When cultivating the sedge C. aquat

When cultivating the sedge C. aquatilis together with the aquatic moss D. fluitans there was a significant interaction effect of species and cultivation (single and mixed species) on N concentration in aboveground biomass (F(1,16) = 13.58, p < 0.05). C. aquatilis had significantly (p < 0.05) more N in the aboveground biomass (13.08 ± 0.57 g N per kg dry weight) when cultivated together with the moss compared to the monoculture (10.98 ± 0.56), whereas the opposite pattern was observed for D. fluitans (11.50 ± 0.54 and 14.28 ± 0.89 in mixed and monocultures, respectively). However, the multiple species treatments had significantly higher total N concentrations than single species treatments (p < 0.001), which indicates a positive effect of mixed cultivation on N-removal potential.

3.2. Genetic potential and denitrification activity on macrophyte roots and moss tissue

Genes from denitrifying organisms were detected in all root samples and on shoots of D. fluitans, indicating a genetic potential for denitrification, although the nosZII type denitrifiers were only detected occasionally at low abundances (data on nosZII not shown). The total bacterial community, determined as the abundance of 16S rRNA genes, and the denitrification genes nirS, nirK and nosZ1 were in general more abundant on plants cultivated in the growth chamber than under in situ conditions, irrespective of plant species, and the abundances were significantly affected by plant species ( Table 2; Fig. S1, Supplementary Data). Under all conditions, the aquatic moss, D. fluitans harbored the highest abundance of 16S rRNA genes as well as denitrifying genes. The two Carex spp. generally supported the lowest abundance of denitrification genes, whereas E. fluviatile and E. angustifolium were similar and in-between the sedges and D. fluitans. The plant species effect was also significant when considering the relative abundances of the functional genes when normalized to the 16S rRNA gene copy numbers ( Table 2). Similar patterns were generally observed, although for nirS and nosZI, E. fluviatile rather D. fluitans displayed significantly higher relative abundances when growing in situ ( Fig. S2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อกสิ sedge aquatilis C. กับ fluitans D. มอน้ำ มีผลติดต่อที่สำคัญของสายพันธุ์และการเพาะปลูก (เดี่ยว และผสมพันธุ์) ในความเข้มข้นของ N ในชีวมวล aboveground (F(1,16) = 13.58, < p 0.05) C. aquatilis ได้อย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) N เพิ่มเติมในชีวมวล aboveground (13.08 ± 0.57 กรัม N ต่อกิโลกรัมน้ำหนักแห้ง) เมื่อ cultivated พร้อมมอเมื่อเทียบกับระบบเกษตรกรรมพืชเดี่ยว (10.98 ± 0.56), ในขณะที่รูปแบบตรงกันข้ามเป็นสังเกตสำหรับ D. fluitans (11.50 ±± 0.54 และ 14.28 0.89 ในผสมและ monocultures ตามลำดับ) อย่างไรก็ตาม การรักษาสายพันธุ์หลายมีความเข้มข้น N รวมอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าชนิดเดียวรักษา (p < 0.001), ซึ่งบ่งชี้ว่า ผลบวกของการเพาะปลูกผสมในศักยภาพเอา N3.2 การกิจกรรมพันธุกรรมศักยภาพและ denitrification macrophyte รากและเนื้อเยื่อมอGenes from denitrifying organisms were detected in all root samples and on shoots of D. fluitans, indicating a genetic potential for denitrification, although the nosZII type denitrifiers were only detected occasionally at low abundances (data on nosZII not shown). The total bacterial community, determined as the abundance of 16S rRNA genes, and the denitrification genes nirS, nirK and nosZ1 were in general more abundant on plants cultivated in the growth chamber than under in situ conditions, irrespective