The number and size of cities incre

The number and size of cities increased dramatically between 1790 and 1890 as the country's population grew and became increasingly urban. By 1890, people living in cities of 100,000 or more made up a larger proportion of all urban dwellers. This reflected a shift from a rural, agrarian society to one focused on industrial production, especially in the Northeast and around the Great Lakes.

NOTES: The percentage of the U.S. population living in a city of 2,500 or more was 5.1 in 1790 and rose to 35.1 by 1890. Geography reflects boundaries in place at the time of each census.

The Census Bureau officially adopted 2,500 as the minimum population threshold for urban areas in 1910; prior to that population thresholds of 4,000 and 8,000 were used in Census Bureau reports.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวนและขนาดของเมืองเพิ่มขึ้นอย่างมากระหว่างดำรง 1890 เป็นประชากรของประเทศเพิ่มขึ้น และกลายเป็นเมืองขึ้น โดย 1890 คนที่อาศัยอยู่ในเมืองของ 100000 หรือมากกว่าขึ้นสัดส่วนใหญ่ของชาวเมืองทั้งหมด นี้สะท้อนกะจากสังคมชนบท เทคโนโลยีหนึ่งเน้นอุตสาหกรรมการผลิต โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในภาคอีสาน และ รอบ ๆ ทะเลสาบใหญ่ขึ้น

หมายเหตุ: เปอร์เซ็นต์ของประชากรสหรัฐอเมริกาอาศัยอยู่ในเมืองน้อย 2500 อยู่ 5.1 ดำรง และโรสกับ 35.1 โดย 1890 ภูมิศาสตร์สะท้อนให้เห็นถึงขอบเขตที่เวลาของแต่ละบ้าน

สำนักสำมะโนถึง 2500 เป็นขีดจำกัดต่ำสุดของประชากรการเมืองอย่างเป็นทางใน 1910 ก่อนที่ประชากร ขีดจำกัด 4000 และ 8000 ถูกใช้ในรายงานสำนักสำมะโน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีจำนวนและขนาดของเมืองเพิ่มขึ้นอย่างมากระหว่าง 1790 และ 1890 ในขณะที่ประชากรของประเทศเพิ่มขึ้นและกลายเป็นเมืองมากขึ้น 1890 โดยคนที่อาศัยอยู่ในเมือง 100,000 คนหรือมากกว่าที่ทำขึ้นเป็นสัดส่วนที่ใหญ่อาศัยอยู่ในเมืองทั้งหมด นี้สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงจากชนบทสังคมเกษตรกรรมหนึ่งมุ่งเน้นไปที่การผลิตภาคอุตสาหกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและรอบ ๆ เกรตเลกหมายเหตุ: ร้อยละของประชากรสหรัฐที่อาศัยอยู่ในเมืองที่ 2,500 หรือมากกว่าเป็น 5.1 ใน 1790 และเพิ่มขึ้นเป็น . 35.1 โดยปี 1890 สะท้อนให้เห็นถึงขอบเขตภูมิศาสตร์ในสถานที่ในช่วงเวลาของการสำรวจสำมะโนประชากรแต่ละสำนักสำรวจสำมะโนประชากรอย่างเป็นทางการเป็นลูกบุญธรรม 2,500 เป็นเกณฑ์ขั้นต่ำสำหรับประชากรเขตเมืองในปี 1910; ก่อนที่จะว่าเกณฑ์ประชากร 4,000 และ 8,000 ถูกนำมาใช้ในการสำรวจสำมะโนประชากรสำนักรายงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำนวนและขนาดของเมืองที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก และระหว่าง 1790 1890 เป็นประชากรของประเทศที่เติบโตและกลายเป็นเมืองมากขึ้น โดย 1890 , คนที่อาศัยอยู่ในเมือง 100000 หรือมากกว่าขึ้นสัดส่วนขนาดใหญ่ของชาวเมืองทั้งหมด นี้สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงจากชนบท สังคมสังคมหนึ่งที่เน้นการผลิตในอุตสาหกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และ รอบ ๆทะเลสาบ .

หมายเหตุ : เปอร์เซ็นต์ของประชากรสหรัฐอาศัยอยู่ในเมือง 2500 หรือมากกว่าเป็น 5.1 และใน 1790 เพิ่มขึ้น 35.1 โดย 1890 ภูมิศาสตร์ สะท้อนให้เห็นถึงขอบเขตในสถานที่ที่เวลาของแต่ละประชากร

รับการสำรวจสำมะโนประชากรอย่างเป็นทางการ 2500 เป็นเกณฑ์ขั้นต่ำสำหรับประชากรในพื้นที่เมืองใน 2453 ; ก่อนที่จะมีประชากรที่ธรณีประตูของ 4000 8000 ใช้ในรายงานของสำนักงานสำมะโนประชากร