปกติ มันเป็นรอยยิ้มง่ายง่าย และมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอพยายามอย่างหนักที่จะไม่ร้องไห้ ร่างกายของเธอสั่นและเธอปิดตาของเธอ เธอไม่ต้องการที่จะดูที่ Zhao Shanhe และความแข็งแรงของเขาอย่างท่วมท้น เธอเป็นเพียงเกษตรกรฉีควบแน่นในนิกายที่มีความสุขเป็น unachievable เธอมีความแข็งแรงที่จะต่อต้าน ... หรือแม้กระทั่งความสามารถในการที่จะตาย. ขณะที่เธอปิดตาของเธอ, Xue Yuncui หัวเราะแล้วพูดเข้าไปในหูของเธอเสียงของเธอเย็นและมีความซับซ้อน "เฮ้คุณจะไม่สามารถกลับมาต่อสู้ดังนั้นเพียงแค่ปิดตาของคุณ นั่นคือสิ่งที่ฉันทำทุกปีเหล่านั้นกลับมา หากคุณต้องการที่จะตำหนิสิ่งที่ตำหนิการปลีกตัวของคุณและโทษฐานการเพาะปลูกของคุณ คุณเพียงแค่อ่อนแอเกินไป ... . " เสียงหัวเราะ Zhao Shanhe สะท้อนออกมา เขาโบกมือขวาของเขาและเรืองแสงสีชมพูกระจายออกไป มันห่อหุ้มพื้นที่ทั้งหมดภายในรัศมีสามสิบเมตรสร้างวามเป็นโล่สีชมพูที่ปกปิดทุกอย่างภายใน สามของพวกเขาถูกซ่อนไว้อย่างสมบูรณ์ จากนอกพื้นที่ที่ไม่ได้มีลักษณะที่ผิดปกติที่ทุกคน. ในเวลาเดียวกันกับที่โล่ปิดบังก็ขึ้นไปลำแสงคะนองของการยิงแสงบนท้องฟ้าในบริเวณใกล้เคียง มันกรีดร้องผ่านอากาศเย็นต้องเผชิญกับเม้งเฮาในช่วงกลางของ. เขามาถึงในพริบตาจ้องมองเขากวาดที่ดิน เขาขมวดคิ้ว มีไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นอะไรที่ผิดปกติที่ทุกคนในพื้นที่ เขากำลังจะออกเมื่อดวงตาของเขาประกาย เขาก็เอาใบหยกและตรวจสอบมัน ตอนนั้นเองที่เขาสังเกตเห็นว่าจุดสีขาวที่เป็นตัวแทนของเสี่ยวชิงเช่นเดียวกับสองคนก็หายไป. เขาไม่แน่ใจว่าทำไม แต่ความรู้สึกของความไม่สงบลึกลุกขึ้นในหัวใจของเขา เขามองลงไปที่พื้นดินแล้วโบกมือ ขณะที่เขาทำสามสิบเมตรยาวเปลวไฟมังกรคำรามออกมายิงลง บูมฟังออกและฝุ่นลุกขึ้นจากพื้นดิน. แต่มีหนึ่งในพื้นที่ประมาณสามสิบเมตรเส้นผ่าศูนย์กลางจากการที่ไม่มีฝุ่นลุกขึ้น แต่อย่างใด มันเห็นได้ชัดว่าแตกต่างจากสภาพแวดล้อม. Zhao Shanhe ถูกซ่อนอยู่ภายในโล่มองความยินดี เขาเลียริมฝีปากและดวงตาของเขาส่องในขณะที่เขาเตรียมที่จะโยนตัวเองเมื่อเสี่ยวชิง ทันใดนั้นบูมอาจจะได้ยินมาจากข้างนอก เขาขมวดคิ้วมองขึ้นนักเรียนของเขาหด. Xue Yuncui ยังเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ เธอมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว เกือบ reflexively เธอดึงออกมาจากดาบคมและวางมันลงกับคอเสี่ยวชิง. นี้เพราะเธอได้เห็นชายหนุ่มนอกสวมเสื้อคลุมสีดำนักวิชาการ ดวงตาของเขาส่องแสงกับการฆ่าเจตนาและในขณะที่เขายกขึ้นมือของเขาที่เธอจะได้เห็นว่าหนึ่งของนิ้วมือของเขาถูกเคลือบด้วยเลือด เขาสัมผัสพื้นผิวของโล่และการระเบิดส่ายทุกอย่าง เขาเปิดปากของเขาและหมอกจากฟ้าผ่า roiled ออกพุ่งเข้าใส่โล่สีชมพู. ระเบิดอีกโยกแผ่นดินและท้องฟ้าสะท้อนออกมา โล่ไม่สามารถทนไฟและทรุดตัวลงในบูม ในท่ามกลางความสิ้นหวังของเธอเสี่ยวชิงเปิดตาของเธอ เธอจ้อง blankly เป็นโล่ชำรุดทรุดโทรม นอกเหนือจากที่โล่ถูกทำลายออกจากกันเธอเห็นคน เจตนาฆ่าและการฆาตกรรมต้มออกจากเขา เบื้องหลังร่างกายของเขา writhed มวลขององุ่นแดงเข้ม! เขามองเหมือนตายอมตะที่โผล่ออกมาจากน้ำพุสีเหลืองของนรกที่เต็มไปด้วยความโกรธและความวิกลจริต ในขณะที่เขาเดินลมขนาดใหญ่เตะขึ้นที่สั่นทุกอย่าง. "คุณสองคน ... มองที่จะตาย?!?!" มันไม่ได้ดูเหมือนเป็นไปได้สำหรับเสียงเม้งเฮาส์เพื่อให้มีความโกรธมากขึ้นกว่าที่มันทำ มันออกมาเป็นเสียงคำรามที่เต็มไปด้วยหูของเขาราวกับว่ามันได้รับการถ่ายทอดจากนรกตัวเอง! "เม้งเฮา ... ." เสี่ยวชิงกล่าวว่ายิ้ม รอยยิ้มของเธอเป็นคนสวยและไม่ได้มีการใด ๆ ของความหนาวเย็นตามปกติของเธอ มันเป็นรอยยิ้มง่ายๆ. ที่เรียบง่ายและมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอพยายามจะไม่ร้องไห้ ร่างกายของเธอสั่น เธอปิดตาของเธอ เธอไม่ได้อยากดูเจ้า shanhe และความแข็งแรงยุ่งยากของเขา เธอเพียงแค่ฉีการควบแน่นกสิกรในนิกายที่ความสุขถูก ต่อไปในอนาคต เธอไม่มีพลังที่จะต่อต้าน . . . . . . . หรือแม้แต่ความตายเธอปิดตาของเธอ Xue yuncui หัวเราะแล้วพูดเข้าไปในหูของเธอ เสียงเธอเย็นและซับซ้อน " เฮ้ นายไม่มีทางสู้ แล้วหลับตาลง นั่นเป็นสิ่งที่ผมทำตลอดเวลานั้นกลับมา ถ้าคุณอยากจะโทษอะไร โทษโรงเรียนของคุณและโทษฐานการเพาะปลูกของคุณ คุณก็แค่อ่อนแอเกินไป . . . . . . . "เป็นจ้าว shanhe เสียงหัวเราะดังก้องออกมา เขาโบกพระหัตถ์ขวาและเรืองแสงสีชมพูที่แผ่ออกมา มันคลุมทั้งพื้นที่ในรัศมี 30 เมตร สร้างวาม , ชมพูโล่ที่ปกปิดทุกอย่างภายใน สามของพวกเขาถูกซ่อนอยู่ จากนอกพื้นที่ไม่ได้ดูผิดปกติเลยในเวลาเดียวกันที่ปิดบังโล่ขึ้นไปเป็นลำแสงไฟแสงยิงข้ามท้องฟ้าในบริเวณใกล้เคียง มันกรีดร้องผ่านอากาศเย็นเจอเมิ่งฮ่าวในกลางของมันเขามาถึงในชั่วพริบตา