Essentially a fertility rite, it re

Essentially a fertility rite, it re-enacts the Newāri concept of primal procreation, the origin myth of Bhaktapur and its spatial divisions (Figure 5). Another key festival is the autumn harvest festival, Mohanī (or Dashin 7.Over the course of nine days, people visit each Astamātrikā shrine on its designated day, starting the first day at Bhamayāni Pith in the east and ending the visits to peripheral shrines on the eighth day at Mahālakshmi Pith in the northeast, effectively circumambulating the boundary of Bhaktapur. On the ninth day, they visit the Tripurasundari Pith at the town’s centre, completing the Bhaktapur mandala (Gutschow and Kölver 1975; Levy 1990; Parish 1994). The circumambulatory paths of these festivals delineate the sacred space around temples and neighbourhoods. The primary circumambulatory path (pradakshinā patha) is defined by many festivals with many divinities on many occasions and creates a sacred territory around the center of Bhaktapur (Figure 6). People of higher castes (and the royal family, historically) live within the sacred area defined by this primary pradakshinā patha, and people of lower castes live outside of it. People of the lowest castes mostly live outside of the outer sacred boundary delineated by the Astamātrikā temples. The primary circumambulatory, therefore, separates the ‘sacred’ town from a ‘profane’ countryside. As there are no ramparts around Bhaktapur, the sacred boundaries formed by the gods are believed to have protected Bhaktapur and its people (Gutschow and Kölver 1975; Levy 1990).
This hierarchy in the ritual purity and social structure of Bhaktapur is embedded in the use of the town’s topography for siting buildings, determining their height and the extent of architectural embellishment. The palace complex and upper caste residences of priests and the administrative class are located at a higher elevation in Bhaktapur, which decreases toward the periphery. Lower-caste houses are located at these gradually decreasing elevations, corresponding to their place in the caste hierarchy. The height and ornamentation of architectural details of buildings
also gradually decrease from the centre toward the periphery (Gutschow and Kölver 1975).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลักการพิธีความอุดมสมบูรณ์ มัน enacts แนวคิด Newāri ลูกหลานปฐม ตำนานต้นกำเนิดของบักตะปูร์ และหน่วยของพื้นที่ (รูป 5) ใหม่ เป็นอีกเทศกาลที่สำคัญเทศกาลเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วง Mohanī (หรือ Dashin 7.