Why Cultural Knowledge Matters
Culture is the lens through which people see and understand the world (García & Dominguez, 1997). Cultural norms, which are learned through socializa- tion, guide a person’s behavior and help the person interpret the behavior of others. A primary function of schooling is to socialize children and youth to act in accordance with cultural norms (Cushner, 2006). These cultural values are reflected in every aspect of schooling, including curriculum, books, class schedules, instructional methods, behavior management, and grading sys- tems (García & Guerra, 2004). Yet cultures vary from one another in impor- tant ways including communication styles, power distribution, and identity development (Hall, 1977; Hofstede, 1997). For students who come from homes that share similar cultural norms to those taught in school, school is about learning academic content and reinforcing familiar cultural norms. For students who are socialized with a different set of cultural norms from those taught at school, school is about learning both academic content and cultural norms. Moreover, because culture is taught implicitly in schools, students must infer cultural norms, often through trial and error. Teachers who lack cultural understanding often assume students who do not adhere to expected norms are unintelligent or ill behaved. In this way, lack of cultural knowledge leads to or reinforces deficit thinking (García & Guerra, 2004).
ทำไมความรู้เรื่องวัฒนธรรม
วัฒนธรรมเป็นเลนส์ที่ผ่านการที่คนเห็นและเข้าใจโลก (Garcíaและ Dominguez, 1997) บรรทัดฐานทางวัฒนธรรมซึ่งมีการเรียนรู้ผ่านการ socializa- แนะนำพฤติกรรมของบุคคลและช่วยให้คนตีความพฤติกรรมของคนอื่น ๆ หน้าที่หลักของการศึกษาคือการเข้าสังคมเด็กและเยาวชนที่จะปฏิบัติตามบรรทัดฐานทางวัฒนธรรม (Cushner 2006) ค่านิยมทางวัฒนธรรมเหล่านี้จะสะท้อนให้เห็นในทุกแง่มุมของการศึกษาทุกคนรวมทั้งหลักสูตรหนังสือตารางเรียน, วิธีการสอนการจัดการพฤติกรรมและการจัดลำดับงานระบบ TEMS (García & Guerra, 2004) แต่วัฒนธรรมที่แตกต่างจากคนอื่นในรูปแบบที่สำาคัญรวมทั้งรูปแบบการสื่อสาร, การกระจายอำนาจและการพัฒนาตัวตน (ฮอลล์ 1977; Hofstede, 1997) สำหรับนักเรียนที่มาจากบ้านที่ใช้บรรทัดฐานทางวัฒนธรรมที่คล้ายคลึงกับที่สอนในโรงเรียนโรงเรียนเป็นเรื่องเกี่ยวกับเนื้อหาการเรียนรู้ทางวิชาการและเสริมบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมที่คุ้นเคย สำหรับนักเรียนที่กำลังสังสรรค์กับชุดที่แตกต่างกันของบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมจากผู้สอนที่โรงเรียนโรงเรียนเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเรียนรู้ทั้งเนื้อหาวิชาการและบรรทัดฐานทางวัฒนธรรม นอกจากนี้เนื่องจากวัฒนธรรมการเรียนการสอนโดยปริยายในโรงเรียนนักเรียนจะต้องสรุปบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมมักจะผ่านการทดลองและข้อผิดพลาด ครูที่ขาดความเข้าใจทางวัฒนธรรมมักจะคิดนักเรียนที่ไม่เป็นไปตามบรรทัดฐานคาดว่ามีความฉลาดหรือความประพฤติไม่ดี ด้วยวิธีนี้ขาดความรู้ทางวัฒนธรรมที่นำไปสู่การตอกย้ำความคิดหรือการขาดดุล (García & Guerra, 2004)
การแปล กรุณารอสักครู่..

ทำไมวัฒนธรรมเรื่อง
ความรู้ทางวัฒนธรรมเป็นเลนส์ที่คนเห็นและเข้าใจโลก ( การ์ซิ́เป็น& โดมิงเกซ , 1997 ) บรรทัดฐานทางวัฒนธรรม ซึ่งจะได้เรียนรู้ผ่าน socializa - tion , คู่มือพฤติกรรมของบุคคลและช่วยให้คนที่ตีความพฤติกรรมของผู้อื่น หน้าที่หลักของตนคือการเข้าสังคม เด็กและเยาวชนจะทำตามบรรทัดฐานวัฒนธรรม ( cushner , 2006 )ค่านิยมทางวัฒนธรรมเหล่านี้สะท้อนให้เห็นในทุกด้านของตน รวมทั้งหลักสูตร หนังสือ ตารางเรียน วิธีการ การจัดการพฤติกรรมการสอน และระดับ sys tems ( - การ์ซิ́เป็น& Guerra , 2004 ) แต่วัฒนธรรมที่แตกต่างจากอีกหนึ่งในวิธี impor tant - รวมทั้งรูปแบบการสื่อสาร การกระจายพลังงาน และการพัฒนาเอกลักษณ์ ( Hall , 1977 ; ฮอฟสติด , 1997 )สำหรับนักเรียนที่มาจากบ้านที่มีวัฒนธรรมคล้ายคลึงกันแบบที่สอนในโรงเรียนที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเรียนรู้เนื้อหาวิชาการและเสริมสร้างบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมที่คุ้นเคย สำหรับนักเรียนที่เป็นสังคมที่มีบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมของชุดที่แตกต่างกันจากผู้สอนที่โรงเรียน โรงเรียนก็สอนทั้งเนื้อหาวิชาการและบรรทัดฐานทางวัฒนธรรม นอกจากนี้เพราะวัฒนธรรมเป็นสอนโดยปริยายในโรงเรียน นักเรียนจะต้องสรุปเกณฑ์ปกติทางวัฒนธรรมมักจะผ่านการทดลองและข้อผิดพลาด ครูที่ขาดความเข้าใจทางวัฒนธรรมมักจะถือว่านักเรียนที่ไม่เป็นไปตามคาดหวังบรรทัดฐานเป็นโง่หรือป่วยเป็นเด็กดี ในวิธีนี้ ขาดความรู้ทางวัฒนธรรมนำไปสู่หรือตอกย้ําคิดดุล ( การ์ซิ́เป็น& Guerra , 2004 )
การแปล กรุณารอสักครู่..
