ResultsTomato falsiflora mutant is

Results
Tomato falsiflora mutant is altered in flowering time and floral meristem identity
Tomato has been described as having a sympodial growth habit and a scorpioid cymose inflorescence ( Sawhney & Greyson 1972). The first flower appears in the apical meristem after the production of seven or eight true leaves ( Fig. 1a,b). The development of the inflorescence continues from successive floral meristems appearing at the base of the preceding flower. The result is a terminal inflorescence which is displaced laterally by a new vegetative apex, the sympodial meristem. This arises from the axil of the leaf just below the inflorescence and acquires a terminal position ( Fig. 1a,b). The subsequent inflorescences are developed in the same way after the sympodial meristem produces about three leaves ( Fig. 1a,b). Therefore the primary shoot of tomato consists of an initial segment composed of seven or eight leaves and a terminal inflorescence, and a number of sympodial segments each composed of three leaves and a terminal inflorescence ( Fig. 1a,b).

Figure 1. Tomato wild-type and fa mutant phenotypes.
(a) Wild-type plant approximately 70 days old, grown under standard greenhouse conditions.
(b) Diagram of a wild-type plant (circle, flower; central column, vegetative sympodial shoot).
(c) fa plant of approximately 70 days, grown under standard greenhouse conditions. Some leaves have been removed (arrows).
(d) Diagram of an fa plant (arrowhead, indeterminate inflorescence shoot).
(e) Architecture of tomato wild-type inflorescence.
(f) Architecture of tomato fa inflorescence. Flowers are replaced by secondary inflorescence shoots. After the production of ectopic shoots, the main inflorescence shoot (and higher-order shoots) are converted into vegetative shoots and develop a variable number of leaves. Inflorescence secondary shoots have been removed to clarify the phenotype.
(g) Sympodial transition of an fa main inflorescence shoot. Ectopic shoot and leaf production in the inflorescence is followed by a sympodial transition during which the main and higher-order shoots develop a new inflorescence (arrow) and a vegetative sympodial shoot.
I, inflorescence; L, leaf; F, flower; IS, inflorescence shoot; SS, sympodial shoot.
No phenotypic differences were detected between homozygous (+/+) and heterozygous (+/fa) plants in either the vegetative or inflorescence development. However, mutant fa/fa plants were altered in flowering time and inflorescence development ( Fig. 1c,d). The flowering time, measured either as the period of time from germination until the inflorescence reaches about 2 cm in length, or as the number of leaves below the inflorescence, was significantly delayed in fa plants. The first inflorescence reached 2 cm around 2 weeks later in mutant plants (data not shown), and the vegetative apex developed significantly more leaves below the inflorescence than the wild type ( Fig. 2). This delay in the transition to flowering affected not only the first inflorescence but also successive inflorescences developed from the sympodial buds. The first sympodial segments of the mutant contained four to seven leaves, although the number of leaves decreased acropetally, with no significant differences detected after the fourth sympodial segment ( Fig. 2).

Figure 2. Effect of fa mutation on flowering time in tomato.
The number of leaves in each vegetative segment were scored from 10 plants of each genotype. The first vegetative segment corresponds to the initial vegetative phase of the plant, and the rest to the successive sympodial segments. Error bars represent standard error.
The most prominent alteration in fa plants corresponded to inflorescence development. Tomato has a scorpioid and determinate inflorescence composed of seven to nine flowers ( Fig. 1e). The inflorescence of fa plants was highly branched, lacked the determinate growth characteristic of tomato inflorescences, and showed a very leafy appearance and no visible floral structures ( Fig. 1b,c). Consequently the fa mutant is sterile and never produces flowers even during late developmental stages. The fa inflorescence architecture can be interpreted as being caused by the loss of floral meristem identity. In the main fa inflorescence shoot, the positions which in the wild type would give rise to individual flowers are occupied by secondary shoots ( Fig. 1f,g), reiterating the same developmental patterns as the main shoot. Higher-order inflorescence shoots can arise following the same developmental pattern and resulting in a highly ramified inflorescence ( Fig. 1c,f,g). All main and higher-order shoots in the fa inflorescence initially developed no leaves, but after the formation of a variable number of lateral shoots (two to five) the apices acquired a vegetative identity, producing one or two leaves before initiating a new regular sympodial transition ( Fig. 1f,g).
The general morphology of the tomato compound leaf was not altered by the fa mutation. As in the wild type, fa plants showed a compound leaf with one terminal and three to four pairs of lateral big leaflets. The only evident alteration was a reduction in the number of small leaflets of fa leaves (2.75 ± 2.21) in comparison to wild-type leaves (6.30 ± 2.49).
Scanning electron microscopy analysis ( Fig. 3) is in accordance with that presented by Allen & Sussex (1996). The sympodial transition is completely normal in the fa mutant, but inflorescence development deviated from that found in the wild type ( Fig. 3a,b). The meristem that would give rise to an individual flower produces new meristems that successively reiterate the same developmental pattern as the first meristem ( Fig. 3c,d). Later these meristems acquire a vegetative identity as they start to produce leaves ( Fig. 3d).

Figure 3. SEM analysis of tomato wild-type and fa inflorescence development.
(a) Early wild-type inflorescence; (b) early fa inflorescence. Note the loss of determination of the meristems that might develop as flowers. (c) Wild-type inflorescence; (d) fa inflorescence. The position of flowers is occupied by secondary inflorescence shoots that reiterate the developmental pattern of the main inflorescence shoot. F, floral meristem or floral bud; IS, inflorescence shoot; SM, sympodial meristem. Bar = 100 μm.
The tomato FLO/LFY homologue has a frameshift mutation in the falsiflora mutant
Given the phenotypic similarities between fa and other flo/lfy-like mutants, we cloned the tomato homologous gene to FLO and LFY, and analysed its sequence in both wild-type and fa plants. Different combinations of primers derived from the most conserved sequence in the coding region of FLO and LFY were used in PCR reactions with genomic DNA from wild-type plants. A 494 bp fragment amplified by one of the primer combinations was demonstrated to be homologous to LFY cDNA, and used as probe to screen a genomic library constructed from tomato cv. VFN8 DNA. Under high stringency conditions, we detected one positive clone that was further analysed by Southern blot hybridization. Approximately 2.5 kb of the clone was sequenced in the region surrounding the PCR product obtained previously. The resulting sequence was highly homologous to the three exons of FLO/LFY-like genes and was designated TOFL (TOMATO FLORICAULA LEAFY). Southern blot analysis revealed that, as in other species, TOFL exists in a single copy in the tomato genome (data not shown).
Floral bud RNA and a set of primers derived from TOFL genomic sequence were used in RT-PCR reactions to amplify the complete coding region of TOFL cDNA in both wild-type and fa plants. The resulting fragments were cloned in pGEM-T vector, and two recombinant clones containing TOFL cDNA from either wild-type or fa plants were sequenced. Comparison of genomic and cDNA sequences indicated the existence of two introns in the same position as in the homologous genes of Arabidopsis, Antirrhinum, Petunia and tobacco. Wild-typeTOFL cDNA had a 1236 bp ORF, predicted to encode a protein of 412 amino acids ( Fig. 4). Alignment of the deduced amino acid sequence of the TOFL with other FLO/Lfy-like proteins revealed a high homology, mainly with those of tobacco (89.6% identity with NFL1) and that of Petunia (90% identity with AFL) ( Fig. 5). The identity of TOFL protein with FLO and LFY was 79.3 and 69.2%, respectively (Fig. 5).

