หญิงมุสลิมท่านหนึ่งที่ยอมสละซึ่งทุก

หญิงมุสลิมท่านหนึ่งที่ยอมสละซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อบิดามารดาและศาสนาอิสลามด้วยความกตัญญูเป็นที่ตั้ง จนอัลลอฮฺได้ทรงประทานเกียรติสูงสุดในโลกนี้โดยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงโปรดเกล้าฯพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้าวิเศษ เนื่องจากผลงานที่อุทิศเพื่อศาสนาและประเทศชาติโดยอาศัยหลักการทางศาสนามาเป็นแนวดำเนินการ สำนักข่าวไทยมุสลิม ขอกล่าวถึงมุสลีมะห์ท่านนี้คือ “ท่านผู้หญิงสมร ภูมิณรงค์”

ท่านผู้หญิงสมร ภูมิณรงค์ หรือชื่อภาษาอาหรับ ฮัจยะห์อาบีบะห์ บินตี ฮัจยีอิสมาอีล เป็นบุตรของอดีตจุฬาราชมนตรีนายต่วน สุวรรณศาสน์(ฮัจยีอิสมาแอล- สุวรรณศาสน์) และนางสาย สุวรรณศาสน์ เกิดวันที่ 24 กันยายน พ.ศ.2471 ปัจจุบัน อายุ 84 ปี อาศัยอยู่ที่กรุงเทพฯมาโดยกำเนิดและใช้ชีวิตในกรุงเทพฯตลอด แต่มี พ่อที่มีความเคร่งครัดศรัทธาในการปฏิบัติศาสนกิจและเป็นผู้ที่มีความรู้ ซึ่งทุก คนจะเรียกว่า“ครูต่วน” ท่านได้ให้ความรู้กับคนโดยทั่วไปตั้งแต่ท่านกลับมาจาก นครมักกะห์ เพราะฉะนั้นจึงมีลูกศิษย์ลูกหามากมาย ท่านผู้หญิงเองก็ไม่ได้เรียน ภาษาไทยเหมือนกัน เพราะในสมัยนั้นยังไม่มีอะไรมากนัก ผู้หญิงก็ไม่ได้ออก จากบ้าน ก็จะอยู่ในบ้านในเรือน ปฏิบัติตามหลักศาสนาแต่คุณพ่อ(อาเยาะห์) เป็นคนที่มองการณ์ไกล เห็นประโยชน์ของการศึกษาจึงได้ส่งไปเรียนภาคสามัญ นอกบ้าน แต่ว่าอยู่ใกล้ๆกับบ้านนั้นเอง ตอนนั้นอายุ 7 ขวบ เรียนอยู่ที่โรงเรียน สุริวงศ์ ซึ่งเป็นชื่อถนน ถนนสุริวงศ์ ซึ่งเป็นที่ตั้งของหอประชุมอายูมันอิสลาม แล้วเข้ามาเรียนชั้นมัธยม 5 และ 6 ที่โรงเรียนอัสสัมชันคอนเวนต์ ในปี2488 เรียนต่อที่โรงเรียนพาณิชยการพระนครตั้งอยู่ที่วังบูรพา3 ปี ก็จบสูงสุดของ อาชีวะความรู้ที่ได้ก็คือบัญชี การค้าและก็เศรษฐศาสตร์ แล้วก็พาณิชยการพระนครนี้สามารถเข้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้โดยไม่ต้องสอบ พอไปอยู่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้ 6 เดือน แล้วก็จำเป็นต้องออก เพราะว่ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ในสมัยนั้นมีห้องประชุมเล็กมากที่เดียว เรียนได้เป็นรุ่นๆ ประมาณ 40-50 คนประมาณนี้ ที่ก็ไม่กว้างขวาง เวลาเราไปต้องมีเพื่อนจองที่ไว้ก่อน เพื่อนอยู่แถววัดคนละฝั่งกับมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เขามาแต่เช้าแล้วก็จองที่ ให้เราแต่ว่าเราเกรงใจมากเพราะวันหนึ่งก็แล้ว สองวันก็แล้วเราไม่ได้ไปฟัง เลคเชอร์ เพราะฉะนั้นไม่เป็นประโยชน์เลย เพื่อนก็ทรมาน เราก็ทรมานใจที่ไม่ได้ไป แล้วก็คิดถึงเพื่อน ที่เพื่อนต้องทำประโยชน์ให้แก่เราแต่เรานั้นรับประโยชน์นั้น ไม่ได้ เรียนได้ 6 เดือนนั้น ก็มีความจำเป็นต้องออก แล้วจะเรียนต่อไปก็ไม่ไหว แล้ว ยิ่งเรียนสูงขึ้นงานก็ต้องมากขึ้น และต้องทำงานของตัวเองด้วย เพราะในปี นั้นคุณพ่อก็ได้รับการเลือกตั้งเป็นจุฬาราชมนตรีเป็นคนแรกของ พระราชบัญญัติ ท่านนั้นได้ตำแหน่งแต่ว่าไม่มีเงินเดือนหรือเงินประจำตำแหน่งอะไรเลย นอกจากเงิน การประชุมคณะกรรมการกลาง แล้วก็เงินสำหรับท่านเป็นค่าตอบแทนท่าน เลขานุการก็ ไม่มี ค่าเครื่องเขียนใดๆ ก็ไม่มี วันหนึ่งท่านจอมพลป.พิบูลสงคราม ได้บอกกับ คุณพ่อว่าอยากให้ลูกทำงานหน้าที่นี้ ถามคุณพ่อว่ามีลูกอยู่กี่คน ก็มีอยู่สองคน ลูกชายนั้นก็เรียนอยู่ที่ออสเตรเลีย ส่วนลูกสาวนั้นก็เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์ ที่ท่านถามถึงเรื่องลูกนั้นเป็นเพราะตำแหน่งนี้ไม่มีค่าตอบแทน อยากได้ลูกมาทำหน้าที่เป็นเลขานุการ จึงมอบหน้าที่เลขานุการให้เราตั้งแต่ปี 2490 ทำงานได้หน่อยนึง ก็ต้องแต่งงาน ก็เป็นไปตามความเห็นของผู้ใหญ่ ซึ่ง บอกว่าถ้าเผื่อมีใครมาขอแล้วอยู่ในอีหม่าน ก็จะให้ แล้วเราก็ไม่ได้มีห่วงว่าเรามีใครอยู่เพราะฉะนั้นเราก็แต่งงานไปแล้วก็ทำงานไป
“เมื่อก่อนนั้นไม่สะดวกเหมือนกับเดียวนี้ ไม่มีรถ เราก็ได้รถประจำ ตำแหน่งจากสำนักนายกฯเอามาใช้อยู่คันหนึ่ง แล้วก็การทำพิมพ์หรือทำจดหมาย ราชการ เราก็ต้องขวนขวาย เท่ากับเราเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย ทางกระทรวงให้ ความร่วมมือในการมาสอนให้ มาแนะนำ มาชี้ให้ว่าวิธีการติดต่อราชการเป็น อย่างไร เราเรียนที่พาณิชยการฯเราก็ได้ในเรื่องการพิมพ์ดีดมาแล้ว เพราะฉะนั้น เป็นการสะดวก เรามีพิมพ์อยู่เราก็ทำไป แล้วก็เรื่องของการถ่ายเอกสารมันก็ไม่ง่าย เหมือนเครื่องในปัจจุบัน เราก็ต้องทำเองทั้งหมด ก็ได้ความรู้จากกระทรวงมหาดไทยว่าอันนี้จะต้องทำอย่างนี้ ต้องติดต่ออย่างนี้ กระทรวงก็มีหลายกระทรวง ว่าจะไป ติดต่ออะไรที่ไหนก็แนะนำให้สักปีหนึ่ง เพราะว่าเราจะไปเรียนที่เขาตลอดก็ไม่ได้ เขาก็มีงาน พร้อมกับมีหน้าที่ติดตามท่านจุฬาฯ ไปต่างจังหวัดที่พระบาทสมเด็จ- พระเจ้าอยู่หัวได้เสด็จไปเยี่ยมราษฏรมุสลิม ช่วยท่านจุฬาฯจัดการพิมพ์พระมหาคัมภีร์อัลกุรอานฉบับความหมายภาษาไทยตามพระราชประสงค์ของพระบาท สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวใช้เวลา13 ปี ในการถอดความหมายภาษาอาหรับเสร็จสมบูรณ์ ซึ่งเราก็ทำหน้าที่เลขานุการนี้มาโดยตลอดจนถึงท่านเสียชีวิตเมื่อวันที่ 22 ปี2524 พอหลังจากหลังนั้นแล้วทางกระทรวงก็ให้รักษาการแทน 3 เดือน หลังจากนั้นก็งด เรื่องนี้ไม่รับตำแหน่งอะไรสักอย่างเดียว” ท่านผู้หญิง เล่าถึงการทำงานช่วงเริ่มต้น ที่ได้ทำงานช่วยคุณพ่อ(อาเยาะห์)

ท่านผู้หญิงทำหน้าที่เป็นผู้จัดการโรงเรียนและครูของโรงเรียนด้วยทั้งนี้เป็นเพราะว่าโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่เราสอนแบบชนิดที่ว่าให้ความช่วยเหลือคนที่ยากจนเด็กกำพร้าแล้วก็พ่อแม่ที่มีลูกมากตามเจตนาของเจ้าของที่ดินคือนายห้างเออีนานาซึ่งเป็นพ่อของคุณเล็กนานาแล้วเราก็ได้ทำอยู่เราทำก็ไม่ได้กำไรทำแล้วมันก็ขาดทุนแต่จำเป็นที่จะต้องทำเพราะว่าโรงเรียนมุสลิมในตอนนั้นมีไม่มากนักแต่ก่อนที่จะหมดตำแหน่งเลขาฯจุฬาฯก็ได้งานอีกอย่างหนึ่งคืองานผู้พิพากษาสมทบของกรุงเทพฯของศาลคดีเด็กและเยาวชนกลางอยู่ตรงใกล้ๆสนามหลวงที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่าในสถานพินิจมีเด็กทั้งพุทธทั้งมุสลิมได้ไปจัดอบรมเด็กเรื่องศาสนาตลอดจนกระทั่งไปทำหอประชุมให้กับสถานพินิจบ้านการุณาและก็อบรมเด็กทุกวันอังคารโดยหาอาจารย์จากข้างนอกแล้วก็เดือนถือศีลอดเราก็จัดของไปซึ่งเป็นที่แรกที่เราจัดที่เกี่ยวกับนักโทษหรือเรื่องเด็กในสถานพินิจ เราก็เป็นรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หญิงมุสลิมท่านหนึ่งที่ยอมสละซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อบิดามารดาและศาสนาอิสลามด้วยความกตัญญูเป็นที่ตั้งจนอัลลอฮฺได้ทรงประทานเกียรติสูงสุดในโลกนี้โดยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงโปรดเกล้าฯพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้าวิเศษเนื่องจากผลงานที่อุทิศเพื่อศาสนาและประเทศชาติโดยอาศัยหลักการทางศาสนามาเป็นแนวดำเนินการสำนักข่าวไทยมุสลิมขอกล่าวถึงมุสลีมะห์ท่านนี้คือ "ท่านผู้หญิงสมรภูมิณรงค์" ท่านผู้หญิงสมรภูมิณรงค์หรือชื่อภาษาอาหรับฮัจยะห์อาบีบะห์บินตีฮัจยีอิสมาอีลเป็นบุตรของอดีตจุฬาราชมนตรีนายต่วนสุวรรณศาสน์(ฮัจยีอิสมาแอล-สุวรรณศาสน์)และนางสายสุวรรณศาสน์เกิดวันที่ 24 อำลา พ.