One hundred seventeen patients with

One hundred seventeen patients with reflux disease were examined with respect to the severity of their disease and oral, dental, and salivary findings. Twenty-eight patients had dental erosion, whereas the remaining 89 patients did not. No mucosal changes could be observed to be linked with the reflux disease. In the mean, the patients with erosion were older (54 versus 49 years), and the mean duration of their reflux disease was longer in comparison to those without erosion (17 versus 11 years, respectively). The severity of the reflux disease was more marked among patients with erosion than in those without as assessed by esophagogastroduodenoscopy, the Maratka classification, histologic examination of gastric and esophageal biopsy specimens, and 24-hour esophageal pH monitoring. No statistically significant differences were observed between the groups in any salivary parameters studied, although the number of patients with low salivary-buffering capacity was higher among those with erosion than among those without. Patients taking β-blocking agents or tranquilizers had more erosion than those who did not take these medications. The severity of the reflux disease was not associated with any subjective symptoms in the mouth or pharynx. The frequency of consumption of acidic drinks and foodstuffs as determined by a questionnaire did not differ between the patients with and without dental erosion. Thus severe reflux disease of long duration was found to be potentially detrimental to the teeth, whereas milder forms of the disease need not cause dental side effects.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ป่วยโรคกรดไหลย้อน seventeen ร้อยหนึ่งได้ตรวจสอบเกี่ยวกับความรุนแรงของโรคและช่องปาก ทันตกรรม และ salivary ค้นพบ ผู้ป่วยยี่สิบแปดมีพังทลายฟัน ในขณะที่ผู้ป่วย 89 เหลือไม่ ไม่เปลี่ยนแปลง mucosal อาจจะสังเกตไปเชื่อมโยงกับโรคกรดไหลย้อน ในมัชฌิม ผู้ป่วยที่ มีการกัดเซาะได้เก่า (54 เมื่อเทียบกับปี 49), และระยะเวลาเฉลี่ยของโรคกรดไหลย้อนได้อีกต่อไป โดยที่ไม่มีการกัดเซาะ (17 เมื่อเทียบกับปีที่ 11 ตามลำดับ) ความรุนแรงของโรคกรดไหลย้อนถูกทำเครื่องหมายขึ้นในผู้ป่วยที่มีการกัดเซาะมากกว่าผู้ไม่เป็นราคาประเมินโดย esophagogastroduodenoscopy, Maratka ประเภท histologic ตรวจ specimens ตรวจชิ้นเนื้อในกระเพาะอาหาร และหลอดอาหาร และการตรวจสอบ pH หลอดอาหารตลอด 24 ชั่วโมง ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติถูกสังเกตระหว่างกลุ่มในพารามิเตอร์ salivary ศึกษา ถึงแม้ว่าจำนวนผู้ป่วยที่มีความจุบัฟเฟอร์ salivary ต่ำสูงในหมู่ผู้ที่มีการกัดเซาะมากกว่าผู้ที่ไม่มี ผู้ป่วยที่มีตัวแทนบล็อกβหรือกล่อมกัดเซาะเพิ่มมากขึ้นกว่าผู้ที่ไม่ได้ใช้ยาเหล่านี้ได้ ความรุนแรงของโรคกรดไหลย้อนไม่สัมพันธ์กับอาการใด ๆ ตามอัตวิสัยในปากหรือหลอดลม ความถี่ของการบริโภคเครื่องดื่มเปรี้ยวและอาหารแบบสอบถามไม่แตกต่างกันระหว่างผู้ป่วยที่มี และไม่ มีการพังทลายของฟันไม่ ดังนั้น โรคกรดไหลย้อนรุนแรงของยาวพบให้ผลดีอาจจะฟัน