of plant species, and the abundances were significantly affected by plant species ( Table 2; Fig. S1, Supplementary Data). Under all conditions, the aquatic moss, D. fluitans harbored the highest abundance of 16S rRNA genes as well as denitrifying genes. The two Carex spp. generally supported the lowest abundance of denitrification genes, whereas E. fluviatile and E. angustifolium were similar and in-between the sedges and D. fluitans. The plant species effect was also significant when considering the relative abundances of the functional genes when normalized to the 16S rRNA gene copy numbers ( Table 2). Similar patterns were generally observed, although for nirS and nosZI, E. fluviatile rather D. fluitans displayed significantly higher relative abundances when growing in situ ( Fig. S2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อปลูกฝังกกซี aquatilis ร่วมกับมอสน้ำดี fluitans มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญปฏิสัมพันธ์ของสายพันธุ์และการเพาะปลูก (เดี่ยวและสายพันธุ์ผสม) ยังไม่มีความเข้มข้นในมวลชีวภาพเหนือพื้นดิน (F (1,16) = 13.58, p <0.05 ) ซี aquatilis อย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) more N ในมวลชีวภาพเหนือพื้นดิน (13.08 ± 0.57 กรัมไม่มีข้อความต่อกิโลกรัมน้ำหนักแห้ง) เมื่อได้รับการปลูกฝังร่วมกับมอสเมื่อเทียบกับเชิงเดี่ยวนี้ (10.98 ± 0.56) ในขณะที่รูปแบบที่ตรงข้ามเป็นที่สังเกตสำหรับ D. fluitans (11.50 ± 0.54 และ 14.28 ± 0.89 ในผสมและ monocultures ตามลำดับ) อย่างไรก็ตามการรักษามีหลายสายพันธุ์รวมที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกว่าความเข้มข้นที่ยังไม่มีการรักษาชนิดเดียว (p <0.001) ซึ่งแสดงให้เห็นผลในเชิงบวกของการเพาะปลูกผสมที่มีศักยภาพใน N-ลบ. 3.2 ที่มีศักยภาพทางพันธุกรรมและกิจกรรม denitrification ราก macrophyte และเนื้อเยื่อมอสยีนจากสิ่งมีชีวิตDenitrifying ถูกตรวจพบในตัวอย่างรากและบนยอดของ fluitans ดีแสดงให้เห็นศักยภาพทางพันธุกรรมเซลเซียสแม้ว่าประเภท nosZII denitrifiers ถูกตรวจพบเป็นครั้งคราวเท่านั้นที่ปริมาณต่ำ (ข้อมูล ใน nosZII ไม่แสดง) ชุมชนแบคทีเรียทั้งหมดกำหนดเป็นความอุดมสมบูรณ์ของ 16S ยีน rRNA และยีน denitrification nirS, nirK และ nosZ1 อยู่ในทั่วไปอีกมากมายในพืชที่ปลูกในห้องการเจริญเติบโตกว่าภายใต้ในสภาพที่แหล่งกำเนิดโดยไม่คำนึงถึงพันธุ์พืชและปริมาณเป็น ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยพันธุ์พืช (ตารางที่ 2. รูปที่ S1, เสริมข้อมูล) ภายใต้เงื่อนไขที่ทุกตะไคร่น้ำ, D. fluitans เก็บงำความอุดมสมบูรณ์สูงสุดของยีน 16S rRNA เช่นเดียวกับยีน Denitrifying ทั้งสอง Carex เอสพีพี โดยทั่วไปการสนับสนุนความอุดมสมบูรณ์ต่ำสุดของยีนเซลเซียสในขณะที่อี fluviatile และอี angustifolium มีความคล้ายคลึงกันและในระหว่างเสจด์และ D fluitans ผลพันธุ์พืชก็ยังมีนัยสำคัญเมื่อพิจารณาปริมาณสัมพันธ์ของยีนการทำงานปกติเมื่อไป 16S rRNA ตัวเลขสำเนายีน (ตารางที่ 2) รูปแบบที่คล้ายกันถูกตั้งข้อสังเกตโดยทั่วไป แต่สำหรับ nirS และ nosZI อี fluviatile ค่อนข้างดี fluitans แสดงปริมาณที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบเมื่อเจริญเติบโตในแหล่งกำเนิด (รูป. S2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อปลูกกก ซี วาทิลิสพร้อมกับน้ำ มอส . ฟลูอิทานมีปฏิสัมพันธ์ที่สำคัญของชนิดและการเพาะปลูก ( เดี่ยวและผสมสายพันธุ์ ) กับ N ของผลผลิตมวลชีวภาพเหนือพื้นดิน ( F ( 1,16 ) = 13.58 , p < 0.05 ) ซี วาทิลิสอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ในมวลชีวภาพเหนือพื้นดิน ( ( มี± 057 กรัม N ต่อกิโลกรัมน้ำหนักแห้ง ) เมื่อปลูกร่วมกับมอสเมื่อเทียบกับการปลูกพืชเชิงเดี่ยว ( 10.98 ± 0.56 ) ส่วนรูปแบบตรงข้ามเป็นสังเกตสำหรับ D . ฟลูอิทาน ( 1 ± 0.54 และ 14.28 ± 0.89 ในผสม และทรีตเมนต์ ตามลำดับ ) อย่างไรก็ตาม การรักษามีหลายสายพันธุ์สูงกว่าไนโตรเจนเข้มข้นกว่าชนิดเดียว ( P < 0.001 )ซึ่งบ่งชี้ว่า ผลดีของการผสมต่อศักยภาพ n-removal .

