NCBINCBI LogoSkip to main contentSk

NCBINCBI Logo
Skip to main content
Skip to navigation
Resources
How To
About NCBI Accesskeys
Sign in to NCBI
PMC
US National Library of Medicine
National Institutes of Health
Search databaseSearch term
Search
Limits Advanced Journal list Help
Journal ListPaediatr Child Healthv.9(8); 2004 OctPMC2724160
Logo of pchealth
Paediatr Child Health. 2004 Oct; 9(8): 541–545.
PMCID: PMC2724160
Language: English | French

Infant-parent attachment: Definition, types, antecedents, measurement and outcome
Diane Benoit, MD FRCPC
Author information ► Copyright and License information ►
This article has been cited by other articles in PMC.
Go to:
Abstract
Attachment theory is one of the most popular and empirically grounded theories relating to parenting. The purpose of the present article is to review some pertinent aspects of attachment theory and findings from attachment research. Attachment is one specific aspect of the relationship between a child and a parent with its purpose being to make a child safe, secure and protected. Attachment is distinguished from other aspects of parenting, such as disciplining, entertaining and teaching. Common misconceptions about what attachment is and what it is not are discussed. The distinction between attachment and bonding is provided. The recognized method to assess infant-parent attachment, the Strange Situation procedure, is described. In addition, a description is provided for the four major types of infant-parent attachment, ie, secure, insecure-avoidant, insecure-resistant and insecure-disorganized. The antecedents and consequences of each of the four types of infant-parent attachment are discussed. A special emphasis is placed on the description of disorganized attachment because of its association with significant emotional and behavioural problems, and poor social and emotional outcomes in high-risk groups and in the majority of children who have disorganized attachment with their primary caregiver. Practical applications of attachment theory and research are presented.

Keywords: Attachment, Attachment relationships, Infant-parent attachment
Parents play many different roles in the lives of their children, including teacher, playmate, disciplinarian, caregiver and attachment figure. Of all these roles, their role as an attachment figure is one of the most important in predicting the child’s later social and emotional outcome (1–3).

Go to:
DEFINITION
Attachment is one specific and circumscribed aspect of the relationship between a child and caregiver that is involved with making the child safe, secure and protected (4). The purpose of attachment is not to play with or entertain the child (this would be the role of the parent as a playmate), feed the child (this would be the role of the parent as a caregiver), set limits for the child (this would be the role of the parent as a disciplinarian) or teach the child new skills (this would be the role of the parent as a teacher). Attachment is where the child uses the primary caregiver as a secure base from which to explore and, when necessary, as a haven of safety and a source of comfort (5).

Attachment is not ‘bonding’. ‘Bonding’ was a concept developed by Klaus and Kennell (6) who implied that parent-child ‘bonding’ depended on skin-to-skin contact during an early critical period. This concept of ‘bonding’ was proven to be erroneous and to have nothing to do with attachment. Unfortunately, many professionals and nonprofessionals continue to use the terms ‘attachment’ and ‘bonding’ interchangeably. When asked what ‘secure attachment’ looks like, many professionals and nonprofessionals describe a ‘picture’ of a contented six-month-old infant being breastfed by their mother who is in a contented mood; they also often erroneously imply that breastfeeding per se promotes secure attachment. Others picture ‘secure attachment’ between a nine-year-old boy and his father as the father and son throw a ball in the backyard, go on a fishing trip or engage in some other activity. Unfortunately, these ‘pictures’ have little, if anything, to do with attachment, they are involved with other parental roles (eg, their role as a caregiver in the case of the breastfeeding mother and as a playmate in the case of the father and son playing catch in the backyard). One might ask why the distinction between attachment and ‘bonding’ matters. The answer may lie in the fact that ‘bonding’ has not been shown to predict any aspect of child outcome, whereas attachment is a powerful predictor of a child’s later social and emotional outcome.

Go to:
TYPES OF ATTACHMENT AND THEIR ANTECEDENTS
There are four types of infant-parent attachment: three ‘organized’ types (secure, avoidant and resistant) and one ‘disorganized’ type (Table 1). The quality of attachment that an infant develops with a specific caregiver is largely determined by the caregiver’s response to the infant when the infant’s attachment system is ‘activated’ (eg, when the infant’s feelings of safety and security are threatened, such as when he/she is ill, physically hurt or emotionally upset; particularly, frightened). Beginning at approximately six months of age, infants come to anticipate specific caregivers’ responses to their distress and shape their own behaviours accordingly (eg, developing strategies for dealing with distress when in the presence of that caregiver) based on daily interactions with their specific caregivers (7–9). Three major patterns of responses to distress have been identified in infants, which lead to three specific ‘organized’ attachment patterns.