ช่วงเก้าวัน คนเยี่ยมชมแต่ละศาลเจ้า Astamātrikā ในวันที่กำหนด เริ่มวันแรกที่ Bhamayāni แก่นในตะวันออก และสิ้นสุดการเยือนศาลเจ้าที่ต่อพ่วงบนวันแปดที่ Mahālakshmi แก่นในมีประสิทธิภาพ ตะวันออกเฉียงเหนือ circumambulating ขอบเขตของบักตะปูร์ ในวันเก้า พวกเขาเยี่ยมชมแก่น Tripurasundari ที่ศูนย์ของเมือง จบจักรวาลบักตะปูร์ (Gutschow และ Kölver 1975 เลวี 1990 แพริช 1994) เส้นทาง circumambulatory ของเทศกาลเหล่านี้ delineate พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์รอบวัดและละแวกใกล้เคียง เส้นทาง circumambulatory หลัก (pradakshinā patha) ถูกกำหนด โดยหลายเทศกาลมีหลายอันหลายครั้ง และสร้างดินแดนศักดิ์สิทธิ์รอบศูนย์ของบักตะปูร์ (รูป 6) คนวรรณะสูง (และ พระราชวงศ์ อดีต) อยู่ภายในพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่กำหนด โดยหลัก pradakshinā patha นี้ และคนวรรณะต่ำอยู่นอก คนวรรณะต่ำที่สุดส่วนใหญ่อาศัยอยู่นอกเขตศักดิ์สิทธิ์นอก delineated โดยวัด Astamātrikā หลัก circumambulatory ดังนั้น แยกชนบท 'หยาบคาย' การเมือง 'ศักดิ์สิทธิ์' มีป้อมปราการไม่รอบบักตะปูร์ ขอบเขตศักดิ์สิทธิ์ที่เกิดขึ้น โดยพระเจ้าเชื่อว่าจะได้ป้องกันบักตะปูร์และประชาชน (Gutschow และ Kölver 1975 เรียกเก็บปี 1990)ลำดับชั้นในพิธีกรรมบริสุทธิ์และโครงสร้างทางสังคมของบักตะปูร์นี้ถูกฝังอยู่ในการใช้ภูมิประเทศของเมืองสำหรับกำหนดอาคาร การกำหนดความสูงและขอบเขตของสถาปัตยกรรมอลังการ เรสซิเดนซ์วรรณะซับซ้อน และบนพระราชวังของปุโรหิตและระดับบริหารที่มีอยู่ในพื้นยกระดับในบักตะปูร์ ซึ่งลดลงต่อรอบนอก บ้านวรรณะล่างอยู่ที่เหล่านี้ค่อย ๆ ลดระดับ ที่สอดคล้องกับในลำดับชั้นวรรณะ ความสูงและโอบรายละเอียดทางสถาปัตยกรรมของอาคารค่อย ๆ ลดจากศูนย์สู่รอบนอก (Gutschow และ Kölver 1975)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลักพิธีกรรมความอุดมสมบูรณ์ของมันอีกครั้ง enacts แนวคิดของการให้กำเนิด Newari ปฐมตำนานที่มาของบักตาปูร์และหน่วยงานอวกาศ (รูปที่ 5) อีกประการหนึ่งที่สำคัญคือเทศกาลเทศกาลฤดูใบไม้ร่วงเก็บเกี่ยว Mohani (หรือ Dashin 7.Over หลักสูตรของเก้าวันที่มีผู้เข้าชมแต่ละศาลเจ้าAstamātrikāในวันที่กำหนดเริ่มต้นวันแรกที่Bhamayāniแก่นในภาคตะวันออกและสิ้นสุดการเข้าชมศาลเจ้าบนอุปกรณ์ต่อพ่วง . วันที่แปดที่ Mahalakshmi แก่นในภาคตะวันออกเฉียงเหนือได้อย่างมีประสิทธิภาพ circumambulating ขอบเขตของบักตาปูร์ในวันที่เก้าพวกเขาเยี่ยมชม Tripurasundari แก่นที่ศูนย์เมืองเสร็จ Mandala บักตาปูร์ (Gutschow และ Kolver 1975; Levy 1990; ตำบล 1994). the เส้นทาง circumambulatory เทศกาลเหล่านี้วิเคราะห์พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์รอบวัดและละแวกใกล้เคียง. เส้นทาง circumambulatory หลัก (pradakshinā Patha) จะถูกกำหนดโดยหลายเทศกาลกับพีนาตีหลายในหลายโอกาสและสร้างดินแดนศักดิ์สิทธิ์รอบศูนย์กลางของบักตาปูร์ (รูปที่ 6). คน วรรณะที่สูงขึ้น (และพระราชวงศ์ในอดีต) อาศัยอยู่ภายในพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่กำหนดโดย Patha pradakshināหลักนี้และผู้คนในวรรณะต่ำอาศัยอยู่นอกของมัน คนวรรณะต่ำสุดส่วนใหญ่อาศัยอยู่นอกเขตแดนศักดิ์สิทธิ์นอกเบี่ยงวัดAstamātrikā circumambulatory หลักจึงแยก 'ศักดิ์สิทธิ์' เมืองจาก 'ดูหมิ่น' ชนบท เนื่องจากมีกำแพงรอบบักตาปูร์ไม่มีเขตแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เกิดขึ้นโดยพระเจ้าเชื่อว่าจะได้รับการคุ้มครองบักตาปูร์และประชาชน (Gutschow และ Kolver 1975; Levy 1990).
