Oxidative damage to protein and DNA

Oxidative damage to protein and DNA

Oxidative damage to protein
Proteins can be oxidatively modified in three ways: oxidative modification of specific amino acid, free radical mediated peptide cleavage, and formation of protein cross-linkage due to reaction with lipid peroxidation products. Protein containing amino acids such as methionine, cystein, arginine, and histidine seem to be the most vulnerable to oxidation.[26] Free radical mediated protein modification increases susceptibility to enzyme proteolysis. Oxidative damage to protein products may affect the activity of enzymes, receptors, and membrane transport. Oxidatively damaged protein products may contain very reactive groups that may contribute to damage to membrane and many cellular functions. Peroxyl radical is usually considered to be free radical species for the oxidation of proteins. ROS can damage proteins and produce carbonyls and other amino acids modification including formation of methionine sulfoxide and protein carbonyls and other amino acids modification including formation of methionine sulfoxide and protein peroxide. Protein oxidation affects the alteration of signal transduction mechanism, enzyme activity, heat stability, and proteolysis susceptibility, which leads to aging.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคโปรตีนและดีเอ็นเอโรคปริมาณโปรตีนโปรตีนสามารถ oxidatively แก้ไขในสามวิธี: ออกซิเดชันเปลี่ยนกรดอะมิโนเฉพาะ อนุมูลอิสระสื่อเปปไทด์ความแตกแยก และการก่อตัวของการเชื่อมโยงข้ามโปรตีนเนื่องจากการทำปฏิกิริยากับผลิตภัณฑ์ peroxidation ของไขมันได้ โปรตีนที่มีกรดอะมิโนเช่นเมไทโอนีน cystein, arginine และ histidine ดูเหมือนจะ มีความเสี่ยงมากที่สุดการเกิดออกซิเดชัน [26] อนุมูลอิสระสื่อง่ายเพิ่มปรับเปลี่ยนโปรตีนเอนไซม์ proteolysis โรคผลิตภัณฑ์โปรตีนอาจมีผลต่อกิจกรรมของเอนไซม์ ตัวรับ และการขนส่งเยื่อ ผลิตภัณฑ์โปรตีน oxidatively เสียหายอาจประกอบด้วยปฏิกิริยามากกลุ่มที่อาจนำไปสู่ความเสียหายต่อเมมเบรนและหลายฟังก์ชั่นโทรศัพท์มือถือ Peroxyl อนุมูลอิสระมักจะถือว่าเป็นสายพันธุ์อนุมูลอิสระการเกิดออกซิเดชันของโปรตีน ROS สามารถทำลายโปรตีน และผลิต carbonyls และเปลี่ยนกรดอะมิโนอื่น ๆ รวมทั้งการก่อตัวของเมไทโอนีน carbonyls sulfoxide และโปรตีน และเปลี่ยนกรดอะมิโนอื่น ๆ รวมทั้งการก่อตัวของเมไทโอนีน sulfoxide และโปรตีนไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ ออกซิเดชั่นของโปรตีนมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของกลไกการส่งสัญญาณ เอนไซม์ ความมั่นคง และไว ต่อ proteolysis ซึ่งนำไปสู่ริ้วรอย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเสียหายออกซิเดชันโปรตีนและดีเอ็นเอ

ความเสียหายออกซิเดชันโปรตีน
โปรตีนสามารถแก้ไข oxidatively ในสามวิธี: การปรับเปลี่ยนออกซิเดชันของกรดอะมิโนที่เฉพาะเจาะจง, อนุมูลอิสระพึ่งความแตกแยกเปปไทด์และการก่อตัวของโปรตีนข้ามการเชื่อมโยงจากปฏิกิริยากับผลิตภัณฑ์ lipid peroxidation โปรตีนที่มีกรดอะมิโนเช่น methionine, cystein, อาร์จินีและฮิสติดีนดูเหมือนจะมีความเสี่ยงมากที่สุดต่อการเกิดออกซิเดชัน. [26] อนุมูลอิสระปรับเปลี่ยนโปรตีนไกล่เกลี่ยเพิ่มความไวต่อเอนไซม์ proteolysis ความเสียหายออกซิเดชันกับผลิตภัณฑ์โปรตีนอาจส่งผลกระทบต่อการทำงานของเอนไซม์ผู้รับและการขนส่งเมมเบรน oxidatively ผลิตภัณฑ์โปรตีนที่เสียหายอาจมีกลุ่มปฏิกิริยามากที่อาจนำไปสู่ความเสียหายให้กับเมมเบรนและฟังก์ชั่นโทรศัพท์มือถือจำนวนมาก peroxyl หัวรุนแรงมักจะถือเป็นสายพันธุ์อนุมูลอิสระสำหรับการเกิดออกซิเดชันของโปรตีน ROS สามารถทำลายโปรตีนและผลิตสำเนาและกรดอะมิโนอื่น ๆ รวมทั้งการปรับเปลี่ยนรูปแบบของ methionine sulfoxide และสำเนาโปรตีนและอื่น ๆ การปรับเปลี่ยนกรดอะมิโนรวมถึงการก่อตัวของ sulfoxide methionine และโปรตีนเปอร์ออกไซด์ ออกซิเดชันโปรตีนมีผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงของกลไกสัญญาณ, เอนไซม์เสถียรภาพความร้อนและ proteolysis อ่อนแอซึ่งนำไปสู่การเกิดริ้วรอย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเสียหายออกซิเดชันของโปรตีนและดีเอ็นเอความเสียหายออกซิเดชันในโปรตีนโปรตีนสามารถ oxidatively แก้ไขใน 3 วิธี : การออกซิเดชันของกรดอะมิโนเฉพาะอนุมูลอิสระโดยการก่อตัวของเปปไทด์และโปรตีนข้ามการเชื่อมโยงกับผลิตภัณฑ์จากปฏิกิริยา peroxidation ไขมัน เป็นโปรตีนที่ประกอบด้วยกรดอะมิโน เช่น ไลซีน และอาร์จินีนซีสเทอีน , , , เมื่อดูเหมือนจะเสี่ยงมากที่สุดที่จะเกิดออกซิเดชัน . [ 26 ] อนุมูลอิสระโดยการเพิ่มโปรตีนไวต่อเอนไซม์โปรตีโ ลซิส . ความเสียหายออกซิเดชันผลิตภัณฑ์โปรตีนอาจส่งผลกระทบต่อกิจกรรมของเอนไซม์ ตัวรับ และเยื่อในการขนส่ง ความเสียหาย oxidatively ผลิตภัณฑ์โปรตีนมีปฏิกิริยามากกลุ่มที่อาจนำไปสู่ความเสียหายของเมมเบรนและหน้าที่ของเซลล์มาก peroxyl รุนแรงมักจะถือว่าเป็นสายพันธุ์ที่รุนแรงฟรีสำหรับออกซิเดชันของโปรตีน รอสายโปรตีนและผลิต carbonyls และอื่น ๆรวมทั้งการดัดแปลงกรดอะมิโนเมทไธโอนีนและซัลฟอกไซด์ carbonyls โปรตีนและกรดอะมิโนอื่น ๆรวมทั้งการปรับเปลี่ยนของเปอร์ออกไซด์ ซัลฟอกไซด์เมทไธโอนีนและโปรตีน การเปลี่ยนแปลงของโปรตีนมีผลต่อกลไกการส่งสัญญาณเสถียรภาพความร้อนและกิจกรรมเอนไซม์โปรตีโ ลซิส พฤติกรรมที่นำไปสู่ริ้วรอย