Figure 4. cDNA sequence and deduced amino-acid sequence of TOFL.
Amino acids are given in the one-letter code under the nucleotide sequence. The positions of the two introns are indicated by thick arrows. The deletion found in the fa mutant allele is boxed.

Figure 5. Sequence comparison of FLO/LFY-like proteins.
The deduced amino-acid sequence of the tomato TOFL was compared with FLO/LFY-like proteins in Antirrhinum (FLO, Coen et al. 1990 ), Arabidopsis(LFY, Weigel et al. 1992 ), tobacco (NFL1, Kelly et al. 1995 ), Petunia (ALF,Souer et al. 1998 ), pea (UNI, Hofer et al. 1997 ), Brassica (BOF, Anthony et al. 1996) and rice (RFL, Kyozuka et al. 1998 ). Black boxes indicate identical residues to TOFL sequence.
Compared with the wild type, the TOFL cDNA of fa plants showed two changes. One of these was an insertion of 3 bp (TAG) at position 479 where intron 1 is spliced out. This would be expected to give rise to a protein with an additional valine residue at position 158 ( Fig. 4). The second change detected in TOFL cDNA of fa, and surely the most important one, was a deletion of 16 bp in position 517 (exon 2) resulting in a frameshift mutation ( Fig. 4). The mutated allele is expected to encode a truncated protein of 187 amino acids because a stop codon in the new reading frame, 15 codons downstream from the deletion, is generated. In order to investigate whether this mutation is the cause of the fa phenotype, we analysed the presence of the deletion in 240 plants from an F2 population segregating for the famutation. DNA from each individual plant was subjected to PCR with a set

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์Mutant falsiflora มะเขือเทศมีการเปลี่ยนแปลงในเวลาดอกและดอกไม้ meristem อัตลักษณ์มะเขือเทศมีการอธิบายว่า มีนิสัยแบบ sympodial เจริญเติบโตและการ scorpioid cymose inflorescence (Sawhney & Greyson 1972) ดอกแรกที่ปรากฏใน apical meristem หลังจากการผลิตของเจ็ด หรือแปดจริงใบไม้ (Fig. 1a, b) Inflorescence ที่พัฒนาต่อจาก meristems ดอกไม้ต่อเนื่องที่ปรากฏที่ฐานของดอกก่อนหน้านี้ ผลคือ inflorescence เทอร์มินัลที่พลัดถิ่นแบบสมมาตร โดยครอบผักเรื้อรังแบบใหม่ sympodial meristem นี้เกิดจาก axil ของใบด้านล่างที่ inflorescence และได้ฝึกฝนมาเทอร์มินัล (Fig. 1a, b) ช่อเขียวต่อมามีพัฒนาในลักษณะเดียวกันหลังจาก sympodial meristem สร้างประมาณสามใบ (Fig. 1a, b) ดังนั้น การยิงหลักของมะเขือเทศประกอบด้วยเซ็กเมนต์เริ่มต้นประกอบด้วยใบที่เจ็ด หรือแปดและ inflorescence เทอร์มินัล และจำนวน sympodial ส่วนประกอบสามใบและ inflorescence เทอร์มินัล (Fig. 1a, b) รูปที่ 1 มะเขือเทศชนิดป่าและฟ้ากลายพันธุ์ฟี(ก) ชนิดป่าโรงงานเก่า ประมาณ 70 วันโตสภาวะเรือนกระจกมาตรฐาน(ข) แผนภูมิของพืชป่าชนิด (วงกลม ดอกไม้ คอลัมน์กลาง ผักเรื้อรัง sympodial ยิง)(c) โรงงานฟ้าประมาณ 70 วัน โตสภาวะเรือนกระจกมาตรฐาน บางใบมีเอา (ลูกศร)(ง) แผนภูมิของโรงงานฟ้า (แอร์โรว์เฮด ยิง inflorescence ไม่ทราบแน่ชัด)(จ) สถาปัตยกรรม inflorescence มะเขือป่าชนิด(f) สถาปัตยกรรม inflorescence ฟ้ามะเขือเทศ ดอกไม้จะถูกแทนที่ โดยถ่ายภาพ inflorescence รอง หลังจากการผลิตของยอด ectopic, inflorescence หลักยิง (การถ่ายภาพขั้นสูง) จะถูกแปลงเป็นยอดผักเรื้อรัง และพัฒนาหมายเลขตัวแปรของใบไม้ หายยอดรอง inflorescence phenotype ชี้แจง(g) เปลี่ยน sympodial ของการยิง inflorescence หลักฟ้า Ectopic ยิงและใบไม้ผลิตใน inflorescence ที่ตาม ด้วยเปลี่ยน sympodial ซึ่งถ่ายภาพหลัก และ ขั้นสูงพัฒนา inflorescence ใหม่ (ลูกศร) และยิงแบบ sympodial ผักเรื้อรัง, Inflorescence L ใบไม้ F ดอกไม้ IS, inflorescence ยิง SS ยิง sympodialไม่มีความแตกต่างไทป์พบระหว่าง homozygous (+ /mts +) และ heterozygous (+ /mts ฟ้า) พืชทั้งผักเรื้อรังหรือ inflorescence พัฒนา อย่างไรก็ตาม ฟ้าฟ้ากลายพันธุ์พืชถูกเปลี่ยนแปลงไปในดอกพัฒนาเวลาและ inflorescence (Fig. 1 c, d) เวลาดอก วัด เป็นระยะเวลาจากการงอกจน inflorescence หมายถึงความยาวประมาณ 2 ซม. หรือ เป็นหมายเลขของใบด้านล่างที่ inflorescence ล่าช้ามากในพืชฟ้า Inflorescence แรกถึง 2 ซม.