ลำดับชั้นในพิธีกรรมบริสุทธิ์และโครงสร้างทางสังคมของบักตาปูร์นี้จะถูกฝังในการใช้งาน ภูมิประเทศของเมืองสำหรับการเลือกที่ดินจัดสรรอาคารการกำหนดความสูงและขอบเขตของการจัดแต่งสถาปัตยกรรมของพวกเขา พระราชวังที่ซับซ้อนและที่อยู่อาศัยชั้นวรรณะของพระสงฆ์และระดับการบริหารจะอยู่ที่ระดับความสูงที่สูงขึ้นในบักตาปูร์ซึ่งลดลงไปยังรอบนอก บ้านล่างวรรณะจะอยู่ที่ระดับความสูงค่อยๆลดลงเหล่านี้สอดคล้องกับสถานที่ของพวกเขาในลำดับชั้นวรรณะ ความสูงและความอลังการของรายละเอียดของสถาปัตยกรรมของอาคาร
ยังค่อยๆลดลงจากศูนย์ไปยังรอบนอก (ที่ Gutschow และ Kolver 1975)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลักของพิธีกรรม มันเป็น enacts ใหม่แนวคิดของปฐมอุบาสกริให้กำเนิด กำเนิดตำนานของ Bhaktapur และพื้นที่เขตการปกครอง ( รูปที่ 5 ) อีกหนึ่งเทศกาลที่สำคัญคือเทศกาลเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วง , Mohan ī ( หรือ dashin 7 . ผ่านหลักสูตรของเก้าวัน ผู้เข้าชมแต่ละ astam อุบาสกอุบาสก trik ศาลเจ้าในวัน , เขตเริ่มต้นของวันแรกที่ bhamay อุบาสก นิพิธในตะวันออกและสิ้นสุดการเข้าชมศาลเจ้าอุปกรณ์ต่อพ่วงในวันที่แปดที่ mAh อุบาสกลักษมี ไขสันหลัง ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ circumambulating เขต Bhaktapur . เมื่อวันที่เก้า พวกเขาเยี่ยมชม tripurasundari พิธที่ศูนย์กลางของเมือง จบ Bhaktapur มันดาลา ( gutschow และ K ö lver 1975 เลวี่ 1990 ; โบสถ์ ; 1994 ) เส้นทาง circumambulatory เทศกาลเหล่านี้แสดงถึงการเคารพพื้นที่รอบวัด และละแวกใกล้เคียง . เส้นทาง circumambulatory หลัก ( pradakshin อุบาสก patha ) ถูกกำหนดโดยหลายเทศกาลกับ divinities หลายคนในหลายโอกาสและสร้างอาณาเขตศักดิ์สิทธิ์รอบจุดศูนย์กลางของภักตะปุร์ ( รูปที่ 6 ) คนในวรรณะที่สูงขึ้น ( และราชวงศ์ในอดีต ) อยู่ภายในพื้นที่ที่กำหนดโดยศักดิ์สิทธิ์นี้หลัก pradakshin อุบาสก patha และคนวรรณะต่ำอยู่ข้างนอกห้อง คนวรรณะต่ำสุดส่วนใหญ่อาศัยอยู่นอกนอกเขตแดนศักดิ์สิทธิ์ delineated โดย astam trik อุบาสกอุบาสกวัด การ circumambulatory จึงแยกเมือง " ศักดิ์สิทธิ์ " จาก " สามัญ " ชนบท ไม่มีกำแพงสูงรอบ Bhaktapur , ศักดิ์สิทธิ์ ขอบเขตที่เกิดขึ้นจากพระที่เชื่อว่าจะป้องกันไฟฟ้าดูด และประชาชน ( gutschow และ K ö lver 1975 ; เลวี่ 1990 )ลำดับชั้นนี้พิธีกรรมความบริสุทธิ์และโครงสร้างทางสังคมของ Bhaktapur จะฝังตัวอยู่ในการใช้ภูมิประเทศของเมือง ยืนอยู่ในอาคาร การกำหนดความสูงของพวกเขาและขอบเขตของการตกแต่งสถาปัตยกรรม พระราชวังที่ซับซ้อนและบนหอพัก วรรณะของพวกปุโรหิตและชั้นเรียนการบริหารตั้งอยู่ที่ระดับความสูงที่สูงขึ้นในบักตะปูร์ ซึ่งลดลงสู่รอบนอก บ้านอยู่ในวรรณะล่างเหล่านี้ค่อยๆลดลงกว่าที่สถานที่ของพวกเขาในวรรณะลำดับขั้น ความสูงและการประดับของรายละเอียดทางสถาปัตยกรรมของอาคารก็ค่อยๆ ลดลง จากศูนย์สู่รอบนอก ( gutschow และ K ö lver 1975 )