suggesting that the environment may not be sufficiently geared to facilitating physical and mental activity or social interaction, and that it may not function as a learning environment71. Other studies suggest that a large percentage of the patient's day is spent in passive pursuits rather than in physical activity. The issue of how much time is spent on physical activity, including practice of motor tasks, and how this time is organized, is therefore a critical one for rehabilitation.
Delivery of physical therapy
Focusing on intensive task-oriented training has required some changes in physical therapy practice, not only in the methods used but also in delivery. Physiotherapists are exploring different ways of organizing delivery to enable the patient to be an active learner. They are examining, for example, the effects of an interactive relationship between patient and therapist, the effects of working in a small group during circuit training, and the effects of sessions where patients work in partnership with each other72.
In an attempt to increase the time spent practicing, several investigators have reported the development of technology to provide computer-aided training, for example, robot-mediated therapy (RMT)73-75. The focus has been on movements of the upper extremity that are challenging, engaging and repetitious. Significantly more improvement in upper limb function has been reported compared with NDT/Bobath therapy of equal intensity and duration74. In addition, the rate of recovery when treatment was delivered with RMT was found to be greater in relation to either no treatment or treatment with sling suspension in a single case study75. The generalizability of RMT and its role in motor learning are yet to be tested.
Intensity of skill practice and exercise
Two aspects of therapy for neural lesions that have received little attention until recently are the intensity of task-oriented training and the extent of cardiovascular stress induced during physical activity. Endurance training, like post-stroke strength training, has long been neglected because of the dogma related to spasticity. It is not only important for patients to practice in order to regain skill in performing actions, but it is also critical that they regain sufficient strength, endurance and fitness to be able to carry out these actions. It is well documented that stroke patients have low physical endurance when discharged from rehabilitation.
Deconditioning can occur within the first six weeks after stroke. In a study that measured exercise capacity in the early post-stroke period, patients performed incremental maximal effort tests on a semi-recumbent cycle ergometer76. Deconditioning may be a consequence of the relatively static nature of typical rehabilitation programs and indicates that intensity of training needs to be addressed specifically and early after an acute brain lesion, in an effort to decrease the deconditioning effects.
Recently, MacKay and Makrides77 investigated the aerobic component of physical therapy and occupational therapy for stroke patients by monitoring heart rate (using heart rate monitors) and therapeutic activities biweekly over a 14-week period. The major finding was that the therapy sessions involved low intensity exercise and activity that did not provide adequate metabolic stress to induce a training effect. Although progressively higher exercise intensities might be expected over time as functional status improves, any increase in HRmean and HRpeak did not reach statistical significance.
The detrimental effect of low exercise capacity and muscle endurance on functional mobility and resistance to fatigue can be compounded by the high metabolic demand of adaptive movements. Stroke patients discharged from rehabilitation showing improvements in gait are not necessarily functional walkers but are often unable to maintain their most efficient walking speed comfortably, thus indicating that the high energy cost of walking and poor endurance further compromise functional performance78,79.
The calculation of walking speed over 10m, a commonly used clinical measure of gait, may overestimate locomotor capacity after stroke. Healthy subjects can walk in excess of their comfortable speed for at least six minutes. Stroke subjects, however, may not be able to maintain their comfortable speed over that time80. This would prevent them from becoming competent community walkers, and may lead to increasing handicap. These results emphasize the need to train endurance and to measure endurance using a test such as the 6-minute walk81.
Improvements in aerobic capacity in chronic stroke have been demonstrated with appropriate training such as bicycle training82, graded treadmill walking83 and combined aerobic and strengthening exercises42. As might be expected, the effects are exercise-specific. Generalization to everyday life, however, is also reflected in the improvements noted in general health and wellbeing. Teixeira-Salmela et al42 assessed their subjects' general level of physical activity in the Human Activity Profile, a survey of 94 activities that are rated according to their required metabolic equivalents. The results indicated that subjects were able to do more household chores and to increase their participation in recreational activities more than before the training program.
CONCLUDING COMMENTS
The regaining of skill in critical tasks requires specific training, with intensive practice of actions in the appropriate contexts. In addition, the individual must be fit enough to perform the tasks of daily life, including taking part in social and recreational activities. Participation in regular exercise and training appears to have significant effects on reducing disability and improving quality of life in older adults and in individuals with disability. The benefits of task-oriented skill training and strength training are also being reported in studies of children with cerebral palsy84,85. Although in these children the primary deficits are neural, adaptive changes in musculoskeletal and cardiorespiratory systems also impose severe limitations on the gaining of functional motor performance86,87. Many of these changes are preventable or reversible88.
