The Sumerians were one of the earli

The Sumerians were one of the earliest urban societies to emerge in the world, in Southern Mesopotamia more than 5000 years ago. They developed a writing system whose wedge-shaped strokes would influence the style of scripts in the same geographical area for the next 3000 years. Eventually, all of these diverse writing systems, which encompass both logophonetic, consonantal alphabetic, and syllabic systems, became known as cuneiform.

It is actually possible to trace the long road of the invention of the Sumerian writing system. For 5000 years before the appearance of writing in Mesopotamia, there were small clay objects in abstract shapes, called clay tokens, that were apparently used for counting agricultural and manufactured goods. As time went by, the ancient Mesopotamians realized that they needed a way to keep all the clay tokens securely together (to prevent loss, theft, etc), so they started putting multiple clay tokens into a large, hollow clay container which they then sealed up. However, once sealed, the problem of remembering how many tokens were inside the container arose. To solve this problem, the Mesopotamians started impressing pictures of the clay tokens on the surface of the clay container with a stylus. Also, if there were five clay tokens inside, they would impress the picture of the token five times, and so problem of what and how many inside the container was solved.

Subsequently, the ancient Mesopotamians stopped using clay tokens altogether, and simply impressed the symbol of the clay tokens on wet clay surfaces. In addition to symbols derived from clay tokens, they also added other symbols that were more pictographic in nature, i.e. they resemble the natural object they represent. Moreover, instead of repeating the same picture over and over again to represent multiple objects of the same type, they used diferent kinds of small marks to "count" the number of objects, thus adding a system for enumerating objects to their incipient system of symbols. Examples of this early system represents some of the earliest texts found in the Sumerian cities of Uruk and Jamdat Nasr around 3300 BCE, such as the one below.



You can read more about the previous example at www.metmuseum.org.

The Sumerian writing system during the early periods was constantly in flux. The original direction of writing was from top to bottom, but for reasons unknown, it changed to left-to-right very early on (perhaps around 3000 BCE). This also affected the orientation of the signs by rotating all of them 90° counterclockwise. Another change in this early system involved the "style" of the signs. The early signs were more "linear" in that the strokes making up the signs were lines and curves. But starting after 3000 BCE these strokes started to evolve into wedges, thus changing the visual style of the signs from linear to "cuneiform".



By 2800 BCE the writing system started to exhibit use of phonetic elements. As the Sumerian language had a high number of monosyllabic words, there was a high degree of homophony, meaning that there is a large number of words that sound alike or identical. This presented the possibility of rebus writing, where sign for one word is used to represent another word that has a similar or identical sound. One example is ti "arrow", which is similar to til "life". So, to write "life", the ancient Sumerians wrote the sign for "arrow". Eventually, the logogram for "arrow" became a syllabogram to represent the sound /ti/. Similarly, other logograms also became syllabograms.

On the flip side, if different similar-sounding words all have different signs, then there could have been multiple ways of writing the same sound. This is the case with the syllable /gu/, as there are fourteen symbols that all represent the sound /gu/, of which four are shown below.



Note: When transcribing Sumerian syllabic signs into English, archaeologists use subscripts to mark different signs that have the same phonetic value. So in the previous example, gu is "flax", gu2 is "neck", gu3 is "voice", and so forth. And as you will see later, when transcribing logograms, capital letters are used, such as MUSHEN for "bird".

Another peculiarity of the writing system is polyphony, where many words that have similar meaning but vastly different sounds are written with the same sign. For example, the word zu "tooth", ka "mouth", and gu "voice" are all written with the sign for gu3 "voice".

In addition to use of phonetic signs to spell out new words, new signs were created by adding graphic elements to an existing sign or combining two existing signs. The additional graphic element could be geometric patterns without any meaning, or could be another cuneiform sign.



As the system grew more complex, it became hard to tell if a sign was being used as a logogram or a syllabogram (or even which one of the potential sound values the syllabogram can have). To help with the ambiguity, several logograms were overloaded to become "determinatives". They would precede or follow a group of signs that make up a word, and gives a hint to meaning of the word by marking the broad category of objects or ideas the word belongs to.



Note: When transcribing a determinative, archaeologists use small, superscript capital letters to write the Sumerian word that the determinative means, such as GISH for "wood".

Another way to disambiguate the reading of a sign is to use "phonetic complements" placed before or after (or both ways) a sign that gives part of the word's pronunciation. For example, the word uga means 'raven' in Sumerian, and there is a logogram UGA for 'raven'. However, the same logogram can also be NAGA ('soap'), ERESH (name of a city), or NISABA (the patron goddess of Eresh). To explicitly spell out the word uga, not one but two phonetic complements were used, one placed before the logogram and one after. And to top it off, they put the determinative for bird, MUSHEN, after the group of signs to make it absolutely clear that this is a raven.



Another interesting fact about Sumerian (and later cuneiform systems as WELL) is that the numeric system is both decimal (base-10) and sexagesimal (base-60). This means that there are unique symbols for each of the bases, as well as combinations and powers of the bases. So for example, the number nine would be represented by nine copies of the "1" sign, but the number ten would be represented only by the "10" sign. The number sixty would be represented only by the "60" sign, and the number seventy would be the "60" sign followed by the "10" sign.



The sexagesimal part of this system survives in the modern era in units of time (seconds and minutes) and of trigonometry (360 degrees).

Later Mesopotamian people (Babylonians, Assyrians, Persians, etc) adopted this system but modified it so that it became positional (like ours). This reduced the system to only two symbols (the "1" and "10" signs) and the position a sign occur within a number changes its quanity, just like "1" in the number "100" is different from the "1" in the number "10,000" in our modern system.

