The lack of coordination and cohesi

The lack of coordination and cohesion within the highly fragmented
tourism industry is a well-known problem to destination planners and
managers. Gunn (1988) stated that continuous tourism planning must
be integrated with all other planning for social and economic development,
and could be modeled as an interactive system. He pointed out
that "the 'go-it-alone' policies of many tourism sectors of the past are
giving way to stronger cooperation and collaboration . . . . No one
business or government establishment can operate in isolation" (Gunn
1988:272). Inskeep (1991) has also pointed out the importance of an
effective organizational structure for tourism management and the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขาดการประสานงานและสามัคคีภายในอยู่อย่างกระจัดกระจายสูง
อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเป็นปัญหารู้จักการวางแผนปลาย และ
ผู้จัดการ Gunn (1988) ระบุไว้ว่า ต้องวางแผนการท่องเที่ยวอย่างต่อเนื่อง
สามารถรวมกับทั้งหมดอื่น ๆ วางแผนการพัฒนาสังคม และเศรษฐกิจ,
และสามารถจำลองเป็นระบบแบบโต้ตอบ เขาชี้ให้เห็น
ที่ "นโยบาย 'ไปเป็นอยู่คนเดียว' ของภาคการท่องเที่ยวในอดีตมี
ให้ความร่วมมือและร่วมกัน....แข็งแกร่ง ไม่มีใคร
ก่อตั้งธุรกิจหรือรัฐบาลสามารถทำงานแยก " (Gunn
1988:272) Inskeep (1991) ได้นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นความสำคัญของการ
โครงสร้างองค์กรที่มีประสิทธิภาพสำหรับการจัดการท่องเที่ยวและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขาดการประสานงานและการทำงานร่วมกันภายในแยกส่วนอย่างมาก
ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเป็นปัญหาที่รู้จักกันดีในการวางแผนปลายทางและ
ผู้จัดการ กันน์ (1988) ระบุว่าการวางแผนการท่องเที่ยวอย่างต่อเนื่องจะต้อง
บูรณาการกับการวางแผนการอื่น ๆ เพื่อการพัฒนาสังคมและเศรษฐกิจ
และสามารถจำลองเป็นระบบแบบโต้ตอบ เขาชี้ให้เห็น
ว่า "นโยบาย 'ไปมันคนเดียว' ของภาคการท่องเที่ยวอีกหลายแห่งที่ผ่านมามี
วิธีที่จะทำให้ความร่วมมือที่แข็งแกร่งและการทำงานร่วมกันไม่มีใคร....
ธุรกิจหรือการจัดตั้งรัฐบาลสามารถดำเนินการในการแยก "(กันน์
1988: 272) . Inskeep (1991) นอกจากนี้ยังได้ชี้ให้เห็นความสำคัญของ
การจัดโครงสร้างองค์กรที่มีประสิทธิภาพสำหรับการจัดการการท่องเที่ยวและการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การขาดการประสานงานและความสามัคคีภายในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวอย่างมาก การแยกส่วน
เป็นปัญหาที่รู้จักกันดีนักวางแผนและปลายทาง
ผู้จัดการ กันน์ ( 2531 ) กล่าวว่า การวางแผนการท่องเที่ยวอย่างต่อเนื่องต้อง
จะรวมกับการวางแผนอื่น ๆเพื่อการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม และสามารถจำลอง
เป็นระบบแบบโต้ตอบ เขาชี้ให้เห็น
" ' คนเดียว ' นโยบายของภาคการท่องเที่ยวมากมายในอดีต
วิธีการให้ความร่วมมือที่แข็งแกร่งและความร่วมมือ . . . . . . . . . . ไม่มีใคร
ธุรกิจหรือการจัดตั้งรัฐบาลสามารถทำงานได้ในการแยก " ( ทอม กัน
1988:272 ) inskeep ( 1991 ) ยังชี้ให้เห็นความสำคัญของ
มีประสิทธิภาพ โครงสร้างองค์การการท่องเที่ยวและ