Post-discharge services for individuals with chronic disability are, however, poor or non-existent and there are reports of high levels of patient dissatisfaction89 and loss of rehabilitation gains90. The provision of facilities such as strength and fitness centers directed at all age groups and disability levels requires collaboration between public health and community services. Physiotherapists can play a significant role in this collaborative process.
Entry-level physical therapy curricula also have to respond to evidence of the significance of task-oriented training and strength, endurance and fitness training for individuals with acute or chronic disability. Core knowledge should include biomechanics, exercise science and motor learning. The skills required for training individuals with disability, and how to adapt training and exercise to the patient's level of performance, should also form a large part of the education of physical therapy students as well as part of skills upgrading in continuing professional education.
It is a matter of increasing concern that clinical interventions in neurorehabilitation continue to vary widely and depend largely on the preferred approach of the individual therapist5,91, and on the continuing dominance of therapeutic methods developed half a century ago. Lack of both a rational theoretical basis for a treatment method and of any evidence of its effectiveness may be no barrier to its continued use.
To make the change to practice based on evidence and on current theoretical relevance is a large undertaking but already taking place around the world. A start can be made in clinical practice by following prescribed guidelines that are based on available evidence. These are available in texts and in other work cited here. Each physiotherapist needs to accept the responsibility of using evidence-based (or at least scientifically acceptable) methods of intervention and ongoing outcome measurements, including quality-of-life profiles. Patients have the right to be part of an up-to-date neurorehabilitation environment.
แนะนำว่า สิ่งแวดล้อมที่อาจจะไม่เพียงพอ มุ่งการส่งเสริมกิจกรรมทางกาย และจิตใจ หรือปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและมันอาจไม่ทำงานอย่างที่เรียน environment71 . การศึกษาวิจัยชี้ให้เห็นว่าร้อยละใหญ่ของวันของผู้ป่วยจะใช้เวลาในการแสวงหาความรู้เรื่อยๆ มากกว่า ในกิจกรรมทางกาย ปัญหาของวิธีการมากเวลาที่ใช้ในกิจกรรมทางกายรวมทั้งการปฏิบัติงานมอเตอร์ แล้ว เวลา นี้ จัด จึงเป็นหนึ่งที่สำคัญสำหรับการฟื้นฟูสมรรถภาพ
ส่งของกายภาพบำบัด
เน้นเร่งรัดงานที่มุ่งเน้นการฝึกอบรมมีความต้องการการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในการปฏิบัติทางกายภาพบำบัดไม่เพียง แต่ในวิธีที่ใช้ แต่ในการจัดส่งนักกายภาพบำบัดจะหาวิธีที่แตกต่างของการจัดส่งเพื่อให้ผู้ป่วยเป็นผู้เรียนที่ใช้งานอยู่ พวกเขาจะตรวจสอบ ตัวอย่างเช่น ผลของความสัมพันธ์แบบโต้ตอบระหว่างบำบัดผู้ป่วยและผลของการทำงานในกลุ่มเล็ก ๆในระหว่างการฝึกอบรมวงจร และผลของการประชุมที่ทำงานในห้างหุ้นส่วนกับผู้ป่วยแต่ละ other72 .
ในความพยายามเพื่อเพิ่มเวลาที่ใช้ฝึก นักวิจัยหลายได้รายงานการพัฒนาเทคโนโลยีเพื่อให้การฝึกอบรมคอมพิวเตอร์ตัวอย่างเช่นหุ่นยนต์เพื่อบำบัด ( RMT ) 73-75 . มุ่งเน้นที่ได้รับในการเคลื่อนไหวของรยางค์ล่างที่ท้าทาย และน่าสนใจขึ้นการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในการทำงานแขนได้รับการรายงานเมื่อเทียบกับ NDT / bobath บำบัดความเข้มเท่ากัน และ duration74 . นอกจากนี้ อัตราการกู้คืนเมื่อการส่งมอบกับ RMT ได้มากขึ้นในความสัมพันธ์กับทั้งไม่มีการรักษาหรือการรักษาด้วยสลิงแขวนใน study75 เคสเดียวที่ 1 ของ RMT และบทบาทในการเรียนรู้รถยนต์ยังถูกทดสอบ
