Karl Landsteiner, M.D., AAI '22, pr

Karl Landsteiner, M.D., AAI '22, president 1927–28, was awarded the 1930 Nobel Prize in Physiology or Medicine for "his discovery of human blood groups" in 1901.1

In the late nineteenth century, physicians attributed the agglutination that regularly followed blood transfusions to underlying disease in the donor blood, but in 1900, Landsteiner began to consider an alternative explanation. Suspecting that transfusion between even healthy individuals may result in clotting, he proposed that humans may belong to different blood groups characterized by distinct antigens and corresponding antibodies with reactivity against other blood groups. To test this possibility, Landsteiner prepared 36 pairwise samples of blood and serum collected from the six members of his laboratory, including himself. By analyzing the pairs that agglutinated and those that did not, he deduced that humans belonged to at least three different blood groups that are now designated as A, B, and O.2 Landsteiner surmised that catastrophic outcomes of human blood transfusions occurred only when the recipient received blood of a different group. His discovery made possible much safer transfusions and paved the way for the use of blood type in forensic investigations and paternity tests.

Landsteiner continued to make significant contributions to the fields of immunology and serology long after his discovery of blood groups. He is renowned for elucidating the disorder known as paroxysmal hemoglobinuria and for becoming one of the first scientists to prepare purified antibodies. He also contributed important discoveries to the study of infectious diseases. In 1905 and 1906, he successfully infected monkeys with syphilis, providing an animal model for study of the disease. He pioneered the use of dark-field microscopy to identify and examine the spirochetes that cause syphilis. In 1908, Landsteiner turned his attention to the cause of poliomyelitis. After conducting a postmortem examination of a child who had died of this disease, he and colleague Erwin Popper successfully transmitted polio to monkeys by injection of a filtrate of spinal-cord tissue from the young victim. The results of this experiment led Landsteiner and Popper to be among the first immunologists to postulate that the disease was caused by a virus.

After moving to the United States in the 1920s, Landsteiner continued his research on blood groups, identifying the M and N factors with Philip Levine (AAI '25) in 1927 and the Rh factor with Alexander S. Wiener (AAI '32) in 1940. This discovery of the Rh factor was credited with significant reductions in infant morbidity from Rh incompatibilities between mother and fetus unaddressed during pregnancy.3

What Landsteiner was said to be proudest of, however, was his work on antigen specificity that laid the foundation for the field of immunochemistry.4 In 1904, he discovered what he called "haptens," simple substances that could be combined with proteins to produce synthetic antigens, and he continued to publish articles on the topic throughout his career. The textbook in which he collected much of this research, first published in English in 1936,5 became a "bible" for many immunologists.6 Indeed, although Landsteiner received accolades for his discovery of blood groups, esteemed microbiologist Hans Zinsser (AAI '17, president 1919–20) noted that it was "his studies upon the chemical modifications of the antigens" that would have the greatest impact on the field of immunology.7

Landsteiner was admired by contemporaries for his breadth of scientific knowledge and interests. "The distinguishing characteristics of Landsteiner's investigations are great originality of approach and an extraordinary mastery of the fundamental sciences," Zinsser wrote in his 1931 Scientific Monthly tribute to Landsteiner. He argued that Landsteiner's "extraordinary versatility" made him "one of the few great living scientists."8 Michael Heidelberger (AAI '35, president 1946–47, 1948–49) concurred. Shortly after Landsteiner's death, Heidelberger wrote, "The time is passed when one man can know all of science. Karl Landsteiner was one of the last possessed of the tremendous intellect that could comprehend and, better still, use practically all of the scientific knowledge of his time."9