The Sumerian writing system was adopted and modified by other contemporaneous Mesopotamian people such as the Akkadians and the Babylonians. As a spoken language, Sumerian died out around the 18th century BCE, but continued as a "learned" written language (much like Latin was during the Middle Ages in Europe). In this way, Sumerian was used continually until the 1st century CE, making it one of the longest used writing system in history.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Sumerians มีหนึ่งตัวแรกสุดเมืองสังคมโผล่ในโลก ใน Mesopotamia ใต้มานานกว่า 5000 ปี พวกเขาพัฒนาระบบการเขียนเป็นจังหวะมีรูปลิ่มจะมีอิทธิพลต่อลักษณะของสคริปต์ในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์เดียว 3000 ปีถัดไป ในที่สุด ทั้งหมดเหล่านี้มีระบบการเขียน ซึ่งรอบทั้ง logophonetic, consonantal ตัวอักษร และ syllabic ระบบ กลายเป็นเรียกว่า cuneiformเป็นจริงสามารถติดตามอยู่นานของประดิษฐ์ของซูเมอร์เขียนระบบ 5000 ปีก่อนลักษณะเขียนใน Mesopotamia มีวัตถุดินขนาดเล็กในรูปร่างนามธรรม เรียกดินสัญญาณ ที่เห็นได้ชัดว่าใช้สำหรับการตรวจนับสินค้าการเกษตร และผลิต เป็นเวลาไปโดย Mesopotamians โบราณรู้ว่า พวกเขาจำเป็นต้องใช้วิธีการเก็บสัญญาณดินแน่นเข้าด้วยกัน (เพื่อป้องกันการสูญหาย ขโมย ฯลฯ) ดังนั้นพวกเขาเริ่ม วางดินหลาย tokens เป็นภาชนะดินเผาขนาดใหญ่ กลวงซึ่งพวกเขา นั้นปิดสนิทขึ้น อย่างไรก็ตาม เมื่อปิดผนึก ปัญหาจำจำนวนสัญญาณที่อยู่ภายในภาชนะที่เกิดขึ้น การแก้ปัญหา Mesopotamians ที่เริ่ม impressing ภาพของสัญญาณดินบนพื้นผิวของภาชนะดินเผากับสไตลัส ยัง มีห้าดินสัญญาณภายใน พวกเขาจะประทับใจภาพของโทเค็นการห้าครั้ง แล้วปัญหาเพื่ออะไรและภายในจำนวนคอนเทนเนอร์ที่ถูกแก้ไขในเวลาต่อมา Mesopotamians โบราณหยุดใช้โทเค็นของดินทั้งหมด แล้วก็ประทับใจสัญลักษณ์ของสัญญาณดินบนพื้นผิวดินเปียก นอกจากสัญลักษณ์ที่มาจากสัญญาณดิน พวกเขายังเพิ่มสัญลักษณ์อื่น ๆ ที่ pictographic มากในธรรมชาติ เช่นเขาคล้ายวัตถุจากธรรมชาติแทน นอก แทนที่จะทำซ้ำรูปภาพเดียวกันเล่าถึงวัตถุชนิดเดียวกัน พวกเขาใช้ชนิด diferent ของเครื่องขนาดเล็ก "นับ" จำนวนวัตถุ การเพิ่มระบบการแจงนับวัตถุของระบบ incipient สัญลักษณ์ดัง ตัวอย่างของระบบนี้ก่อนแสดงบางข้อความแรกสุดที่พบในเมืองซูเมอร์ของ Uruk และ Jamdat ไคโรประมาณ 3300 ปีก่อนคริสต์ศักราช เช่นหนึ่งด้านล่างคุณสามารถอ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับตัวอย่างที่ www.metmuseum.orgซูเมอร์เขียนระบบช่วงต้นได้ตลอดเวลาในการไหล ทิศทางเดิมของการเขียนได้จากบนลงล่าง แต่ไม่รู้จักเหตุผล เปลี่ยนไปซ้ายไปขวามากในช่วงต้น (อาจจะประมาณ 3000 ปีก่อนคริสต์ศักราช) นี้ยังได้รับผลกระทบการวางแนวของสัญญาณ ด้วยการหมุน 90 องศาทวนเข็มนาฬิกาทั้งหมด การเปลี่ยนแปลงระบบนี้ก่อนอื่นเกี่ยวข้องกับ "แบบ" ของสัญญาณ สัญญาณเริ่มต้น "เส้น" ที่มีจังหวะที่ทำให้ค่าสัญญาณเส้นและเส้นโค้ง แต่เริ่มต้นหลังจากที่ปีก่อนคริสต์ศักราช 3000 จังหวะเหล่านี้เริ่มที่จะพัฒนาเป็น wedges จึง เปลี่ยนรูปแบบของสัญญาณจากเส้น "cuneiform"โดย 2800 ปีก่อนคริสต์ศักราชเขียนระบบเริ่มแสดงการใช้องค์ประกอบเสียง ภาษาซูเมอร์ มีจำนวนคำ monosyllabic สูง มีระดับสูงของ homophony หมายความ ว่า มีจำนวนคำที่เสียงเหมือนกัน หรือเหมือนกัน นี้นำเสนอความเป็นไปได้ของ rebus เขียน ที่ใช้เครื่องหมายสำหรับหนึ่งคำถึงคำอื่นที่มีเสียงคล้ายกัน หรือเหมือนกัน ตัวอย่างหนึ่งคือ ตี้ "ลูกศร" ซึ่งคล้ายกับ til "ชีวิต" ดังนั้น เขียน "ชีวิต" Sumerians โบราณเขียนเครื่องหมายสำหรับ "ลูกศร" ในที่สุด logogram สำหรับ "ลูกศร" กลายเป็น syllabogram ไปแทนเสียงตี้ / ในทำนองเดียวกัน logograms อื่น ๆ ยังเป็น syllabogramsใน ถ้าสัญญาณต่าง ๆ คำพ้องเสียงคล้ายกันแตกต่างกันทั้งหมดแล้วอาจมีหลายวิธีของการเขียนเสียงเดียวกัน นี่คือในกรณีพยางค์กู / มีสัญลักษณ์สิบสี่ทั้งหมดแทน /gu เสียง/ ของที่ที่สี่จะแสดงด้านล่างหมายเหตุ: วรรณยุกต์เครื่องหมาย syllabic ซูเมอร์เป็นภาษาอังกฤษ นักโบราณคดีใช้ตัวห้อยจะทำเครื่องหมายสัญญาณต่าง ๆ ที่มีค่าออกเสียงเดียวกัน ดังนั้นในตัวอย่างก่อนหน้านี้ กู "ลินิน" gu2 เป็น "คอ" gu3 "เสียง" และอื่น ๆ และคุณจะเห็นในภายหลัง เมื่อ logograms วรรณยุกต์ ตัวอักษรตัวใหญ่ใช้ เช่น MUSHEN สำหรับ "นก"หลุดอื่นของระบบการเขียนคือ polyphony ซึ่งเขียนหลายคำที่มีความหมาย แตกต่างกันแต่เสมือนเสียงคล้ายกับเครื่องหมายเดียวกัน ตัวอย่าง คำ zu "เขี้ยวแก้ว" ka "ปาก" และกู "เสียง" จะถูกเขียน ด้วยเครื่องหมายสำหรับ gu3 "เสียง"นอกจากใช้เครื่องออกเสียงการสะกดคำใหม่ สัญญาณใหม่ถูกสร้าง โดยการเพิ่มองค์ประกอบกราฟิกเป็นเครื่องหมายที่มีอยู่ หรือการรวมสัญญาณที่มีอยู่สอง องค์ประกอบกราฟิกเพิ่มเติมอาจเป็นรูปทรงเรขาคณิต โดยไม่มีความหมายใด ๆ หรืออาจเป็นเครื่องอื่น cuneiformเป็นระบบเพิ่มขึ้นซับซ้อนมากขึ้น ก็ยากถ้า เครื่องกำลังใช้ logogram เป็น หรือ syllabogram การ (หรือแม้แต่ที่หนึ่งค่าเสียงเป็น syllabogram ได้) เพื่อช่วยให้ มีการย่อ logograms หลายที่แท้เป็น "determinatives" พวกเขาจะนำหน้า หรือตามกลุ่มของสัญญาณที่ทำให้คำ และให้คำแนะนำเพื่อความหมาย ของคำโดยทำเครื่องหมายประเภทกว้างของวัตถุหรือความคิดคำอยู่หมายเหตุ: วรรณยุกต์การ determinative นักโบราณคดีใช้ขนาดเล็ก ตัวยกตัวอักษรตัวใหญ่เขียนคำว่าซูเมอร์ว่า determinative ที่หมายถึง เช่น GISH สำหรับ "ไม้"Disambiguate การอ่านของเครื่องอีกวิธีคือการ ใช้ "เสียงเติมเต็ม" ไว้ก่อน หรือหลัง (หรือทั้งสองวิธี) เครื่องที่เป็นส่วนหนึ่งของการออกเสียงของคำ ตัวอย่าง มหาวิทยาลัยจอร์เจียคำที่หมายถึง 'นกเรเวน' ในซูเมอร์ และมี logogram มหาวิทยาลัยจอร์เจียสำหรับ 'นก' อย่างไรก็ตาม logogram เดียวกันยังได้นากา ('สบู่'), ERESH (ชื่อเมือง), หรือ NISABA (เทพเจ้าแห่งสมาชิกของ Eresh) อย่างชัดเจนสะกดออกมหาวิทยาลัยจอร์เจียคำ เติมเต็มเสียงที่สอง แต่หนึ่งไม่ได้ใช้ หนึ่งวางไว้ก่อน logogram และหนึ่งหลัง และด้านปิด พวกเขาใส่ determinative สำหรับนก MUSHEN หลังจากกลุ่มของสัญญาณเพื่อให้ได้อย่างชัดเจนว่า เป็น ravenข้อเท็จจริงอื่นที่น่าสนใจเกี่ยวกับซูเมอร์ (และภายหลัง cuneiform ระบบด้วย) คือระบบเลข ทศนิยม (ฐาน 10) และ sexagesimal (ฐาน-60) ซึ่งหมายความ ว่า มีสัญลักษณ์เฉพาะสำหรับแต่ละ ฐาน รวมทั้งชุดและอำนาจของฐาน ดังนั้นตัวอย่าง แทน โดยสำเนาหมาย "1" เก้าเก้า แต่แทนสิบเท่าโดย "10" หมายเลขหกแทน ด้วยเครื่องหมาย "60" เท่านั้น และหมายเลขเจ็ดจะหมาย "60" ที่ตาม ด้วยเครื่องหมาย "10"ภาคนี้ระบบ sexagesimal survives ในยุคสมัยใหม่ในหน่วยเวลา (วินาทีและนาที) และตรีโกณมิติ (360 องศา)หลังคน Mesopotamian (Babylonians, Assyrians, Persians ฯลฯ) หมายถึงระบบนี้ แต่ปรับเปลี่ยนให้เป็นตำแหน่ง (เช่นเรา) นี้ลดระบบเพียงสองสัญลักษณ์ ("1" และ "10" สัญญาณ) และเครื่องหมายตำแหน่งที่เกิดขึ้นภายในเปลี่ยนแปลงหมายเลข quanity ของ เหมือนกับ "1" หมายเลข "100" จะแตกต่างจาก "1" หมายเลข "10000" ในระบบของเราทันสมัยซูเมอร์เขียนระบบถูกนำมาใช้ และปรับเปลี่ยนคนอื่น contemporaneous Mesopotamian Akkadians ในและ Babylonians เป็นภาษาพูด ซูเมอร์ตายออกรอบพุทธศตวรรษปีก่อนคริสต์ศักราช แต่ยังคงเป็นการ "เรียนรู้" (ละตินเหมือนเป็นยุคกลางในยุโรป) ภาษาเขียน ด้วยวิธีนี้ ซูเมอร์ใช้อย่างต่อเนื่องจนถึงศตวรรษ 1 CE ให้ระบบการเขียนที่ใช้ยาวที่สุดในประวัติศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Sumerians เป็นหนึ่งในเมืองที่เก่าแก่ที่สุดในสังคมที่จะเกิดขึ้นในโลกในภาคใต้ของโสโปเตเมียมากกว่า 5000 ปีที่ผ่านมา พวกเขาพัฒนาระบบการเขียนที่มีจังหวะลิ่มจะมีผลต่อรูปแบบของสคริปในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่เหมือนกันสำหรับปี 3000 ต่อไป ในที่สุดสิ่งเหล่านี้ระบบการเขียนที่มีความหลากหลายซึ่งครอบคลุม logophonetic ทั้งสองตัวอักษรพยัญชนะและระบบพยางค์กลายเป็นที่รู้จักฟอร์ม. มันเป็นเรื่องที่เป็นไปได้จริงในการติดตามถนนยาวของการประดิษฐ์ของระบบการเขียนซู สำหรับปี 5000 ก่อนที่จะปรากฏตัวของการเขียนในเมโสโปเตมีวัตถุดินขนาดเล็กในรูปทรงนามธรรมที่เรียกว่าสัญญาณดินเหนียวที่ใช้เห็นได้ชัดสำหรับการนับทางการเกษตรและสินค้าที่ผลิต เมื่อเวลาผ่านไปโดยโบราณ Mesopotamians ตระหนักว่าพวกเขาจำเป็นต้องมีวิธีที่จะทำให้ทุกราชสกุลดินอย่างปลอดภัยร่วมกัน (เพื่อป้องกันการสูญเสียการโจรกรรมและอื่น ๆ ) ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มวางสัญญาณดินหลายขนาดใหญ่ภาชนะดินกลวงที่พวกเขาปิดผนึกแล้ว ขึ้น แต่เมื่อปิดผนึกปัญหาการจดจำวิธีการหลายสัญญาณอยู่ภายในภาชนะที่เกิดขึ้น เพื่อแก้ปัญหานี้ Mesopotamians เริ่มต้นสร้างความประทับใจภาพของสัญญาณดินบนพื้นผิวของภาชนะดินเผาที่มีสไตลัส นอกจากนี้ถ้ามีห้าสัญญาณดินภายในพวกเขาจะสร้างความประทับใจให้ภาพของโทเค็นห้าครั้งและปัญหาอื่น ๆ ของสิ่งที่และวิธีการหลายภายในภาชนะถูกแก้ไข. ต่อมาในสมัยโบราณ Mesopotamians หยุดใช้สัญญาณดินทั้งหมดและประทับใจเพียง สัญลักษณ์ของโทเค็นดินบนพื้นผิวดินเปียก นอกเหนือจากสัญลักษณ์ที่ได้มาจากสัญญาณดินที่พวกเขายังเพิ่มสัญลักษณ์อื่น ๆ ที่มีมากขึ้นวาดเขียนในธรรมชาติคือพวกเขามีลักษณะคล้ายกับวัตถุธรรมชาติที่พวกเขาเป็นตัวแทน นอกจากนี้แทนการทำซ้ำภาพเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำอีกเพื่อเป็นตัวแทนของวัตถุหลายชนิดเดียวกันพวกเขาจะใช้ชนิดที่แตกต่างกันของรอยแตกขนาดเล็กที่จะ "นับ" จำนวนของวัตถุจึงเพิ่มระบบการแจงวัตถุกับระบบของพวกเขาเริ่มแรกของสัญลักษณ์ . ตัวอย่างของระบบช่วงแรกนี้หมายถึงบางส่วนของข้อความที่เก่าแก่ที่สุดที่พบในเมืองซูอูรุกและ Jamdat นาร์ซคริสตศักราช 3300 รอบเช่นหนึ่งด้านล่าง. คุณสามารถอ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับตัวอย่างก่อนหน้านี้ที่ www.metmuseum.org. ระบบการเขียนซู ในช่วงต้นเป็นอย่างต่อเนื่องในการไหลของ ทิศทางเดิมของการเขียนมาจากบนลงล่าง แต่สำหรับเหตุผลที่ไม่รู้จักมันก็เปลี่ยนไปซ้ายไปขวามากในช่วงต้น (อาจจะประมาณ 3000 คริสตศักราช) นอกจากนี้ยังได้รับผลกระทบทิศทางของสัญญาณโดยการหมุนทั้งหมดของพวกเขา 90 °ทวนเข็มนาฬิกา การเปลี่ยนแปลงในระบบต้นนี้ก็เกี่ยวข้องกับ "สไตล์" ของสัญญาณ สัญญาณเริ่มต้นได้มากขึ้น "เส้นตรง" ในจังหวะที่ทำขึ้นเป็นสัญญาณเส้นและเส้นโค้ง แต่หลังจากที่เริ่มต้นคริสตศักราช 3000 