ประมาณ 2 สัปดาห์ในพืชกลายพันธุ์ (ข้อมูลไม่แสดง), และใบไม้มากด้านล่าง inflorescence ที่มากกว่าป่าชนิด (Fig. 2) พัฒนาสุดยอดผักเรื้อรัง หน่วงเวลานี้ในการเปลี่ยนแปลงให้ดอกผลไม่เพียงแต่แรก inflorescence แต่ช่อเขียวต่อเนื่องที่พัฒนาจากอาหาร sympodial Mutant แบบ sympodial กลุ่มแรกประกอบด้วยใบ 4-7 แม้ว่าหมายเลขของใบลดลง acropetally มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญไม่ตรวจพบหลังจากเซ็กเมนต์ sympodial สี่ (Fig. 2) รูปที่ 2 ผลของการกลายพันธุ์ฟ้าดอกเวลาในมะเขือเทศจำนวนใบในแต่ละเซกเมนต์ผักเรื้อรังได้คะแนนจากพืช 10 ของแต่ละลักษณะทางพันธุกรรม ส่วนผักเรื้อรังแรกตรงผักเรื้อรังระยะเริ่มต้นของโรงงาน และอื่น ๆ เซ็กเมนต์ sympodial ต่อเนื่อง แถบข้อผิดพลาดแสดงข้อผิดพลาดมาตรฐานเปลี่ยนคนที่โดดเด่นในฟ้าพืช corresponded inflorescence พัฒนา มะเขือเทศมีการ inflorescence scorpioid และ determinate ประกอบดอกไม้เจ็ด-เก้า (Fig. 1e) Inflorescence ฟ้าพืชถูก branched สูง ขาดการเติบโตแบบ determinate ลักษณะของช่อเขียวมะเขือเทศ และแสดงให้เห็นลักษณะใบมากและไม่เห็นดอกไม้โครงสร้าง (Fig. 1b, c) ดังนั้น mutant ฟ้าจะใส่ และไม่เคยให้ดอกไม้แม้กระทั่งในระหว่างขั้นตอนการพัฒนาสาย สถาปัตยกรรม inflorescence ฟ้าสามารถตีความเป็นการเกิดจากการสูญเสียเอกลักษณ์ meristem ดอกไม้ ในยิง inflorescence หลักฟ้า ครอบครองตำแหน่งซึ่งในชนิดป่าจะก่อให้เกิดการละดอกไม้ โดยถ่ายภาพรอง (Fig. 1f, g), reiterating รูปแบบการพัฒนาเดียวกันเป็นการถ่ายภาพหลักการ ถ่ายภาพขั้นสูง inflorescence สามารถเกิดขึ้นได้ตามรูปแบบการพัฒนาเดียวกัน และเกิดใน inflorescence ramified สูง (Fig. 1 c, f, g) ยอดหลัก และ ขั้นสูงทั้งหมดใน inflorescence ฟ้าเริ่มพัฒนาใบไม่มี แต่หลังจากการก่อตัวของหมายเลขตัวแปรของด้านข้างหน่อ (2-5) apices การซื้อผักเรื้อรังตัว ผลิตหนึ่ง หรือสองใบก่อนที่จะเริ่มต้นใหม่ปกติ sympodial เปลี่ยน (Fig. 1f, g)สัณฐานวิทยาทั่วไปของใบผสมมะเขือเทศไม่ได้ถูกเปลี่ยนแปลง โดยการกลายพันธุ์ของฟ้า ในป่าชนิด พืชฟ้าพบว่าใบไม้ผสมกับเทอร์มินัลหนึ่งคู่ และ 3-4 ของแผ่นพับขนาดใหญ่ด้านข้าง เปลี่ยนเฉพาะชัดถูกลดจำนวนแผ่นพับขนาดเล็กของใบไม้ฟ้า (2.75 ± 2.21) โดยชนิดของป่าใบไม้ (6.30 ± 2.49)วิเคราะห์ microscopy อิเล็กตรอน (Fig. 3) การสแกนตามที่นำเสนอ โดยอัลเลนแอนด์ Sussex (1996) เปลี่ยน sympodial เป็นปกติอย่างสมบูรณ์ใน mutant ฟ้า แต่พัฒนา inflorescence deviated จากที่พบในป่าชนิด (Fig. 3a, b) Meristem ที่จะก่อให้เกิดการเป็นดอกไม้แต่ละผลิต meristems ใหม่ที่ติด ๆ กันย้ำรูปแบบเดียวกันพัฒนาเป็น meristem แรก (Fig. 3 c, d) ภายหลังเหล่านี้ meristems ซื้อตัวผักเรื้อรัง ตามที่พวกเขาเริ่มต้นในการผลิตใบ (Fig. 3d) รูปที่ 3 การวิเคราะห์ SEM ของมะเขือป่าชนิดและฟ้า inflorescence พัฒนา(ก) ต้นป่าชนิด inflorescence (ข) ต้นฟ้า inflorescence หมายเหตุให้สูญเสียการกำหนด meristems ที่อาจพัฒนาเป็นดอกไม้ (ค) ชนิดป่า inflorescence (d) ฟ้า inflorescence ตำแหน่งของดอกไม้ถูกครอบครอง โดยถ่ายภาพ inflorescence รองที่พัฒนารูปแบบของการถ่ายภาพหลัก inflorescence ย้ำ F, meristem ดอกไม้ หรือดอกไม้ดอก ตูม IS, inflorescence ยิง SM, sympodial meristem บาร์ = 100 μmHomologue โฟล/LFY มะเขือเทศมีการกลายพันธุ์แบบ frameshift falsiflora mutantให้ความเหมือนไทป์ระหว่างฟ้าและสายพันธุ์อื่น ๆ โฟล/lfy-เหมือน เรา cloned ยีน homologous มะเขือเทศกับ FLO และ LFY และ analysed เป็นลำดับในพืชชนิดป่าและฟ้า ชุดของไพรเมอร์ที่มาจากลำดับนำมากที่สุดในภูมิภาครหัสโฟลและ LFY ที่ใช้ในปฏิกิริยา PCR ด้วย genomic DNA จากพืชป่าชนิด ส่วน bp 494 ขยาย โดยชุดพื้นถูกแสดงเป็น homologous กับ LFY cDNA และใช้เป็นโพรบจอรี genomic สร้างจากมะเขือเทศพันธุ์ดีเอ็นเอ VFN8 ภายใต้เงื่อนไขที่สูง stringency เราพบหนึ่งโคลนบวกที่ดาว analysed โดย hybridization คืนในใต้ตา ประมาณ 2.5 kb ของโคลนถูกเรียงลำดับในภูมิภาคโดยรอบผลิตภัณฑ์ PCR ได้รับก่อนหน้านี้ ลำดับผลลัพธ์เป็น homologous สูงเพื่อ exons สามของ โฟล/LFY-เหมือนยีน และถูกกำหนด TOFL (มะเขือเทศ FLORICAULA เชิญ) วิเคราะห์คืนในตาภาคใต้เปิดเผยว่า ในสปีชีส์อื่น