FIGURE 2. Caudal regions of preserv

FIGURE 2. Caudal regions of preserved specimens. (A) Barilius signicaudus (UNMF 00575, paratype, 97 mm SL). (B)
Barilius pulchellus (UNMF 00553, 55.7 mm SL).
All other Southeast Asian species of Barilius except Barilius bernatziki (Fig. 4A) and B. dogarsinghi (Fig. 4B)
have a small, or no caudal spot (Fig. 2B). Barilius ornatus (Fig. 5) has an anal-fin origin opposing or behind the
5th (rarely 4th) branched dorsal-fin ray and has a small, or no caudal spot. Barilius pulchellus has dark pigment on
the dorsal fin concentrated mainly at the middle of the interradial membranes forming a blotch (Fig. 3C), and large
dentary tubercles even on nonbreeding specimens (Fig. 6B). Barilius bernatziki, with a large caudal blotch, has 33
lateral-line scales or less. Barilius dogarsinghi has a highly conspicuous, deep vertical blotch at the base of the
caudal fin that barely extends onto the caudal fin, as well as a strong, submarginal pigment band on the dorsal fin
(Fig. 4B), and long rostral and maxillary barbels that are generally equal to or more than 50% of the distance
between the origin of the rostral barbels and the corner of the mouth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปที่ 2 ภูมิภาคที่ครีบของตัวอย่างเก็บรักษาไว้ (A) signicaudus Barilius (UNMF 00575, paratype, 97 มม. SL) (B)Barilius pulchellus (UNMF 00553, 55.7 มม. SL)ทั้งหมดเอเชียตะวันออกเฉียงใต้พันธุ์ Barilius ยกเว้น Barilius bernatziki (รูปที่ 4A) และ B. dogarsinghi (รูปที่ 4B)มีขนาดเล็ก หรือจุดไม่มีครีบ (รูปที่ 2B) Barilius ornatus (รูป 5) มีจุดเริ่มต้นของครีบก้นฝ่ายตรงข้าม หรือด้านหลัง(ไม่ค่อย 4) 5 กิ่งครีบหลังเรย์ และมีขนาดเล็ก หรือจุดที่ไม่มีครีบ Barilius pulchellus มีเม็ดสีเข้มครีบหลังและครีบเข้มข้นส่วนใหญ่ที่ตรงกลางของเยื่อ interradial ขึ้นรูปแผล (มะเดื่อ 3C), และขนาดใหญ่tubercles dentary แม้ในตัวอย่าง nonbreeding (รูปที่ 6B) Bernatziki Barilius มีแผลเป็นครีบขนาดใหญ่ มี 33เครื่องชั่งเส้นข้าง หรือน้อยกว่า Barilius dogarsinghi มีความชัดเจนสูง แนวตั้งลึกแผลที่ฐานของการวงบนครีบสีจางที่แทบไม่ขยายไปยังจาง เป็นแข็งแกร่ง submarginal(รูปที่ 4B), และลักษณะยาวพลิก และ maxillary ที่โดยทั่วไปเท่ากับหรือมากกว่า 50% ของระยะทางระหว่างต้นกำเนิดของลักษณะพลิกและมุมปาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปที่ 2 ภูมิภาคหางของตัวอย่างที่เก็บรักษาไว้ (A) Barilius signicaudus (UNMF 00575, paratype 97 มม SL) (B)
Barilius pulchellus (UNMF 00,553 55.7 มม SL).
อื่น ๆ ทั้งหมดสายพันธุ์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ของ Barilius ยกเว้น Barilius bernatziki (รูป. 4A) และ B dogarsinghi (รูป. 4B)
มีขนาดเล็กหรือไม่มีจุดที่หาง (รูป. 2B ) Barilius ornatus (รูปที่. 5) มีต้นกำเนิดทางทวารหนักครีบของฝ่ายตรงข้ามหรือที่อยู่เบื้องหลัง
ที่ 5 (ไม่ค่อยที่ 4) แยกครีบหลังครีบ ray และมีขนาดเล็กหรือไม่มีจุดที่หาง Barilius pulchellus มีเม็ดสีดำบน
ครีบหลังส่วนใหญ่กระจุกตัวอยู่ตรงกลางของเยื่อ interradial กลายเป็นตุ่ม (รูป. 3C) และมีขนาดใหญ่
tubercles dentary แม้ในตัวอย่าง nonbreeding (รูป. 6B) Barilius bernatziki กับตุ่มหางขนาดใหญ่มี 33
เครื่องชั่งน้ำหนักเส้นด้านข้างหรือน้อยกว่า Barilius dogarsinghi มีที่เห็นได้ชัดเจนสูงตุ่มลึกแนวตั้งที่ฐานของ
ครีบหางที่เพิ่งขยายบนครีบหางเช่นเดียวกับที่แข็งแกร่งวงสี submarginal บนครีบหลัง
(รูป. 4B) และ rostral ยาวและหนวดขากรรไกร ที่มักจะมีเท่ากับหรือมากกว่า 50% ของระยะทาง
ระหว่างจุดเริ่มต้นของหนวด rostral มุมของปาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปที่ 2 ระดับภูมิภาคของเก็บรักษาตัวอย่าง ( ) barilius signicaudus ( unmf 00575 paratype 97 มิลลิเมตร , SL ) ( B )barilius pulchellus ( unmf 00553 55.7 มม. , SL )ทั้งหมดชนิดของ barilius เอเชียตะวันออกเฉียงใต้อื่นๆ ยกเว้น barilius bernatziki ( รูปที่ 4 ) และ B ( รูป dogarsinghi 4B )มีขนาดเล็ก ไม่มีหาง หรือจุด ( รูปที่ 2B ) barilius ornatus ( ภาพที่ 5 ) มีครีบทวารของฝ่ายตรงข้าม หรือ หลัง5 4 ( ไม่ค่อย ) เดย์เรย์ครีบหลังและมีขนาดเล็ก ไม่มีหาง หรือจุด barilius pulchellus มีเม็ดสีเข้มครีบหลังเข้มข้นส่วนใหญ่ในช่วงกลางของ interradial เมมเบรนเป็นรอย ( รูปที่ 3 ) และขนาดใหญ่tubercles เดนทารีแม้ใน nonbreeding ตัวอย่าง ( รูปบน ) barilius bernatziki มีตุ่มมีหางขนาดใหญ่ มี 33เกล็ดเส้นข้างหรือน้อยกว่า barilius dogarsinghi มีที่สูงเด่น ลึกแนวตั้งรอยที่ฐานของครีบหางที่เพิ่งจะขยายไปยังครีบหาง รวมทั้งแข็งแรง , วงสี submarginal บนครีบหลัง( ภาพที่ 4B ) ยาวและหนวดที่ขากรรไกรบนและย่อย โดยทั่วไปจะเท่ากับหรือมากกว่า 50 % ของระยะทางระหว่างที่มาของหนวดย่อย และมุมปาก