จังหวะเหล่านี้เริ่มที่จะพัฒนาขึ้นเป็นเวดจ์จึงเปลี่ยนลักษณะการแสดงผลของสัญญาณจากเส้น "ฟอร์ม". โดยคริสตศักราช 2800 ระบบการเขียนเริ่มต้นที่จะแสดงการใช้องค์ประกอบการออกเสียง ในฐานะที่เป็นภาษาซูมีจำนวนสูงของคำพยางค์เดียวมีระดับสูงของ homophony หมายความว่ามีจำนวนมากของคำที่เสียงเหมือนกันหรือเหมือนกัน นี้นำเสนอความเป็นไปได้ของการเขียนทายคำหรือวลีที่สัญญาณหนึ่งคำที่ใช้แทนคำที่มีความเสียงที่คล้ายกันหรือเหมือนกันอีก ตัวอย่างหนึ่งคือทิ "ลูกศร" ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับ til "ชีวิต" ดังนั้นเพื่อเขียน "ชีวิต" โบราณ Sumerians เขียนป้ายสำหรับ "ลูกศร" ในที่สุด logogram สำหรับ "ลูกศร" กลายเป็น syllabogram เพื่อเป็นตัวแทนของเสียง / ทิ / ในทำนองเดียวกันเขอื่น ๆ ก็กลายเป็น syllabograms. ด้านพลิกถ้าแตกต่างกันคำที่คล้ายกันทำให้เกิดเสียงที่ทุกคนมีอาการแตกต่างกันแล้วอาจมีหลายวิธีในการเขียนเสียงเดียวกัน นี้เป็นกรณีที่มีพยางค์ / gu / เนื่องจากมีสัญลักษณ์ที่สิบสี่ทั้งหมดเป็นตัวแทนเสียง / gu / ที่สี่มีการแสดงด้านล่าง. หมายเหตุ: เมื่อถ่ายทอดสัญญาณซูพยางค์เป็นภาษาอังกฤษนักโบราณคดีใช้ห้อยเพื่อทำเครื่องหมายสัญญาณที่แตกต่างกัน มีค่าการออกเสียงเดียวกัน ดังนั้นในตัวอย่างก่อนหน้านี้ gu คือ "ปอ" GU2 คือ "คอ" gu3 คือ "เสียง" และอื่น ๆ และในขณะที่คุณจะเห็นต่อมาเมื่อถ่ายทอดเขตัวพิมพ์ใหญ่มีการใช้เช่น MUSHEN สำหรับ "นก". ความผิดปกติของระบบการเขียนก็คือพฤกษ์ที่หลายคำที่มีความหมายคล้ายกัน แต่เสียงที่แตกต่างกันอย่างมากมายจะเขียนด้วยเครื่องหมายเดียวกัน . ยกตัวอย่างเช่นคำว่า zu "ฟัน" กา "ปาก" และ gu "เสียง" ทั้งหมดที่เขียนด้วยป้าย gu3 "เสียง". นอกจากนี้การใช้สัญญาณการออกเสียงที่จะสะกดออกคำใหม่ป้ายใหม่ถูกสร้างขึ้นโดย เพิ่มองค์ประกอบกราฟิกที่จะเข้าสู่ระบบที่มีอยู่หรือการรวมสองสัญญาณที่มีอยู่ องค์ประกอบภาพเพิ่มเติมอาจจะเป็นรูปแบบทางเรขาคณิตไม่มีความหมายใด ๆ หรืออาจเป็นสัญญาณฟอร์มอีก. ในฐานะที่เป็นระบบมีการเติบโตที่ซับซ้อนมากขึ้นมันก็กลายเป็นเรื่องยากที่จะบอกได้ว่าเป็นสัญญาณที่ถูกนำมาใช้เป็น logogram หรือ syllabogram (หรือแม้กระทั่งเป็นที่หนึ่งของ ค่าเสียงที่มีศักยภาพ syllabogram สามารถมี) เพื่อช่วยให้มีความคลุมเครือ, เขหลายคนมากเกินไปจะกลายเป็น "determinatives" พวกเขาจะนำหน้าหรือตามกลุ่มของสัญญาณที่ทำขึ้นคำและให้คำแนะนำความหมายของคำโดยการทำเครื่องหมายหมวดหมู่กว้างของวัตถุหรือความคิดคำว่าเป็น. หมายเหตุ: เมื่อถ่ายทอดกำหนดนักโบราณคดีใช้ขนาดเล็กยก ตัวอักษรที่จะเขียนคำว่าซูว่าวิธีการที่กำหนดเช่น Gish สำหรับ "ไม้". วิธีที่จะกระจ่างอ่านสัญญาณหนึ่งคือการใช้ "เติมเต็มการออกเสียง" วางไว้ก่อนหรือหลัง (หรือทั้งสองวิธี) เข้าสู่ระบบที่จะช่วยให้ส่วนหนึ่ง การออกเสียงคำ ยกตัวอย่างเช่นคำว่า UGA หมายถึง 'กาในซูและมี logogram UGA สำหรับ' กา ' อย่างไรก็ตาม logogram เดียวกันยังสามารถ NAGA ('สบู่') ERESH (ชื่อเมือง) หรือ NISABA (เทพธิดาผู้มีพระคุณของ Eresh) อย่างชัดเจนสะกดออก UGA คำไม่หนึ่ง แต่สองเติมเต็มการออกเสียงถูกนำมาใช้อย่างใดอย่างหนึ่งวางไว้ก่อน logogram และหนึ่งหลังจากที่ และไปด้านบนออกพวกเขาวางกำหนดสำหรับนก MUSHEN หลังจากที่กลุ่มของสัญญาณที่จะทำให้มันอย่างชัดเจนว่าเป็นกา. อีกหนึ่งความจริงที่น่าสนใจเกี่ยวกับซู (และต่อมาระบบฟอร์มเช่นกัน) คือระบบที่เป็นตัวเลขคือ ทั้งทศนิยม (ฐาน 10) และ sexagesimal (ฐาน 60) ซึ่งหมายความว่ามีเป็นสัญลักษณ์ที่ไม่ซ้ำกันสำหรับแต่ละฐานเช่นเดียวกับการรวมกันและอำนาจของฐาน ดังนั้นตัวอย่างเช่นหมายเลขเก้าจะได้รับการแสดงโดยเก้าสำเนาของ "1" สัญญาณ แต่จำนวนสิบจะเป็นตัวแทนโดยเฉพาะ "10" เข้าสู่ระบบ จำนวนหกสิบจะเป็นตัวแทนโดยเฉพาะ "60" ลงนามและจำนวนเจ็ดสิบจะเป็น "60" ตามด้วยเครื่องหมาย "10" เข้าสู่ระบบ. sexagesimal ส่วนหนึ่งของระบบนี้มีชีวิตอยู่ในยุคปัจจุบันในหน่วยของเวลา (วินาที และนาที) และตรีโกณมิติ (360 องศา). คนต่อมาเมโสโปเต (บาบิโลนอัสซีเรียเปอร์เซีย ฯลฯ ) นำระบบนี้ แต่มีการปรับเปลี่ยนเพื่อให้มันกลายเป็นตำแหน่ง (เช่นเดียวกับเรา) นี้ลดลงระบบที่จะมีเพียงสองสัญลักษณ์ ("1" และ "10" สัญญาณ) และตำแหน่งเป็นสัญญาณที่เกิดขึ้นภายในการเปลี่ยนแปลงจำนวน quanity ของตนเช่นเดียวกับ "1" จำนวน "100" แตกต่างจาก "1" ในจำนวน "10000" ในระบบที่ทันสมัยของเรา. ระบบการเขียนซูถูกนำมาใช้และแก้ไขโดยคนสมัยเมโสโปเตอื่น ๆ เช่น Akkadians และชาวบาบิโลน ในฐานะที่เป็นภาษาพูด, ซูเสียชีวิตออกไปรอบ ๆ ศตวรรษที่ 18 คริสตศักราช แต่ก็ยังคงเป็น "เรียนรู้" ภาษาเขียน (เหมือนภาษาละตินเป็นช่วงยุคกลางในยุโรป) ด้วยวิธีนี้ซูถูกนำมาใช้อย่างต่อเนื่องจนถึงศตวรรษที่ 1 CE, ทำให้เป็นหนึ่งในระบบการเขียนที่ใช้ยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาวสุเมเรียนเป็นหนึ่งในสังคมเก่าเมืองอุบัติในโลก ทางตอนใต้ของเมโสโปเตเมีย มากกว่า 5 , 000 ปีมาแล้ว พวกเขาพัฒนาระบบการเขียนที่มีรูปสลักลายจะมีอิทธิพลต่อลักษณะของสคริปต์ในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์เดียวกัน ตลอด 3 ปี ในที่สุด ทั้งหมดนี้มีความหลากหลาย เขียนแบบ งานระบบ ซึ่งครอบคลุมทั้ง logophonetic พยัญชนะตัวอักษร , ,ระบบพยางค์และกลายเป็นที่รู้จักกันเป็นฟอร์ม