ๆ TOFL มีอยู่ในสำเนาเดียวในกลุ่มมะเขือเทศ (ข้อมูลไม่แสดง)ดอกไม้ดอกตูมอาร์เอ็นเอและชุดของไพรเมอร์ที่มาจากลำดับ genomic TOFL ถูกใช้ในปฏิกิริยา RT-PCR ขยายภูมิภาคสภาพสมบูรณ์ของ cDNA TOFL ในพืชชนิดป่าและฟ้า ชิ้นส่วนได้ถูกโคลนในเวกเตอร์ pGEM T และสองวททช clones ที่มี TOFL cDNA จากป่าชนิด หรือพืชฟ้าถูกเรียงลำดับ เปรียบเทียบของ genomic และลำดับ cDNA ระบุการมีอยู่ของ introns สองในตำแหน่งเดียวกันในยีน homologous Arabidopsis, Antirrhinum, Petunia และยาสูบ ป่า typeTOFL cDNA มี bp 1236 ORF คาดว่า จะเข้ารหัสโปรตีนกรดอะมิโน 412 (Fig. 4) จัดลำดับกรดอะมิโน deduced ของ TOFL กับโปรตีนอื่น ๆ โฟล/Lfy-เหมือนเปิดเผย homology ที่สูง มีผู้สูบบุหรี่ (89.6% ตัวกับ NFL1) และของ Petunia ส่วนใหญ่ (90% ตัวตนกับ AFL) (Fig. 5) ลักษณะเฉพาะของโปรตีน TOFL กับ FLO และ LFY มีการ 79.3 และ 69.2% ตามลำดับ (Fig. 5) รูปที่ 4 ลำดับ cDNA และลำดับกรดอะมิโน deduced TOFLกรดอะมิโนจะได้รับรหัสตัวอักษรหนึ่งภายใต้ลำดับนิวคลีโอไทด์ ตำแหน่งของ introns สองจะแสดง ด้วยลูกศรหนา การลบพบ allele เต่าฟ้าเป็นกล่องกล่อง รูปที่ 5 เปรียบเทียบลำดับของโปรตีน โฟล/LFY-เหมือนลำดับกรดอะมิโน deduced ของมะเขือเทศที่ TOFL ถูกเปรียบเทียบกับโปรตีน โฟล/LFY-เหมือนใน Antirrhinum (โฟล Coen et al. 1990), Arabidopsis (LFY, Weigel et al. 1992), ยาสูบ (NFL1, Kelly et al. 1995), Petunia (ALF, Souer et al. 1998) ดอกอัญชัญ (UNI, Hofer et al. 1997), ผัก (BOF, Anthony et al. 1996) และข้าว (RFL, Kyozuka และ al. ปี 1998) กล่องดำระบุตกเหมือนกับ TOFL ลำดับเมื่อเทียบกับป่าชนิด cDNA TOFL ฟ้าพืชแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่สอง หนึ่งถูกแทรก 3 bp (แท็ก) ที่ตำแหน่ง 479 ซึ่ง spliced intron 1 ออก นี้จะต้องขึ้นให้โปรตีนกับสารตกค้างเป็นวาลีนเพิ่มเติมในตำแหน่ง 158 (Fig. 4) การเปลี่ยนแปลงที่สองที่พบใน TOFL cDNA ของฟ้า และแน่นอนที่สำคัญหนึ่ง มีการลบ 16 bp ในตำแหน่ง 517 (exon 2) เกิดการกลายพันธุ์แบบ frameshift (Fig. 4) Allele กลายเป็นต้องเข้ารหัสโปรตีนที่ตัดกรดอะมิโน 187 เนื่องจากสร้างรหัสพันธุกรรมหยุดในกรอบอ่านใหม่ codons ที่ 15 น้ำจากการลบ เพื่อตรวจสอบว่าการกลายพันธุ์นี้สาเหตุของ phenotype ฟ้า เรา analysed ของการลบในพืช 240 จากประชากร F2 การเอ็กซ์ปอร์ตสำหรับการ famutation ดีเอ็นเอจากพืชแต่ละแต่ละถูกยัดเยียดให้ PCR กับชุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปผลการ
กลายพันธุ์มะเขือเทศ falsiflora คือการเปลี่ยนแปลงในเวลาออกดอกและเอกลักษณ์เนื้อเยื่อดอกไม้
มะเขือเทศได้รับการอธิบายว่ามีนิสัยการเจริญเติบโต sympodial และช่อดอก cymose scorpioid (Sawhney & Greyson 1972) ดอกแรกที่ปรากฏในเนื้อเยื่อปลายหลังจากการผลิตเจ็ดหรือแปดใบจริง (รูป. 1a b) การพัฒนาของช่อดอกต่อจาก meristems ดอกไม้เนื่องปรากฏที่ฐานของดอกไม้ก่อนหน้านี้ ผลที่ได้คือช่อดอกขั้วซึ่งจะย้ายขวางโดยยอดพืชใหม่ sympodial เนื้อเยื่อ นี้เกิดขึ้นจากรักแร้ของใบด้านล่างของช่อดอกและได้รับตำแหน่งขั้ว (รูป. 1a b) ช่อดอกต่อมามีการพัฒนาในทางเดียวกันหลังจากเนื้อเยื่อ sympodial ผลิตประมาณสามใบ (รูป. 1a b) ดังนั้นการถ่ายทำหลักของมะเขือเทศประกอบด้วยส่วนเริ่มต้นประกอบด้วยเจ็ดหรือแปดใบและช่อดอก terminal, และจำนวนของกลุ่ม sympodial แต่ละประกอบด้วยสามใบและช่อดอกขั้ว (รูป. 1a b). รูปที่ 1 มะเขือเทศป่า ชนิดและเอฟเอคั phenotypes กลายพันธุ์. (ก) พืชชนิดป่าประมาณ 70 วันเก่าที่ปลูกภายใต้สภาวะเรือนกระจกมาตรฐาน. (ข) แผนผังของพืชป่าชนิด (วงกลมดอกไม้คอลัมน์กลาง sympodial พืชยิง). (ค ) พืช fa ประมาณ 70 วันปลูกเรือนกระจกภายใต้เงื่อนไขมาตรฐาน ใบบางคนได้ถูกลบออก (ลูกศร). (ง) แผนผังของโรงงานฟะ (หัวลูกศรช่อดอกไม่แน่นอนยิง). (จ) สถาปัตยกรรมของช่อดอกมะเขือเทศชนิดป่า. (ฉ) สถาปัตยกรรมของมะเขือเทศช่อดอกฟะ ดอกไม้จะถูกแทนที่ด้วยยอดช่อดอกที่สอง หลังจากที่การผลิตของหน่อนอกมดลูก, ยิงช่อดอกหลัก (และยอดที่สูงขึ้นตามลำดับ) จะถูกแปลงเป็นหน่อพืชและพัฒนาจำนวนตัวแปรของใบ ช่อดอกหน่อรองได้ถูกลบออกเพื่อชี้แจงฟีโนไทป์. (ช) การเปลี่ยนแปลงของ Sympodial ยิงช่อดอกหลักฟะ ยิงนอกมดลูกและการผลิตใบช่อดอกจะตามด้วยการเปลี่ยนแปลง sympodial ในระหว่างที่หน่อหลักและสูงเพื่อพัฒนาช่อดอกใหม่ (ลูกศร) และ sympodial พืชยิง. ผมช่อดอก; L ใบ; F, ดอกไม้; IS ยิงช่อดอก; เอสเอส, sympodial ยิง. ไม่มีความแตกต่างฟีโนไทป์ถูกตรวจพบระหว่าง homozygous (+ / +) และ heterozygous (+ / ฟะ) พืชทั้งในการพัฒนาพืชหรือช่อดอก แต่กลายพันธุ์ฟะ / fa พืชมีการเปลี่ยนแปลงในช่วงเวลาออกดอกช่อดอกและการพัฒนา (รูป. 1c ง) เวลาออกดอกวัดไม่ว่าจะเป็นช่วงระยะเวลาจากการงอกจนช่อดอกถึงประมาณ 2 เซนติเมตรยาวหรือเป็นจำนวนใบด้านล่างช่อดอกที่ถูกเลื่อนออกไปอย่างมีนัยสำคัญในพืชฟะ ช่อดอกแรกถึง 2 ซม. ประมาณ 2 สัปดาห์ต่อมาในพืชกลายพันธุ์ (ไม่ได้แสดงข้อมูล) และยอดพืชที่พัฒนาขึ้นอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นใบด้านล่างช่อดอกกว่าชนิดป่า (รูปที่ 2). ความล่าช้านี้ในการเปลี่ยนแปลงที่จะออกดอกได้รับผลกระทบไม่เพียง แต่ช่อดอกแรก แต่ยังช่อดอกต่อเนื่องพัฒนามาจากตา sympodial ส่วน sympodial แรกของการกลายพันธุ์ที่มีอยู่ 4-7 ใบแม้ว่าจำนวนของใบลดลง acropetally มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญไม่มีการตรวจพบหลังจากที่ส่วน sympodial สี่ (รูปที่ 2).. รูปที่ 2 ผลของการกลายพันธุ์ฟะในเวลาออกดอกในมะเขือเทศจำนวนใบในแต่ละส่วนของพืชที่ได้รับคะแนนจาก 10 สายพันธุ์พืชของแต่ละ ส่วนพืชแรกสอดคล้องกับขั้นตอนการเริ่มต้นพืชของพืชและส่วนที่เหลือจะส่วน sympodial ต่อเนื่อง แถบแสดงข้อผิดพลาดข้อผิดพลาดมาตรฐาน. การเปลี่ยนแปลงที่โดดเด่นที่สุดในพืช fa สอดคล้องกับการพัฒนาช่อดอก มะเขือเทศมีช่อดอก scorpioid และเด็ดขาดประกอบด้วย 7-9 ดอก (รูป. 1e) ช่อดอกของพืชฟะถูกกิ่งสูงขาดลักษณะการเจริญเติบโตที่กำหนดของช่อดอกมะเขือเทศและแสดงให้เห็นลักษณะใบมากและไม่มีโครงสร้างดอกไม้ที่มองเห็นได้ (รูปที่ 1b. ค) จึงกลายพันธุ์ฟะเป็นหมันและไม่เคยผลิตดอกไม้แม้กระทั่งในระหว่างขั้นตอนการพัฒนาในช่วงปลาย สถาปัตยกรรมช่อดอก fa สามารถตีความได้ว่าเกิดจากการสูญเสียเอกลักษณ์เนื้อเยื่อดอกไม้ ในการถ่ายทำหลักของช่อดอก fa ตำแหน่งซึ่งในป่าประเภทจะก่อให้เกิดดอกแต่ละครอบครองโดยหน่อรอง (รูป. 1F, g) คงคำแนะนำรูปแบบการพัฒนาเช่นเดียวกับการถ่ายทำหลัก ยอดช่อดอกสูงเพื่อที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้รูปแบบการพัฒนาที่เหมือนกันและมีผลในช่อดอก ramified สูง (รูป. 1c, F, G) ทั้งหมดหลักและยิงลำดับที่สูงกว่าในช่อดอก fa เริ่มแรกการพัฒนาใบไม่มี แต่หลังจากการก่อตัวของจำนวนตัวแปรของยอดด้านข้าง (2-5) apices กลายเป็นเอกลักษณ์ของพืช, การผลิตหนึ่งหรือสองใบก่อนที่จะเริ่ม sympodial ปกติใหม่ การเปลี่ยนแปลง (รูป. 1F, ช). สัณฐานทั่วไปของใบผสมมะเขือเทศไม่ได้เปลี่ยนแปลงจากการกลายพันธุ์ฟะ ในขณะที่ป่าประเภทพืชฟะแสดงให้เห็นใบผสมกับหนึ่งขั้วและ 3-4 คู่ของแผ่นพับขนาดใหญ่ด้านข้าง การเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดอย่างเดียวคือการลดจำนวนของแผ่นพับขนาดเล็กของใบฟะ (2.75 ± 2.21) เมื่อเปรียบเทียบกับใบชนิดป่า (6.30 ± 2.49). การวิเคราะห์กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนสแกน (รูปที่. 3) เป็นไปตามที่นำเสนอโดย อัลเลนแอนด์ซัสเซ็กซ์ (1996) การเปลี่ยนแปลง sympodial จะสมบูรณ์ปกติใน fa กลายพันธุ์ แต่การพัฒนาช่อดอกผิดไปจากที่พบในป่าประเภท (รูป. 3a b) เนื้อเยื่อที่จะก่อให้เกิดการผลิตดอกไม้แต่ละ meristems ใหม่ที่ต่อเนื่องย้ำรูปแบบการพัฒนาเช่นเดียวกับเนื้อเยื่อแรก (รูป. 3c, D) ต่อมาเจริญเหล่านี้ได้รับตัวตนของพืชที่พวกเขาเริ่มต้นในการผลิตใบ (รูป 3d.). รูปที่ 3 การวิเคราะห์ SEM มะเขือเทศชนิดป่าและการพัฒนาช่อดอกฟะ. (ก) ในช่วงต้นช่อดอกชนิดป่า; (ข) ช่อดอกต้นฟะ หมายเหตุการสูญเสียของความมุ่งมั่นของ meristems ที่อาจพัฒนาเป็นดอกไม้ (ค) ช่อดอกชนิดป่า; (ง) ช่อดอกฟะ ตำแหน่งของดอกไม้ที่ถูกครอบครองโดยยอดช่อดอกรองที่ยังคงคำแนะนำรูปแบบการพัฒนาของการถ่ายช่อดอกหลัก F, ดอกไม้หรือเนื้อเยื่อตาดอกไม้; IS ยิงช่อดอก; เอสเอ็ม, sympodial เนื้อเยื่อ บาร์ = 100 ไมโครเมตร. มะเขือเทศ FLO / LFY คล้ายคลึงกันมีการกลายพันธุ์ frameshift ใน falsiflora กลายพันธุ์ที่ได้รับความคล้ายคลึงกันระหว่างฟีโนไทป์เอฟเอและอื่น ๆ ที่โฟล / LFY กลายพันธุ์เหมือนเราโคลนยีนมะเขือเทศคล้ายคลึงกันเพื่อ FLO และ LFY และวิเคราะห์ลำดับใน ทั้งสองชนิดป่าและพืชฟะ ชุดที่แตกต่างกันของไพรเมอร์ที่ได้มาจากลำดับการอนุรักษ์มากที่สุดในภูมิภาคการเข้ารหัสของ FLO LFY