ในขณะที่ฟอร์มพะแนงของโรคต้องไม่ทำให้ฟันข้างเคียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งร้อยสิบเจ็ดผู้ป่วยที่มีโรคกรดไหลย้อนมีการตรวจสอบที่เกี่ยวกับความรุนแรงของโรคในช่องปากและทันตกรรมและผลการวิจัยลาย ยี่สิบแปดผู้ป่วยที่มีฟันกร่อนในขณะที่ส่วนที่เหลืออีก 89 ผู้ป่วยที่ไม่ได้ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเยื่อเมือกอาจจะมีการตั้งข้อสังเกตที่จะเชื่อมโยงกับโรคกรดไหลย้อน ในหมายถึงผู้ป่วยที่มีการกัดเซาะมีอายุ (54 เมื่อเทียบกับ 49 ปี) และระยะเวลาเฉลี่ยของโรคกรดไหลย้อนของพวกเขาอีกต่อไปเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มีการกัดเซาะ (17 เมื่อเทียบกับ 11 ปีตามลำดับ) ความรุนแรงของโรคกรดไหลย้อนที่ถูกทำเครื่องหมายมากขึ้นในหมู่ผู้ป่วยที่มีการกัดเซาะกว่าในผู้ที่ไม่มีการประเมินผลจาก esophagogastroduodenoscopy, การจัดหมวดหมู่ Maratka ตรวจ histologic ตัวอย่างการตรวจชิ้นเนื้อในกระเพาะอาหารและหลอดอาหารและการตรวจสอบความเป็นกรดด่างในหลอดอาหารตลอด 24 ชั่วโมง ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ถูกตั้งข้อสังเกตระหว่างกลุ่มในพารามิเตอร์ลายศึกษาแม้ว่าจำนวนผู้ป่วยที่มีความจุลายบัฟเฟอร์ต่ำสูงในหมู่ผู้ที่มีการกัดเซาะกว่าในหมู่ผู้ที่ไม่มี ผู้ป่วยที่ใช้ตัวแทนβปิดกั้นหรือระงับประสาทมีการกัดเซาะมากขึ้นกว่าผู้ที่ไม่ได้ใช้ยาเหล่านี้ ความรุนแรงของโรคกรดไหลย้อนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับอาการอัตนัยใด ๆ ในปากหรือหลอดลม ความถี่ของการบริโภคเครื่องดื่มที่เป็นกรดและอาหารตามที่กำหนดโดยแบบสอบถามไม่แตกต่างกันระหว่างผู้ป่วยที่มีและไม่มีฟันกร่อน ดังนั้นโรคกรดไหลย้อนที่รุนแรงของระยะเวลานานพบว่าอาจเป็นอันตรายต่อฟันในขณะที่รูปแบบ milder ของโรคไม่จำเป็นต้องทำให้เกิดผลข้างเคียงทางทันตกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งร้อยสิบเจ็ดผู้ป่วยโรคกรดไหลย้อนศึกษาเกี่ยวกับความรุนแรงของโรคช่องปากและฟัน และน้ำลายที่พบ ยี่สิบแปด ) ร่อนฟันในขณะที่เหลือ 89 ผู้ป่วยไม่ได้ ไม่มีการเปลี่ยนแปลง ( อาจ ) จะเชื่อมโยงกับย้อนโรค ใน หมายถึง ผู้ป่วยที่มีการกัดเซาะอายุมาก ( 54 เมื่อเทียบกับปี 49 )และหมายถึงระยะเวลาของพวกเขาย้อนโรคมีความยาวในการเปรียบเทียบกับผู้ที่ไม่มีการกัดกร่อน ( 17 และ 11 ปี ตามลำดับ ) ความรุนแรงของโรคเป็นมากขึ้นเครื่องหมายย้อนของผู้ป่วยกับการกัดเซาะมากกว่าผู้ที่ไม่มี เช่น ประเมิน โดย esophagogastroduodenoscopy , maratka หมวดหมู่ การตรวจทางเยื่อบุกระเพาะอาหารและหลอดอาหารของตัวอย่างชิ้นเนื้อตรวจบริการตรวจสอบและหลอดอาหาร อ . ไม่พบความแตกต่างระหว่างกลุ่มใด ๆที่พบในน้ำลายพารามิเตอร์ที่ศึกษา แม้ว่าจำนวนผู้ป่วยน้อยน้ำลายบัฟเฟอร์ความจุสูงกว่าในผู้ที่มีการกัดเซาะมากกว่าในหมู่ผู้ที่ไม่มี . ผู้ป่วยถ่ายบีตา - ปิดกั้นตัวแทนหรือยากล่อมประสาทมีการกัดเซาะมากกว่าผู้ที่ไม่ได้ใช้ยาเหล่านี้ความรุนแรงของโรคกรดไหลย้อนไม่ใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อเรื่องอาการในปากหรือคอหอย ความถี่ของการบริโภคเครื่องดื่มที่เป็นกรดและอาหารตามที่กำหนดโดยแบบสอบถามไม่แตกต่างกันระหว่างผู้ป่วยที่มีและไม่มีฟันกัดเซาะ จึงเกิดการไหลย้อนของโรคพบว่ามีระยะเวลานานอาจเป็นอันตรายต่อฟันในขณะที่รูปแบบ milder ของโรคต้องไม่ก่อให้เกิดผลกระทบด้านทันตกรรม