TABLE 1
TABLE 1
Types of attachment and antecedents
Infants whose caregivers consistently respond to distress in sensitive or ‘loving’ ways, such as picking the infant up promptly and reassuring the infant, feel secure in their knowledge that they can freely express negative emotion which will elicit comforting from the caregiver (9). Their strategy for dealing with distress is ‘organized’ and ‘secure’. They seek proximity to and maintain contact with the caregiver until they feel safe. The strategy is said to be ‘organized’ because the child ‘knows’ exactly what to do with a sensitively responsive caregiver, ie, approach the caregiver when distressed. Infants whose caregivers consistently respond to distress in insensitive or ‘rejecting’ ways, such as ignoring, ridiculing or becoming annoyed, develop a strategy for dealing with distress that is also ‘organized’, in that they avoid their caregiver when distressed and minimize displays of negative emotion in the presence of the caregiver (9). The strategy is said to be ‘organized’ because the child ‘knows’ exactly what to do with a rejecting caregiver, ie, to avoid the caregiver in times of need. This avoidant strategy is also ‘insecure’ because it increases the risk for developing adjustment problems. Infants whose caregivers respond in inconsistent, unpredictable and/or ‘involving’ ways, such as expecting the infant to worry about the caregiver’s own needs or by amplifying the infant’s distress and being overwhelmed, also use an ‘organized’ strategy for dealing with distress; they display extreme negative emotion to draw the attention of their inconsistently responsive caregiver. The strategy is said to be ‘organized’ because the child ‘knows’ exactly what to do with an inconsistently responsive caregiver, ie, exaggerate displays of distress and angry, resistant responses, ‘hoping’ that the marked distress response cannot possibly be missed by the inconsistently responsive caregiver. However, this resistant strategy is also ‘insecure’ because it is associated with an increase in the risk for developing social and emotional maladjustment.

Approximately 15% of infants in low psychosocial risk and as many as 82% of those in high-risk situations do not use any of the three organized strategies for dealing with stress and negative emotion (9). These children have disorganized attachment. One recently identified pathway to children’s disorganized attachment includes children’s exposure to specific forms of distorted parenting and unusual caregiver behaviours that are ‘atypical’ (10,11). Atypical caregiver behaviours, also referred to as “frightening, frightened, dissociated, sexualized or otherwise atypical” (10), are aberrant behaviours displayed by caregivers during interactions with their children that are not limited to when the child is distressed. There is evidence to suggest that caregivers who display atypical behaviours often have a history of unresolved mourning or unresolved emotional, physical or sexual trauma, or are otherwise traumatized (eg, post-traumatic stress disorder or the traumatized victim of domestic violence) (12).