. . ทางพันธุกรรมที่มีศักยภาพและดีไนตริฟิเคชันและเนื้อเยื่อรากกิจกรรมมาโครไฟต์มอส

ยีนจากสิ่งมีชีวิตดีไนตริฟายอิง พบว่าตัวอย่างทั้งหมดรากและหน่อของ D . ฟลูอิทานแสดงศักยภาพทางพันธุกรรมสำหรับน้ำ ,แม้ว่า noszii ประเภท denitrifiers เพิ่งตรวจพบเป็นครั้งคราวในต่ำกลุ่มข้อมูลใน noszii ไม่แสดง ) ชุมชนแบคทีเรียทั้งหมดที่กำหนดโดยความอุดมสมบูรณ์ของ 16S rRNA ยีนและยีน nirs , น้ำ , และเนิร์ก nosz1 อยู่ทั่วไปมากมายในพืชที่ปลูกในโรงการเจริญเติบโตมากกว่าภายใต้ในเงื่อนไขแหล่งกำเนิดโดยไม่คำนึงถึงชนิดของพืชและ abundances อย่างมีนัยสำคัญผลกระทบจากพืชชนิด ( ตารางที่ 2 ; ภาพประกอบ : ข้อมูลประกอบ ) ภายใต้เงื่อนไขทั้งหมด มอสน้ํา , D . ฟลูอิทานยอมรับความอุดมสมบูรณ์สูงของ 16S rRNA ยีนเช่นเดียวกับดีไนตริฟายอิง ยีน สอง carex spp . โดยทั่วไปสนับสนุนความอุดมสมบูรณ์ต่ำสุดของยีนกลุ่มหินน้ำ ส่วน E และ Eangustifolium ใกล้เคียงกันและอยู่ระหว่างว่านและ ฟลูอิทาน . ชนิดพืชผลยังแตกต่างกันเมื่อพิจารณา abundances สัมพัทธ์ของยีนที่ทํางานตอนปกติกับเบส 16S rRNA ยีนคัดลอกตัวเลข ( ตารางที่ 2 ) รูปแบบคล้ายคลึงกัน โดยทั่วไปพบว่า แม้ว่า nirs และ noszi เช่น กลุ่มหินค่อนข้างดีฟลูอิทานแสดงสูงกว่าญาติ abundances เมื่อเติบโตในแหล่งกำเนิด ( รูป S2 )