Homesickness has been defined as “d

Homesickness has been defined as “distress and functional impairment caused by
an actual or anticipated separation from home and attachment objects such as parents”
(Thurber, et al., 2007). Symptoms of homesickness have been documented to include
maladjustment outcomes such as depression, substance use, and risky sexual behaviors
(Fisher, Murray & Frazer, 1985; Zaleski, Levey-Thors, and Schiaffino, 1998 for a
1
review). For example, in a sample of 101 first year college students, Fisher, Murray and
Frazer (1985) found that 60% of participants reported homesickness. This study is
particularly notable because it was one of the first to conceptualize homesickness as
having multiple dimensions. Their findings indicated that both the distance of relocation
and features of the new environment combined to evoke the feeling of homesickness.
Similarly, in a study of 280 British students, Stroeb, van Vliet, Hewstone and Wills
(2002) found a significant path from homesickness to depression, and homesickness
mediated the relationship between relocation and depression.
Many treatments for homesickness have been suggested, including booklets and
brochures (Thurber, 2005), practice time away from home (Thurber, 2005; Thurber,
Walton, & the Council on School Health, 2007), establishing a network of friends and
acquaintances away from home, and providing coping instruction (Thurber, Walton, &
Council on School Health, 2007). This large variety of strategies may be in large part due
to the many differing maladjustment outcomes to which homesickness has been linked.
The body of literature on homesickness in college students has generally focused
on frequencies of occurrence, treatments, and specific academic outcomes due to
homesickness. Variance in the estimates of occurrence and severity of symptoms
indicate the involvement of moderating and mediating variables. Researchers have failed
to examine these moderating and mediating variables, leaving a substantial gap in our
understanding of the phenomenon. Understanding mechanisms involved in the link
between homesickness and adjustment will be crucial in developing future effective and
comprehensive prevention programs as well as intervention treatments.
Additionally problematic in the study of homesickness is the fact that strong
cross-cultural differences have been seen. This can make the understanding of
homesickness even more complex, especially when attempting to determine exactly what
proportion of students suffer as well as the degree to which it affects them. For example,
in a study of 69 Turkish and 75 American students residing in their native countries,