ความเข้มของการฝึกทักษะและออกกำลังกาย
สองด้านของการรักษาประสาทแผลที่ได้รับความสนใจเพียงเล็กน้อยจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ มีความเข้มของงานที่มุ่งเน้นการฝึกอบรมและขอบเขตของการเกิดความเครียดในระหว่างกิจกรรมทางกายภาพ . ฝึกความอดทน เช่น post-stroke ฝึกความแข็งแรง ,ได้นานถูกละเลย เพราะของความเชื่อที่เกี่ยวข้องกับอาการเกร็ง . มันไม่เพียงสำคัญสำหรับผู้ป่วยที่จะปฏิบัติเพื่อฟื้นความสามารถในการดําเนินการ แต่ก็ยังเป็นวิกฤตที่พวกเขาฟื้นความแข็งแรงเพียงพอ ความทนทาน และฟิตเนส สามารถดําเนินการกระทำเหล่านี้ มันเป็นเอกสารที่ดีว่าผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองมีความอดทนทางกายภาพต่ำ เมื่อออกจากการฟื้นฟูสมรรถภาพ
deconditioning สามารถเกิดขึ้นได้ภายใน 6 สัปดาห์แรกหลังจังหวะ ในการศึกษาที่วัดความสามารถในการออกกำลังกายระยะเวลา post-stroke เร็ว ผู้ป่วยแสดงการทดสอบความพยายามที่เพิ่มขึ้นสูงสุดในรอบ ergometer76 กึ่งขี้เกียจ .deconditioning อาจเป็นผลของธรรมชาติที่ค่อนข้างคงที่ของโปรแกรมการฟื้นฟูโดยทั่วไป และพบว่า ความเข้มของการฝึกต้อง addressed โดยเฉพาะในวัยเด็กและหลังการบาดเจ็บที่สมองเฉียบพลัน ในความพยายามเพื่อลด deconditioning ผล
เมื่อเร็วๆ นี้แม็คเคย์ makrides77 ศึกษาส่วนประกอบและแอโรบิกของกายภาพบำบัดและกิจกรรมบำบัดสำหรับผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองโดยการตรวจสอบอัตราการเต้นหัวใจ ( การตรวจสอบอัตราการเต้นหัวใจ ) และการรักษากิจกรรมรายปักษ์เกินระยะเวลา 14 สัปดาห์ผลการวิจัยพบว่า การรักษาเซสชันการออกกำลังกายความเข้มต่ำและเกี่ยวข้องกับกิจกรรมที่ไม่เพียงพอที่จะกระตุ้นการเผาผลาญให้ความเครียดการผล แม้ว่าความเข้มการออกกำลังกายความก้าวหน้าที่สูงขึ้นอาจคาดหวังในช่วงเวลาที่สภาพการทำงานดีขึ้น และเพิ่ม hrmean hrpeak ใดไม่ถึง
อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติผลของการออกกำลังกายต่อความสามารถต่ำและความอดทนของกล้ามเนื้อในการทำงานคล่องตัวและความต้านทานต่อความเมื่อยล้าสามารถประกอบโดยความต้องการการเผาผลาญสูงของการเคลื่อนไหวปรับตัว การฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองออกจากแสดงการปรับปรุงในการเดินจะใช้งานไม่ได้ต้องเดิน แต่มักจะไม่สามารถที่จะรักษาที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดความเร็วในการเดินอย่างสบายๆจึงแสดงให้เห็นว่า พลังงานสูงต้นทุนของการเดินและยากจนความทนทานต่อการประนีประนอมการทำงาน performance78,79
การคำนวณความเร็วในการเดินมากกว่า 10M , มักใช้ในคลินิกวัดท่าเดิน อาจ อย่ามองข้ามความสามารถ ( ตามจังหวะ คนปกติสามารถเดินในส่วนของความเร็วที่สะดวกสบายของพวกเขาอย่างน้อยหกนาที จังหวะวิชา , อย่างไรก็ตามอาจจะไม่สามารถที่จะรักษาความเร็วที่สะดวกสบายของพวกเขามากกว่าที่ time80 . นี้จะป้องกันพวกเขาจากการเป็นซอมบี้ชุมชนเชี่ยวชาญ และอาจนำไปสู่การเพิ่มแต้มต่อ . ผลลัพธ์เหล่านี้เน้นต้องฝึกความอดทน และวัดความอดทนใช้ทดสอบเช่น walk81
6 นาที .การปรับปรุงในความจุแอโรบิกในโรคหลอดเลือดสมองได้แสดงให้เห็น โดยฝึกอบรมที่เหมาะสม เช่น training82 จักรยาน treadmill และรวมคะแนน walking83 แอโรบิกและการเสริมสร้าง exercises42 . เป็นอาจจะคาดหวังผลการออกกำลังกายที่เฉพาะเจาะจง ความเห็นที่ชีวิตทุกวัน แต่ยังสะท้อนให้เห็นในการปรับปรุงที่ระบุไว้ในสุขภาพทั่วไปและคุณภาพชีวิตTEIXEIRA salmela et al42 ประเมินวิชาทั่วไป ระดับของกิจกรรมทางกายในกิจกรรมของมนุษย์ข้อมูล การสำรวจ 94 กิจกรรมที่ถูกจัดอันดับตามต้องการการเผาผลาญเทียบเท่า . ผลการวิจัยพบว่ากลุ่มตัวอย่างสามารถทำงานบ้านมากขึ้น และเพิ่มการมีส่วนร่วมในกิจกรรมสันทนาการมากกว่าก่อนการฝึกอบรม .
