We propose that a central underlyin

We propose that a central underlying mechanism of vulnerability to abusing one’s opportunity is self-deception (e.g., Saradjian & Nobus, 2003) or self-serving bias (Shepperd, Malone, & Sweeny, 2008). When opportunities are exploited and power and trust abused, it may not be because offenders failed to understand intellectually that they had done something wrong. Rather, misbehavior may more often be a function of personal feelings and intuitions that obscure good judgment. These processes interfere with sound decision-making because they are not primarily intellectual but emotional (Kahneman, 2003). Given the opportunity to help, and the sincere desire to do so, we may wish to help a student for whom we feel sympathy by giving a grade he or she did not deserve and fail to see the exception as harmful to academic honesty and fairness. Doing so may also negatively affect the student and others if the higher grade leads them to assume that the student possesses knowledge or skills that he or she lacks. When such professional boundaries are crossed, it is because we have the opportunity to do so.
Remembering that harm can come from an abuse of opportunity may be difficult at times, but it is vital because psychologists can harm clients, themselves, their profession and society.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราเสนอว่า กลไกพื้นฐานกลางของช่องโหว่การเหยียดหยามของโอกาส self-deception (เช่น Saradjian & Nobus, 2003) หรืออคติเอง (Shepperd มาโลน และ Sweeny, 2008) เมื่อโอกาสที่มีประโยชน์ และพลังงาน และความน่าเชื่อถือที่ถูกทารุณกรรม อาจเนื่องจากผู้กระทำผิดไม่เข้าใจสติปัญญาที่ พวกเขาได้ทำบางอย่างผิดปกติ ค่อนข้าง misbehavior บ่อยอาจเป็นฟังก์ชันของความรู้สึกส่วนตัวและ intuitions คิดที่บดบังวิจารณญาณ กระบวนการเหล่านี้ไปรบกวนกับตัดสินเนื่องจากไม่มีปัญญาเป็นหลักแต่อารมณ์ (Kahneman, 2003) รับโอกาสช่วย และความปรารถนาที่จะทำเช่นนั้น เราอาจต้องการช่วยนักเรียนที่เรารู้สึกเห็นอกเห็นใจ โดยการให้เกรดเขาหรือเธอไม่ไม่สมควร และไม่เห็นยกเว้นที่เป็นอันตรายต่อคุณธรรมวิชาการและความเป็นธรรม ดังอาจยังส่งผลเสียต่อนักเรียนและอื่น ๆ ถ้าเกรดสูงนำให้สมมติว่า นักเรียนมีความรู้หรือทักษะที่เขาหรือเธอไม่มี เมื่อจะข้ามขอบเขตดังกล่าวอย่างมืออาชีพ มันเป็น เพราะเรามีโอกาสที่จะทำจำได้ว่า อันตรายที่อาจมาจากการละเมิดของโอกาสอาจจะยากในบางครั้ง แต่มันมีความสำคัญเนื่องจากนักจิตวิทยาสามารถเป็นอันตรายต่อลูกค้า ตัวเอง การอาชีพ และสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราเสนอว่ากลไกกลางของช่องโหว่ที่จะเหยียดหยามโอกาสหนึ่งคือการหลอกลวงตัวเอง (เช่น Saradjian & Nobus, 2003) หรือตัวเองให้บริการอคติ (Shepperd มาโลนและ Sweeny 2008) เมื่อมีโอกาสจะใช้ประโยชน์และการใช้พลังงานและความไว้วางใจทำร้ายก็อาจจะไม่ได้เพราะผู้กระทำผิดไม่เข้าใจความรู้ว่าพวกเขาได้ทำอะไรผิด แต่พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมบ่อยขึ้นอาจจะเป็นฟังก์ชั่นของความรู้สึกส่วนบุคคลและสัญชาติญาณที่ปิดบังการตัดสินที่ดี กระบวนการเหล่านี้ยุ่งเกี่ยวกับเสียงการตัดสินใจเพราะพวกเขาไม่ได้เป็นหลักทางปัญญา แต่อารมณ์ (Kahneman, 2003) ได้รับโอกาสที่จะช่วยและปรารถนาอย่างจริงใจที่จะทำเช่นนั้นเราอาจจะช่วยให้นักเรียนสำหรับผู้ที่เรารู้สึกเห็นอกเห็นใจโดยให้เกรดที่เขาหรือเธอไม่สมควรและไม่เห็นข้อยกเว้นเป็นอันตรายต่อความซื่อสัตย์ทางวิชาการและความเป็นธรรม การทำเช่นนี้อาจส่งผลกระทบต่อนักเรียนและคนอื่น ๆ ถ้าชั้นประถมศึกษาปีที่สูงขึ้นทำให้พวกเขาคิดว่านักเรียนมีความรู้หรือทักษะที่เขาหรือเธอขาด เมื่อเขตแดนมืออาชีพเช่นจะข้ามก็คงเป็นเพราะเรามีโอกาสที่จะทำเช่นนั้น.
ความทรงจำที่เป็นอันตรายที่ได้มาจากการละเมิดของโอกาสที่อาจจะยากในบางครั้ง แต่ก็มีความสำคัญเพราะนักจิตวิทยาสามารถเป็นอันตรายต่อลูกค้าของตัวเองอาชีพของพวกเขาและสังคม .