Carden and Feicht (1991) found 77% of Turkish students indicating homesickness, while
just 19% of Americans did. Additionally, Americans were significantly lower than
Turkish students on ratings of intensity of symptoms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คิดถึงบ้านได้ถูกกำหนดให้เป็น
"ความทุกข์และการด้อยค่าการทำงานที่เกิดจากการแยกที่คาดว่าจะเกิดขึ้นจริงหรือจากที่บ้านและวัตถุสิ่งที่แนบมาเช่นพ่อแม่"
(เทอร์เบอร์, et al., 2007) อาการของโรคคิดถึงบ้านได้รับการรับรองที่จะรวมถึงผลลัพธ์ที่ไม่ปรองดองเช่นภาวะซึมเศร้าใช้สารเสพติดและพฤติกรรมทางเพศที่มีความเสี่ยง(ฟิชเชอร์เมอเรย์และเฟรเซอร์, 1985; Zaleski, Levey-Thors และ Schiaffino 1998 สำหรับ1 ความคิดเห็น) ยกตัวอย่างเช่นในตัวอย่างแรกของปีที่ 101 นักเรียนวิทยาลัยฟิชเชอร์เมอเรย์และเฟรเซอร์(1985) พบว่า 60% ของผู้เข้าร่วมรายงานความคิดถึงบ้าน การศึกษาครั้งนี้เป็นที่น่าสังเกตอย่างยิ่งเพราะมันเป็นหนึ่งในคนแรกที่คิดคิดถึงบ้านเป็นมีหลายมิติ การค้นพบของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าทั้งสองระยะทางของการย้ายถิ่นฐานและคุณสมบัติของสภาพแวดล้อมใหม่มารวมกันเพื่อทำให้เกิดความรู้สึกของความคิดถึงบ้านได้. ในทำนองเดียวกันในการศึกษา 280 นักเรียนอังกฤษ Stroeb, Vliet รถตู้ Hewstone และพินัยกรรม(2002) พบว่าเส้นทางที่มีนัยสำคัญจากความคิดถึงบ้าน ภาวะซึมเศร้าและคิดถึงบ้านพึ่งความสัมพันธ์ระหว่างการย้ายถิ่นฐานและภาวะซึมเศร้า. การรักษามากสำหรับความคิดถึงบ้านได้รับการแนะนำรวมทั้งเล่มและโบรชัวร์ (เทอร์เบอร์, 2005) เวลาการปฏิบัติออกจากบ้าน (เทอร์เบอร์ 2005; เทอร์เบอร์, วอลตันและสภาโรงเรียน สุขภาพ, 2007) การสร้างเครือข่ายของเพื่อนและคนรู้จักอยู่ห่างจากบ้านและการให้คำแนะนำในการรับมือ(เทอร์เบอร์, วอลตันและสภาโรงเรียนสุขภาพ, 2007) นี้ความหลากหลายของกลยุทธ์อาจจะเป็นส่วนใหญ่เนื่องจากการผลที่แตกต่างกันไม่ปรองดองหลายที่คิดถึงบ้านได้รับการเชื่อมโยง. เนื้อหาของหนังสือที่เกี่ยวกับความคิดถึงบ้านในนักศึกษาที่ได้มุ่งเน้นโดยทั่วไปบนความถี่ของการเกิด, การรักษาและผลทางวิชาการเฉพาะเนื่องจากการคิดถึงบ้าน. ความแปรปรวนในการประมาณการของการเกิดและความรุนแรงของอาการบ่งบอกถึงการมีส่วนร่วมของตัวแปรดูแลและไกล่เกลี่ย นักวิจัยได้ล้มเหลวในการตรวจสอบดูแลและตัวแปร mediating เหล่านี้ออกจากช่องว่างของเราอย่างมากในความเข้าใจของปรากฏการณ์ ทำความเข้าใจเกี่ยวกับกลไกการมีส่วนร่วมในการเชื่อมโยงระหว่างความคิดถึงบ้านและการปรับตัวจะเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนาในอนาคตที่มีประสิทธิภาพและโปรแกรมการป้องกันที่ครอบคลุมเช่นเดียวกับการรักษาแทรกแซง. นอกจากนี้มีปัญหาในการศึกษาความคิดถึงบ้านเป็นความจริงที่ว่าแข็งแกร่งแตกต่างข้ามวัฒนธรรมได้รับการเห็น นี้สามารถทำให้ความเข้าใจในความคิดถึงบ้านมากยิ่งซับซ้อนมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพยายามที่จะตรวจสอบว่าสิ่งที่สัดส่วนของนักเรียนประสบเป็นระดับที่ส่งผลกระทบต่อพวกเขา ยกตัวอย่างเช่นในการศึกษา 69 ตุรกีและ 75 นักเรียนอเมริกันที่อาศัยอยู่ในประเทศพื้นเมืองของพวกเขา Carden และ Feicht (1991) พบว่า 77% ของนักเรียนตุรกีแสดงให้เห็นความคิดถึงบ้านในขณะที่เพียง19% ของชาวอเมริกันได้ นอกจากนี้ชาวอเมริกันอย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่านักเรียนตุรกีการจัดอันดับความรุนแรงของอาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คิดถึงบ้านได้ถูกนิยามว่า " ความบกพร่องหน้าที่เกิดจาก
แยกจริง หรือคาดการณ์จากบ้านและยึดติดวัตถุ เช่น พ่อแม่ "
( เทอร์เบอร์ , et al . , 2007 ) อาการคิดถึงบ้านได้ถูกจัดรวม
ซูริก ผล เช่น ภาวะซึมเศร้า การใช้สารเสพติด และพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ
( Fisher , Murray &เฟรเซอร์ , 1985 ; zaleski ลีเวย์ผู้นำเข้า , ,และ schiaffino 1998 สำหรับ
1
ทบทวน ) ตัวอย่างเช่นในตัวอย่างของ 101 ปีแรกนักศึกษาฟิชเชอร์ /
เฟรเซอร์ ( 1985 ) พบว่าร้อยละ 60 ของผู้ที่รายงานการคิดถึงบ้าน การศึกษา
ประการโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะมันเป็นหนึ่งในครั้งแรกที่จะคิดคิดถึงบ้านเป็น
มีหลายมิติ การค้นพบของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าทั้งระยะทางของย้าย
และคุณลักษณะของสิ่งแวดล้อมใหม่รวมกัน เพื่อระลึกถึงความรู้สึกคิดถึงบ้าน
ในทํานองเดียวกันในการศึกษา 280 อังกฤษนักเรียน stroeb ฟาน ฟลีต hewstone , และ wills
( 2002 ) พบว่าเส้นทางที่สำคัญจากการคิดถึงบ้านกับภาวะซึมเศร้าและการคิดถึงบ้าน
) ความสัมพันธ์ระหว่างการรักษาภาวะซึมเศร้า
คิดถึงบ้านได้มากมาย รวมทั้งหนังสือและ
แนะนำแผ่นพับ ( เทอร์เบอร์ , 2005 ) , ฝึกเวลาออกจากบ้าน ( เทอร์เบอร์ , 2005 ; เทอร์เบอร์
, วอลตัน &คณะกรรมการอนามัยโรงเรียน , 2007 ) , การสร้างเครือข่ายของเพื่อนและคนรู้จัก
ห่างจากบ้านและการให้การสอน ( เทอร์เบอร์วอลตัน , &
สภาสุขภาพโรงเรียน , 2007 ) นี้หลากหลายขนาดใหญ่ของกลยุทธ์อาจเป็นส่วนใหญ่เนื่องจาก
เพื่อผลลัพธ์ที่แตกต่างกันมากซูริกคิดถึงบ้านที่ได้รับการเชื่อมโยง .
ร่างกายของวรรณกรรมในการคิดถึงบ้านในนักศึกษาได้โดยทั่วไปจะเน้น
บนความถี่ของการเกิด , การรักษา , และผลการศึกษาที่เฉพาะเจาะจงเนื่องจาก
คิดถึงบ้าน ความแปรปรวนในการประมาณการของการเกิดและความรุนแรงของอาการ
บ่งชี้มีส่วนร่วมของการควบคุม และการส่งผ่านตัวแปรนักวิจัยได้ล้มเหลว
เพื่อศึกษาการควบคุม และการส่งผ่านตัวแปรเหล่านี้ออกจากช่องว่างที่สำคัญในความเข้าใจของเรา
ของปรากฏการณ์ กลไกที่เกี่ยวข้องในการเชื่อมโยงระหว่างความเข้าใจ
คิดถึงบ้านและการปรับตัวจะเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนาในอนาคตที่มีประสิทธิภาพและโปรแกรมการป้องกันที่ครอบคลุมรวมทั้ง

รักษากลุ่มนอกจากนี้ ปัญหาในการศึกษา คิดถึงบ้านคือความจริงที่ว่าความแตกต่างข้ามวัฒนธรรมเข้มแข็ง
พบเห็น นี้สามารถทําความเข้าใจ
คิดถึงบ้านยิ่งซับซ้อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพยายามที่จะตรวจสอบสิ่งที่
สัดส่วนของนักเรียน นิสิต นักศึกษา ประสบเช่นเดียวกับระดับที่มีผลต่อพวกเขา ตัวอย่างเช่น
ในการศึกษา 69 ตุรกีและ 75 คนอเมริกันที่อาศัยอยู่ในประเทศพื้นเมืองของพวกเขาออก และ feicht
( 2534 ) พบว่า 77 เปอร์เซ็นต์ของนักเรียนการแสดงการคิดถึงบ้าน ในขณะที่
เพียง 19% ของคนอเมริกันทำ นอกจากนี้ ชาวอเมริกันได้น้อยกว่า
นักเรียนตุรกีอันดับความรุนแรงของอาการ