It was found thatPenicillium spp. a

It was found that
Penicillium spp. and Botrytis cinerea were responsible for the
majority of decayed fruit. Botrytis cinerea, Aspergillus niger,
Penicillum spp. and Alternaria spp. were the main fungus-causing
decay on stored pomegranates (Roy and Waskar, 1997; D’ Aquino
et al., 2010 Selcuk and Erkan, 2014). The shelf-life of pomegranates
is also limited by fungal decay. However, in both packaging
treatments, fruit decay was not observed during the
first
120 + 3 days SL period, and decay percentages in control fruit
were 8.33% after 180 d + 3 SL period. At the end of 210 + 3 days SL
period, decay percentages in control fruit were 16.67% while those
stored in MAP1 and MAP2 decay percentages were 25.00% and
33.33%, respectively (Table 6). In our study, a noticeable weight loss
was observed in the control fruit during the entire storage period
even under high relative humidity (90


5%), resulting in exces-
sively visible shriveling, but lower amount of decayed fruit at the
end of the storage. However, the incidence of fruit decay in MAP
treatments increased at the end of 210 + 3 days SL period which
may have been due to high humidity in MAPs with prolonged
storage. Our
findings are in agreement with with those of D’Aquino
et al., 2010, who reported no significant differences in decay
percentage between wrapped and control pomegranates after
6 and 12 weeks of cold storage and after the
first shelf-life, while
after the second shelf-life, wrapped fruit had significantly higher
decay levels than in control fruit. Laribi et al. (2012) reported that
decay percentage of pomegranates increased with storage time,
especially when the fruit were stored at 20 C, reaching very high
levels after 20 weeks at 5 C + 7 days at 20 C, and more decay
developed on fruit packaged in MA than on un-packed control fruit.
In contrast to our
findings, Artés et al. (1998) observed that visible
decay occurrence on ‘Mollar de Elche’ pomegranate fruit stored at
5 C only after 12 weeks of storage. Similarly, Selcuk and Erkan
(2014), reported that the
first decay incidence occurred in
‘Hicrannar’ pomegranate fruit stored at 6 C after 60 days from
harvest. Differences in decay incidence and severity in pomegranates
grown in different parts of the World could be due to the level
of infection by pathogens at harvest, and also related to preharvest
temperatures, fruit maturity and cultural practices (Elyatem and
Kader, 1984).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จะพบว่าโอ penicillium และ Botrytis cinerea ได้รับผิดชอบการส่วนใหญ่ผลไม้ผุ Botrytis cinerea, Aspergillus ไนเจอร์โอ Penicillum และโอ Alternaria ได้หลักเชื้อราที่ทำให้เกิดเสื่อมสลายในเก็บทับทิม (รอยและ Waskar, 1997 D' Aquinoร้อยเอ็ด al., 2010 Selcuk ก Erkan, 2014) -อายุการเก็บรักษาของทับทิมนอกจากนี้ยังถูกจำกัด โดยผุเชื้อรา อย่างไรก็ตาม ในบรรจุภัณฑ์ทั้งสองรักษา ผลไม้ผุไม่พบในระหว่างการครั้งแรก120 + ช่วง 3 วัน SL เปอร์เซ็นต์ผุในผลไม้การควบคุม และมี 8.33% หลัง 180 d + SL 3 ระยะ เมื่อสิ้นสุดวัน 210 + 3 SLระยะเวลา เปอร์เซ็นต์ผุในผลไม้ควบคุมได้ 16.67% ขณะที่เก็บอยู่ใน MAP1 MAP2 เปอร์เซ็นต์ผุได้ 25.00% และ33.33% ตามลำดับ (ตาราง 6) ในการศึกษาของเรา การลดน้ำหนักอย่างเห็นได้ชัดพบในผลไม้ควบคุมช่วงเก็บข้อมูลทั้งหมดแม้แต่ภายใต้ความชื้นสัมพัทธ์สูง (90