Go to:
MEASUREMENT
The three ‘organized’ strategies (secure, avoidant and resistant) are assessed in the Strange Situation (SS) (7), a 20 min laboratory procedure where patterns of infant behaviour toward the caregiver following two brief separations are categorized as secure or insecure (avoidant or resistant). The SS can be used when infants are 12 to 20 months old. Infants with secure attachment greet and/or approach the caregiver and may maintain contact but are able to return to play, which occurs in 55% of the general population (9). Infants with insecure/avoidant attachment fail to greet and/or approach, appear oblivious to their caregiver’s return and remain focused on toys, essentially avoiding the caregiver, which occurs in 23% of the general population (9). Infants with insecure/resistant attachment are extremely distressed by the separations and cannot be soothed at reunions, essentially displaying much distress and angry resistance to interactions with the caregiver, which occurs in 8% of the general population (9).

As with the ‘organized’ strategies, disorganization is measured using the SS, and the Main and Solomon’s (13,14) scoring scheme

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โลโก้ NCBINCBIข้ามไปยังเนื้อหาหลักข้ามไปนำทรัพยากรวิธีการเกี่ยวกับโดย NCBIลงในเพื่อ NCBIพีเอ็มซีหอสมุดแห่งชาติสหรัฐอเมริกาของยา สถาบันสุขภาพแห่งชาติคำค้นหา databaseSearchค้นหารายการสมุดรายวันขั้นสูงวงเงินความช่วยเหลือสมุดรายวันเด็ก ListPaediatr Healthv.9(8) ปี 2004 OctPMC2724160โลโก้ของ pchealthสุขภาพเด็ก Paediatr 2004 ต.ค. 9(8): 541-545PMCID: PMC2724160ภาษา: ภาษาอังกฤษ | ฝรั่งเศสแม่ทารกแนบ: นิยาม ชนิด antecedents การประเมิน และผลที่ได้ไดแอนเบอนัว MD FRCPCผู้เขียนข้อมูล►ลิขสิทธิ์และสิทธิ์การใช้งานข้อมูล►บทความนี้ได้ถูกอ้างถึง โดยบทความอื่น ๆ ในเอ็มลุยเลย:บทคัดย่อทฤษฎีเอกสารแนบเป็นหนึ่งในทฤษฎี empirically ป่นเล็กน้อย และนิยมมากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับไป วัตถุประสงค์ของบทความนำเสนอเพื่อ ทบทวนบางส่วนเกี่ยวทฤษฎีสิ่งที่แนบมาและค้นพบจากงานวิจัยที่แนบมาได้ แนบเป็นหนึ่งเฉพาะด้านความสัมพันธ์ระหว่างเด็กและแม่ มีวัตถุประสงค์เพื่อ ให้เด็กปลอดภัย ความปลอดภัย และป้องกันการ สิ่งที่แนบมาจะแตกต่างจากไป เช่น disciplining บันเทิง และการเรียนการสอนด้านอื่น ๆ บ่อยเกี่ยวกับสิ่งที่แนบมาและสิ่งนั้นไม่มีการกล่าวถึง ความแตกต่างระหว่างสิ่งที่แนบและยึดไว้ อธิบายวิธีการรับรู้การประเมินทารก-แม่แนบ กระบวนการสถานการณ์แปลก ๆ นอกจากนี้ คำอธิบายไว้สำหรับชนิดหลักสี่แม่ทารกแนบ ie ปลอดภัย ไม่ปลอดภัย-avoidant ทนไม่ปลอดภัย และไม่ปลอดภัยระสาย กล่าว antecedents และผลกระทบของแต่ละชนิดแนบทารกหลักสี่ ให้ความสำคัญอยู่ในคำอธิบายของสิ่งที่แนบมาโล้เป็นพายเนื่องจากเกี่ยวข้องกับปัญหาทางอารมณ์ และพฤติกรรมที่สำคัญ และยากจนทางสังคม และอารมณ์ผล ในกลุ่มอิก และส่วนใหญ่เด็กมีระสายแนบกับภูมิปัญญาของพวกเขาหลัก ปฏิบัติงานวิจัยและทฤษฎีที่แนบจะแสดงคำสำคัญ: สิ่งที่แนบ ความสัมพันธ์ที่แนบมา แม่ทารกแนบผู้ปกครองเล่นบทบาทที่แตกต่างกันมากในชีวิตของเด็ก รวมถึงครู playmate, disciplinarian คิดภูมิปัญญาและสิ่งที่แนบ บทบาทเหล่านี้ทั้งหมด บทบาทของพวกเขาเป็นรูปแนบเป็นหนึ่งสำคัญในการทำนายของเด็กในภายหลังทางสังคม และอารมณ์ผล (1-3)ลุยเลย:คำจำกัดความแนบเป็นหนึ่งเฉพาะ และ circumscribed