Song learning in juvenile birds is

Song learning in juvenile birds is another developmental model of memory formation that has been extensively used to examine the role of sleep for memory. Beyond benefitting effects of sleep, song consolidation appears to be linked to reactivation of song representations during sleep. In fact, besides mammals, birds are the only taxonomic group, of the ones studied so far, where neuronal reactivations of newly encoded representations have been identified during sleep.

The study of song learning in birds has received strong interest because of its unique resemblance to human speech acquisition. Birds develop their song in two discrete stages between 30 and 90 days after hatching. First a template of a tutored song is formed and only in a second step the bird learns the song by imitation and auditory feedback. Song learning, like speech learning in humans, is a demanding task which might be accompanied by additional sleep need, as birds being first exposed to the singing of an adult tutor tend to fall asleep quickly after exposure (Margoliash and Brawn, 2012). The dependency of song learning on sleep shows a particular dynamic which has been first described by Deregnaucourt et al. (2005) in young zebra finches. While juvenile birds improved their song quality during the day due to intense practice, song structure and quality declined across nocturnal sleep. This dynamics did not merely reflect a circadian rhythm, since juvenile birds induced to sleep by administration of melatonin during daytime likewise sang a less precise song after awakening. Yet, this decline was again followed by practice-induced improvements in song structure during the subsequent wake time (Deregnaucourt et al., 2005). Importantly, the birds that showed the highest degree of song deterioration after sleep turned out to be the best learners in the long run.

The main brain structures participating in song processing during waking and sleep are the caudomedial nidopallium (NCM), the so-called HVC, and the robust nucleus of the arcopallium (RA). The HVC is a premotor-association region thought of as an analog to the human Broca area (Moorman et al., 2012). It is crucial for song motor output and song modification and projects to the motor pathway via the RA. RA neurons show firing patterns during sleep that match in sequential structure those seen during singing in the preceding wake phase, and these assembly reactivations are probably driven by HVC neurons (Dave and Margoliash, 2000, Hahnloser and Fee, 2007, Hahnloser et al., 2006, Hahnloser et al., 2008 and Margoliash, 2005). Offline reactivations of firing patterns associated with song performance might also occur in the HVC itself. In RA neurons of juvenile zebra finches bursting spike activity, possibly related to song reactivation, is increased during sleep especially after the animals had listened to the tutor song during the day (Shank and Margoliash, 2009). Interestingly, bursting activity only increased if the birds were allowed to listen to their own singing after listening to the tutor song. When such auditory feedback was prevented by presenting continuous 100 dB white noise, the birds showed no increase in RA bursting spike activity even with the possibility to sing. Hence, bursting of RA neurons during sleep reflects the interacting effects of sensory information from the tutored song and sensory feedback from the bird's own singing, possibly for integration in the premotor network