มันเป็นจริงไปได้ที่จะติดตามเส้นทางที่ยาวไกลของการคิดค้นระบบการเขียนสุเมเรี่ยน. 5 , 000 ปี ก่อนการปรากฏตัวของการเขียนในเมโสโปเตเมียมีวัตถุดินขนาดเล็กในรูปทรงนามธรรม เรียกว่า สัญญาณ เคลย์ ที่เห็นได้ชัดว่าใช้สำหรับการนับสินค้าเกษตร และผลิต เมื่อเวลาผ่านไปโบราณ mesopotamians ตระหนักว่าพวกเขาต้องการวิธีที่จะทำให้สัญญาณทั้งหมดดินอย่างปลอดภัยด้วยกัน ( เพื่อป้องกันการสูญหาย ถูกขโมย ฯลฯ ) จึงเริ่มใส่โทเค็นดินหลาย ๆ ในโพรงดินขนาดใหญ่ , ภาชนะที่ปิดผนึกแล้วขึ้น อย่างไรก็ตาม เมื่อปิดผนึก ปัญหาการจดจำจํานวนสัญญาณอยู่ภายในภาชนะบรรจุเพิ่มขึ้น เพื่อแก้ปัญหานี้การ mesopotamians เริ่มประทับใจภาพของดินสัญญาณบนผิวดิน ภาชนะด้วยสไตลัส นอกจากนี้ หากมี 5 สัญญาณภายในดิน พวกเขาจะประทับใจภาพของเหรียญ 5 ครั้ง ดังนั้นปัญหาของสิ่งที่และวิธีการมากในภาชนะถูกแก้ไข