ด้านความสัมพันธ์ระหว่างเด็กและภูมิปัญญาที่เกี่ยวข้องกับการทำให้เด็กปลอดภัย ปลอดภัย และได้รับการป้องกัน (4) วัตถุประสงค์ของสิ่งที่แนบมาจะไม่ ไปเล่นกับเด็ก (นี้จะเป็นบทบาทของแม่เป็น playmate), บันเทิงอาหารเด็ก (นี้จะเป็นบทบาทของแม่เป็นภูมิปัญญา), ตั้งค่าขีดจำกัดสำหรับเด็ก (นี้จะเป็นบทบาทของแม่เป็นการ disciplinarian) หรือสอนเด็กทักษะใหม่ (ซึ่งจะเป็นบทบาทของแม่เป็นครู) เอกสารแนบได้เด็กใช้หลักภูมิปัญญาเป็นฐานทางระดับ และ เมื่อจำ เป็น เป็นสวรรค์ของความปลอดภัยและเป็นแหล่งของความสะดวกสบาย (5)เอกสารแนบจะไม่ 'ยึดติด' 'ยึด' เป็นแนวคิดที่พัฒนา โดยคลัส และ Kennell (6) ที่นัยว่าแม่ลูก 'ยึด' ขึ้นอยู่กับผิวหนังผิวหนังติดต่อช่วงเป็นช่วงสำคัญ แนวคิดนี้ของ 'งาน' ได้พิสูจน์ให้มีข้อผิดพลาด และต้องไม่ มีสิ่งที่แนบ อับ ผู้เชี่ยวชาญและ nonprofessionals จำนวนมากยังคงใช้เงื่อนไข 'แนบ' และการ 'ยึดติด' สลับกัน เมื่อถามว่า 'จองแนบ' ดูเหมือน ผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากและ nonprofessionals อธิบาย 'รูปภาพ' ของทารกอายุ 6 เดือนพึงพอใจที่ถูก breastfed โดยแม่ที่เป็นอารมณ์พึงพอใจ พวกเขายังมักจะตั้งใจเป็นสิทธิ์แบบนมแม่ที่ส่งเสริมทางแนบต่อ se อื่น ๆ ภาพ 'ทางแนบ' ระหว่างเด็กอายุเก้าปีและบิดาของเขาเป็นพ่อและลูกโยนลูกในบ้าน ไปตกปลาการเดินทาง หรือมีส่วนร่วมในกิจกรรมอื่น ๆ อับ 'ภาพ' เหล่านี้มีน้อย อะไร จะทำในสิ่งที่แนบมา พวกเขาจะเกี่ยวข้องกับบทบาทการปกครองอื่น ๆ (เช่น บทบาทของตน เป็นภูมิปัญญาในกรณีแม่เลี้ยงลูกด้วยนม และ เป็น playmate ในกรณีของพ่อและลูกชายที่เล่นตามบ้าน) หนึ่งอาจถามว่า ทำไมความแตกต่างระหว่างสิ่งที่แนบมาและการ 'ยึดติด' เรื่องนี้ คำตอบอาจอยู่ในความเป็นจริงว่า 'งาน' ได้ไม่ถูกแสดงเพื่อทำนายส่วนหนึ่งส่วนใดของผลลูก แนบเป็น predictor ประสิทธิภาพของเด็กในภายหลังทางสังคม และอารมณ์ผลลุยเลย:ชนิดของเอกสารแนบและ ANTECEDENTS ของพวกเขามีสี่ชนิดของทารก-แม่แนบ: สาม 'จัดระเบียบ' ชนิด (avoidant ทาง และทน) และหนึ่ง 'ระสาย' ชนิด (ตารางที่ 1) คุณภาพของสิ่งที่แนบที่ทารกพัฒนา ด้วยภูมิปัญญาเฉพาะเป็นส่วนใหญ่ตามภูมิปัญญาตอบสนองต่อเด็กทารกเมื่อระบบของทารกแนบ 'เรียกใช้' (เช่น เมื่อมีการคุกคามความรู้สึกของเด็กและความปลอดภัย เช่นเมื่อจะ ป่วย บาดเจ็บทางร่างกาย หรืออารมณ์ เสีย โดยเฉพาะ กลัว) เริ่มต้นที่อายุประมาณ 6 เดือน ทารกมาคาดเรื้อรังเฉพาะตอบสนองต่อความทุกข์ของพวกเขา และปรับพฤติกรรมของตนเองตาม (เช่น พัฒนากลยุทธ์ในการจัดการกับความทุกข์เมื่อในต่อหน้าของภูมิปัญญานั้น) ตามวันการโต้ตอบกับความเรื้อรังเฉพาะ (7-9) สามรูปแบบหลักของการตอบสนองต่อความทุกข์ได้รับการระบุในทารก ซึ่งนำไปสู่การ 'จัดระเบียบ' แนบเฉพาะรูปแบบที่สามตารางที่ 1ตารางที่ 1ชนิดของเอกสารแนบและ antecedentsInfants whose caregivers consistently respond to distress in sensitive or ‘loving’ ways, such as picking the infant up promptly and reassuring the infant, feel secure in their knowledge that they can freely express negative emotion which will elicit comforting from the caregiver (9). Their strategy for dealing with distress is ‘organized’ and ‘secure’. They seek proximity to and maintain contact with the caregiver until they feel safe. The strategy is said to be ‘organized’ because the child ‘knows’ exactly what to do with a sensitively responsive caregiver, ie, approach the caregiver when distressed. Infants whose caregivers consistently respond to distress in insensitive or ‘rejecting’ ways, such as ignoring, ridiculing or becoming annoyed, develop a