5%), ผลลัพธ์ใน excessively เห็น shriveling แต่ต่ำกว่าจำนวนผุผลไม้ที่จุดสิ้นสุดของการจัดเก็บข้อมูล อย่างไรก็ตาม การเสื่อมสลายเกิดผลในแผนที่รักษาเพิ่มขึ้น 210 + SL 3 วันรอบระยะเวลาสิ้นสุดที่อาจได้รับเนื่องจากความชื้นสูงในแผนที่ด้วยเป็นเวลานานจัดเก็บ ของเราผลการวิจัยสอดคล้องกับ D'Aquinoร้อยเอ็ด al., 2010 ที่รายงานไม่แตกต่างกันผุเปอร์เซ็นต์ระหว่างห่อ และควบคุมทับทิมหลัง6 และ 12 สัปดาห์ ของเย็น และหลังจากชั้นแรกชีวิต ในขณะที่หลังจากสองอายุ ผลไม้ตัดมีสูงมากเสื่อมสลายระดับกว่าผลไม้ควบคุม Laribi et al. (2012) รายงานว่าเพิ่มเปอร์เซ็นต์การผุของทับทิม ด้วยเวลาเก็บโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผลไม้ถูกเก็บไว้ที่ 20 C ถึงสูงมากระดับหลังจาก 20 สัปดาห์ที่ 5 C + 7 วันที่ 20 C และผุมากพัฒนาบนผลไม้บรรจุในม้ากว่าบนผลไม้ควบคุมยังไม่ได้บรรจุในทางตรงกันข้ามกับของเราที่เห็นที่ค้นพบ Artés และ al. (1998) สังเกตเกิดการผุบน 'Mollar เด Elche' ทับทิมผลไม้ที่เก็บไว้ที่5 C หลังจาก 12 สัปดาห์ของการจัดเก็บ ในทำนองเดียวกัน Selcuk และ Erkan(2014), รายงานว่า การแรกเกิดผุที่เกิดขึ้นในผลไม้ทับทิม 'Hicrannar' ที่เก็บไว้ที่ 6 C หลังจาก 60 วันเก็บเกี่ยว ความแตกต่างในผุอุบัติการณ์และความรุนแรงในทับทิมปลูกในส่วนต่าง ๆ ของโลกอาจเป็น เพราะระดับติดเชื้อโดยโรคที่เก็บเกี่ยว และยัง เกี่ยวข้องกับ preharvestอุณหภูมิ ผลไม้ครบกำหนด และการปฏิบัติทางวัฒนธรรม (Elyatem และKader, 1984)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันก็พบว่าเชื้อรา Penicillium spp
และ Botrytis
ซีเนเรียมีความรับผิดชอบสำหรับส่วนใหญ่ของผลไม้ที่ผุ Botrytis ซีเนเรีย, ไนเจอร์ Aspergillus,
เอสพีพี Penicillum และเอสพีพี Alternaria เป็นเชื้อราที่ก่อให้เกิดหลักผุในการจัดเก็บผลทับทิม (รอย Waskar, 1997; D 'กัว et al, 2010 Selcuk และ Erkan 2014). ชั้นวางชีวิตของทับทิมจะถูก จำกัด โดยการสลายตัวของเชื้อรา อย่างไรก็ตามในบรรจุภัณฑ์ทั้งการรักษาการสลายตัวของผลไม้ก็ไม่เห็นในช่วงแรก120 + 3 วันระยะเวลา SL และเปอร์เซ็นต์การสลายตัวของผลไม้ในการควบคุมเป็น 8.33% หลังจากที่ 180 d + 3 ระยะเวลา SL ในตอนท้ายของ 210 + 3 วัน SL เพื่อระยะเวลาการสลายตัวในอัตราร้อยละผลไม้การควบคุมเป็น16.67% ในขณะที่เก็บไว้ในMAP1 และร้อยละผุ MAP2 เป็น 25.00% และ33.33% ตามลำดับ (ตารางที่ 6) ในการศึกษาของเราการสูญเสียน้ำหนักที่เห็นได้ชัดเจนพบว่าในผลไม้การควบคุมในช่วงระยะเวลาการจัดเก็บข้อมูลทั้งหมดแม้ภายใต้ความชื้นสัมพัทธ์สูง(90? 5%) ส่งผลให้ exces- ย่นมองเห็น sively แต่ปริมาณลดลงของผลไม้ผุที่ส่วนท้ายของการเก็บรักษา แต่อุบัติการณ์ของการสลายตัวของผลไม้ในแผนที่การรักษาที่เพิ่มขึ้นในตอนท้ายของ 210 + 3 วันระยะเวลา SL ซึ่งอาจจะเป็นเพราะมีความชื้นสูงในแผนที่ที่มีเวลานานการจัดเก็บข้อมูล เราค้นพบอยู่ในข้อตกลงที่มีกับผู้ D'กัว et al., 2010 ที่รายงานไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในการสลายตัวร้อยละระหว่างทับทิมห่อและการควบคุมหลังจากที่6 และ 12 สัปดาห์ของการจัดเก็บข้อมูลที่หนาวเย็นและหลังจากที่ครั้งแรกที่อายุการเก็บรักษาในขณะที่หลังจากที่สองอายุการเก็บรักษาผลไม้ห่อมีสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในระดับที่มากกว่าการสลายตัวในการควบคุมผลไม้ Laribi et al, (2012) รายงานว่าการสลายตัวร้อยละของผลทับทิมเพิ่มขึ้นตามระยะเวลาการเก็บรักษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผลไม้ที่ถูกเก็บไว้ที่20 องศาเซลเซียสถึงสูงมากระดับหลังจาก20 สัปดาห์ที่ 5? C + 7 วันที่ 20 องศาเซลเซียสและการสลายตัวมากขึ้นการพัฒนาผลไม้บรรจุในแมสซาชูเซตกว่าผลไม้การควบคุมการยกเลิกการบรรจุ. ในทางตรงกันข้ามกับที่เราค้นพบArtés et al, (1998) พบว่าสามารถมองเห็นการเกิดการสลายตัวของผลไม้ทับทิม'Mollar เดอเอลเช่' เก็บไว้ที่5? C เท่านั้นหลังจาก 12 สัปดาห์ของการจัดเก็บ ในทำนองเดียวกันใน Selcuk และ Erkan (2014) รายงานว่าอัตราการเกิดการสลายตัวแรกที่เกิดขึ้นในผลไม้ทับทิม'Hicrannar' เก็บไว้ที่ 6 องศาเซลเซียสหลังจาก 60 วันนับจากการเก็บเกี่ยว ความแตกต่างในการสลายตัวของอัตราการเกิดและความรุนแรงในทับทิมเติบโตขึ้นในส่วนต่างๆของโลกอาจเป็นเพราะระดับของการติดเชื้อจากเชื้อโรคที่เก็บเกี่ยวและยังเกี่ยวข้องกับpreharvest อุณหภูมิครบกําหนดผลไม้และการปฏิบัติทางวัฒนธรรม (Elyatem และKader, 1984)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พบว่า
Penicillium spp . และ Botrytis cinerea ต้องรับผิดชอบ
ส่วนใหญ่ผุ ผลไม้ Botrytis cinerea Aspergillus niger ,
เพนนิซีเลียม spp . และเชื้อราที่ก่อให้เกิดโรคชนิดหลัก
ผุบนเก็บไว้ทับทิม ( รอยและ waskar , 1997 ; D ' กัว
et al . , ซีลกัค erkan 2010 และ 2014 ) การเก็บทับทิม
ยัง จำกัด โดยเชื้อราผุ อย่างไรก็ตามทั้งบรรจุภัณฑ์
รักษาสลายผลไม้ไม่ได้สังเกตในช่วง 3 วันแรก

120 SL ระยะเวลาและสลายเปอร์เซ็นต์ในการควบคุมผลไม้
เป็นร้อยละ 8.33 หลังจาก 180 D 3 งวด SL . ในตอนท้ายของ 210 3 วัน SL
ระยะเวลาฟันผุร้อยละในผลไม้ควบคุม 16.67 % ในขณะที่
เก็บไว้ใน map1 map2 ร้อยละ 25.00 และสลายตัวเป็นร้อยละ
33.33 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ( ตารางที่ 6 ) ในการศึกษาของเราสามารถลดน้ำหนัก
พบว่าในผลควบคุมในระหว่างระยะเวลาการจัดเก็บข้อมูลทั้งหมด
แม้ภายใต้ความชื้นสัมพัทธ์สูง ( 90


5% ) ส่งผล exces -
sively มองเห็นขดเข้าหากัน แต่ลดปริมาณผลไม้ที่ผุ
สุดของกระเป๋า . อย่างไรก็ตาม การเกิดของผลไม้สลายในแผนที่
รักษาเพิ่มที่ส่วนท้ายของ 210 3 วัน ระยะเวลาซึ่ง
;อาจเป็นเพราะความชื้นสูงในแผนที่กับนาน
กระเป๋า . การค้นพบของเรา
อยู่ในข้อตกลงกับบรรดา d'aquino
et al . , 2010 , ที่รายงานไม่พบความแตกต่างในค่าระหว่างผุ
ห่อทับทิมควบคุมหลังจากที่
6 และ 12 สัปดาห์ของห้องเย็นและหลังจากวันแรก

หลังจากการเก็บรักษา ในขณะที่สองห่อผลไม้ได้สูงกว่า
ฟันผุในระดับมากกว่าผลไม้ ควบคุม laribi et al . ( 2012 ) รายงานว่า การเพิ่มขึ้นของทับทิมค่า

โดยเฉพาะการเก็บเมื่อผลไม้ถูก 20  C ถึงระดับสูง
มากหลัง 20 สัปดาห์ที่ 5  C 7 วันที่ 20  C และอื่น ๆผุ
พัฒนาบนผลไม้ที่บรรจุในบรรจุผลไม้มามากกว่าและควบคุม .
ในทางตรงกันข้ามกับการค้นพบของเรา
, ศิลปะé s et al .( 2541 ) พบว่า การมองเห็น
ผุ ' mollar เดอ เอลเช ' ทับทิมผลไม้ที่เก็บรักษาที่ 
5 C หลังเพียง 12 สัปดาห์ของการจัดเก็บ และใน ซีลกัค erkan
( 2014 ) รายงานว่า เกิดการสลาย

แรกเกิดขึ้นใน 'hicrannar ' ทับทิม ผลไม้ที่เก็บไว้ที่ 6  C หลังจาก 60 วัน จาก
เก็บเกี่ยว ความแตกต่างในการเกิดฟันผุ และความรุนแรงในทับทิม
การเติบโตในส่วนอื่นของโลกอาจเป็นเพราะระดับของการติดเชื้อจากเชื้อโรคที่
เก็บเกี่ยวและยังเกี่ยวข้องกับ preharvest
อุณหภูมิ การแก่ของผล และวัฒนธรรมการปฏิบัติ ( elyatem และ
kader , 1984 )