ต่อมา , โบราณ mesopotamians หยุดใช้โทเค็นดินทั้งหมดและก็ประทับใจ สัญลักษณ์ของเคลย์สัญญาณบนพื้นผิวดินเปียก นอกจากสัญลักษณ์ที่ได้จากสัญญาณที่ดิน พวกเขายังเพิ่มสัญลักษณ์อื่น ๆที่ถูกวาดเขียนในธรรมชาติ คือ มีลักษณะคล้ายวัตถุธรรมชาติที่พวกเขาแสดง นอกจากนี้ แทนที่จะทำซ้ำภาพเดียวกันกว่าและมากกว่าอีกครั้งเพื่อแสดงหลายวัตถุชนิดเดียวกันพวกเขาใช้แตกต่างกันประเภทของเครื่องหมายขนาดเล็กที่จะ " นับ " จำนวนของวัตถุ ดังนั้น การเพิ่มระบบ enumerating วัตถุระบบเริ่มแรกของสัญลักษณ์ ตัวอย่างของระบบแรกนี้เป็นบางส่วนของข้อความที่เก่าที่สุดที่พบในเมือง Uruk Sumerian และ jamdat Nasr ประมาณ 3300 ปี เช่นหนึ่งด้านล่าง .



คุณสามารถอ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับตัวอย่างก่อนหน้านี้ที่ www.metmuseum . org .

