medications, which, in turn, was as

medications, which, in turn, was associated
with worse glycemic control. Interestingly,
perceiving family members perform more
diabetes-specific supportive behaviors was
not associated with medication adherence
or glycemic control, and family members’
supportive behaviors co-occurred with
nonsupportive behaviors.
According to qualitative findings, participants
think educating family members
(i.e., providing them with information)
about diabetes may not stop family members
from performing nonsupportive, sabotaging
behaviors. Participants reported
feeling sabotaged by family members who
are well informed about diabetes and its
demands, but are unmotivated to make
changes themselves or help the participant
to make changes. In addition, we found
that “miscarried help,” a concept introduced
in the pediatric diabetes literature
to explain interpersonal conflict that occurs
when a caregiver attempts to supervise an
adolescent’s self-care behaviors (24,25),
may also be relevant to adults with diabetes.
Miscarried helping behaviors are
characterized by an intent to perform supportive
behaviors that infringe upon an individual’s
self-efficacy (24) and lead to
relationship conflict about diabetes that
has been associated with rebellion and
poor health outcomes in adolescents with
the condition (24,25). This construct is distinct
from sabotaging behaviors, in which
family members know that the individual
should perform a healthy behavior, but
encourage the individual to perform an
unhealthy behavior. Moreover, overly solicitous
behaviors are associated with
lower self-reported diabetes self-efficacy
and less physical activity, even when people
with diabetes perceive these behaviors
as helpful (26). Thus, family members
who are too involved in diabetes management
can create conflict and undermine an
individual’s success at performing diabetes
self-care activities. In our study, participants
reported both receiving unappreciated
help from family members and
performing nagging or threatening behaviors
to encourage self-care behaviors
in their other family members who have
diabetes. This evidence, although preliminary,
presents an area for further research.
There are several limitations associated
with this study. Participants were recruited
from a single site and self-selected to
attend a focus group and/or complete the
survey, thereby limiting the generalizability
of our results. In addition, the parent study
was designed with different foci, so we
