Higher cognition3.7.1 Thinking thin

Higher cognition
3.7.1 Thinking things

We do not perceive “the spatial” or “the temporal” as such, but only ever things in space, or events in time (SW VI: 112).[56] Herbart again explains this fact in terms of the “complete and sufficient explanatory ground” of the psyche’s unity (SW VI: 116). The soul’s unity necessitates that our representations of things, and the events taking place among them, originally constitute themselves out of the simple sensations of the particular senses. Therefore, all our representations would present (darstellen) only a single object that would be neither spatial nor temporal, without parts, and immune to differentiation—except for the inhibitions and oppositions that underlie the simple sensations of the particular senses in their mutual encounters in the psyche (SW VI: 115, e.g.; cf. Stout 1888b: 478). This is what conditions the multiplicity of things and events: they are nothing other than the determinate groupings of sensations in our consciousness (Weiss 1928: 93).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประชานสูง3.7.1 การคิดสิ่งเราไม่สังเกต "ในพื้นที่" หรือ "ชั่วคราว" เช่น แต่เฉพาะเคยสิ่งในพื้นที่ หรือเหตุการณ์ในเวลา (SW VI: 112) [56] Herbart อีกอธิบายความจริงใน "ครบถ้วน และเพียงพออธิบายพื้น" ของความสามัคคีของ psyche (SW VI: 116) ความสามัคคีของจิต necessitates ว่า ของเราเป็นตัวแทนของสิ่ง และจัดขึ้นในหมู่พวกเขา เดิมเป็นตัวเองไม่น่าเชื่อวิสัยเฉพาะ ดังนั้น เป็นตัวแทนของเราจะนำเสนอ (darstellen) เท่านั้นเป็นวัตถุเดียวที่จะไม่มีพื้นที่ หรือ ขมับ โดยไม่มีอะไหล่ และภูมิคุ้มกันสร้างความแตกต่าง — ยกเว้น inhibitions และ oppositions ที่อยู่ภายใต้การปรุงอย่างวิสัยเฉพาะในผลงานร่วมกันของพวกเขากำลังใจ (SW VI: 115 เช่น cf. สเตาท์ 1888b: 478) เป็นอะไรเงื่อนไขมากมายหลายหลากกิจกรรมและเหตุการณ์: พวกเขามีอะไรที่ไม่ใช่กลุ่ม determinate ของสววรค์ในจิตสำนึกของเรา (มีร์ 1928:93)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้ความเข้าใจที่สูงขึ้นสิ่ง 3.7.1 ความคิดเราไม่ได้รับรู้"อวกาศ" หรือ "ชั่วคราว" เช่นนี้ แต่เพียงเคยสิ่งที่อยู่ในพื้นที่หรือเหตุการณ์ในเวลา (SW VI: 112). [56] Herbart อธิบายความเป็นจริงอีกครั้งในเรื่องนี้ เงื่อนไขของ "พื้นอธิบายที่สมบูรณ์และเพียงพอ" ของความสามัคคีของจิตใจ (SW VI: 116) ความสามัคคีของจิตวิญญาณของความจำเป็นที่เราเป็นตัวแทนของสิ่งที่และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหมู่พวกเขามีพื้นเพมาเป็นตัวเองออกจากความรู้สึกของความรู้สึกเรียบง่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ดังนั้นทุกการแสดงของเราจะนำเสนอ (darstellen) เท่านั้นวัตถุเดียวที่จะไม่เชิงพื้นที่หรือชั่วคราวโดยไม่ต้องมีส่วนและมีภูมิคุ้มกันต่อความแตกต่าง-ยกเว้นยับยั้งและตรงข้ามที่รองรับความรู้สึกที่เรียบง่ายของความรู้สึกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเผชิญหน้าซึ่งกันและกันของพวกเขาใน จิตใจ (SW VI: 115 เช่น; cf เลยอ้วน 1888b: 478) นี่คือสิ่งที่เงื่อนไขหลายหลากของสิ่งต่าง ๆ และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพวกเขาจะไม่มีอะไรอื่นนอกเหนือจากกลุ่มที่กำหนดของความรู้สึกในจิตสำนึกของเรา (ไวส์ 1928: 93)