เขียนโดย Sumerian ระบบในระหว่างรอบระยะเวลาแรก ๆได้ตลอดเวลาในฟลักซ์ ทิศทางเดิมที่เขียนจากบนลงล่าง แต่สำหรับเหตุผลที่ไม่รู้จักมันเปลี่ยนจากซ้ายไปขวาช่วงแรก ( ราวๆ 3 , 000 BCE ) นี้ยังมีผลต่อทิศทางของสัญญาณโดยการหมุนพวกเขาทั้งหมด 90 องศาทวนเข็มนาฬิกา การเปลี่ยนแปลงอื่นในระบบแรกนี้เกี่ยวข้องกับ " รูปแบบ " ของป้ายสัญญาณแรกเป็น " เส้นตรง " ในจังหวะที่สร้างขึ้นป้ายเป็นเส้นและเส้นโค้ง แต่หลังจากที่ 3000 ปี จังหวะนี้เริ่มมีวิวัฒนาการเป็นเวดจ์จึงเปลี่ยนลักษณะการแสดงผลของสัญญาณจากเส้น " ฟอร์ม " .



โดย 2800 BCE ระบบการเขียน เริ่มมีการใช้สัทองค์ประกอบ เป็นภาษาซูเมอร์มีจำนวนสูงของพยางค์คำมีระดับสูงของโฮโมโฟนี , ความหมายว่ามีจำนวนมากของคำที่ออกเสียงคล้ายกัน หรือเหมือนกัน นี้นำเสนอความเป็นไปได้ของปริศนาทายคำเขียนที่ป้ายหนึ่งเป็นคำที่ใช้เพื่อแสดงคำอื่นที่คล้ายกันหรือเหมือนกัน เสียง ตัวอย่างหนึ่งคือ Ti " ลูกศร " ซึ่งคล้ายกับจนกว่า " ชีวิต " ดังนั้น เขียน " ชีวิต " , สุเมเรียนโบราณเขียนป้าย " ลูกศร "ในที่สุด สัญลักษณ์หรือตัวอักษรที่ใช้แทนคำ " ลูกศร " กลายเป็น syllabogram เพื่อแสดงเสียง / Ti / ในทำนองเดียวกัน อักษรคำอื่น ๆ นอกจากนี้ยังเป็น syllabograms

ในด้านพลิก ถ้าที่แตกต่างกันเสียงคำพูดที่คล้ายกันทั้งหมดมีสัญญาณที่แตกต่างกันแล้วอาจมีหลายวิธีเขียนเสียงเดียวกัน เป็นกรณีนี้กับพยางค์ / กู / มีสิบสี่สัญลักษณ์ที่แสดงเสียง / กู / ,สี่ซึ่งแสดงอยู่ด้านล่าง



หมายเหตุ : เมื่อ level Sumerian พยางค์ป้ายเป็นภาษาอังกฤษ นักโบราณคดีใช้ subscripts เครื่องหมายสัญญาณต่าง ๆ ที่มีมูลค่าการออกเสียงเดียวกัน ดังนั้นในตัวอย่างก่อนหน้านี้กู " ป่าน " gu2 เป็น " คอ " gu3 คือ " เสียง " และอื่น ๆ และเป็นคุณจะเห็น ต่อมาเมื่อมีการถ่ายทอดอักษรคำ , ตัวอักษรทุนที่ใช้ เช่น mushen

" นก "อีกจุดเด่นของระบบการเขียนคือการมีหลายเสียงที่หลายคำที่มีความหมายคล้ายคลึงกัน แต่เสียงที่แตกต่างกันอย่างมากมายเขียนด้วยเครื่องหมายเดียวกัน ตัวอย่างเช่น คำว่า ไปยัง " ฟัน " กะ " ปาก " และ " กู " เสียง " ทั้งหมดที่เขียนด้วยเครื่องหมายสำหรับ gu3 " เสียง " .

นอกจากใช้เสียงสัญญาณที่จะสะกดคำใหม่ป้ายใหม่ที่ถูกสร้างขึ้นโดยการเพิ่มองค์ประกอบภาพที่มีอยู่เดิมเข้าสู่ระบบหรือการรวมสองป้าย องค์ประกอบกราฟิกเพิ่มเติมอาจเป็นลวดลายเรขาคณิต ไม่มีความหมาย หรืออาจเป็นอีกฟอร์มเซ็น



เป็นระบบที่เติบโตมากขึ้น ซับซ้อนมันก็ยากที่จะบอกได้ว่า สัญญาณที่ถูกใช้เป็นสัญลักษณ์หรือตัวอักษรที่ใช้แทนคำหรือ syllabogram ( หรือแม้แต่ซึ่งหนึ่งในศักยภาพเสียงค่า syllabogram ได้ ) เพื่อช่วยให้มีความหลายอักษรคำอยู่เพียบ กลายเป็น " determinatives " พวกเขาจะนำหน้าหรือตามกลุ่มของสัญญาณที่ให้คำและให้คำใบ้ถึงความหมายของคำโดยทำเครื่องหมายประเภทกว้างของวัตถุหรือความคิดว่าเป็นของ



หมายเหตุ : เมื่อถ่ายทอดเป็นตัวกำหนด นักโบราณคดีใช้ขนาดเล็ก ตัวยกตัวอักษรเขียน Sumerian คำนั้นหมายถึงตัวกำหนด เช่น กิช " ไม้ " .

อีกวิธีหนึ่งที่จะทำให้กระจ่าง อ่านป้ายคือการใช้ " เสริม " การออกเสียงอยู่ก่อน หรือ หลัง ( หรือทั้งสองอย่าง ) เป็นสัญญาณที่ทำให้ส่วนหนึ่งของการออกเสียงของคำ ตัวอย่างเช่น คำว่า Uga หมายถึง ' เรเวน ' ในสมัยนั้น และมีสัญลักษณ์หรือตัวอักษรที่ใช้แทนคำ Uga ' เรวิน ' อย่างไรก็ตาม สัญลักษณ์หรือตัวอักษรที่ใช้แทนคำเดิมยังสามารถนาค ( 'soap ' ) , eresh ( ชื่อเมือง ) หรือ nisaba ( ผู้อุปถัมภ์ เทพธิดาแห่ง eresh )อย่างชัดเจน สะกดคำว่า Uga , ไม่หนึ่ง แต่สองเสียงเสริม ใช้สัญลักษณ์หรือตัวอักษรที่ใช้แทนคำหนึ่งอยู่ก่อนและหลัง และไปด้านบนออก พวกเขาใส่ตัวกำหนดสำหรับนก mushen หลังจากที่กลุ่มของสัญญาณให้ชัดว่า เป็นกา



อีกข้อเท็จจริงที่น่าสนใจเกี่ยวกับสุเมเรียน ( หลังจากฟอร์มระบบเช่นกัน ) คือระบบที่ตัวเลขเป็นทศนิยม ( ค่า ) และเลขฐานหกสิบ ( base-60 ) หมายความ ว่า มีสัญลักษณ์ที่ไม่ซ้ำกันสำหรับแต่ละฐาน รวมทั้งการผสม และพลังของฐาน ดังนั้นตัวอย่างเช่น หมายเลขเก้าจะถูกแสดงโดยเก้าฉบับของ " 1 " เซ็นแต่เบอร์ 10 จะถูกแสดง โดย " 10 " เซ็น เลขหกสิบจะถูกแสดง โดย " 60 " ลงชื่อ และเลขเจ็ดจะเป็น " 60 " ตามด้วย " 10 ป้าย ป้าย "



เลขฐานหกสิบส่วนหนึ่งของระบบนี้มีชีวิตอยู่ในสมัยพุทธกาลในหน่วยเวลา ( วินาทีและนาที ) และของตรีโกณมิติ ( 360 องศา )

ทีหลัง ( บาบิโลน เมโสโปเตเมียคนอัสซีเรีย , คนเปอร์เซียฯลฯ ) ใช้ระบบนี้แต่แก้ไขมันเพื่อให้มันกลายเป็นตำแหน่ง ( เหมือนเรา ) ระบบนี้ลดลงไปเพียงสองสัญลักษณ์ ( " 1 " และ " 10 " ป้าย ) และตำแหน่งสัญญาณที่เกิดขึ้นภายในตัวเลขการเปลี่ยนแปลงของ quanity เหมือนที่ " 1 " จำนวน " 100 " จะแตกต่างจาก " 1 " จำนวน " 10 " ในระบบที่ทันสมัยของเรา

ระบบการเขียน Sumerian เป็นลูกบุญธรรมและแก้ไขโดยอื่น ๆ ซึ่งเกิดขึ้นในสมัยเดียวกันเมโสโปเตเมียคน เช่น อัคคาเดียน และบาบิโลน . เป็นภาษาพูด มัยตายรอบศตวรรษที่ 18 ปี แต่ยังคงเป็น " เรียนรู้ " ( เหมือนเขียนภาษาละตินในยุคกลางในยุโรป ) วิธีนี้ถูกใช้อย่างต่อเนื่องจนมัยศตวรรษที่ CEทำให้เป็นหนึ่งในที่ยาวที่สุดที่ใช้ระบบในการเขียนประวัติศาสตร์