สรุป ความเห็น
การฟื้นของทักษะในงานที่สำคัญต้องมีการฝึกอบรมเฉพาะ มีการปฏิบัติที่เข้มข้นของการกระทำในบริบทที่เหมาะสม นอกจากนี้ แต่ละคนต้องฟิตพอที่จะปฏิบัติงานในชีวิตประจำวัน รวมถึงการมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางสังคมและนันทนาการ .การมีส่วนร่วมในการออกกำลังกายปกติและการฝึกอบรม ปรากฎว่า มีความสัมพันธ์กับการลดความพิการ และปรับปรุงคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ และบุคคลที่มีความพิการ ประโยชน์ของงานที่มุ่งเน้นการฝึกทักษะ และการฝึกความแข็งแรงจะถูกรายงานในการศึกษาของเด็กที่มีสมอง palsy84,85 . แม้ว่าเด็กเหล่านี้ขาดดุลหลักของระบบประสาท ,การเปลี่ยนแปลงในระบบกล้ามเนื้อและข้อ จำกัด น้อยยังกำหนด รุนแรงกับการดึงดูดของ performance86,87 มอเตอร์ทํางาน หลายของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้ หรือ reversible88
โพสต์จำหน่ายบริการสำหรับบุคคลที่มีความพิการเรื้อรัง อย่างไรก็ตามไม่ดีหรือไม่มีอยู่และมีรายงานของระดับสูงของ dissatisfaction89 ผู้ป่วยและการสูญเสีย gains90 ฟื้นฟู การจัดสิ่งอำนวยความสะดวก เช่น ความแข็งแรง และศูนย์ฟิตเนสที่กำกับทุกกลุ่มอายุและระดับความพิการ ต้องมีความร่วมมือระหว่างกระทรวงสาธารณสุขและการบริการชุมชน นักกายภาพบำบัดสามารถมีบทบาทในกระบวนการความร่วมมือนี้ .
หลักสูตรกายภาพบำบัดระดับรายการยังต้องตอบสนองต่อหลักฐานของความสำคัญของการฝึกอบรมความแข็งแรงและมุ่งเน้นงาน ความอดทน และการฝึกออกกำลังกายสำหรับบุคคลที่มีความพิการเฉียบพลันหรือเรื้อรัง ความรู้หลักควรจะรวมถึงชีวกลศาสตร์ , วิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและกลไกการเรียนรู้ ทักษะที่จำเป็นสำหรับการฝึกอบรมบุคคลที่มีความพิการและวิธีการปรับการฝึกอบรมและการออกกำลังกายเพื่อคนไข้ระดับของการปฏิบัติงานควรฟอร์มเป็นส่วนใหญ่ของการศึกษาของนักศึกษากายภาพบำบัด รวมทั้งเป็นส่วนหนึ่งของการอัพเกรดทักษะในการศึกษาต่อวิชาชีพ .
มันเป็นเรื่องของการเพิ่มความกังวลว่า มาตรการในทาง neurorehabilitation ยังคงแตกต่างกันและขึ้นอยู่มากในวิธีการที่ต้องการของ therapist5,91 บุคคล และในการรักษาพัฒนาเด่นกว่าครึ่งศตวรรษที่ผ่านมาขาดทั้งตามทฤษฎีพื้นฐานสำหรับวิธีการรักษาและหลักฐานของประสิทธิผลของอาจจะไม่กีดขวางการใช้อย่างต่อเนื่องของ
เพื่อให้การเปลี่ยนแปลงในการปฏิบัติบนพื้นฐานของหลักฐานและทฤษฎีที่เกี่ยวข้องในปัจจุบันเป็นกิจการขนาดใหญ่ แต่แล้วสละสถานที่ทั่วโลกเริ่มต้นสามารถทำในการปฏิบัติตามแนวทางที่กำหนดตามหลักฐานที่มีอยู่ เหล่านี้มีอยู่ในตำราและในงานอื่น ๆที่อ้างถึงที่นี่ แต่ละนักกายภาพบำบัดต้องรับความรับผิดชอบการใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ ( หรืออย่างน้อยก็น่ายอมรับได้ ) วิธีการของการแทรกแซงและการวัดผลอย่างต่อเนื่อง รวมถึงโปรไฟล์คุณภาพชีวิต .ผู้ป่วยมีสิทธิที่จะเป็นส่วนหนึ่งของสภาพแวดล้อม neurorehabilitation
ทันสมัย .
การแปล กรุณารอสักครู่..