did not prevent family members with a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยา ซึ่ง ในทางกลับกัน เกี่ยวข้องกับการควบคุมน้ำตาลแย่ลง เรื่องน่าสนใจสมาชิกในครอบครัวดำเนินการเพิ่มเติมการรับรู้แก้ไขพฤติกรรมให้การสนับสนุนเฉพาะโรคเบาหวานไม่เกี่ยวข้องกับยายึดมั่นหรือควบคุมน้ำตาล และสมาชิกครอบครัวสนับสนุนพฤติกรรมที่เกิดขึ้นร่วมกับลักษณะการทำงาน nonsupportiveตามผลการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้เข้าร่วมคิดว่า ให้ความรู้กับสมาชิกในครอบครัว(นั่นคือ การให้ข้อมูล)เกี่ยวกับโรคเบาหวานอาจไม่หยุดสมาชิกในครอบครัวจากการ nonsupportive, sabotagingพฤติกรรมการ รายงานผู้เข้าร่วมความรู้สึกที่ sabotaged โดยสมาชิกในครอบครัวที่จะทราบดีเกี่ยวกับโรคเบาหวานและความต้องการ แต่จะไม่มีความกระตือรือร้นที่จะทำให้เปลี่ยนแปลงตัวเองหรือช่วยเหลือผู้เรียนการเปลี่ยนแปลง นอกจากนี้ เราพบแนะนำเป็นแนวคิดที่ "miscarried ช่วยวรรณกรรมเด็กโรคเบาหวานอธิบายความขัดแย้งระหว่างบุคคลที่เกิดขึ้นเมื่อเป็นผู้ดูแลพยายามที่จะกำกับดูแลการพฤติกรรมการดูแลตนเองของวัยรุ่น (24,25),นอกจากนี้ยังอาจเกี่ยวข้องกับผู้ใหญ่ที่มีโรคเบาหวานมีพฤติกรรมช่วยเหลือ miscarriedโดยเจตนาที่จะทำให้การสนับสนุนพฤติกรรมที่ละเมิดของแต่ละบุคคล(24) ประสิทธิภาพในตนเองและนำไปสู่ความขัดแย้งความสัมพันธ์เกี่ยวกับโรคเบาหวานที่ได้เชื่อมโยงกับกบฏ และผลลัพธ์สุขภาพที่ดีในวัยรุ่นด้วยเงื่อนไข (24,25) โครงสร้างนี้มีความโดดเด่นจาก sabotaging พฤติกรรมที่สมาชิกในครอบครัวรู้ว่าแต่ละบุคคลควรทำพฤติกรรมสุขภาพ แต่ส่งเสริมให้บุคคลที่จะทำการลักษณะการทำงานไม่แข็งแรง นอกจากนี้ ศรัทธามากเกินไปพฤติกรรมเกี่ยวข้องกับต่ำเบาหวานตนเองรายงานประสิทธิภาพในตนเองและน้อยกว่ากิจกรรมทางกายภาพ แม้เมื่อคนโรคเบาหวานรับรู้พฤติกรรมเหล่านี้เป็นประโยชน์ (26) ดังนั้น สมาชิกในครอบครัวคนเกี่ยวข้องมากเกินไปในการจัดการโรคเบาหวานสามารถสร้างความขัดแย้ง และบ่อนทำลายการแต่ละของความสำเร็จที่โรคเบาหวานกิจกรรมการดูแลตนเอง ในการศึกษาของเรา ผู้เข้าร่วมรายงานรับทั้งทำบุญความช่วยเหลือจากสมาชิกในครอบครัว และการทำพฤติกรรมซึ่งดุด่า หรือขู่ว่าเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลตนเองในสมาชิกครอบครัวอื่น ๆ ที่มีโรคเบาหวาน หลักฐานนี้ แม้ว่าเบื้องต้นนำเสนอพื้นที่สำหรับการวิจัยต่อไปมีข้อจำกัดต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาครั้งนี้ ผู้ผ่านการคัดเลือกจากไซต์เดียว และเลือกด้วยตนเองเพื่อเข้าร่วมกลุ่มโฟกัส หรือทำการสำรวจ จึงจำกัดการ generalizabilityผลของเรา นอกจากนี้ หลักการศึกษามา foci แตกต่างกัน ดังนั้นเราไม่สามารถป้องกันสมาชิกในครอบครัวกับการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยาซึ่งในที่สุดก็เป็นคนที่เกี่ยวข้อง
กับการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดที่เลวร้ายยิ่ง ที่น่าสนใจ
เข้าใจสมาชิกในครอบครัวดำเนินการมากขึ้น
โรคเบาหวานเฉพาะพฤติกรรมการสนับสนุนได้รับ
ไม่เกี่ยวข้องกับการรับประทานยา
หรือการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดและสมาชิกในครอบครัว '
พฤติกรรมสนับสนุนร่วมที่เกิดขึ้นกับ
พฤติกรรม nonsupportive.
ตามผลการวิจัยเชิงคุณภาพเข้าร่วม
คิดสมาชิกให้ความรู้แก่ครอบครัว
(กล่าวคือการให้พวกเขา มีข้อมูล)
เกี่ยวกับโรคเบาหวานอาจได้หยุดสมาชิกในครอบครัว
จากการปฏิบัติ nonsupportive ก่อวินาศกรรม
พฤติกรรม ผู้เข้าร่วมรายงาน
ความรู้สึกที่ก่อวินาศกรรมโดยสมาชิกในครอบครัวที่
มีความรู้เกี่ยวกับโรคเบาหวานและ
ความต้องการ แต่ขาดแรงบันดาลใจที่จะทำให้
การเปลี่ยนแปลงตัวเองหรือช่วยให้ผู้เข้าร่วม
ที่จะทำการเปลี่ยนแปลง นอกจากนี้เราพบ
ว่า "สาส์นช่วยเหลือ" เป็นแนวคิดที่นำมาใช้
ในวรรณคดีโรคเบาหวานในเด็ก
ที่จะอธิบายความขัดแย้งระหว่างบุคคลที่เกิดขึ้น
เมื่อผู้ดูแลพยายามที่จะกำกับดูแล
พฤติกรรมการดูแลตนเองของวัยรุ่น (24,25)
นอกจากนี้ยังอาจจะเกี่ยวข้องกับผู้ใหญ่ที่มี โรคเบาหวาน.