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Karl Landsteiner นพ AAI ' 22 ประธาน 1927 – 28 ได้รับรางวัลรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ค.ศ. 1930 "ของเขาค้นพบของกลุ่มเลือดมนุษย์" ใน 1901.1ในช่วงปลายศตวรรษ แพทย์เกิดจากมูกที่ตามถ่ายเลือดเป็นประจำเพื่อโรคในเลือดผู้บริจาค แต่ใน 1900, Landsteiner เริ่มพิจารณาคำอธิบายอื่น สงสัยว่า ประคองระหว่างบุคคลที่มีสุขภาพแม้อาจส่งผลในการแข็งตัว เขาเสนอว่า มนุษย์อาจอยู่ในลักษณะระดับแอนติเจนและแอนติบอดี มีปฏิกิริยากับเลือดกลุ่มอื่น ๆ กลุ่มเลือดแตกต่างกัน การทดสอบความเป็นไปได้นี้ Landsteiner เตรียม 36 แพร์ไวส์ตัวอย่างเลือดและซีรั่มที่รวบรวมจากหกสมาชิกของห้องปฏิบัติการของเขา รวมทั้งตัวเอง โดยการวิเคราะห์คู่ที่ agglutinated และที่ไม่ได้ เขาซึ่งสามารถกล่าวได้ว่า มนุษย์เป็นน้อยสามกลุ่มเลือดแตกต่างกันที่ตอนนี้ถูกกำหนดเป็น A, B และ O.2 Landsteiner surmised ว่า ถ่ายเลือดมนุษย์ผลลัพธ์ที่รุนแรงเกิดขึ้นเฉพาะ เมื่อผู้รับได้รับเลือดของกลุ่มแตกต่างกัน ค้นพบของเขาได้ถ่ายมากปลอดภัย และเป็นปูทางสำหรับการใช้ชนิดของเลือดในการสืบสวนทางนิติวิทยาศาสตร์และการทดสอบความเป็นบิดาLandsteiner อย่างต่อเนื่องเพื่อให้มีส่วนร่วมสำคัญฟิลด์ของภูมิคุ้มกันวิทยาและวิทยาเซรุ่มนานหลังจากการค้นพบกลุ่มเลือดของเขา เขามีชื่อเสียง สำหรับความผิดปกติที่เรียกว่าฮอร์โมน paroxysmal แจ่มชัด และกลายเป็นหนึ่งในนักวิทยาศาสตร์ครั้งแรกในการเตรียมแอนติบอดีบริสุทธิ์ เขายังสนับสนุนการค้นพบที่สำคัญในการศึกษาโรค ใน 1905 และ 1906 เขาเรียบร้อยแล้วติดเชื้อลิงกับซิฟิลิส ให้แบบจำลองสัตว์สำหรับการศึกษาของโรค เขาเป็นผู้บุกเบิกการใช้กล้องจุลทรรศน์มืดฟิลด์เพื่อระบุ และตรวจสอบ spirochetes ที่ทำให้เกิดซิฟิลิส ใน 1908, Landsteiner หันความสนใจไปที่สาเหตุของโรคโปลิโอ หลังจากทำการตรวจสอบถังของเด็กที่เสียชีวิตจากโรคนี้ เขาและเพื่อนร่วมงานสวน Popper สำเร็จส่งโรคโปลิโอไปลิง โดยฉีดกรองเนื้อเยื่อสันหลังจากเหยื่อหนุ่ม ผลการทดลองนี้นำ Landsteiner และ Popper เป็นหนึ่งใน immunologists แรกไป postulate ว่า โรคที่เกิดจากไวรัสหลังจากย้ายไปสหรัฐอเมริกาในปีค.ศ. 1920, Landsteiner ยังคงวิจัยของเขาในกลุ่มเลือด ระบุปัจจัย M และ N มีฟิลิป Levine (AAI ' 25) ในปี 1927 และปัจจัย Rh กับอเล็กซานเดอร์ S. Wiener (AAI ' 32) ในปี 1940 การค้นพบปัจจัย Rh เป็นเครดิตกับ reductions ที่สำคัญในทารกเจ็บป่วยจาก Rh กันไม่ได้ระหว่างแม่และทารกในครรภ์ unaddressed ระหว่าง pregnancy.3What Landsteiner was said to be proudest of, however, was his work on antigen specificity that laid the foundation for the field of immunochemistry.4 In 1904, he discovered what he called "haptens," simple substances that could be combined with proteins to produce synthetic antigens, and he continued to publish articles on the topic throughout his career. The textbook in which he collected much of this research, first published in English in 1936,5 became a "bible" for many immunologists.6 Indeed, although Landsteiner received accolades for his discovery of blood groups, esteemed microbiologist Hans Zinsser (AAI '17, president 1919–20) noted that it was "his studies upon the chemical modifications of the antigens" that would have the greatest impact on the field of immunology.7Landsteiner was admired by contemporaries for his breadth of scientific knowledge and interests. "The distinguishing characteristics of Landsteiner's investigations are great originality of approach and an extraordinary mastery of the fundamental sciences," Zinsser wrote in his 1931 Scientific Monthly tribute to Landsteiner. He argued that Landsteiner's "extraordinary versatility" made him "one of the few great living scientists."8 Michael Heidelberger (AAI '35, president 1946–47, 1948–49) concurred. Shortly after Landsteiner's death, Heidelberger wrote, "The time is passed when one man can know all of science. Karl Landsteiner was one of the last possessed of the tremendous intellect that could comprehend and, better still, use practically all of the scientific knowledge of his time."9