และถูกนำมาใช้ในปฏิกิริยา PCR ที่มีดีเอ็นเอจากพืชชนิดป่า ส่วน 494 bp ขยายโดยหนึ่งของการผสมรองพื้นก็แสดงให้เห็นว่าเป็นที่คล้ายคลึงกันเพื่อ LFY cDNA และใช้เป็นโพรบไปยังหน้าจอห้องสมุดจีโนมสร้างขึ้นมาจากพันธุ์มะเขือเทศ VFN8 ดีเอ็นเอ ภายใต้เงื่อนไขที่เข้มงวดสูงเราตรวจพบโคลนบวกที่ได้รับการวิเคราะห์ต่อไปโดยการผสมข้ามพันธุ์ blot ภาคใต้ ประมาณ 2.5 กิโลของโคลนถูกติดใจในภูมิภาคโดยรอบผลิตภัณฑ์ PCR ที่ได้รับก่อนหน้านี้ ลำดับผลเป็นอย่างมากที่คล้ายคลึงกันกับสาม exons ของ FLO / ยีน LFY เหมือนจริงและถูกกำหนดให้ TOFL (มะเขือเทศ FLORICAULA LEAFY) การวิเคราะห์ blot ภาคใต้เปิดเผยว่าในขณะที่สายพันธุ์อื่น ๆ ที่มีอยู่ใน TOFL สำเนาเดียวในจีโนมมะเขือเทศ (ไม่ได้แสดงข้อมูล). อาร์เอ็นเอตาดอกไม้และชุดของไพรเมอร์ที่ได้มาจากลำดับจีโนม TOFL ถูกนำมาใช้ในปฏิกิริยา RT-PCR เพื่อขยาย ภาคการเข้ารหัสที่สมบูรณ์ของ TOFL cDNA ทั้งชนิดป่าและพืชฟะ ชิ้นส่วนที่เกิดถูกโคลนในเวกเตอร์ pGEM-T และสองโคลน recombinant ที่มียีน TOFL จากทั้งชนิดป่าหรือพืชฟะมีลำดับขั้นตอน เปรียบเทียบลำดับจีโนมและยีนระบุดำรงอยู่ของสอง introns ในตำแหน่งเดียวกันกับในยีนที่คล้ายคลึงกันของ Arabidopsis, ลิ้นมังกร, พิทูเนียและยาสูบ cDNA ป่า typeTOFL มี 1,236 bp ORF ทำนายการเข้ารหัสโปรตีนกรดอะมิโน 412 (รูปที่ 4). การจัดตำแหน่งของลำดับกรดอะมิโนอนุมานของ TOFL กับคนอื่น ๆ FLO / LFY เหมือนโปรตีนเปิดเผยคล้ายคลึงกันสูงส่วนใหญ่กับบรรดาของยาสูบ (ตัวตน 89.6% โดยมี NFL1) และของ Petunia (บัตรประจำตัว 90% และมีแอฟ) (รูปที่ 5. ) ตัวตนของโปรตีน TOFL กับ FLO และ LFY เป็น 79.3 และ 69.2% ตามลำดับ (รูปที่. 5). รูปที่ 4. ลำดับยีนและหาลำดับที่กรดอะมิโนของ TOFL. กรดอะมิโนที่จะได้รับในรหัสหนึ่งตัวอักษรภายใต้ลำดับนิวคลีโอ . ตำแหน่งของทั้งสอง introns จะแสดงโดยลูกศรหนา การลบที่พบในอัลลีลฟะกลายพันธุ์เป็นชนิดบรรจุกล่อง. รูปที่ 5 การเปรียบเทียบลำดับ FLO / LFY เหมือนโปรตีน. อนุมานลำดับกรดอะมิโนของ TOFL มะเขือเทศถูกเมื่อเทียบกับ FLO / โปรตีน LFY เหมือนในลิ้นมังกร (FLO, Coen และ al. 1990), Arabidopsis (LFY เจิล et al. 1992) ยาสูบ (NFL1 เคลลี่ et al. 1995), พิทูเนีย (อาล์ฟ Souer et al. 1998), ถั่ว (UNI, อ็ et al. 1997), Brassica (BOF, แอนโธนี et al. 1996) และข้าว (RFL, Kyozuka et al. 1998) กล่องดำบ่งบอกถึงสารตกค้างเหมือนลำดับ TOFL. เมื่อเทียบกับชนิดป่า cDNA TOFL ของพืชฟะแสดงให้เห็นสองการเปลี่ยนแปลง หนึ่งในนั้นคือการแทรก 3 bp (TAG) ที่ตำแหน่ง 479 ที่ Intron 1 จะแต่งงานออก นี้จะคาดว่าจะก่อให้เกิดโปรตีนที่มีสารตกค้าง valine เพิ่มเติมที่ตำแหน่ง 158 (รูปที่ 4). การเปลี่ยนแปลงที่สองตรวจพบใน TOFL cDNA ของ fa, และแน่นอนหนึ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการลบ 16 bp ในตำแหน่ง 517 (เอกซ์ซอน 2) ส่งผลให้เกิดการกลายพันธุ์ frameshift (รูปที่ 4). อัลลีลกลายพันธุ์ที่คาดว่าจะเข้ารหัสโปรตีนที่ถูกตัดทอนของกรดอะมิโน 187 เพราะหยุด codon ในกรอบการอ่านใหม่ 15 codons ล่องจากการลบจะถูกสร้างขึ้น เพื่อที่จะตรวจสอบว่าการกลายพันธุ์นี้เป็นสาเหตุของฟีโนไทป์ฟะเราวิเคราะห์การปรากฏตัวของการลบใน 240 พืชจากประชากร F2 แบ่งสำหรับ famutation ดีเอ็นเอจากแต่ละโรงงานของแต่ละบุคคลที่ถูกยัดเยียดให้ PCR กับชุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์
มะเขือเทศ falsiflora กลายพันธุ์มีการเปลี่ยนแปลงในเวลาออกดอกและดอกไม้เนื้อเยื่อเจริญเอกลักษณ์
มะเขือเทศได้รับการอธิบายว่า มีนิสัยการเจริญเติบโต และช่อดอกเป็นช่อ scorpioid sympodial ( sawhney & greyson 1972 ) ดอกแรกปรากฏในเนื้อเยื่อเจริญปลายยอดหลังจากการผลิตเจ็ดหรือแปดใบจริง ( รูปที่ 1A , B )การพัฒนาของช่อดอก เริ่มจากนำดอกไม้ meristems ปรากฏที่ฐานของเทียบดอกไม้ ผลที่ได้คือขั้วช่อดอกที่พลัดถิ่นด้านข้างโดย APEX พืชใหม่ เนื้อเยื่อเจริญ sympodial . นี้เกิดขึ้นจากรักแร้ของใบล่างช่อ มีขั้วตำแหน่ง ( รูปที่ 1A , B )ส่วนดอกที่ตามมาจะพัฒนาไปในทางเดียวกัน หลังจากเนื้อเยื่อเจริญ sympodial ผลิตประมาณ 3 ใบ ( รูปที่ 1A , B ) ดังนั้นการยิงของมะเขือเทศที่ประกอบด้วยส่วนแรกประกอบด้วยเจ็ดหรือแปดใบและปลายช่อ และจำนวนของ sympodial กลุ่มแต่ละประกอบด้วยสามใบและปลายช่อดอก ( รูปที่ 1A , B )

รูปที่ 1เอฟเอของมะเขือเทศและกลายพันธุ์เกิด .