พฤติกรรมการช่วยเหลือสาส์นจะ
โดดเด่นด้วยความตั้งใจที่จะดำเนินการสนับสนุน
พฤติกรรมที่ละเมิดของแต่ละบุคคล
ด้วยตนเองประสิทธิภาพ (24) และนำไปสู่
​​ความสัมพันธ์ที่ขัดแย้งเกี่ยวกับโรคเบาหวานที่
มีความเกี่ยวข้องกับการก่อจลาจลและ
ผลลัพธ์ด้านสุขภาพที่ไม่ดีในวัยรุ่นที่มี
เงื่อนไข (24 25) สร้างนี้แตกต่าง
จากพฤติกรรมการก่อวินาศกรรมซึ่งใน
สมาชิกในครอบครัวรู้ว่าบุคคลที่
ควรดำเนินการพฤติกรรมการมีสุขภาพดี แต่
ขอแนะนำให้บุคคลที่จะดำเนินการ
กับพฤติกรรมที่ไม่แข็งแรง นอกจากนี้กระวนกระวายมากเกินไป
พฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับการ
ลดลงที่ตนเองรายงานผู้ป่วยโรคเบาหวานด้วยตนเองประสิทธิภาพ
และการออกกำลังกายน้อยลงแม้ในขณะที่คน
ที่มีโรคเบาหวานรับรู้พฤติกรรมเหล่านี้
ที่เป็นประโยชน์ (26) ดังนั้นสมาชิกในครอบครัว
ที่มีส่วนร่วมในการบริหารจัดการมากเกินไปโรคเบาหวาน
สามารถสร้างความขัดแย้งและทำลาย
ความสำเร็จของแต่ละบุคคลที่ดำเนินการเป็นโรคเบาหวาน
กิจกรรมการดูแลตนเอง ในการศึกษาครั้งนี้ผู้เข้าร่วม
รายงานทั้งสองได้รับการทำบุญ
ช่วยเหลือจากสมาชิกในครอบครัวและ
การดำเนินการจู้จี้หรือพฤติกรรมคุกคาม
ที่จะส่งเสริมให้พฤติกรรมการดูแลตนเอง
ในสมาชิกครอบครัวคนอื่นของพวกเขาที่มี
โรคเบาหวาน หลักฐานนี้แม้เบื้องต้น
ที่มีการจัดพื้นที่สำหรับการวิจัยต่อ.