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพลงที่เรียนในนกเยาวชนเป็นรุ่นอื่นพัฒนาการของการก่อตัวหน่วยความจำที่ถูกใช้อย่างกว้างขวางในการตรวจสอบบทบาทของการนอนหลับสำหรับหน่วยความจำ นอกเหนือจากฟิตผลกระทบของการนอนหลับ รวมเพลงปรากฏลิงค์จะเปิดแทนเพลงของระหว่างการนอนหลับ ในความเป็นจริง นอกจากเลี้ยงลูกด้วยนม นกเป็นกลุ่มเฉพาะอนุกรมวิธาน ของคนที่ศึกษาเพื่อให้ห่างไกล ซึ่งเส้นประสาท reactivations ของใหม่เข้ารหัสแทนที่ได้รับการระบุระหว่างการนอนหลับการศึกษาการเรียนรู้ในนกเพลงได้รับสนใจจากลี้ลับเฉพาะซื้อพูดของมนุษย์ นกพัฒนาเพลงของพวกเขาในสองขั้นตอนที่แยกกันระหว่าง 30 ถึง 90 วันหลังจากฟักไข่ แม่แบบของเพลง tutored ถูกสร้างขึ้นครั้งแรก และในขั้นตอนสอง นกเพลงโดยเลียนแบบเสียงพูดโต้ตอบการเรียนรู้ เพลงการเรียนรู้ เช่นคำพูดการเรียนรู้ในมนุษย์ เป็นงานยากซึ่งอาจจะมาพร้อมกับความต้องการนอนหลับเพิ่มเติม เป็นนกก่อนโดนร้องของ tutor เป็นผู้ใหญ่มีแนวโน้มจะ หลับไปอย่างรวดเร็วหลังจากสัมผัส (Margoliash และพละกำลัง 2012) การขึ้นต่อกันของเพลงที่เรียนปแสดงเฉพาะการเคลื่อนไหวซึ่งมีครั้งแรกโดย Deregnaucourt et al. (2005) ในหนุ่มฟินช์ม้าลาย ในขณะที่นกเยาวชนดีขึ้นคุณภาพของเพลงในระหว่างวันเนื่องจากการปฏิบัติที่รุนแรง โครงสร้างของเพลงและคุณภาพปฏิเสธทั้งนอนหลับกลางคืน Dynamics นี้ไม่เพียงสะท้อนจังหวะ circadian ตั้งแต่นกเยาวชนเกิดการนอนหลับ โดยการดูแลของเมลาโทนิในตอนกลางวันเช่นเดียวกันร้องเพลงไม่แม่นยำหลังจากตื่น ยัง ลดลงนี้เป็นอีกตาม ด้วยเกิดปฏิบัติการปรับปรุงในโครงสร้างของเพลงในช่วงเวลาต่อมาปลุก (Deregnaucourt et al. 2005) สำคัญ นกที่แสดงให้เห็นความเสื่อมเพลงหลังจากนอนหลับกลายเป็นผู้เรียนที่ดีที่สุดในระยะยาวโครงสร้างสมองหลักที่เข้าร่วมในเพลงที่ประมวลผลในระหว่างการตื่นและการนอนหลับคือ nidopallium caudomedial (NCM), HVC เรียกว่า และนิวเคลียสแข็งแกร่งของ arcopallium (RA) HVC เป็นเขต premotor สมาคมคิดว่า เป็นอะนาล็อกมีพื้นที่รคามนุษย์ (Moorman et al. 2012) มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับโครงการ และปรับเปลี่ยนเพลง และเพลงขับมอเตอร์เดินมอเตอร์ผ่านทางราการ เซลล์ประสาท RA แสดงรูปแบบยิงระหว่างการนอนหลับที่ตรงกับในโครงสร้างตามลำดับที่เห็นในระหว่างการร้องเพลงในขั้นตอนก่อนหน้านี้การปลุก และ reactivations แอสเซมบลีเหล่านี้คงจะขับเคลื่อน โดยเซลล์ประสาท HVC (เดฟ และ Margoliash, 2000, Hahnloser และค่า ธรรมเนียม 2007, Hahnloser et al. 2006, Hahnloser et al. 2008 และ Margoliash, 2005) Reactivations ออฟไลน์ยิงรูปแบบที่เกี่ยวข้องกับเพลงประสิทธิภาพอาจเกิดขึ้นใน HVC ตัวเอง ในเซลล์ประสาท RA ของฟินช์ม้าลายเยาวชน ระเบิดขัดขวางกิจกรรม อาจจะเกี่ยวข้องกับเพลงเปิด จะเพิ่มขึ้นระหว่างการนอนหลับโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่สัตว์ได้ฟังเพลงติวระหว่างวัน (ก้านและ Margoliash, 2009) เรื่องน่าสนใจ ระเบิดกิจกรรมเพิ่มหากนกได้รับอนุญาตให้ฟังร้องเพลงของตัวเองหลังจากฟังเพลงอนุบาลขึ้น เมื่อเสียงพูดโต้ตอบดังกล่าวถูกห้าม โดยนำเสนอต่อเนื่อง 100 dB เสียงสีขาว นกพบเพิ่มขึ้นใน RA ระเบิดขัดขวางกิจกรรมแม้ว่าจะ มีโอกาสที่จะร้องเพลง ด้วยเหตุนี้ ระเบิดของ RA เซลล์ประสาทระหว่างการนอนหลับสะท้อนผลของข้อมูลรับความรู้สึกจากเพลง tutored และติชมทางประสาทสัมผัสจากการร้องเพลงของนก สำหรับการรวมในเครือข่ายจนอาจจะแคระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเรียนรู้ในเพลงนกเด็กและเยาวชนเป็นอีกหนึ่งรูปแบบการพัฒนาของการก่อตัวหน่วยความจำที่มีการใช้อย่างกว้างขวางในการตรวจสอบบทบาทของการนอนหลับสำหรับหน่วยความจำ นอกเหนือฟิตผลกระทบของการนอนหลับรวมเพลงดูเหมือนจะเชื่อมโยงกับการเปิดการแสดงเพลงระหว่างการนอนหลับ ในความเป็นจริงนอกเหนือจากการเลี้ยงลูกด้วยนมนกเป็นเพียงกลุ่มอนุกรมวิธานของคนที่มีการศึกษาเพื่อให้ห่างไกลที่ reactivations เส้นประสาทของการเป็นตัวแทนการเข้ารหัสใหม่ได้รับการระบุในระหว่างการนอนหลับ.