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คาร์ล Landsteiner, MD, AAI '22 ประธาน 1927-1928, ได้รับรางวัลโนเบล 1930 สรีรวิทยาหรือการแพทย์สำหรับ "การค้นพบของกลุ่มเลือดของมนุษย์" ใน 1,901.1 ในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้า, แพทย์มาประกอบการเกาะติดกันเป็นประจำที่ใช้การถ่ายเลือด จะมีโรคประจำตัวในเลือดของผู้บริจาค แต่ในปี 1900 Landsteiner เริ่มพิจารณาคำอธิบายทางเลือก สงสัยถ่ายระหว่างแม้กระทั่งบุคคลที่มีสุขภาพอาจส่งผลในการแข็งตัวที่เขาเสนอว่ามนุษย์อาจเป็นกลุ่มเลือดที่แตกต่างโดดเด่นด้วยแอนติเจนและแอนติบอดีที่แตกต่างกันที่สอดคล้องกับการเกิดปฏิกิริยากับกลุ่มเลือดอื่น ๆ เพื่อทดสอบความเป็นไปได้นี้ Landsteiner เตรียม 36 ตัวอย่างจากจำนวนของเลือดและซีรั่มที่เก็บได้จากหกสมาชิกของห้องปฏิบัติการของเขารวมทั้งตัวเอง โดยการวิเคราะห์คู่ที่ติดเป็นก้อนและผู้ที่ไม่ได้เขาอนุมานได้ว่ามนุษย์เป็นอย่างน้อยสามกลุ่มเลือดที่แตกต่างกันที่มีการกำหนดในขณะนี้เป็น A, B, และ O.2 Landsteiner เดาได้ว่าผลของภัยพิบัติการถ่ายเลือดของมนุษย์ที่เกิดขึ้นก็ต่อเมื่อ ผู้รับได้รับเลือดของกลุ่มที่แตกต่างกัน ค้นพบของเขาทำไปถ่ายที่ปลอดภัยมากและปูทางสำหรับการใช้งานประเภทเลือดในการตรวจสอบทางนิติวิทยาศาสตร์และการทดสอบพ่อ. Landsteiner อย่างต่อเนื่องเพื่อให้มีส่วนร่วมสำคัญในการด้านของภูมิคุ้มกันและเซรุ่มวิทยานานหลังจากการค้นพบของกลุ่มเลือด เขามีชื่อเสียงในแจ่มชัดความผิดปกติที่เรียกว่า hemoglobinuria paroxysmal และกลายเป็นหนึ่งในนักวิทยาศาสตร์คนแรกที่จะเตรียมความพร้อมแอนติบอดีบริสุทธิ์ นอกจากนี้เขายังมีส่วนทำให้ค้นพบที่สำคัญเพื่อการศึกษาของโรคติดเชื้อ ในปี 1905 และปี 1906 เขาประสบความสำเร็จติดเชื้อซิฟิลิสลิงให้สัตว์แบบสำหรับการศึกษาของการเกิดโรค เขาเป็นผู้บุกเบิกการใช้กล้องจุลทรรศน์เข้มสนามในการระบุและตรวจสอบ spirochetes ที่ก่อให้เกิดโรคซิฟิลิส ในปี 1908, Landsteiner หันความสนใจไปสาเหตุของโรคโปลิโอ หลังจากที่การดำเนินการตรวจสอบชันสูตรศพของเด็กที่เสียชีวิตจากโรคนี้เขาและเพื่อนร่วมงานของเออร์วินตกใจประสบความสำเร็จในการส่งโปลิโอลิงโดยการฉีดของกรองของเนื้อเยื่อไขสันหลังจากเหยื่อหนุ่ม ผลที่ได้จากการทดลองนี้นำ Landsteiner และตกใจเป็นหนึ่งในภูมิคุ้มกันแรกที่จะยืนยันว่าเป็นโรคที่เกิดจากเชื้อไวรัส. หลังจากที่ย้ายไปอยู่ที่สหรัฐอเมริกาในปี ค.