ศ.2471 ปัจจุบันอายุ 84 ปีอาศัยอยู่ที่กรุงเทพฯมาโดยกำเนิดและใช้ชีวิตในกรุงเทพฯตลอดแต่มีพ่อที่มีความเคร่งครัดศรัทธาในการปฏิบัติศาสนกิจและเป็นผู้ที่มีความรู้ซึ่งทุกคนจะเรียกว่า "ครูต่วน" ท่านได้ให้ความรู้กับคนโดยทั่วไปตั้งแต่ท่านกลับมาจากนครมักกะห์เพราะฉะนั้นจึงมีลูกศิษย์ลูกหามากมายท่านผู้หญิงเองก็ไม่ได้เรียนภาษาไทยเหมือนกันเพราะในสมัยนั้นยังไม่มีอะไรมากนักผู้หญิงก็ไม่ได้ออกจากบ้านก็จะอยู่ในบ้านในเรือนปฏิบัติตามหลักศาสนาแต่คุณพ่อ(อาเยาะห์)เป็นคนที่มองการณ์ไกลเห็นประโยชน์ของการศึกษาจึงได้ส่งไปเรียนภาคสามัญนอกบ้านแต่ว่าอยู่ใกล้ๆกับบ้านนั้นเองตอนนั้นอายุ 7 ขวบเรียนอยู่ที่โรงเรียนสุริวงศ์ซึ่งเป็นชื่อถนนถนนสุริวงศ์ซึ่งเป็นที่ตั้งของหอประชุมอายูมันอิสลามแล้วเข้ามาเรียนชั้นมัธยม 5 และ 6 ที่โรงเรียนอัสสัมชันคอนเวนต์ ในปี2488 เรียนต่อที่โรงเรียนพาณิชยการพระนครตั้งอยู่ที่วังบูรพา3 ปีก็จบสูงสุดของอาชีวะความรู้ที่ได้ก็คือบัญชีการค้าและก็เศรษฐศาสตร์แล้วก็พาณิชยการพระนครนี้สามารถเข้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้โดยไม่ต้องสอบพอไปอยู่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้ 6 เดือนแล้วก็จำเป็นต้องออก เพราะว่ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ในสมัยนั้นมีห้องประชุมเล็กมากที่เดียวเรียนได้เป็นรุ่น ๆ ประมาณ 40-50 คนประมาณนี้ที่ก็ไม่กว้างขวางเวลาเราไปต้องมีเพื่อนจองที่ไว้ก่อนเพื่อนอยู่แถววัดคนละฝั่งกับมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เขามาแต่เช้าแล้วก็จองที่ให้เราแต่ว่าเราเกรงใจมากเพราะวันหนึ่งก็แล้วสองวันก็แล้วเราไม่ได้ไปฟังเลคเชอร์เพราะฉะนั้นไม่เป็นประโยชน์เลยเพื่อนก็ทรมานเราก็ทรมานใจที่ไม่ได้ไปแล้วก็คิดถึงเพื่อนที่เพื่อนต้องทำประโยชน์ให้แก่เราแต่เรานั้นรับประโยชน์นั้นไม่ได้เรียนได้ 6เดือนนั้นก็มีความจำเป็นต้องออกแล้วจะเรียนต่อไปก็ไม่ไหวแล้วยิ่งเรียนสูงขึ้นงานก็ต้องมากขึ้นและต้องทำงานของตัวเองด้วยเพราะในปีนั้นคุณพ่อก็ได้รับการเลือกตั้งเป็นจุฬาราชมนตรีเป็นคนแรกของพระราชบัญญัติท่านนั้นได้ตำแหน่งแต่ว่าไม่มีเงินเดือนหรือเงินประจำตำแหน่งอะไรเลยนอกจากเงินการประชุมคณะกรรมการกลางแล้วก็เงินสำหรับท่านเป็นค่าตอบแทนท่านเลขานุการก็ไม่มีค่าเครื่องเขียนใด ๆ ก็ไม่มีวันหนึ่งท่านจอมพลป.พิบูลสงครามได้บอกกับคุณพ่อว่าอยากให้ลูกทำงานหน้าที่นี้ถามคุณพ่อว่ามีลูกอยู่กี่คนก็มีอยู่สองคนลูกชายนั้นก็เรียนอยู่ที่ออสเตรเลียส่วนลูกสาวนั้นก็เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ที่ท่านถามถึงเรื่องลูกนั้นเป็นเพราะตำแหน่งนี้ไม่มีค่าตอบแทนอยากได้ลูกมาทำหน้าที่เป็นเลขานุการจึงมอบหน้าที่เลขานุการให้เราตั้งแต่ปี 