มีหลายข้อ จำกัด ที่เกี่ยวข้องเป็น
กับการศึกษาครั้งนี้ ผู้เข้าร่วมได้รับคัดเลือก
จากเว็บไซต์เดียวและตนเองเลือกที่จะ
เข้าร่วมการสนทนากลุ่มและ / หรือดำเนินการ
สำรวจจึง จำกัด generalizability
ผลลัพธ์ของเรา นอกจากนี้การศึกษาผู้ปกครอง
ได้รับการออกแบบที่มีจุดโฟกัสที่แตกต่างกันดังนั้นเราจึง
ไม่ได้ป้องกันสมาชิกในครอบครัวด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรค ซึ่ง จะ มีความสัมพันธ์กับเลวลง , การควบคุม น่าสนใจมีสมาชิกในครอบครัวแสดงเพิ่มเติมโรคเบาหวานมีพฤติกรรมสนับสนุนเฉพาะไม่ได้เกี่ยวข้องกับยาจำกัดหรือการควบคุมระดับน้ำตาล และสมาชิกครอบครัวร่วมสนับสนุนกับพฤติกรรมที่เกิดขึ้นพฤติกรรม nonsupportive .ตามผลการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้เข้าร่วมคิดให้สมาชิกครอบครัว( คือการให้พวกเขามีข้อมูล )เกี่ยวกับโรคเบาหวานอาจหยุดครอบครัวจากการปฏิบัติ nonsupportive ก่อวินาศกรรม ,พฤติกรรม ผู้เข้าร่วมรายงานความรู้สึกที่ทำโดยสมาชิกในครอบครัวที่มีข่าวดีเกี่ยวกับโรคเบาหวานและความต้องการ , แต่เป็น unmotivated ทําการเปลี่ยนแปลงตัวเอง หรือช่วยให้ผู้เข้าร่วมเพื่อให้มีการเปลี่ยนแปลง นอกจากนี้ เราพบ" แท้งช่วย " เป็นแนวคิดที่แนะนำโรคเบาหวานในเด็กในวรรณคดีความขัดแย้งที่เกิดขึ้นระหว่างบุคคล เพื่ออธิบายเมื่อผู้ดูแลพยายามดูแลเป็นพฤติกรรมการดูแลตนเองของวัยรุ่น ( 24,25 )อาจจะเกี่ยวข้องกับผู้ใหญ่ กับโรคเบาหวานแท้งช่วยพฤติกรรมลักษณะ โดยมีเจตนาที่จะดำเนินการสนับสนุนพฤติกรรมที่รอนสิทธิ์ของบุคคลการรับรู้ความสามารถของตนเอง ( 24 ) และนำไปสู่ความขัดแย้งด้านความสัมพันธ์เกี่ยวกับโรคเบาหวานว่าได้เชื่อมโยงกับการจลาจลและไม่ดี ผลลัพธ์ด้านสุขภาพในวัยรุ่นเงื่อนไข ( 24,25 ) นี้สร้างแตกต่างจากการทำลายพฤติกรรม ซึ่งสมาชิกในครอบครัวทราบว่า บุคคลควรแสดงพฤติกรรม สุขภาพ แต่ส่งเสริมให้แต่ละบุคคลเพื่อดําเนินการพฤติกรรมที่ไม่แข็งแรง นอกจากนี้ สุดเหวี่ยงมากเกินเหตุพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับโรคเบาหวาน self-reported ลดความสามารถของตนเองและกิจกรรมทางกายน้อย แม้เมื่อคนโรคเบาหวานที่รับรู้พฤติกรรมเหล่านี้เป็นประโยชน์ ( 26 ) ดังนั้น สมาชิกในครอบครัวที่มากเกินไปมีส่วนร่วมในการจัดการโรคเบาหวานสามารถสร้างความขัดแย้งและการทำลายความสำเร็จในการปฏิบัติของแต่ละบุคคล โรคเบาหวานกิจกรรมการดูแลตนเอง ในการศึกษาของเรา เข้าร่วมทั้งรายงานการ unappreciatedความช่วยเหลือจากสมาชิกในครอบครัวและการบ่น หรือข่มขู่พฤติกรรมเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลตนเองของสมาชิกในครอบครัวอื่น ๆที่มีโรคเบาหวาน หลักฐานนี้ แม้ว่าเบื้องต้นนำเสนอพื้นที่สำหรับการวิจัยต่อไปมีหลายข้อที่เกี่ยวข้องกับการศึกษา ผู้เข้าร่วมคัดเลือกจากเว็บไซต์เดียวและเลือกตนเองเข้าร่วมสนทนากลุ่มและ / หรือสมบูรณ์การสำรวจจึง จำกัด การสรุปอ้างอิงผลของเรา นอกจากนี้ผู้ปกครองศึกษามีการออกแบบที่แตกต่างกันบันทึก ดังนั้นเราไม่ได้ป้องกันไม่ให้สมาชิกในครอบครัวด้วย