ศ. 1920 Landsteiner ยังคงวิจัยของเขาในกลุ่มเลือดระบุ M และ N ปัจจัย ฟิลิป Levine (AAI '25) ในปี 1927 และปัจจัย Rh กับอเล็กซานเดเอส Wiener (AAI '32) ในปี 1940 การค้นพบของปัจจัย Rh นี้ให้เครดิตกับการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการเจ็บป่วยของทารกจากกันไม่ได้ Rh ระหว่างแม่และทารกในครรภ์ในช่วง unaddressed pregnancy.3 อะไร Landsteiner ถูกกล่าวว่าเป็นที่น่าภาคภูมิใจของ แต่เป็นงานของเขาในแอนติเจนจำเพาะที่วางรากฐานสำหรับด้านการ immunochemistry.4 ในปี 1904 เขาได้ค้นพบสิ่งที่เขาเรียกว่า "haptens" สารที่เรียบง่ายที่สามารถนำมารวมกับ โปรตีนในการผลิตแอนติเจนสังเคราะห์และเขายังคงเผยแพร่บทความในหัวข้อตลอดอาชีพของเขา ตำราที่เขาเก็บมากของงานวิจัยนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกในภาษาอังกฤษใน 1936,5 กลายเป็น "คัมภีร์ไบเบิล" สำหรับหลาย ๆ คน immunologists.6 แท้จริงแม้ว่า Landsteiner รับเกียรติสำหรับการค้นพบของกลุ่มเลือด, จุลชีววิทยานับถือ Hans Zinsser (AAI 17 ประธาน 1919-1920) ตั้งข้อสังเกตว่ามันเป็น "การศึกษาของเขาอยู่กับการปรับเปลี่ยนทางเคมีของแอนติเจน" ที่จะมีผลกระทบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในสนาม immunology.7 Landsteiner ได้รับการยกย่องโดยโคตรสำหรับความกว้างของเขาจากความรู้ทางวิทยาศาสตร์และความสนใจ "ลักษณะเด่นของการสืบสวน Landsteiner เป็นความคิดริเริ่มที่ดีของวิธีการและการเรียนรู้ที่ไม่ธรรมดาของวิทยาศาสตร์พื้นฐาน" Zinsser เขียนไว้ในส่วยรายเดือน 1931 ทางวิทยาศาสตร์ของเขาที่จะ Landsteiner เขาแย้งว่า Landsteiner ของ "เก่งกาจพิเศษ" ทำให้เขา "หนึ่งในนักวิทยาศาสตร์ที่อาศัยอยู่ไม่กี่ที่ดี." 8 ไมเคิลไฮเดล (AAI '35 ประธาน 1946-1947, 1948-1949) เห็นด้วย หลังจากการตายของ Landsteiner ของไฮเดลเขียน "เวลาจะผ่านไปเมื่อชายคนหนึ่งสามารถรู้ทั้งหมดของวิทยาศาสตร์. Karl Landsteiner เป็นคนสุดท้ายที่ครอบครองของสติปัญญาอย่างมากที่สามารถเข้าใจและดีกว่ายังคงใช้จริงของความรู้ทางวิทยาศาสตร์ของ เวลาของเขา. "9