( A ) ป่าประเภทพืชประมาณ 70 วัน เก่า ที่ปลูกภายใต้สภาพโรงเรือนมาตรฐาน
( b ) แผนภาพของของพืช ( วงกลม , ดอกไม้ ; กลางคอลัมน์และ sympodial ยิง )
( C ) ฟ้าโรงงานประมาณ 70 วัน ที่ปลูกภายใต้สภาพโรงเรือนมาตรฐาน บางใบได้ถูกลบออก ( ลูกศร )
( D ) แผนภาพของพืช ( Arrowhead , เอฟเอเนท คือยิง )
( E ) สถาปัตยกรรมของช่อดอกของมะเขือเทศ .
( F ) สถาปัตยกรรมช่อฟ้า มะเขือเทศ ดอกไม้จะถูกแทนที่ด้วยยอดช่อดอกที่สอง หลังจากการผลิต ectopic ยิง , ยิงช่อดอกหลัก ( และยิงขั้นสูง ) จะถูกแปลงเป็นหน่อเจริญเติบโตและพัฒนาตัวแปรจำนวนใบช่อดอกที่สองยิงได้ถูกลบออกเพื่อชี้แจงการ .
( g ) การเปลี่ยนแปลง sympodial ของฟ้าหลักยิง ช่อดอก ตั้งครรภ์นอกมดลูกยิงและการผลิตใบในช่อ ตามด้วยการเปลี่ยนซิมโพเดี้ยล ในระหว่างที่ยิงหลักและเชิงพัฒนาช่อดอกใหม่ ( ลูกศร ) และพืช sympodial ยิง .
ผมช่อใบ ; L ; F , ดอกไม้ ; ,ช่อดอกยิง ; ยิง ss sympodial .
ไม่มีความแตกต่างของเซลล์พบระหว่างโฮโมไซกัส ( homozygous ( / ) / ฟ้า ) พืชทั้งในพืช หรือ คือการพัฒนา อย่างไรก็ตาม , พืชฟ้า / ฟ้ากลายพันธุ์มีการเปลี่ยนแปลงในเวลาออกดอกและการพัฒนาช่อดอก ( ภาพ c , d ) เวลาออกดอก ,วัดได้ทั้งระยะเวลาจากการงอกจนช่อดอกถึงประมาณ 2 เซนติเมตร หรือเป็นหมายเลขของใบด้านล่าง ช่อดอก , มีความล่าช้าในเอฟเอ พืช ช่อดอกแรกถึง 2 ซม. ประมาณ 2 สัปดาห์ต่อมาในพืชกลายพันธุ์ ( ข้อมูลไม่แสดง ) ,และปลายทางที่พัฒนามากขึ้น ใบด้านล่าง ช่อดอกมากกว่าชนิดป่า ( รูปที่ 2 ) ความล่าช้าในการออกดอกช่อแรกที่ได้รับผลกระทบไม่เพียง แต่ยังพัฒนาต่อเนื่องจากช่อดอก sympodial . ในส่วนแรกของ Mutant sympodial ที่มีอยู่สี่ถึงเจ็ดใบ แม้ว่าจำนวนของใบ acropetally ลดลง ,ไม่มีความแตกต่างที่ตรวจพบหลังจากส่วนที่สี่ sympodial ( รูปที่ 2 ) .

รูปที่ 2 ผลของการกลายพันธุ์ในเอฟเอ ออกดอกในมะเขือเทศ
จำนวนใบในแต่ละส่วน และคะแนนจาก 10 พืชของแต่ละไทป์ . ส่วนแรกที่สอดคล้องกับลักษณะและระยะเริ่มต้นของโรงงาน และที่เหลือจะต่อเนื่อง sympodial เซ็กเมนต์แถบข้อผิดพลาดแสดงข้อผิดพลาดมาตรฐาน .
การเปลี่ยนแปลงที่โดดเด่นที่สุดในเอฟเอ พืชที่สอดคล้องกับการพัฒนาช่อดอก มะเขือเทศมี scorpioid determinate และช่อดอกประกอบด้วยเจ็ดถึงเก้าดอกไม้ ( ภาพที่ 1e ) ช่อดอกของพืชมีกิ่งฟ้า , สิ้นสุดการขาดลักษณะของดอกมะเขือและมีลักษณะเป็นใบและไม่มีโครงสร้างดอกไม้ที่มองเห็น ( ภาพที่ 1B , C ) ดังนั้น เอฟเอ กลายพันธุ์ เป็นหมัน และไม่เคยผลิตดอกไม้แม้ในระหว่างขั้นตอนการพัฒนาสาย เอฟเอ ช่อ สถาปัตยกรรมสามารถตีความเป็น เกิดจากการสูญเสียเอกลักษณ์ของเนื้อเยื่อเจริญลายดอกไม้ ในหลักฟ้า คือ ยิงตำแหน่งซึ่งในประเภทป่าจะก่อให้เกิดดอกไม้แต่ละครอบครองโดยยิงรอง ( รูปที่ชั้น 1 G ) อีกเหมือนกัน พัฒนารูปแบบเป็นยิงหลัก สั่งซื้อสูงช่อ ยอดจะเกิดขึ้นต่อไปนี้เหมือนกันพัฒนาการรูปแบบและผลในการขอ ramified ช่อดอก ( ภาพ c , F , G )ทั้งหมดหลักและยิงใน FA ขั้นสูงเริ่มต้นพัฒนาช่อดอกไม่มีใบ แต่หลังจากการก่อตัวของตัวแปรจำนวนยิงด้านข้าง ( 2-5 ) apices ได้มาตัวตนและผลิตหนึ่งหรือสองใบก่อนที่จะเริ่มต้นใหม่ปกติ sympodial เปลี่ยนแปลง ( รูปที่ชั้น 1 G )
ลักษณะทั่วไปของมะเขือเทศผสม ใบไม่เปลี่ยนแปลง โดย เอฟเอ กลายพันธุ์ขณะที่ในประเภทป่า เอฟเอ พืชมีใบประกอบกับเทอร์มินัล และ 3-4 คู่ ใบใหญ่ด้านข้าง เพียงการเปลี่ยนแปลงชัดเจน คือ การลดจำนวนของใบปลิวขนาดเล็กของฟ้าใบ ( 2.75 ± 2.21 ) ในการเปรียบเทียบกับของใบ ( 6.30 ± 2.49 ) .
สแกนวิเคราะห์กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนชนิดส่องกราด ( รูปที่ 3 ) จะสอดคล้องกับที่นำเสนอโดยอัลเลน&ซัสเซ็กซ์ ( 1996 )การเปลี่ยนซิมโพเดี้ยลเป็นเรื่องปกติใน เอฟเอ กลายพันธุ์ แต่การพัฒนาช่อดอกที่เบี่ยงเบนจากที่พบในป่าประเภท ( รูปที่ 3A , B ) เยื่อที่อาจก่อให้เกิดเป็นดอกไม้แต่ละที่ผลิตใหม่ meristems อย่างต่อเนื่องจากรูปแบบการพัฒนาเช่นเดียวกับเยื่อแรก ( ภาพที่ 3 C , D )ต่อมา meristems เหล่านี้ได้รับเอกลักษณ์ของพืชเช่นที่พวกเขาเริ่มที่จะผลิตใบ ( ภาพที่ 3 ) .