strategy for dealing with distress that is also ‘organized’, in that they avoid their caregiver when distressed and minimize displays of negative emotion in the presence of the caregiver (9). The strategy is said to be ‘organized’ because the child ‘knows’ exactly what to do with a rejecting caregiver, ie, to avoid the caregiver in times of need. This avoidant strategy is also ‘insecure’ because it increases the risk for developing adjustment problems. Infants whose caregivers respond in inconsistent, unpredictable and/or ‘involving’ ways, such as expecting the infant to worry about the caregiver’s own needs or by amplifying the infant’s distress and being overwhelmed, also use an ‘organized’ strategy for dealing with distress; they display extreme negative emotion to draw the attention of their inconsistently responsive caregiver. The strategy is said to be ‘organized’ because the child ‘knows’ exactly what to do with an inconsistently responsive caregiver, ie, exaggerate displays of distress and angry, resistant responses, ‘hoping’ that the marked distress response cannot possibly be missed by the inconsistently responsive caregiver. However, this resistant strategy is also ‘insecure’ because it is associated with an increase in the risk for developing social and emotional maladjustment.Approximately 15% of infants in low psychosocial risk and as many as 82% of those in high-risk situations do not use any of the three organized strategies for dealing with stress and negative emotion (9). These children have disorganized attachment. One recently identified pathway to children’s disorganized attachment includes children’s exposure to specific forms of distorted parenting and unusual caregiver behaviours that are ‘atypical’ (10,11). Atypical caregiver behaviours, also referred to as “frightening, frightened, dissociated, sexualized or otherwise atypical” (10), are aberrant behaviours displayed by caregivers during interactions with their children that are not limited to when the child is distressed. There is evidence to suggest that caregivers who display atypical behaviours often have a history of unresolved mourning or unresolved emotional, physical or sexual trauma, or are otherwise traumatized (eg, post-traumatic stress disorder or the traumatized victim of domestic violence) (12).Go to:MEASUREMENTThe three ‘organized’ strategies (secure, avoidant and resistant) are assessed in the Strange Situation (SS) (7), a 20 min laboratory procedure where patterns of infant behaviour toward the caregiver following two brief separations are categorized as secure or insecure (avoidant or resistant). The SS can be used when infants are 12 to 20 months old. Infants with secure attachment greet and/or approach the caregiver and may maintain contact but are able to return to play, which occurs in 55% of the general population (9). Infants with insecure/avoidant attachment fail to greet and/or approach, appear oblivious to their caregiver’s return and remain focused on toys, essentially avoiding the caregiver, which occurs in 23% of the general population (9). Infants with insecure/resistant attachment are extremely distressed by the separations and cannot be soothed at reunions, essentially displaying much distress and angry resistance to interactions with the caregiver, which occurs in 8% of the general population (9).As with the ‘organized’ strategies, disorganization is measured using the SS, and the Main and Solomon’s (13,14) scoring scheme