การศึกษาการเรียนรู้เพลงนกได้รับความสนใจอย่างมากเพราะมีความคล้ายคลึงที่ไม่ซ้ำกันในการ การเข้าซื้อกิจการพูดของมนุษย์ นกพัฒนาเพลงในสองขั้นตอนที่ไม่ต่อเนื่องระหว่างวันที่ 30 และ 90 วันหลังจากฟักออก ครั้งแรกที่แม่แบบของเพลงต้นจะเกิดขึ้นและเฉพาะในขั้นตอนที่สองนกเรียนรู้เพลงโดยการเลียนแบบและข้อเสนอแนะการได้ยิน การเรียนรู้เพลงเช่นการเรียนรู้ของมนุษย์ในการพูดเป็นงานที่เรียกร้องซึ่งอาจจะมาพร้อมกับความจำเป็นในการนอนหลับเพิ่มเติมเช่นนกถูกสัมผัสแรกที่จะร้องเพลงของครูผู้ใหญ่มีแนวโน้มที่จะหลับไปอย่างรวดเร็วหลังจากการสัมผัส (Margoliash และกล้ามเนื้อ, 2012) พึ่งพาของการเรียนรู้ในการนอนหลับเพลงแสดงแบบไดนามิกโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ได้รับการอธิบายเป็นครั้งแรกโดย Deregnaucourt et al, (2005) ในฟินช์ม้าลายหนุ่ม ในขณะที่นกเด็กและเยาวชนที่มีคุณภาพที่ดีขึ้นของพวกเขาเพลงในระหว่างวันเนื่องจากการปฏิบัติรุนแรงโครงสร้างเพลงและคุณภาพลดลงนอนหลับข้ามออกหากินเวลากลางคืน การเปลี่ยนแปลงนี้ไม่ได้เป็นเพียงการสะท้อนให้เห็นถึงจังหวะ circadian ตั้งแต่เด็กและเยาวชนนกเหนี่ยวนำให้เกิดการนอนหลับโดยการบริหารงานของเมลาโทนิในช่วงเวลากลางวันเช่นกันร้องเพลงที่แม่นยำน้อยลงหลังจากตื่นนอน แต่การลดลงนี้ตามมาอีกครั้งโดยการปรับปรุงการปฏิบัติที่เกิดขึ้นในโครงสร้างเพลงในช่วงเวลาต่อมาปลุก (Deregnaucourt et al., 2005) ที่สำคัญนกที่แสดงให้เห็นในระดับสูงสุดของการเสื่อมสภาพเพลงหลังจากการนอนหลับจะกลายเป็นผู้เรียนที่ดีที่สุดในระยะยาว.

โครงสร้างสมองหลักของการมีส่วนร่วมในการประมวลผลเพลงในช่วงตื่นนอนและการนอนหลับเป็น nidopallium caudomedial (NCM) ที่เรียกว่า HVC และนิวเคลียสที่แข็งแกร่งของ arcopallium นี้ (RA) HVC เป็นภูมิภาคที่คิด premotor สมาคมเป็นอะนาล็อกไปยังพื้นที่ Broca มนุษย์ (Moorman et al., 2012) มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการส่งออกเพลงยนต์และการปรับเปลี่ยนเพลงและโครงการที่จะเดินมอเตอร์ผ่าน RA เซลล์ประสาท RA แสดงรูปแบบการยิงระหว่างการนอนหลับที่ตรงกับในโครงสร้างลำดับที่เห็นในระหว่างการร้องเพลงอยู่ในขั้นตอนการปลุกก่อนหน้านี้และเหล่านี้ reactivations การชุมนุมอาจจะขับเคลื่อนด้วย HVC เซลล์ประสาท (เดฟและ Margoliash, 2000, Hahnloser และค่าธรรมเนียม 2007 Hahnloser et al., 2006 Hahnloser et al., 2008 และ Margoliash 2005) reactivations ออฟไลน์ของรูปแบบการยิงที่เกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพการทำงานเพลงนอกจากนี้ยังอาจเกิดขึ้นใน HVC ตัวเอง ในเซลล์ประสาท RA ของฟินช์ม้าลายเด็กและเยาวชนระเบิดกิจกรรมเข็มอาจจะเกี่ยวข้องกับการเปิดเพลงจะเพิ่มขึ้นระหว่างการนอนหลับโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่สัตว์ได้ฟังเพลงครูสอนพิเศษในระหว่างวันที่ (Shank และ Margoliash 2009) ที่น่าสนใจกิจกรรมระเบิดเพิ่มขึ้นเพียงถ้านกที่ได้รับอนุญาตในการฟังการร้องเพลงของตัวเองหลังจากการฟังเพลงครูสอนพิเศษ เมื่อข้อเสนอแนะหูดังกล่าวได้รับการป้องกันโดยนำเสนออย่างต่อเนื่อง 100 เดซิเบลเสียงสีขาวนกแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของ RA ไม่มีระเบิดกิจกรรมขัดขวางแม้จะมีความเป็นไปได้ที่จะร้องเพลง ดังนั้นระเบิดของเซลล์ประสาท RA ระหว่างการนอนหลับสะท้อนให้เห็นถึงผลกระทบที่มีปฏิสัมพันธ์ข้อมูลทางประสาทสัมผัสจากเพลงเรียนหนังสือและข้อเสนอแนะทางประสาทสัมผัสจากการร้องเพลงของตัวเองของนกอาจจะเป็นเพราะบูรณาการในเครือข่าย premotor