As stated previously, the liberaliz

As stated previously, the liberalization of Vietnamese agriculture has proceeded in a series of small steps rather than a big bang approach—with land-tenure reform being a key element to encouraging individualized decisionmaking and a new entrepreneurial spirit (Pingali and Xuan 1992). In the beginning, reforms that responded to rising food insecurity, farmers’ unrest, and insufficient nutritional status had to be pushed ahead. Already in the early 1990s, Pingali and Xuan (1992) stated that encouraging the family contract system had a significant effect on rice productivity, transforming Vietnam from a rice importer to one of world’s largest exporters. Annual growth in rice yields per hectare of land had risen by about 32 percent in North Vietnam and 24 percent in South Vietnam from 1980 to 1984 (Pingali and Xuan 1992). Most of this growth had been attributed to increases in yields per hectare rather than expansions in cultivated areas. During this period, annual rice output per capita increased by about 40 kg for the whole of the country, underlining the newly generated potential for improved food security and nutritional status.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ การเปิดเสรีการเกษตรเวียดนามได้ดำเนินในชุดของขั้นตอนขนาดเล็กมากกว่าวิธีบิ๊ก — กับปฏิรูปที่ดินดำรงตำแหน่งเป็นองค์ประกอบสำคัญส่งเสริมเป็นรายบุคคล decisionmaking และวิญญาณผู้ประกอบการใหม่ (Pingali และซวน 1992) ในการเริ่มต้น ปฏิรูปที่ตอบสนองความไม่มั่นคงอาหารเพิ่มขึ้น เกษตรกร พิมพ์และโภชนาการที่ไม่เพียงพอที่ได้จะถูกดันไปข้างหน้า แล้วในช่วงปี 1990, Pingali และซวน (1992) ระบุว่า ส่งเสริมระบบการทำสัญญาครอบครัวผลผลิตข้าว ผลสำคัญเปลี่ยนเวียดนามจากผู้นำเข้าข้าวของผู้ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดในโลก การเติบโตให้ผลผลิตข้าวต่อตารางเมตรที่ดินประจำปีได้เพิ่มขึ้น โดยประมาณร้อยละ 32 ในเวียดนามเหนือและเวียดนามใต้ร้อยละ 24 จาก 1980 การ 1984 (Pingali และซวน 1992) ส่วนใหญ่เจริญเติบโตนี้ได้ถูกประกอบกับการเพิ่มผลผลิตต่อตารางเมตรแทนที่ขยายในพื้นที่ปลูก ในช่วงเวลานี้ ผลผลิตข้าวปีที่ประชากรเพิ่มขึ้นประมาณ 40 กก.สำหรับทั้งหมดของประเทศ ขีดเส้นใต้ศักยภาพสร้างขึ้นใหม่สำหรับการปรับปรุงอาหารและโภชนาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้การเปิดเสรีเกษตรเวียดนามได้ดำเนินการในชุดของขั้นตอนขนาดเล็กมากกว่าบิ๊กแบงวิธีการที่มีการปฏิรูปที่ดินดำรงตำแหน่งเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในการส่งเสริมให้การตัดสินใจเป็นรายบุคคลและจิตวิญญาณผู้ประกอบการใหม่ (Pingali และ Xuan 1992) ในการเริ่มต้นการปฏิรูปที่ตอบสนองต่อการเพิ่มขึ้นของความไม่มั่นคงทางอาหารไม่สงบเกษตรกรและภาวะโภชนาการไม่เพียงพอก็จะถูกผลักไปข้างหน้า แล้วในช่วงต้นทศวรรษ 1990 และ Pingali Xuan (1992) ระบุว่าการส่งเสริมให้ระบบสัญญาครอบครัวมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในการผลิตข้าวเปลี่ยนจากเวียดนามเป็นผู้นำเข้าข้าวให้เป็นหนึ่งในผู้ส่งออกรายใหญ่ที่สุดของโลก การเจริญเติบโตในปีผลผลิตข้าวต่อไร่ของที่ดินได้เพิ่มขึ้นประมาณร้อยละ 32 ในภาคเหนือเวียดนามและร้อยละ 24 ในเวียดนามใต้ 1980-1984 (Pingali และ Xuan 1992) ส่วนใหญ่ของการเจริญเติบโตนี้ได้รับการประกอบการเพิ่มขึ้นของอัตราผลตอบแทนต่อไร่มากกว่าการขยายในพื้นที่เพาะปลูก ในช่วงเวลานี้การส่งออกข้าวในรอบปีต่อหัวเพิ่มขึ้นประมาณ 40 กก. ทั้งของประเทศที่ขีดเส้นใต้ที่มีศักยภาพในการสร้างใหม่สำหรับความปลอดภัยของอาหารที่ดีขึ้นและภาวะโภชนาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ การเปิดเสรีสินค้าเกษตรเวียดนามได้ดำเนินการในชุดของขั้นตอนขนาดเล็กมากกว่าวิธีการ บาง ใหญ่ กับ การปฏิรูปการถือครองที่ดินเป็นองค์ประกอบหลักที่จะส่งเสริมการเรียนรู้รายบุคคลและจิตวิญญาณผู้ประกอบการใหม่ ( และ pingali ซวน 1992 ) ในการเริ่มต้นการปฏิรูปที่ตอบสนองต่ออาหารที่เพิ่มขึ้นความไม่มั่นคง , ความไม่สงบของชาวนา และ ภาวะโภชนาการไม่เพียงพอ ต้องถูกผลักไปข้างหน้า แล้วในช่วงต้นทศวรรษ 1990 และ pingali ซวน ( 1992 ) กล่าวว่า ระบบสัญญา ส่งเสริมให้ครอบครัวมีผลต่อผลผลิตข้าวเวียดนามเปลี่ยนจากข้าวนำเข้าส่งออกที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก การเจริญเติบโตประจำปีในข้าวผลผลิตต่อเฮกตาร์ของแผ่นดิน ได้เพิ่มขึ้นประมาณ 32 เปอร์เซ็นต์ ภาคเหนือเวียดนาม และร้อยละ 24 ในเวียดนามใต้ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2523 ถึง 2527 ( และ pingali ซวน 1992 ) ที่สุดของการเจริญเติบโตนี้ได้รับการบันทึกเพื่อเพิ่มผลผลิตต่อไร่มากกว่าการปลูกในพื้นที่ ในช่วงเวลานี้ , ปีข้าวผลผลิตต่อหัวเพิ่มขึ้นประมาณ 40 กิโลกรัม สำหรับทั้งประเทศ ขีดเส้นใต้ สร้างใหม่ ปรับปรุงศักยภาพเพื่อความมั่นคงด้านอาหาร และภาวะโภชนาการ