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

NCBINCBI โลโก้ไปยังเนื้อหาหลักข้ามไปยังการนำทรัพยากรวิธีการเกี่ยวกับNCBI Accesskeys เข้าสู่ระบบ NCBI PMC สหรัฐหอสมุดแห่งชาติแพทย์สถาบันสุขภาพแห่งชาติค้นหาdatabaseSearch คำค้นหาข้อจำกัด ขั้นสูงรายชื่อวารสารช่วยเหลือวารสารListPaediatr เด็ก Healthv.9 (8); 2004 OctPMC2724160 โลโก้ PCHealth Paediatr สุขภาพเด็ก ตุลาคม 2004; 9 (8): 541-545. PMCID: PMC2724160 ภาษา: ภาษาอังกฤษ | ฝรั่งเศสสิ่งที่แนบมาทารกผู้ปกครอง: นิยามประเภทบุคคลการวัดและผลที่ไดแอนเบอนัวต์, แมรี่แลนด์ FRCPC ข้อมูลผู้เขียน►ลิขสิทธิ์และใบอนุญาตข้อมูล►บทความนี้ได้รับการอ้างโดยสิ่งของอื่น ๆ ในพีเอ็มซี. ไปที่: บทคัดย่อทฤษฎีที่แนบมาเป็นหนึ่งในที่สุดทฤษฎีที่เป็นที่นิยมและมีเหตุผลสังเกตุเกี่ยวกับการอบรมเลี้ยงดู วัตถุประสงค์ของบทความในปัจจุบันคือการทบทวนบางแง่มุมที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่แนบมาของทฤษฎีและผลการวิจัยจากการวิจัยที่แนบมา สิ่งที่แนบมาเป็นหนึ่งในด้านที่เฉพาะเจาะจงของความสัมพันธ์ระหว่างเด็กและผู้ปกครองที่มีจุดประสงค์ของมันเป็นที่จะทำให้เด็กปลอดภัยและการป้องกัน สิ่งที่แนบมามีความโดดเด่นจากด้านอื่น ๆ ของการเลี้ยงดูเช่นฝึกหัดความบันเทิงและการเรียนการสอน ความเข้าใจผิดที่พบบ่อยเกี่ยวกับสิ่งที่แนบมาและสิ่งที่มันไม่ได้ที่จะกล่าวถึง ความแตกต่างระหว่างสิ่งที่แนบมาและพันธะที่มีให้ วิธีการได้รับการยอมรับในการประเมินสิ่งที่แนบมากับผู้ปกครองทารกขั้นตอนสถานการณ์แปลกอธิบายไว้ นอกจากนี้ยังมีคำอธิบายที่มีให้สำหรับสี่ประเภทหลักของสิ่งที่แนบมาทารกผู้ปกครองคือการรักษาความปลอดภัยที่ไม่ปลอดภัย-หลีกเลี่ยงไม่ปลอดภัยทนและไม่ปลอดภัย-ระเบียบ บุคคลและผลกระทบของแต่ละสี่ประเภทของสิ่งที่แนบมาทารกผู้ปกครองที่จะกล่าวถึง เน้นเป็นพิเศษคือวางไว้บนคำอธิบายของสิ่งที่แนบระเบียบเพราะมันเกี่ยวข้องกับปัญหาทางอารมณ์และพฤติกรรมอย่างมีนัยสำคัญและผลที่ไม่ดีทางสังคมและอารมณ์ในกลุ่มเสี่ยงสูงและในส่วนของเด็กที่มีสิ่งที่แนบมากับระเบียบผู้ดูแลหลักของพวกเขา การใช้งานจริงของสิ่งที่แนบมาทฤษฎีและงานวิจัยที่นำเสนอ. คำสำคัญ: สิ่งที่แนบมา, ความสัมพันธ์ที่แนบมาสิ่งที่แนบมาทารกผู้ปกครองพ่อแม่ที่มีบทบาทแตกต่างกันมากในชีวิตของเด็กของพวกเขารวมทั้งครูเพื่อนคู่หู, วินัย, การดูแลผู้ป่วยและรูปที่แนบมา บทบาทเหล่านี้บทบาทของพวกเขาเป็นรูปสิ่งที่แนบมาเป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดในการทำนายของเด็กต่อมาผลทางสังคมและอารมณ์ (1-3). ไปที่: นิยามสิ่งที่แนบมาเป็นหนึ่งในด้านที่เฉพาะเจาะจงและ circumscribed ของความสัมพันธ์ระหว่างเด็กและ การดูแลผู้ป่วยที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการทำเด็กปลอดภัยและการป้องกัน (4) วัตถุประสงค์ของสิ่งที่แนบมาไม่ได้ที่จะเล่นกับหรือความบันเทิงเด็ก (นี้จะเป็นบทบาทของผู้ปกครองเป็นเพื่อนคู่หูที่), การเลี้ยงเด็ก (นี้จะเป็นบทบาทของผู้ปกครองเป็นผู้ดูแล), การตั้งค่าขีด จำกัด สำหรับเด็ก ( นี้จะเป็นบทบาทของผู้ปกครองเป็นวินัย) หรือสอนเด็กทักษะใหม่ (นี้จะเป็นบทบาทของพ่อแม่เป็นครู) สิ่งที่แนบมาเป็นที่ที่เด็กใช้ผู้ดูแลหลักเป็นฐานที่มีความปลอดภัยที่จะสำรวจและเมื่อมีความจำเป็นเป็นสวรรค์ของความปลอดภัยและความสะดวกสบายที่มาของการที่ (5). สิ่งที่ส่งมาไม่เป็น 'พันธะ' 'ติด' เป็นแนวคิดที่พัฒนาโดยเคลาส์และ Kennell (6) ที่ส่อให้เห็นว่าพ่อแม่และลูก 'พันธะ' ขึ้นอยู่กับการสัมผัสกับผิวหนังเพื่อผิวในช่วงระยะเวลาที่สำคัญในช่วงต้น แนวคิดของพันธะ 'นี้ได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีความผิดพลาดและไม่มีอะไรจะทำอย่างไรกับสิ่งที่แนบมา แต่น่าเสียดายที่ผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากและ nonprofessionals ยังคงใช้ 'สิ่งที่แนบมา' ข้อตกลงและ 'พันธะ' สลับกัน เมื่อถามว่าสิ่งที่แนบมารักษาความปลอดภัย 'ดูเหมือนผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากและ nonprofessionals อธิบาย' ภาพ 'เป็นที่พึงพอใจของทารกหกเดือนเก่าถูกกินนมแม่โดยแม่ของพวกเขาที่อยู่ในอารมณ์ที่พึงพอใจ; พวกเขาก็มักจะเข้าใจผิดว่าหมายถึงการเลี้ยงลูกด้วยนมต่อ se ส่งเสริมสิ่งที่แนบมารักษาความปลอดภัย ภาพอื่น ๆ 'สิ่งที่แนบมารักษาความปลอดภัยระหว่างเด็กผู้ชายเก้าปีและพ่อของเขาเป็นพ่อและลูกชายโยนลูกบอลในสนามหลังบ้านที่เดินทางไปตกปลาหรือมีส่วนร่วมในบางกิจกรรมอื่น ๆ แต่น่าเสียดายที่เหล่านี้ 'ภาพ' มีน้อยถ้ามีอะไรจะทำอย่างไรกับสิ่งที่แนบมาที่พวกเขาจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับบทบาทของผู้ปกครองอื่น ๆ (เช่นบทบาทของพวกเขาเป็นผู้ดูแลในกรณีของลูกด้วยนมแม่และเป็นเพื่อนคู่หูในกรณีของพ่อและ ลูกชายเล่นจับในสนามหลังบ้าน) หนึ่งอาจถามว่าทำไมความแตกต่างระหว่างสิ่งที่แนบมาและ 'พันธะ' เรื่อง คำตอบอาจอยู่ในความจริงที่ว่า 'พันธะ' ยังไม่ได้รับการแสดงที่จะคาดการณ์แง่มุมของผลที่เด็ก ๆ ในขณะที่สิ่งที่แนบมาเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่มีประสิทธิภาพของผลของเด็กในภายหลังทางสังคมและอารมณ์. ไปที่: ประเภทของเอกสารแนบและบรรพบุรุษของพวกเขามีสี่ชนิดของสิ่งที่แนบทารกผู้ปกครอง: สาม 'จัดประเภท (การรักษาความปลอดภัยและหลีกเลี่ยงทน) และเป็นหนึ่งในประเภท' ระเบียบ '(ตารางที่ 1) คุณภาพของสิ่งที่แนบที่ทารกพัฒนากับผู้ดูแลที่เฉพาะเจาะจงจะถูกกำหนดโดยส่วนใหญ่ตอบสนองต่อการดูแลผู้ป่วยที่จะทารกเมื่อระบบสิ่งที่แนบมาของทารกที่มีการ 'เปิดใช้งาน (เช่นเมื่อความรู้สึกของเด็กทารกของความปลอดภัยและการรักษาความปลอดภัยถูกคุกคามเช่นเมื่อเขา / เธอป่วยทำร้ายร่างกายหรืออารมณ์เสียอารมณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลัว) เริ่มต้นที่ประมาณหกเดือนของอายุทารกมาคาดว่าจะมีการตอบสนองของผู้ดูแลผู้ป่วยเฉพาะ 'ไปสู่ความทุกข์ของพวกเขาและรูปร่างพฤติกรรมของตัวเองตามความเหมาะสม (เช่นการพัฒนากลยุทธ์ในการจัดการกับความทุกข์เมื่ออยู่ในสถานะของผู้ดูแลที่) ตามปฏิสัมพันธ์ทุกวันกับผู้ดูแลผู้ป่วยเฉพาะของพวกเขา (7-9) สามรูปแบบที่สำคัญของการตอบสนองต่อความทุกข์ได้รับการระบุในทารกซึ่งนำไปสู่สามเฉพาะ 'จัดรูปแบบไฟล์ที่แนบมา. ตาราง 1 ตาราง 1 ประเภทของสิ่งที่แนบมาและบุคคลทารกที่มีผู้ดูแลผู้ป่วยอย่างต่อเนื่องตอบสนองต่อความทุกข์ในความละเอียดอ่อนหรือ' ความรัก 'วิธีเช่น เลือกทารกขึ้นอย่างรวดเร็วและมั่นใจทารกรู้สึกปลอดภัยในความรู้ของพวกเขาว่าพวกเขาได้อย่างอิสระสามารถแสดงอารมณ์เชิงลบซึ่งจะล้วงเอาปลอบโยนจากผู้ดูแล (9) กลยุทธ์ของพวกเขาในการจัดการกับความทุกข์คือ 'จัด' และ 'ความปลอดภัย' พวกเขาพยายามที่จะใกล้ชิดและรักษาติดต่อกับผู้ดูแลจนกว่าพวกเขาจะรู้สึกปลอดภัย กลยุทธ์การบอกว่าจะ 'จัด' เพราะเด็ก 'รู้' ว่าสิ่งที่จะทำอย่างไรกับการดูแลผู้ป่วยที่ตอบสนองต่อความไวเช่นวิธีการดูแลเมื่อมีความสุข ทารกที่มีผู้ดูแลผู้ป่วยอย่างต่อเนื่องตอบสนองต่อความทุกข์ในความรู้สึกหรือ 