รูปที่ 3 การวิเคราะห์ SEM ของมะเขือเทศและการพัฒนาช่อดอกของ FA .
( ) ในช่วงต้นของช่อดอก ( ข ) ต้นฟ้า ช่อดอก หมายเหตุสูญเสียความมุ่งมั่นของ meristems ที่อาจพัฒนาเป็นดอกไม้ ( c ) ป่าชนิดดอกช่อ ( D ) เอฟเอ ช่อดอกตำแหน่งของดอกไม้ที่ถูกครอบครองโดยรองช่อดอกยิงที่ยิงจากรูปแบบการพัฒนาของช่อดอกหลัก F , เนื้อเยื่อเจริญดอกไม้หรือดอกไม้เป็นช่อ , หน่อ ; ยิง ; SM sympodial เนื้อเยื่อเจริญ . บาร์ = 100 μ M .
มะเขือเทศ Flo / ผิวมี 3 lfy การกลายพันธุ์ใน falsiflora กลายพันธุ์
ได้รับความคล้ายคลึงใกล้เคียงระหว่างฟ้าและ Flo / lfy เหมือนพวกกลายพันธุ์เราโคลนมะเขือเทศโฮโมโลกัสยีน Flo และ lfy และวิเคราะห์ลำดับของทั้งสองมีความเหมือนกับเอฟเอ พืช ชุดค่าผสมที่แตกต่างกันของไพรเมอร์ที่ได้จากที่สุดเพื่อลำดับในรหัสภูมิภาคของ Flo และ lfy ถูกใช้ในปฏิกิริยากับดีเอ็นเอของยีนจากพืช มี 494 BP ส่วนขยายโดยหนึ่งในการผสมรองพื้น ) มีความคล้ายคลึงกับยีน lfy ,และใช้เป็น probe เพื่อหน้าจอจีโนมห้องสมุดสร้างพันธุ์มะเขือเทศ vfn8 ดีเอ็นเอ ภายใต้เงื่อนไข stringency สูงเราพบหนึ่งบวกโคลนนั่นต่อไป ? โดย Southern blot hybridization . ประมาณ 2.5 กิโลไบต์ของโคลนเป็นยีนในภูมิภาคโดยรอบและผลิตภัณฑ์ที่ได้รับก่อนหน้านี้ซึ่งมีความคล้ายคลึงกับลำดับสามโคของ Flo / lfy เหมือนยีนและเป็นเขต tofl ( มะเขือเทศ floricaula ใบ ) การทำ Southern blot analysis พบว่า ในชนิดอื่น ๆ tofl มีอยู่คัดลอกเดี่ยวในมะเขือเทศจีโนม ( ข้อมูลไม่แสดง ) .
อาร์เอ็นเอหน่อดอกไม้และชุดของไพรเมอร์ที่ได้จาก tofl จีโนมลำดับถูกใช้ในปฏิกิริยา RT-PCR เพื่อขยายเสร็จสมบูรณ์รหัสภูมิภาคของทั้งในและ tofl cDNA ของเอฟเอ พืช ส่งผลให้ชิ้นส่วนถูกโคลนในเวกเตอร์ pgem-t และสองแนนท์โคลนที่มียีนจากทั้ง tofl หรือเอฟเอของพืชนี้การเปรียบเทียบจีโนมดีเอ็นเอลำดับและพบมีอยู่ 2 introns ในตำแหน่งเดียวกับในโฮโมโลกัสยีนของ Arabidopsis ลิ้นมังกร เพ็ตทูเนีย , และ ยาสูบ ป่า typetofl cDNA มี ORF เป็นพวก BP , ทำนายเข้ารหัสโปรตีนกรดอะมิโนจำนวน 412 ( รูปที่ 4 ) การเรียงตัวของกรดอะมิโนได้ลำดับ tofl กับ Flo / lfy เหมือนโปรตีนพบว่าลำดับสูงส่วนใหญ่ผู้ที่มียาสูบ ( ว่า % ข้อมูล nfl1 ) และของพิทูเนีย ( 90% ตัวตนกับแอฟ ) ( ภาพที่ 5 ) เอกลักษณ์ของ tofl โปรตีนกับ Flo และ lfy เป็น 69.2 และ 79.3 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ( ภาพที่ 5 ) .

รูปที่ 4 ลำดับและลำดับกรดอะมิโนของยีนได้ tofl .
กรดอะมิโนจะได้รับในหนึ่งตัวอักษรรหัสภายใต้ลำดับนิวคลีโอไทด์ .ตำแหน่งของ 2 introns จะแสดงโดยลูกศรหนา ลบที่พบใน เอฟเอ กลายพันธุ์เป็นชนิดบรรจุกล่องใน .

รูปที่ 5 การเปรียบเทียบลำดับของ Flo / lfy เช่น โปรตีน กรดอะมิโน
ได้ลำดับของมะเขือเทศ tofl เทียบกับ Flo / lfy เช่นโปรตีนในลิ้นมังกร ( Flo Coen et al . 1990 ) , Arabidopsis ( lfy เจิล , et al . 1992 ) , ใบยาสูบ ( nfl1 , เคลลี่ et al . 1995 ( ALF ) พิทูเนีย ,souer et al . 2541 ) , ถั่ว ( ยูนิ โฮเฟอร์ et al . 1997 ) ผักกาด ( BOF , แอนโทนี et al . 1996 ) และข้าว ( rfl kyozuka , et al . 1998 ) กล่องสีดำ พบสารตกค้างเหมือนกันกับลำดับ tofl .
เมื่อเทียบกับประเภทของป่า tofl cDNA ของเอฟเอ พืชให้เปลี่ยนแปลง หนึ่งเหล่านี้เป็นแทรกของ 3 BP ( Tag ) ที่ตำแหน่งที่ 1 คือที่ iNtRON ไมออกนี้จะถูกคาดว่าจะก่อให้เกิดโปรตีนที่มีการเพิ่มเติมวาลีนตกค้างที่ตำแหน่ง 158 ( รูปที่ 4 ) สองการเปลี่ยนแปลงที่พบใน tofl cDNA ของเอฟเอ และแน่นอนที่สำคัญที่สุดคือการลบ 16 BP ในตำแหน่ง 517 ( exon 2 ) ส่งผลให้ เมการกลายพันธุ์ ( รูปที่ 4 )ยีนกลายพันธุ์ที่คาดว่าจะเข้ารหัสแบบตัดโปรตีน 187 กรดอะมิโนเพราะรหัสหยุดในเฟรมใหม่อ่าน 15 ซิสล่องจากการลบ , จะถูกสร้างขึ้น เพื่อตรวจสอบว่า การกลายพันธุ์ที่เป็นสาเหตุของเอฟเอ ฟีโนไทป์ เราวิเคราะห์สถานะของการลบ 240 พืชจาก F2 ประชากรแยกสำหรับ famutation .ดีเอ็นเอจากพืชแต่ละบุคคลภายใต้ PCR ด้วยชุด