Electronic hearing aids were less s

Electronic hearing aids were less successful in ensuring spoken language development in profoundly deaf children. Many years of intensive formal instruction by highly trained teachers was often required for deaf children todevelop the ability to make use of other sensory modalities to understand and produce speech. Their language development proceeded at about half the rate of hearing children, and they demonstrated average language delays of 4–5 years by the time they entered high school. The reported speech intelligibility of children with profound deafness was quite variable, averaging as low as 19% in some studies and as high as 76% in others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เครื่องช่วยฟังอิเล็กทรอนิกส์ประสบความสำเร็จน้อยกว่าในการพัฒนาภาษาพูดในเด็กที่หูหนวกอย่างยิ่ง เด็กหูหนวกต้องอาศัยการสอนอย่างเป็นทางการอย่างเข้มข้นเป็นเวลาหลายปีโดยครูที่ได้รับการฝึกอบรมมาอย่างดีเพื่อพัฒนาความสามารถในการใช้ประสาทสัมผัสอื่นๆ เพื่อทำความเข้าใจและพูดได้ พัฒนาการทางภาษาของพวกเขาดำเนินไปประมาณครึ่งหนึ่งของอัตราการได้ยินของเด็ก และพบว่ามีความล่าช้าทางภาษาโดยเฉลี่ย 4-5 ปีเมื่อเข้าเรียนมัธยมปลาย ความสามารถในการเข้าใจคำพูดของเด็กที่หูหนวกอย่างรุนแรงที่รายงานนั้นค่อนข้างแปรปรวน โดยเฉลี่ยต่ำเพียง 19% ในบางการศึกษา และสูงถึง 76% ในบางการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เครื่องช่วยฟังอิเล็กทรอนิกส์ไม่ประสบความสำเร็จมากนักในการรับประกันพัฒนาการพูดของเด็กหูหนวกอย่างรุนแรง เด็กหูหนวกมักจะต้องได้รับการสอนอย่างเป็นทางการอย่างเข้มข้นเป็นเวลาหลายปีโดยครูที่ผ่านการฝึกอบรม
พัฒนาความสามารถในการใช้รูปแบบประสาทสัมผัสอื่น ๆ เพื่อทำความเข้าใจและผลิตเสียง พัฒนาการทางภาษาของพวกเขาเร็วกว่าเด็กที่ได้ยินประมาณครึ่งหนึ่ง และเมื่อพวกเขาเข้าโรงเรียนมัธยม ภาษาของพวกเขาจะล่าช้าเฉลี่ย 4-5 ปี มีรายงานว่าเด็กที่ทุกข์ทรมานจากหูหนวกลึกมีความแตกต่างอย่างมากในความคมชัดของเสียงโดยเฉลี่ยต่ำถึง 19% ในการศึกษาบางชิ้นและสูงถึง 76% ในการศึกษาอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครื่องช่วยฟังอิเล็กทรอนิกส์ไม่ประสบความสําเร็จในการสร้างความมั่นใจในการพัฒนาการพูดของเด็กหูหนวกอย่างรุนแรง เด็กหูหนวกมักต้องการการศึกษาอย่างเป็นทางการของครูที่ผ่านการฝึกอบรมมาเป็นเวลาหลายปี
พัฒนาความสามารถในการใช้รูปแบบประสาทสัมผัสอื่นๆเพื่อทําความเข้าใจและสร้างคําพูด ภาษาของพวกเขาพัฒนาขึ้นประมาณครึ่งหนึ่งของเด็กที่มีการได้ยินปกติและเมื่อพวกเขาเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมพวกเขาแสดงความล่าช้าในการพูดเฉลี่ย4-5ปี มีรายงานว่าเด็กหูหนวกอย่างรุนแรงมีความแตกต่างกันอย่างมากในความชัดเจนของภาษาโดยเฉลี่ยต่ําถึง19 %ในบางการศึกษาและสูงถึง76 %ในการศึกษาอื่นๆ