'ปฏิเสธ' วิธีเช่นละเลย, เยาะเย้ยหรือกลายเป็นรำคาญพัฒนากลยุทธ์สำหรับการรับมือกับความทุกข์ที่ยัง 'จัด' ในการที่พวกเขาหลีกเลี่ยงการดูแลผู้ป่วยของพวกเขาเมื่อมีความสุขและลดการแสดงของ อารมณ์ความรู้สึกเชิงลบในการปรากฏตัวของผู้ดูแลที่ (9) กลยุทธ์ที่บอกว่าจะ 'จัด' เพราะเด็ก 'รู้' ว่าสิ่งที่จะทำอย่างไรกับการดูแลผู้ป่วยปฏิเสธคือการหลีกเลี่ยงการดูแลผู้ป่วยในช่วงเวลาของความจำเป็นในการ กลยุทธ์นี้หลีกเลี่ยงนอกจากนี้ยังมี 'ปลอดภัย' เพราะมันจะเพิ่มความเสี่ยงในการพัฒนาปัญหาการปรับตัว ทารกที่มีผู้ดูแลผู้ป่วยตอบสนองในไม่สอดคล้องกันคาดเดาไม่ได้และ / หรือที่เกี่ยวข้องกับ 'วิธีเช่นการคาดหวังว่าทารกต้องกังวลเกี่ยวกับความต้องการของผู้ดูแลหรือโดยขยายความทุกข์ของทารกและเป็นจมยังใช้กลยุทธ์' จัด 'การจัดการกับความทุกข์; พวกเขาแสดงอารมณ์ความรู้สึกเชิงลบที่รุนแรงเพื่อดึงดูดความสนใจของผู้ดูแลตอบสนองไม่ลงรอยกันของพวกเขา กลยุทธ์การบอกว่าจะ 'จัด' เพราะเด็ก 'รู้' ว่าสิ่งที่จะทำอย่างไรกับการดูแลผู้ป่วยที่ตอบสนองไม่ลงรอยกันคือเกินจริงการแสดงของความทุกข์และโกรธตอบสนองทน 'หวังว่าการตอบสนองความทุกข์ที่ทำเครื่องหมายไว้ไม่อาจพลาดโดย ผู้ดูแลตอบสนองไม่ลงรอยกัน อย่างไรก็ตามกลยุทธ์นี้ทนยังเป็น 'ปลอดภัย' เพราะมันมีความเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นของความเสี่ยงในการพัฒนาไม่ปรองดองทางสังคมและอารมณ์. ประมาณ 15% ของทารกที่มีความเสี่ยงทางจิตสังคมที่ต่ำและมากที่สุดเท่าที่ 82% ของผู้ที่อยู่ในสถานการณ์ที่มีความเสี่ยงสูงทำ ไม่ได้ใช้ใด ๆ ของสามกลยุทธ์การจัดระเบียบในการจัดการกับความเครียดและอารมณ์ความรู้สึกเชิงลบ (9) เด็กเหล่านี้มีสิ่งที่แนบระเบียบ หนึ่งเดินระบุเมื่อเร็ว ๆ นี้สิ่งที่แนบมาไม่เป็นระเบียบของเด็กรวมถึงการเปิดรับเด็กในรูปแบบที่เฉพาะเจาะจงของการเลี้ยงดูที่บิดเบี้ยวและพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยที่มีความผิดปกติ 'ผิดปกติ' (10,11) พฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยผิดปกตินอกจากนี้ยังเรียกว่า "น่ากลัวกลัวแยก, sexualized หรือผิดปกติอย่างอื่น" (10) ที่มีพฤติกรรมเบี่ยงเบนที่แสดงโดยผู้ดูแลผู้ป่วยในระหว่างการมีปฏิสัมพันธ์กับเด็กของพวกเขาที่ไม่ จำกัด เฉพาะเมื่อเด็กมีความสุข มีหลักฐานที่ชี้ให้เห็นว่าผู้ดูแลผู้ป่วยที่แสดงพฤติกรรมที่ผิดปกติมักจะมีประวัติความเป็นมาของการไว้ทุกข์ได้รับการแก้ไขหรือยังไม่ได้แก้ไขอารมณ์บาดเจ็บทางร่างกายหรือทางเพศหรือถูกบอบช้ำอย่างอื่น (เช่นความผิดปกติของความเครียดโพสต์บาดแผลหรือเหยื่อบอบช้ำของความรุนแรงในประเทศ) (12) . ไปที่: วัดสาม 'จัด' กลยุทธ์ (การรักษาความปลอดภัยหลีกเลี่ยงและทนต่อ) ได้รับการประเมินในสถานการณ์แปลก ๆ (เอสเอส) (7), ขั้นตอนการตรวจทางห้องปฏิบัติการนาที 20 ที่รูปแบบของพฤติกรรมของทารกต่อการดูแลผู้ป่วยต่อไปนี้การแยกสั้น ๆ สองมีการแบ่งประเภท ปลอดภัยหรือไม่ปลอดภัย (หลีกเลี่ยงหรือทน) เอสเอสสามารถใช้เมื่อทารก 12-20 เดือน ทารกที่มีการรักษาความปลอดภัยสิ่งที่แนบมาทักทายและ / หรือวิธีการดูแลผู้ป่วยและอาจรักษาติดต่อ แต่สามารถที่จะกลับไปเล่นที่เกิดขึ้นใน 55% ของประชากรทั่วไป (9) ทารกที่มีสิ่งที่แนบที่ไม่ปลอดภัย / หลีกเลี่ยงไม่ได้ทักทายและ / หรือวิธีการปรากฏลบเลือนไปกลับมาดูแลผู้ป่วยของพวกเขาและยังคงมุ่งเน้นในของเล่นเป็นหลักหลีกเลี่ยงการดูแลผู้ป่วยที่เกิดขึ้นใน 23% ของประชากรทั่วไป (9) ทารกที่มีไม่ปลอดภัย / สิ่งที่แนบมาทนทุกข์อย่างมากโดยการแยกและไม่สามารถผ่อนคลายที่เก่าเป็นหลักแสดงความทุกข์มากและความต้านทานโกรธจะสื่อสารกับผู้ดูแลซึ่งเกิดขึ้นใน 8% ของประชากรทั่วไป (9). เช่นเดียวกับ 'จัด 'กลยุทธ์ระส่ำระสายวัดโดยใช้เอสเอสและหลักและโซโลมอน (13,14) โครงการการให้คะแนน