สายตาของเขากวาดแผ่นดิน ขมวดคิ้ว มันไม่ได้ดูเหมือนจะมีอะไรผิดปกติ ทั้งหมดในพื้นที่ เขากำลังจะจากไป เมื่อสายตาของเขาแวบ เขาเอาใบหยก และทำการตรวจสอบ ตอนนั้นเองที่เขาสังเกตเห็นว่าจุดขาว เป็นตัวแทนของ ซู ชิง รวมทั้งอีก 2 คน ได้หายตัวไปเขาไม่แน่ใจว่าทำไม แต่ความรู้สึกของความไม่สงบลึกขึ้นในจิตใจของเขา เขาก้มลงมองที่พื้นแล้วแกว่งมือของเขา อย่างที่เขาทำ สามสิบเมตรยาวเปลวไฟมังกรคำรามออกมา ยิงลง บูมเป่าออก และฝุ่นก็ลุกขึ้นจากพื้นอย่างไรก็ตาม มีพื้นที่หนึ่ง เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 30 เมตร จากที่ไม่มีฝุ่น ลุกขึ้นเลย มันแตกต่างจากสภาพแวดล้อมจ้าว shanhe ถูกปกปิดอยู่ภายในโล่ ดูพอใจ เขาเลียริมฝีปากและดวงตาของเขาส่องแสงเป็นเขาเตรียมที่จะโยนตัวเองเมื่อเสี่ยวชิง ทันใดนั้น บูมอาจจะได้ยินจากข้างนอก เขาขมวดคิ้วมองเขา ม่านตาหดตัว .เซียะ yuncui ยังมองด้วยความประหลาดใจ เธอมีปฏิกิริยากับสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว เกือบ reflexively เธอดึงออกมาเป็นดาบคมไว้กับคอของ ซู ชิงนั่นเป็นเพราะ เธอเห็นชายหนุ่มสวมเสื้อคลุมสีดำ ด้านนอกของบัณฑิต . ตาเรืองแสงด้วยเจตนาฆ่า และเมื่อเขาอุ้มมือของเขา เธอจะได้เห็นว่าหนึ่งในมือของเขาถูกเคลือบด้วยเลือด เขาสัมผัสพื้นผิวของโล่และการระเบิดสั่นสะเทือนทุกอย่าง เขาเปิดปากของเขา และหมอกของฟ้าผ่าทอยเต๋าออก กระแทกเข้าไปในโล่สีชมพูระเบิดอีกเขย่าแผ่นดินโลกและท้องฟ้าสะท้อนออกมา โล่ไม่สามารถต้านทานพลังและล้มลงในบูม ท่ามกลางความสิ้นหวังของเธอ Xu ชิงเปิดดวงตาของเธอ เธอจ้องมองอย่างว่างเปล่า เป็นโล่ได้สลายตัวไปแล้ว เกินกว่าที่โล่ก็แตกกัน เธอเห็นคน เจตนาฆ่าและฆาตกรรมต้มออกจากเขา เบื้องหลังร่างของเขา writhed มวลของไวน์แดงเข้มเขาดูเหมือนความตายเป็นอมตะซึ่งเพิ่งโผล่ออกมาจากสปริงสีเหลืองของนรกที่เต็มไปด้วยความเดือดดาล และความบ้า เป็นเขาเข้าหา สายลมมหาศาลไล่ขึ้นมาที่เขย่าทุกอย่าง" คุณสองคนเป็น . . . . . . . อยากตายเหรอ ? ! ? ! " มันไม่ได้ดูเหมือนเป็นไปได้สำหรับเสียงของเมิ่งฮ่าวมีความโกรธมากเกินกว่านั้น มันออกมาเป็นเสียงคำรามที่เต็มไป หูของพวกเขาเป็นถ้ามันถูกส่งมาจากนรกนั่นเอง ! !" เมิงเฮา . . . . . . . " Xu ชิงพูดยิ้ม ๆ เธอยิ้มสวย และไม่ได้มีใด ๆของความเย็นตามปกติของเธอ มันคือยิ้มง่ายที่เรียบง่ายและมีความสุข