2490 ทำงานได้หน่อยนึงก็ต้องแต่งงานก็เป็นไปตามความเห็นของผู้ใหญ่ซึ่งบอกว่าถ้าเผื่อมีใครมาขอแล้วอยู่ในอีหม่านก็จะให้แล้วเราก็ไม่ได้มีห่วงว่าเรามีใครอยู่เพราะฉะนั้นเราก็แต่งงานไปแล้วก็ทำงานไป"เมื่อก่อนนั้นไม่สะดวกเหมือนกับเดียวนี้ไม่มีรถเราก็ได้รถประจำตำแหน่งจากสำนักนายกฯเอามาใช้อยู่คันหนึ่งแล้วก็การทำพิมพ์หรือทำจดหมายราชการเราก็ต้องขวนขวายเท่ากับเราเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยทางกระทรวงให้ความร่วมมือในการมาสอนให้มาแนะนำมาชี้ให้ว่าวิธีการติดต่อราชการเป็นอย่างไรเราเรียนที่พาณิชยการฯเราก็ได้ในเรื่องการพิมพ์ดีดมาแล้วเพราะฉะนั้นเป็นการสะดวกเรามีพิมพ์อยู่เราก็ทำไปแล้วก็เรื่องของการถ่ายเอกสารมันก็ไม่ง่ายเหมือนเครื่องในปัจจุบันเราก็ต้องทำเองทั้งหมดก็ได้ความรู้จากกระทรวงมหาดไทยว่าอันนี้จะต้องทำอย่างนี้ต้องติดต่ออย่างนี้กระทรวงก็มีหลายกระทรวงว่าจะไปติดต่ออะไรที่ไหนก็แนะนำให้สักปีหนึ่งเพราะว่าเราจะไปเรียนที่เขาตลอดก็ไม่ได้เขาก็มีงานพร้อมกับมีหน้าที่ติดตามท่านจุฬาฯ ไปต่างจังหวัดที่พระบาทสมที่ได้ทำงานช่วยคุณพ่อ(อาเยาะห์)เล่าถึงการทำงานช่วงเริ่มต้นท่านผู้หญิงเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้เสด็จไปเยี่ยมราษฏรมุสลิมช่วยท่านจุฬาฯจัดการพิมพ์พระมหาคัมภีร์อัลกุรอานฉบับความหมายภาษาไทยตามพระราชประสงค์ของพระบาท สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวใช้เวลา13 ปีในการถอดความหมายภาษาอาหรับเสร็จสมบูรณ์ซึ่งเราก็ทำหน้าที่เลขานุการนี้มาโดยตลอดจนถึงท่านเสียชีวิตเมื่อวันที่ 22 ปี2524 พอหลังจากหลังนั้นแล้วทางกระทรวงก็ให้รักษาการแทน 3 เดือนหลังจากนั้นก็งดเรื่องนี้ไม่รับตำแหน่งอะไรสักอย่างเดียว" ท่านผู้หญิงทำหน้าที่เป็นผู้จัดการโรงเรียนและครูของโรงเรียนด้วยทั้งนี้เป็นเพราะว่าโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่เราสอนแบบชนิดที่ว่าให้ความช่วยเหลือคนที่ยากจนเด็กกำพร้าแล้วก็พ่อแม่ที่มีลูกมากตามเจตนาของเจ้าของที่ดินคือนายห้างเออีนานาซึ่งเป็นพ่อของคุณเล็กนานาแล้วเราก็ได้ทำอยู่เราทำก็ไม่ได้กำไรทำแล้วมันก็ขาดทุนแต่จำเป็นที่จะต้องทำเพราะว่าโรงเรียนมุสลิมในตอนนั้นมีไม่มากนักแต่ก่อนที่จะหมดตำแหน่งเลขาฯจุฬาฯก็ได้งานอีกอย่างหนึ่งคืองานผู้พิพากษาสมทบของกรุงเทพฯของศาลคดีเด็กและเยาวชนกลางอยู่ตรงใกล้ๆสนามหลวงที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่าในสถานพินิจมีเด็กทั้งพุทธทั้งมุสลิมได้ไปจัดอบรมเด็กเรื่องศาสนาตลอดจนกระทั่งไปทำหอประชุมให้กับสถานพินิจบ้านการุณาและก็อบรมเด็กทุกวันอังคารโดยหาอาจารย์จากข้างนอกแล้วก็เดือนถือศีลอดเราก็จัดของไปซึ่งเป็นที่แรกที่เราจัดที่เกี่ยวกับนักโทษหรือเรื่องเด็กในสถานพินิจ เราก็เป็นรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำนักข่าวไทยมุสลิมขอกล่าวถึงมุ สลีมะห์ท่านนี้คือ "ท่านผู้หญิงสมรภูมิณรงค์" ท่านผู้หญิงสมรภูมิณรงค์หรือชื่อภาษาอาหรับ ฮัจยะห์อาบีบะห์บินตีฮัจยีอิสมาอีล สุวรรณศาสน์ (ฮัจยีอิสมาแอล - สุวรรณศาสน์) และนางสายสุวรรณศาสน์เกิดวันที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2471 ปัจจุบันอายุ 84 ปี แต่มี ซึ่งทุกคนจะเรียกว่า "ครูต่วน" นครมักกะห์ ท่านผู้หญิงเองก็ไม่ได้เรียนภาษาไทย เหมือนกันเพราะในสมัยนั้นยังไม่มีอะไรมากนักผู้หญิงก็ไม่ได้ออกจากบ้านก็จะอยู่ในบ้านในเรือน เป็นคนที่มองการณ์ไกล นอกบ้านแต่ว่าอยู่ใกล้ ๆ กับบ้าน นั้นเองตอนนั้นอายุ 7 ขวบเรียนอยู่ที่โรงเรียนสุริวงศ์ ซึ่งเป็นชื่อถนนถนนสุริวงศ์ แล้วเข้ามาเรียนชั้นมัธยม 5 และ 6 ที่โรงเรียนอัสสัมชันคอนเวน ต์ในปี 2488 ปีก็จบสูงสุดของอาชีวะความรู้ ที่ได้ก็คือบัญชีการค้าและก็เศรษฐศาสตร์ พอไปอยู่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้ 6 เดือนแล้วก็จำเป็นต้องออก เรียนได้เป็นรุ่น ๆ ประมาณ 40-50 คนประมาณนี้ที่ก็ไม่กว้างขวาง สองวันก็แล้วเราไม่ได้ไป ฟังเลคเชอร์เพราะฉะนั้นไม่เป็นประโยชน์เลยเพื่อนก็ทรมานเราก็ทรมานใจที่ไม่ได้ไปแล้วก็คิดถึงเพื่อน ไม่ได้เรียนได้ 6 เดือนนั้นก็มีความจำเป็นต้องออก แล้วจะเรียนต่อไปก็ไม่ไหวแล้วยิ่งเรียนสูงขึ้นงานก็ต้องมากขึ้นและต้องทำงานของตัวเองด้วยเพราะในปี พระราชบัญญัติ นอกจากเงินการประชุมคณะกรรมการกลาง เลขานุการก็ไม่มีค่าเครื่องเขียนใด ๆ ก็ไม่มีวันหนึ่งท่านจอมพลป . พิบูลสงครามได้บอกกับ ถามคุณพ่อว่ามีลูกอยู่กี่ คนก็มีอยู่สองคน ธรรมศาสตร์ 2490 ทำงานได้หน่อยนึงก็ต้องแต่งงานก็ เป็นไปตามความเห็นของผู้ใหญ่ซึ่ง ก็จะให้ ไม่มีรถเราก็ได้รถประจำ แล้วก็การทำพิมพ์หรือทำจดหมาย ราชการเราก็ต้องขวนขวายเท่ากับเราเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยทางกระทรวงให้ความร่วมมือในการมาสอนให้มาแนะนำ อย่างไร เพราะฉะนั้นเป็นการสะดวกเรามีพิมพ์อยู่เรา ก็ทำไป เหมือนเครื่องในปัจจุบันเราก็ต้องทำ เองทั้งหมด ต้องติดต่ออย่างนี้กระทรวงก็มีหลาย กระทรวงว่าจะไป เขาก็มีงานพร้อมกับมีหน้าที่ ติดตามท่านจุฬาฯ ไปต่างจังหวัดที่พระบาทสมเด็จ - สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวใช้เวลา 13 ปี 22 ปี 2524 3 เดือนหลังจากนั้นก็งด ท่านผู้หญิงเล่าถึงการทำงานช่วงเริ่มต้น เราก็เป็นรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หญิงมุสลิมท่านหนึ่งที่ยอมสละซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อบิดามารดาและศาสนาอิสลามด้วยความกตัญญูเป็นที่ตั้งจนอัลลอฮฺได้ทรงประทานเกียรติสูงสุดในโลกนี้โดยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงโปรดเกล้าฯพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้าวิเศษเนื่องจากผลงานที่อุ ทิศเพื่อศาสนาและประเทศชาติโดยอาศัยหลักการทางศาสนามาเป็นแนวดำเนินการสำนักข่าวไทยมุสลิมขอกล่าวถึงมุสลีมะห์ท่านนี้คือ " ท่านผู้หญิงสมรภูมิณรงค์ "ท่านผู้หญิงสมรภูมิณรงค์หรือชื่อภาษาอาหรับฮัจยะห์อาบีบะห์บินตีฮัจยีอิสมาอีลเป็นบุตรของอดีตจุฬาราชมนตรีนายต่วนสุวรรณศาสน์ ( ฮัจยีอิสมาแอล - สุวรรณศาสน์ ) และนางสายสุวรรณศาสน์เกิดวันที่ 24 กันยายนพ . ศ . 2471 ปัจจุบัน Place of Birth อาศัยอยู่ที่กรุงเทพฯมาโดยกำเนิดและใช้ชีวิตใ 84 . นกรุงเทพฯตลอดแต่มีพ่อที่มีความเคร่งครัดศรัทธาในการปฏิบัติศาสนกิจและเป็นผู้ที่มีความรู้ซึ่งทุกคนจะเรียกว่า " ครูต่วน " ท่านได้ให้ความรู้กับคนโดยทั่วไปตั้งแต่ท่านกลับมาจากนครมักกะห์เพราะฉะนั้นจึงมีลูกศิษย์ลูกหามากมายท่านผู้หญิงเองก็ไม่ได้เรียนภาษาไทยเห มือนกันเพราะในสมัยนั้นยังไม่มีอะไรมากนักผู้หญิงก็ไม่ได้ออกจากบ้านก็จะอยู่ในบ้านในเรือนปฏิบัติตามหลักศาสนาแต่คุณพ่อ ( อาเยาะห์ ) เป็นคนที่มองการณ์ไกลเห็นประโยชน์ของการศึกษาจึงได้ส่งไปเรียนภาคสามัญนอกบ้านแต่ว่าอยู่ใกล้ๆกับบ้านนั้นเองตอนนั้นอายุ 7 ขวบเรียน อยู่ที่โรงเรียนสุริวงศ์ซึ่งเป็นชื่อถนนถนนสุริวงศ์ซึ่งเป็นที่ตั้งของหอประชุมอายูมันอิสลามแล้วเข้ามาเรียนชั้นมัธยม 5 และ 6 ที่โรงเรียนอัสสัมชันคอนเวนต์สามารถเรียนต่อที่โรงเรียนพาณิชยการพระนครตั้งอยู่ที่วังบูรพา 3 . ก็จบสูงสุดของอาชีวะความรู้ที่ได้ก็คือบัญ 2488 ชีการค้าและก็เศรษฐศาสตร์แล้วก็พาณิชยการพระนครนี้สามารถเข้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้โดยไม่ต้องสอบพอไปอยู่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้ 6 เดือนแล้วก็จำเป็นต้องออกเพราะว่ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ในสมัยนั้นมีห้องประชุมเล็กมากที่เดียวเรียนได้เป็นรุ่นๆประมาณ 40-50 คนป ระมาณนี้ที่ก็ไม่กว้างขวางเวลา